JotD / QotD Ελληνική Λίστα Ανεκδότων (JotD)


Θέμα: Διήγημα: L-files


(nil): Akis Karnouskos (akis(@)ceid.upatras.gr)
Ημερομηνία: Τρι 26 Μαρ 2002 - 10:16:18 EET

Ενα διήγημα που είχε αρχίσει στη λίστα πριν απο αρκετούς μήνες τι έγινε;
Σε ποιο στάδιο βρίσκεται;

Ciao,
Ακης

Τα "L-files" είναι ένα διήγημα ημι-επιστημονικής φαντασίας εμπλουτισμένο
με χιούμορ κατά το ήμισυ ... Όπως θα διαπιστώσετε "ιδίοις όμασι" δεν
είναι άλλο ένα διήγημα.. Είναι μια παρωδία .. Είναι ένας άλλος τρόπος
προσέγγισης των πραγμάτων.. Είναι οφαθαλμοφανής η διαφορά μεταξύ κάποιου
σοβαρού διηγήματος και του "L-files".

_______________________________________________________________________
Εισαγωγή
_______________________________________________________________________

Ο Φαξ Μόντεμ είναι ένας μοναχικός άνθρωπος με πολλούς φίλους. Οι εχθροί
του μηδαμινοί μπροστά στην φήμη του αλλά ενοχλητικοί για τη ζωή του. Ζει
μόνος σε ένα διαμέρισμα μιας πολυσύχναστης συνοικίας της Αθήνας.
Ελληνοαμερικάνος ήρθε στην Ελλάδα στα 12 του χρόνια. Όλες οι παραφυσικές
εμπειρίες που έζησε στην Αμερική δεν του προξένησαν τόσα ψυχολογικά
μελοδράματα όσο η ιδέα ότι ίσως κάποτε φτάσει στη θέση που είναι τώρα και
ότι δεν θα γίνει αστροναύτης! Η ειδικότητα του αδιευκρίνιστη ή καλύτερα
ΑΝΕΞΗΓΗΤΗ!

"ΦΑΞ ΜΟΝΤΕΜ
Ερευνητής Ανεξήγητων Φαινομένων και Χαμένων Αντικειμένων
Ξέρω πολλά ε;"

Αν μπορείτε να φανταστείτε το παραπάνω κείμενο σε μια επαγγελματική κάρτα
με διαστάσεις 4χ14 τότε θα καταλάβετε τη τετράγωνη λογική του Φαξ.
Κυκλοφορεί τέτοιες κάρτες!!! Οι φίλοι του τον αποφεύγουν πολλές φορές.
Είναι ανυπόφορος όταν τον πετύχεις στη μέση μιας υπόθεσης. Οι γνωστοί του
είναι ενθουσιασμένοι μαζί του ωσότου τον γνωρίσουν. Τότε ακολουθούν τη
γραμμή των προηγουμένων.

Είναι άτομο που πολλές φορές πέφτει σε αντιφάσεις ( τόσο που σε κάνει να
διερωτάσαι "Τι είμαι; Πού πάω; Γιατί μιλάω με αυτόν;;;" ) . Η
αντικειμενικότητα του τον οδηγεί σε πολλαπλές και φανταστικές λογικές
λύσεις των υποθέσεων που αναλαμβάνει. Του αρέσει να πιστεύει στο ανεξήγητο
επειδή όπως λέει: "Κανείς δε μπορεί να αρνηθεί τις εξηγήσεις μου!" Του
αρέσει να μπερδεύει τους άλλους διότι: "Όπως και νά’χει .. στο σκοτάδι
ζουν!" Πιστεύει στη παραφυσιολογία. Βλέπει πολλά θρίλερ σε σημείο που τα
ζει στη φαντασία του. Όταν ήταν μικρός απήχθει από τέσσερεις διαφορετικές
φυλές εξωγήινων.Που κάθε μία τον επέστρεφε σπίτι του ύστερα από ένα μήνα
εξουθενωτικών (για τους ίδιους τους εξωγήινους) πειραμάτων , άρον - άρον !
Κανείς δε μπορεί να τον αντέξει περισσότερο .. κανείς εκτός από τις
γυναίκες. Αυτό συμβαίνει επειδή δε γνώρισε πολλές και επειδή οι 5-10 που
γνώρισε στενά δεν τον άντεξαν πάνω από ένα μήνα και μία ημέρα.Όλες εκτός
από τη ΣΚΑΛΙ Ό ΧΑΡΑ!. Η Σκάλι είναι μία ενδεχομένως έξυπνη κοπέλα..
Συνομήλικη του Φαξ (καμιά 25αριά) ζει στο κόσμο της. Δε πιστεύει στη
παραφύση και τις λοιπές: "αηδίες για χαζοάτομα όπως ο Φαξ" όπως λέει .
Δουλεύει μαζί του από ανάγκη για εύκολο χρήμα. Πληρώνεσαι καλά όταν
εργάζεσαι με τέτοια άτομα, επειδή δε βρίσκονται εύκολα άτομα σα και σένα
για αυτή τη δουλειά!. Η Σκάλι είναι γυναίκα της λογικής. Νοικοκυρά με ένα
απλό-κοινό-φυσιολογικό και βαρετό παρελθόν. Ζει και αυτή σε μια
πολυσύχναστη συνοικία της Αθήνας αλλά μακριά από αυτόν!..

Έχει γνωρίσει πολλούς άνδρες αλλά ακόμα δε βρήκε τον κατάλληλο - τώρα
βγαίνει με τον Μάκη.. Κατοικεί μόνη , ή με τον Μάκη , σε ένα διαμέρισμα
μιας ολοκαίνουργιας πολυκατοικίας σε μια πλούσια γειτονιά , κάποιας
πλούσιας γωνιάς της Αθήνας. Όταν ήταν μικρή ήθελε να γίνει νοσοκόμα Ο
Μόντεμ ήθελε να γίνει αστροναύτης. Αργότερα ήθελε να γίνει ιατρός. Ο
Μόντεμ ακόμα ήθελε να γίνει αστρναύτης. Πιο μετά ήθελε να γίνει
διευθύντρια νοσοκομείου. Ό Μόντεμ επέμενε σε αντροναύτης ( και ας μην είχε
στον νουμερό του!).. Τελευταία φορά που πληροφόρησε το Μάκη για το τι
ήθελε να γίνει από μικρή είπε : Υπουργός Υγείας.. Ο Μόντεμ , μην έχοντας
κάποια γυναίκα, είπε στο γάτο του ότι ήθελε να σφίξει το χέρι του
εξωγήινου που θα τον δει στο διάστημα όταν θα γίνει αστροναύτης (!!!!). Ο
γάτος συνέχισε να πίνει ανέμελα το βιταμινούχο γάλα του καθώς έχει
συνηθίσει πια! Οι γονείς του Φαξ διοικούν , σε κάποιο ορεινό χωριό , ένα
εργοστάσιο παραγωγής μικροτσίπ της εταιρίας Ι-νΣερτ. Οι γονείς της Σκάλι
ζουν σε μια μονοκατοικία στα Πετράλωνα.

_______________________________________________________________________

Επεισόδιο 1
_______________________________________________________________________

Εκεί που η επιστήμη δε φτάνει. Εκεί που η θρησκεία δεν γνωρίζει .. Εκεί
που η φαντασία οργιάζει. Εκεί εκεί ψηλά εκεί . βρίσκονται ΟΙ (ε)Λ-ΦΑΪΛΣΣΣ
(σσσστ). Όταν βλέπεις και δε κοιτάς.. Όταν πιστεύεις και δε μιλάς.. Όταν
ζεις και δεν υπάρχεις.. Είσαι ένα (ε)Λ-ΦΑΪΛ!. Γεια χαρά ναύτες.. Είμαι ο
πράκτορας .. Φαξ Μόντεμ .

--------------------------------------------------------------------------------
Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα σε μια σκοτεινή συνοικία της φωτεινής Αθήνας. Ο
πράκτορας Φαξ χουζούρευε στο διπλό υδρόστρωμα πράσινου πλάσματος. Πλουτς -
πλουτς. Ο ήλιος είχε εισβάλει μέσα στο τακτοποιημένο μέχρι αηδίας δωμάτιο
του Φαξ. Χάιδευε απαλά τα συνθετικά μεταξωτά σεντόνια. Είχε περάσει μέσα
από τις γρύλιες των ανοικτών στοριών! Το δωμάτιο του Φαξ είναι φρικιαστικά
τακτοποιημένο.. Παντού έγγραφα από παλιές και μελλοντικές ανεξερεύνητες
υποθέσεις και διάφορα διαφημιστικά από γνωστές πιτσαρίες. Οι αναμνήσεις
από όλες αυτές τις υποθέσεις (που δεν έχει ακόμα ζήσει και θα
παρακολουθήσετε) είναι αρκετές ώστε να μη κοιμάται ήσυχα τα τελευταία
βράδια. Κάθε πρωί ο Φαξ πετάγεται άξαφνα από το κρεβάτι όταν μία χαρωπή
ηλιακή ακτίνα παίζει παιχνίδια με τη μύτη του!..
"ΑΑΑΑΑΑΑΑ..ΑΑΑΑΑΑΡΓΚΚΓΚΓΚΓΚΓ".( ο Φαξ ξύπνησε) . "Φύγε - φύγε . μη με
τσιγλάς άλλο.".. Μονίμως έχει την ιδέα ότι κάποιος ασχολείται μαζί του
είτε παρακολουθώντας τον είτε τσιγλώντας τον.. Είτε αυτός είναι κάποιος
φίλος είτε κάποια άγνωστη έμβια μορφή..(;) Αφού πλέον έχει ηρεμήσει από το
καθιερωμένο πρωινό σοκ αποφασίζει να βάλει κάτι στο στόμα του.. Λίγο γάλα
είναι ότι χρειάζεται το πεπτικό του σύστημα αφού δεν έχει φάει τίποτα
ακόμα.. Αποφασίζει να πιεί από το μπουκάλι αφού δε μένει κανείς μαζί του
και η γάτα του απήχθει από κάτι εξωγήινους πριν κάτι εβδομάδες. Και εκει
που δροσίζει το λαρύγγι του.. ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΟ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ.ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΙΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝ.ΝΤΡΙΝΝΝΝΝΝ. "γκουχ γκουχ γκουχ" έντρομος
χύνει το γάλα πετώντας το μπουκάλι στα μάρμαρα της κουζίνας, που είχε
καθαρίσει πέρισυ, και τρέχει στο μπάνιο να πάρει μία σφουγγαρίστρα.
Φτάνοντας στο μπάνιο πιάνει τη σφουγγαρίστρα και τρέχει προς το τηλέφωνο
που επέμενε διστακτικά. Πετά τη σφουγγαρίστρα κάπου ανάμεσα σε μπάνιο και
κουζίνα και σηκώνει το τηλέφωνο ..Παίρνει τη πιο σοβαρή του έκφραση ,
φουσκώνει τους πνεύμονες , χοντραίνει ερεθιστικά τη φωνή του , ρίχνει ένα
χαμόγελο γοητείας και μιλά: "Ναι;;;" "Καλημέρα Φαξ , με θυμάσαι;"
..Ακούστηκε μια επιβλητική, δυναμική, γλυκιά και αισθησιακή φωνή από το
άλλο άκρο της τηλεφωνικής γραμμής. "Εεε .όχι! Για συνέχισε." "Είμαι η
κοπέλα από το μπαρ ‘Extra-terrestrial Zone-Η Παραφύση Επιτίθεται‘..σου
λέει τίποτα αυτό;" "Χμμ, νομίζω σου χρωστάω ένα ποτό." Ξαφνικά η
υπεραισθησιακή φωνή της μπαργούμαν έχασε την βελούδινη χροιά της. "ΟΧΙ
ΜΟΝΟ ΕΝΑ!..ΟΛΗ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΜΠΕΚΡΟΥΛΙΑΖΕΣ ΜΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ‘ΟΞΩ ΑΠΟ’ΔΩ
ΦΛΩΡΑΤΖΑ’". "Ααα.εννοείς την Σκάλι. Πρόσεχε πως μιλάς. Είναι η συνεργάτιδά
μου και είμαστε μυστικοί πράκτορες. Μπορούμε να σε μπλέξουμε ώσπου να
φτιάξεις ένα Ράστυ Μαίρυ" "Δεν είναι Ράστυ Μαίρυ, άσχετε." "Δε με
ενδιαφέρει.. Τι θέλεις;" "Να με πληρώσεις. Χρωστάς τρία Ράστυ Νέιλ και 13
Μπλάντι Μαίρυ" "Ααααααααα, γι’αυτόόό τα μπέέέέρδεψα!Λοιπόν;" "Λοιπόν
επειδή πρέπει να νιώθεις νηφάλιος τώρα σε περιμένω να μου στείλεις τα
χρήματά μου στο λογαριασμό: 1323-574-22-PAY-NOW" "Καλά- καλά , θα δω. "
"Να μη δεις.. Θα περιμένω"¨ "OK Ciao!" Και χωρίς δεύτερη συζήτηση έκλεισε
το τηλέφωνο , τρέχοντας να καθαρίσει τη κουζίνα. Ήταν περασμένες 11:00 και
σφουγγάριζε όταν: ο διαχειριστής χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας. "Ποιος
να’ναι ,πάλι;" Προβληματίστηκε ο Φαξ και τελειώνοντας το σφουγγάρισμα πήγε
να ανοίξει τη πόρτα (με τη σφουγγαρίστρα στο χέρι). "Καλημέρα σας Κε
Μόντεμ.. " είπε ο διαχειριστής. "Γεια σου , Μπάμπη . Πώς από τα μέρη μας;"
"Ήρθα για τα κοινόχρηστα στο .. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ." Είπε λάμποντας
από χαρά ο Μπάμπης. "Ευχαριστώ Μπάμπη , πάντα ήσουν πολύ ευγενικός μαζί
μου αλλά ποτέ δε κατάλαβα γιατί!". Τότε ο διαχειριστής έβγαλε μία κραυγή
αγωνίας: "Ααααααα...Ιιιιιιιιιι.. ΠΡΟΣΕΧΕ..Η ΣΦΟΥΓΑΡΙΣΤΡΑ ΣΤΑΖΕΙ ΣΤΟ ΧΑΛΙ!"
"Άσε χύθηκε γάλα στη κουζίνα και το μαζεύω". "Με χλωρίνη καθάρισες;"..
"Σιγά ρε , γάλα είναι όχι απόβλητα!" "Ναι αλλά αν καθάριζες με χλωρίνη από
πριν , τώρα θα μπορούσες να το γλυψεις." "Δε πειράζει , ανάγκη έχω;.Μη με
καθυστερείς, όσο περνά η ώρα μπορεί να χάνω χρήμα." "OK CIAO".. Και χωρίς
δεύτερη κουβέντα ο διαχειριστής άφησε το χαρτί των κοινοχρήστων κάτω από
τη πόρτα και έφυγε. Ο Φαξ επέστρεψε στη κουζίνα με μία πελώρια λαχτάρα για
καθαριότητα .. Μάζεψε τα γάλατα , σκούπισε , ξανασφουγγάρισε , τίναξε τα
χαλιά , ξεσκόνισε , έπλυνε τα ντουλάπια , τα τζάμια , το αυτοκίνητο , τα
τζάμια του αυτοκινήτου (;;;;) , τα πατάκια , άλλαξε λάδια - ρούχα και
κάλτσες , φούσκωσε τα λάστιχα , έλεγξε τους αερόσακους , τους ξεφούσκωσε
και τους ξανατοποθέτησε στη θέση τους. .. Η ώρα είχε πάει 7 . Ο Φαξ έτρωγε
ανέμελα πακοτίνια μπροστά στην home-theatre τηλεόραση και το ειδικά
διαμορφωμένο δωμάτιο με τις μαύρες κουρτίνες ( για να μην αντανακλά το φως
της ημέρας στην οθόνη (έξυπνο ε;)) , και το Dolby Surround 3d Stereo με
τέλεια ηχομόνωση ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες . Τότε χτύπησε και
πάλι το τηλέφωνο . αλλά δεν το άκουσε. Όταν τελείωσε το φαντασμαγορικό
θέαμα του "Μελωδία της Ευτυχίας" το τηλέφωνο είχε σπάσει.. "Χμμμ, κάποιος
καλούσε!" Διαπίστωσε ο Φαξ , συμβουλευόμενος την έκτη του αίσθηση,
βλέποντας το ταλαιπωρημένο τηλέφωνο. "Δε πειράζει , όποιος ήταν θα
ξαναπάρει , αν έχει υπομονή γιατί μπορεί μέχρι τότε να έχω πάει στο
μπάνιο." Τότε το τηλέφωνο ξαναχτύπησε . "Χμμ.. πρόλαβε.. Ωραίος"..Είπε ο
Φαξ και αποφάσισε αστραπιαία να σηκώσει το ακουστικό!.. "Ναιιιιιιιιι.."
Απάντησε ψύχραιμα. "Έλα Μόντεμ , η Σκάλι είμαι , τηλεφωνώ από το γραφείο
.. Δε θα δουλέψουμε σήμερα!" Ακούστηκε η Σκάλι αγχωμένη. "Χμμμ,
εντυπωσιακό!.Εσύ τι κάνεις εκεί;" "Υπερωρίες γιατί έχω τι μητέρα μου
άρρωστη στο Κ.Α.Τ."..
 

_______________________________________________________________________
Επεισόδιο 2
_______________________________________________________________________

'Aλλη μια ηλιόλουστη μέρα ξημερώνει στη σκοτεινή συνοικία του Φαξ. Το
απαλό αεράκι χτυπά μανιωδώς τα ερμητικά ανοιχτά παραθυρόφυλλα. Η φοβερή
καταιγίδα που έπληξε εχτές τη περιοχή των Βαλκανίων έχει κοπάσει. Χρυσές
δροσοσταλίδες στάζουν στο μέτωπο του Φαξ από το ταβάνι. Για άλλη μια φορά
τρύπησε το θερμοσίφωνο.

Το πρόβλημα με το θερμοσίφωνο είναι ότι τρυπάει συχνά. Είναι μια
ανεξερεύνητη υπόθεση που θα προσπαθήσει να δώσει μία εξήγηση ο Φαξ και μια
λογική εξήγηση η Σκάλι. Όλα αυτά όμως στο απώτερο μέλλον. Προς το παρών ο
Φαξ πρέπει να ξυπνήσει και να μαζέψει τα νερά!.. Ο Φαξ νιώθει σιγά-σιγά
το βασανισμό της σταγόνας πιο έντονο.. Κάθε τόσο σκουπίζει το μέτωπό του
με την υγρή (από ώρα) πράσινη με κόκκινες βούλες πυτζάμα του. Τα νερά
κυλούν στο τοίχο και βρέχουν τις μπλε ριγέ παντόφλες του με την ειδική
αερόσολα που βοηθά στο τίναγμα τον χαλιών. Μια μικρή λίμνη έχει
σχηματιστεί κάτω από το κρεβάτι του Φαξ. Τα χρυσόψαρα ση γυάλα βλέπουν με
χαρά το γεγονός αφού πάντοτε περίμεναν πως κάποτε ο όμορφος υγρός κόσμος
θα κατακτούσε τον άσχημο κόσμο των θηλαστικών τεράτων. Αλλά αυτό είναι
άλλη μία ανεξήγητη υπόθεση για τον πράκτορα Φαξ. Τα χρυσόψαρα σκέπτονται ή
είναι πιόνια άλλων (εξωγήινων;) όντων;... Ο Φαξ μην αντέχοντας άλλο τη
βρεγμένη πυτζάμα αποφασίζει να σηκωθεί και να πάει να αλλάξει.. Ύστερα
από λίγο ξαναπέφτει για να συνεχίσει το ήρεμο ρυθμικό χουζούρι του.
Ξαφνικά χτυπά το κόκκινο τηλέφωνο. Το κινητό του Φαξ έχει βραχεί και
εκτρέπει τις κλήσεις που δέχεται σε άγνωστες κατευθύνσεις πέρα από τα όρια
του Διαστήματος.
ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝ....ΝΤΡΙΝ..ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝΝΝΝΝΝΝ.ΝΤΡΙΝ!\ Ο Φαξ
μονομιάς πετάγεται από το κρεβάτι έντρομος κοιτά το ταβάνι και φωνάζει :
-Αμάν!ξέχασα το θερμοσίφωνο.. Συνειδητοποιώντας ότι έχει αλλάξει πυτζάμα!
ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝΝΝΝΝΝΝΝΝ..ΝΤΡΙΝ.. Το τηλέφωνο επέμενε κατ’επανάληψη. Ο Φαξ
έτρεξε στο μπαλκονάκι της κουζίνας και πήρε τη σκάλα για να ανέβει στο
πατάρι και να κατεβάσει τα πράγματα που βρίσκονταν δίπλα στο θερμοσίφωνο.
Ο Φαξ ανεβαίνει τη σκάλα.. Ο Φαξ κοιτά το τρομακτικό ύψος και
ξανακατεβαίνει για να φέρει τη σκάλα πιο κοντά στη πόρτα του παταριού!.. Ο
Φαξ ξανανεβαίνει .. Το τηλέφωνο δεν έχει σταματήσει.. Ο Φαξ έχει ήδη
φτάσει και μόνο το άνοιγμα της πόρτας είναι αυτό που τον τρομάζει. Ο Φαξ
κατεβαίνει πάλι παίρνει το αδιάβροχο από τη ντουλάπα σηκώνει το τηλέφωνο
και λέει : -Λυπάμαι δε μπορώ να σας μιλήσω τώρα. Το απρόοπτο ξαναχτύπησε
το ήσυχο σπιτικό μου. Παρακαλείστε να συνεχίσετε να με καλείτε ανά ώρα.
Κλείνει μονομιάς το τηλέφωνο μη έχοντας καταλάβει ότι η γραμμή μόλις είχε
κλείσει λίγο πριν σηκώσει το τηλέφωνο! Ξανανεβαίνει τη σκάλα ανοίγει τη
πόρτα και...

ΖΖΖΖΖΖΖΖΖΜΠΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΤΣΣΣΣΣΣΣΣςςςςςςςςςς...
Ένα τεράστιο κύμα δροσιάς του πλημμυρίζει το σπίτι. Ο Φαξ ψύχραιμος αρχίζει να πετά τις
βαλίτσες και τα διάφορα αντικείμενα που διατηρούσε με ευλάβεια στο πατάρι. Η βρεγμένη κορνίζα
από τη βάφτισή του τού σκίρτησε τη καρδιά. Ύστερα πετώντας την μαζί με τα υπόλοιπα πράγματα
σκούπισε τα δάκρυα του με το αριστερό μανίκι της πυτζάμας του που ήταν στεγνό.
Τελειώνοντας με το πατάρι (ύστερα από κανά μισάωρο) αποφάσισε να σφουγγαρίσει τα πατώματα και
να κρεμάσει στον ήλιο τις παντόφλες του αδειάζοντας πρώτα τις απορροφητικές αερόσολες. Ύστερα
πήγε στη κουζίνα να πιει ένα ποτήρι δροσιστικό φρέσκο καφέ με εβαπορέ.
Εκεί που έβαζε ζάχαρη στο shaker χτύπησε τηλέφωνο.. Πέταξε προσεκτικά το κουταλάκι στο
νεροχύτη δημιουργώντας έναν εκκωφαντικό ήχο και χτυπώντας το καφέ απάντησε στο τηλέφωνο:
-Φστττ..Εχμ..εμπρός;
-Έλα Φαξ η Σκάλι είμαι.
-Καλά..φστ.. ας αφήσουμε τις συστάσεις..φσσστ.. λέγε τι θέλεις γρήγορα.
-Ξέρω ότι σε διακόπτω από κάποια πολύ σημαντική εργασία αλλά κάποια στιγμή πρέπει να
σταματήσεις να ζεις στη λούφα και να έρθεις από το γραφείο.. Είναι 11 η ώρα και φαντάζομαι θα
χτυπάς το καφέ σου διαβάζοντας Μίκυ Μάους.
-Φσστ...χμμμ.. ναι κατά κάποιο τρόπο.. Καλά που μου το θύμησες. Πρέπει να αρχίσω να διαβάζω
και καμιά εφημερίδα..φσσστ..
-Γιατί κάνεις "φσστ";
-Πώς κάνω;
-Φσσστ..
-Α.. ξεχάστηκα και μασάω το καλαμάκι του καφέ.. Φτιάχνω φραπέ. Εσύ τι κάνεις;
-ΔΟΥΛΕΥΩ..ΤΣΑΚΙΣΟΥ ΚΑΙ ΕΛΑ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ..ΤΕΜΠΕΛΑΡΕ!
-Καλά καλά.. Μη μου φωνάζεις ..Μου θυμίζεις τη μάνα μου.
-Ουφ.. είπε η Σκάλι και έκλεισε το τηλέφωνο
Ο Φαξ έκλεισε το τηλέφωνο και ακούμπησε στο τοίχο με τη πλάτη ξεφυσώντας:
"Φσσσσσσσσσστττττττττττττττ."..
Επέστρεψε στη κουζίνα , τελείωσε με το φραπέ.. (έβαλε και γάλα) .. Άφησε τα πράγματα πεταμένα
στο σπίτι και έφυγε διπλοκλειδώνοντας. Ύστερα από λίγο γύρισε γιατί ακόμα κρατούσε το καφέ στο
χέρι του..!
Μετά από 30 λεπτά έφτασε στο γραφείο.. Η Σκάλι τον κοίταξε με ένα βλέμμα γεμάτο μυστήριο
κάνοντας του νεύμα να ρίξει μια ματιά μέσα από τις γρύλιες των στοριών του γραφείου του
αφεντικού τους..
-Κάποιος του μιλάει από τις 8. Μάλλον θα έχουμε δουλειά.. Είπε η Σκάλι
-Χμμμ.. Πες και καμιά καλημέρα!
-Δεν τελείωσα.. Ίσως αυτή η δουλειά να είναι πιο σοβαρή από τις μέχρι τώρα. Καλημέρα!
-Χμμ...
-Ρε Φαξ.. Ακόμα με το καλαμάκι στο στόμα είσαι;
-Ναι εεε... Δεν είχα τσίχλα.. Προσπάθησε μάταια ο Φαξ να δικαιολογήσει το μασούλημά του.
-Καλά καλά..
Ο Φαξ έκατσε στο γραφείο του.. Συνδέθηκε στο Internet και μίλησε με διάφορους άλλους στο Comic
Chat...
Η ώρα είχε πάει 15:00 και το αφεντικό έπαιζε τάβλι με το πρωινό του καλεσμένο.. Δε φαινόταν να
έφυγε σύντομα αφού είπε στη Σκάλι να παραγγείλει εξοχικό,κοκορέτσι και 2 ουζάκια.. Ο Φαξ είχε
αρχίσει να σκέπτεται τις δουλειές που άφησε στη μέση στο σπίτι του και ένιωθε λίγο πληκτικά...
Η Σκάλι έγραφε το βιλίο της "Η εργαζόμενη γυναίκα στο κόσμο της υπέρμετρης παραφυσιολογίας -
Εκμετάλλευση ή πρόοδος;". Όταν η ώρα πήγε 5 όλη στη δουλειά είχαν πάρει σειρά για να χτυπήσουν
τις κάρτες τους ενώ το αφεντικό είχε καλέσει και κάποιους άλλους φίλους του για τώρα θα
έσβηναν κάτι κεράκια από μια τούρτα που έφερε ένας φίλος του (από τους πολλούς).
Ο Φαξ φανερά κουρασμένος φτάνοντας στο σπίτι του σφουγγάρισε και άπλωσε τη μοκέτα στο
μπαλκόνι. Τα νερά έβρεξαν έναν περαστικό τυφλό και ο Φαξ έκανε το κορόιδο.
Ύστερα κάποιο παιδί γλύστρισε στα νερά έπεσε πάνω στο τυφλό και εκείνος πάνω σε ένα διερχόμενο
ταξί.. Ο ταξιτζής έβαλε τις φωνές φωνάζοντας "καλά, τυφλός είσαι;" και ο τυφλός άρχισε με
απόλυτο αυτοέλεγχο να τον βρίζει και να κλοτσάει στο ταξί.. Η γριούλα που ήταν μέσα στο ταξί
αμόλησε το σκύλο της πάνω στο ταξιτζή ενώ το παιδάκι εκνευρισμένο άρχισε να κλαίει! Τότε ήρθε
ένας τροχονόμος και έδεσε το κεϊκ! Έπεσαν κλήσεις παρακλήσεις και προκλήσεις.. Η μαμά του
παιδιού άρχισε να βρίζει προς όλες τις κατευθύνσεις και ο Φαξ μάζεψε τη μοκέτα που είχε
στεγνώσει.
Τελειώνοντας με τα νερά ο Φαξ αποφάσισε να πάει για ένα καφέ στη Πλάκα και να γυρίσει σπίτι
του με 1-2 πίτσες για βραδυνό. Έτσι και έγινε.. Ο Φαξ πήγε στη Πλάκα μαζί με το κολλητό του
τον Κώστα και κόλλησαν σε κάτι κοπελίτσες.. Εκείνες δεν τσίμπησαν αλλά η μία έριξε πονηρή
ματιά στο Κώστα ο οποίος αμέσως έφυγε μαζί της.. Ο Φαξ δεν πειράχτηκε και άρχισε και αυτός να
μοιράζει δεξιά και αριστερά πονηρές ματιές χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Επέστρεψε σπίτι του με 2 πίτσες παραμάσχαλα και ένα αδέσποτο σκυλάκι . Θα έτρωγε ο,τι
περισσέψει και θα του έκανε συντροφιά μέχρι να τον πάρει ο ύπνος μπροστά στην τηλεόραση.
Ονόμασε το σκύλο Μπάουντ και κοιμήθηκε.

_______________________________________________________________________
Επεισόδιο 3
_______________________________________________________________________

Μια λαμπερή μέρα ξημέρωνε για πολλοστή φορά φέτος στη χώρα των Θεών. Ο Φαξ ηρεμούσε αμέριμνος
κάτω από τα τεράστια δροσερά σκεπάσματα της ηλεκτρικής κουβέρτας του.
Ο αδέσποτος σκύλος που είχε περιμαζέψει από έναν κακόφημο δρόμο το προηγούμενο βράδυ,
χασμουρήθηκε. Το χασμουρητό του σκύλου έκανε τον Φαξ να σηκώσει το δεξί βλέφαρο.
«ΧΜ..γρουμφ...» μούγκρισε ο Φαξ. «Αρφ-αρφ γαβ» είπε ο σκύλος. Ο Φαξ κοιτούσε το σκύλο με το
μοναδικό ανοιχτό μάτι, το δεξί. Το αριστερό μάτι είχε μείνει κάπου ανάμεσα στο αριστερό
ρουθούνι και την κάτω δεξιά άκρη των φρυδιών. Ο σκύλος είχε σηκωθεί και με τα δυο του
μπροστινά πόδια είχε στηριχθεί στο κρεβάτι όρθιος και χάζευε τον Φαξ σε απόσταση 30 εκατοστών.
Έμοιαζε με τέρας. Τα μάτια του ήταν πρησμένα από τον ύπνο και είχε ιδρώσει ελαφρώς από την
ζέστη που κυριαρχούσε στο χώρο. Τα μαλλιά του σε έξαλλη κατάσταση γύρευαν αγωνιωδώς μια χτένα.
Πέταξε με μια κίνηση γεμάτη χάρη και ευλυγισία την ηλεκτρική κουβέρτα από πάνω και ο σκύλος
τρομάζοντας έτρεξε προς την κουζίνα. Ο Φαξ ντύθηκε και κοίταξε το ρολόι του.. Ένιωσε μια δράση
μέσα του. Ήθελε τόσο πολύ να βγάλει βόλτα το σκύλο αλλά σκεφτόταν ότι έπρεπε να χτυπήσει και
τη κάρτα στην δουλειά!..
Ύστερα από καμιά ώρα ο Φαξ βρίσκεται στη δουλειά... Μην έχοντας δεύτερη επιλογή έδωσε στο
σκύλο να πιεί από το καφέ του.. Έπρεπε να βάλει και στο στόμα του μιας και δεν υπάρχει καμία
σκυλοτροφή στο σπίτι του Φαξ. Αργότερα θα τον έβγαζε βόλτα προσποιούμενος ότι έχει κάποια
σοβαρή υπόθεση στον Εθνικό Κήπο.
Όλα είναι ήρεμα στη δουλειά... Η Σκάλι πληκτρολογεί ένα σωρό από ανεξιχνίαστες υποθέσεις
επειδή όλο αυτό το χαρτομάνι που έχει μεζευτεί με τα χρόνια από προηγούμενες γενεές της
υπηρεσίας έχει πνίξει τον ανοιχτό χώρο του γραφείου. Εξάλλου έπρεπε και αυτή κάπου να ξεσπάσει
ύστερα από την απογοήτευση που της χάρισε το προηγούμενο βράδυ ο Μάκης.
«Τι νέα Σκάλι;» ρώτησε γεμάτος περιέργεια ο Φαξ ενώ σκούπιζε το στόμα του σκύλου από τα
υπολείμματα αφρού από το καφέ.
«ΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΩΡΑ;.. ΑΣΕ ΜΕ , ΕΧΩ ΝΕΥΡΑ».. Απάντησε με μια διακριτική ειλικρίνεια.
«Καλά ρε Σκάλι... Δε σε είπα και σκλάβα της γραφειοκρατίας που δείχνει πίσω από ένα σωρό από
χαρτιά σαν μαραζωμένη καρδιά , πληγωμένη από τα παιχνίδια του έρωτα ... και της φαντασίας!!»
«Ναι , έχεις δίκιο.. Αλλά τι να σου πω , μωρέ; Σάμπως ξέρεις και εσύ από αυτά;» Απάντησε
γεμάτη κατανόηση..
«Χμμμ, μυρίζομαι ..προβλήματα;»
«Σαφώς.. Για όλα τα άλλα βρίσκεις λύσεις.. Σε αυτά όμως είσαι λίγο - ξέρεις τώρα - να μη σε
προσβάλλω κιόλας»
«Ναι έχεις δίκιο. ‘Ανήμπορος να βοηθήσω’»
«Δεν εννοούσα ακριβώς αυτό»
«Καλά άσε. Δε θέλω να ξέρω. Να ξέρεις όμως πως ότι πρόβλημα και να έχεις εγώ θα είμαι πάντα
δίπλα σου να πάμε να τα πιούμε για να ξεχάσεις».
«Ευχαριστώ Μόντεμ! Ίσως πάμε για καμιά μπύρα μετά το σχόλασμα.. Έχω ανάγκη μερικά φιστίκια»...
Είπε η Σκάλι συμπληρώνοντας : «Ή πατατάκια δε με πειράζει!».
«Βλέπω δε χάνεις την όρεξή σου .... Από δουλειά πώς πάμε;»..
Τότε ο σκύλος πήδηξε πάνω στο γραφείο γαβγίζοντας και τίναξε άλλα λίγα κατάλοιπα καφέ που
είχαν μείνει στο στόμα του...
«Χριστός και Παναγία.. Πόσο καφέ του έδωσες;»....Ρώτησε με μια απολαυστική ευφράδεια η Σκάλι!
«Όχι πολλή... Ήλπιζα ότι θα άντεχε τον ντεκαφεινέ.. Φαντάσου να του έδινα εσπρέσσο!»..
Απάντησε αποστομωτικά ο Μόντεμ..
Ύστερα από λίγο και ενώ ο σκύλος είχε ηρεμήσει καταπίνοντας ένα Στεντόν το αφεντικό εισέβαλλε
θριαμβευτικά στο γραφείο σκοντάφτοντας στη πόρτα που πήγε να περάσει χωρίς να την ανοίξει και
ένα εκκωφαντικός θόρυβος γέμισε το περιβάλλον...
«Γρρκκκγρκκκ....» Βρύγχυσαν το σωθικά του..
«Πρόσεχε αφεντικό .. Παραλίγο να σκοντάψεις» Είπε ο Μόντεμ.
«Μα σκόνταψα» Αποκρίθηκε το αφεντικό...
Ύστερα άνοιξε τη πόρτα μπήκε μέσα στο δωμάτιο και προχώρησε προς το γραφείο του... Μετά από
κλάσματα πολλών δευτερολέπτων γύρισε και έκλεισε τη πόρτα του γραφείου των πρακτόρων που είχε
αφήσει ανοιχτή και τραυματισμένη στο πέρασμά του. Και όπως είναι φυσικό επακόλουθο κλείστηκε
στο γραφείο του.
«Καμιά ώρα θα μας το γκρεμίσει το μαγαζί!» Είπε με περρίσεια κακία η Σκάλι.
«Έλα ρε Σκάλι .. Φέρσου σαν ενήλικος... Το άτομο έχει καταρράκτη!..Χαβ μέρσι, μπέιμπ!».. Είπε
χαζοχαρούμενα ο Μόντεμ..
«Καλά .. Σήμερα μπορείς να λες ο,τι θες...Δε με απασχολεί!»..
Και έτσι η μέρα κύλησε ήσυχα στο γραφείο.. Ο Μπάουντ (ο σκύλος) χάζευε από τα μισάνοιχτα
παράθυρα τους περαστικούς και πού και πού έξυνε τη μουσούδα του στο τζάμι της μπαλκονόπορτας..
Ο Μόντεμ χάθηκε στις σκέψεις του για ένα καλύτερο Αύριο ώσπου ήρθε η ώρα να σχολάσει...
«Σήκω Μπάουντ .. Φεύγουμε»..Διάταξε με καλοσύνη το σκύλο...
«Γεια χαρά Φαξ. Ίσως σου τηλεφωνήσω για καμιά μπύρα το βράδυ» .. Είπε η Σκάλι!
«ΟΚ Σκάλι..Μπάιος»....
Ύστερα από αρκετή ώρα ο Φαξ έφτασε στο σπίτι του.. Ο μαστουρωμένος σκύλος τον είχε πια
εγκαταλείψει στο δρόμο μιας και κατάλαβε ότι δεν θα είχε τόσο γοητευτικό μέλλον το στομάχι του
κοντά στον Φαξ. Ο Μόντεμ έπειτα από ώριμη σκέψη κατέληξε «Εξάλλου ούτε και εγώ ήθελα σκύλο!»
και ικανοποιημένος άραξε στην αναπαυτικά σκληρή πολυθρόνα του.
Τον πήρε ο ύπνος ακούγοντας Χαρντ Μέταλ από το διπλανό διαμέρισμα.. Ο νεαρός γείτονας και
θαμώνας της πολυκατοικίας δεν λέει να ηρεμήσει το τελευταίο καιρό. Περνά μια μεταβατική
εξέλιξη από το Χαρντ Ροκ στο Ντεθ Μέταλ! .. Τι βάσανο και αυτό;!
Ξυπνώντας ο Φαξ γύρω στις 21:00 στοχάστηκε..
«Τι καλύτερο τώρα από μια μπύρα με φιστίκια και την απογοητευμένη Σκάλι να σκέφτεται πως περνά
τα καλύτερα χρόνια της ζωής της;».. Αμέσως πήδηξε από τον υπέρμετρα τσιτωμένο καναπέ! Πήρε
τηλέφωνο την Σκάλι και πάνε για καμιά μπύρα σε γνωστό μπαράκι-καφετέρια του Νομού Αττικής..
Μόλις έφτασαν ο Φαξ παραγγέλνει δυο κυπαρισσί μπύρες και πολλά φυστίκια.Η Σκάλι όμως είχε
αντίθετη γνώμη:
-Όχι σ’αυτόν ρε Φαξ!Αυτός είναι ο πορτιέρης!
-Οπς ναι... Πάντα με μπερδεύει αυτό το ντύσιμο...
Ένα κύμα αναπάντητων ερωτημάτων δρόσισε το σκεπτικό της Σκάλι και ο Φαξ δεν έχασε την ευκαιρία
να διαλέξει πρώτος τραπέζι..
-Θα κάτσουμε στο μπαρ!
-Οκ!Εξ άλλου δεν έχει ελεύθερα τραπέζια.... Διαπίστωσε η Σκάλι!
Ύστερα από κανα δίωρο η Σκάλι είχε θολώσει τον πεντακάθαρο και ορθολογικό της νου και ο Φαξ
την χάζευε περιμένοντας το πολυπόθητο που δεν άργησε να πραγματοποιηθεί!
-Πώς περνώ έτσι τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου; αναρωτήθηκε η Σκάλι...
-Νομίζω ότι ήπιες πολλή και σκέφτεσαι πιο ώριμα. Δε θέλω να γίνω άλλο σαρκαστικός μαζί σου
σήμερα. Αρκετά το γλέντησα ήδη. Και επειδή δε θέλω να είμαι μπροστά όταν θα απαγγέλλεις τον
έπος της ζωής σου και νιώθοντας την κούραση να με καταβάλλει αποφάσισα να σε πάω σπίτι
σου......
-Αχρ..Χρον..Ααργκ.. Η Σκάλι χασμουρήθηκε λέγοντας «έχεις δίκιο».
Έτσι ύστερα από μία ώρα ο Φαξ γύρισε σπίτι μόνος. Χωρίς κάποιο σκύλο να τον ακολουθεί.Ήταν μία
ήσυχη νύχτα επακόλουθο μιας ήσυχης μέρας.
 

_______________________________________________________________________
Επεισόδιο 4
_______________________________________________________________________

΄Ήταν Σαββατόβραδο και ο Φαξ έφτιαχνε χαρτοκατασκευές από τις δύο χαρτοπετσέτες που είχαν
απομείνει από τα τρία σουβλάκια που μόλις είχε φάει. Αφού, ξέσκισε τη χαρτοσακούλα μαζί με τα
λαδόχαρτα σε λεπτές λωρίδες τα ταξινόμησε με βάση το μήκος του.
Τα κοίταξε για ώρα ενώ προσπαθούσε να φτιάξει βαρκούλα με φουγάρο. Έπειτα έβγαλε από τη τσέπη
του το στυλό του και την ονόμασε «Παναγιά Παρθένα».
Ήπιε ό,τι είχε απομείνει από ένα κουτάκι μπύρας.
Αφού έπλυνε το πιρούνι που έφαγε τις πατάτες καθάρισε το τραπέζι και πέταξε τα σκουπίδια (στα
σκουπίδια) κοίταξε το ρολόι του.
«22:00» είπε . «Να θυμηθώ να κατεβάσω τα σκουπίδια». Ύστερα από αυτή τη μεγαλεπήβολη συμβουλή
προς τον εαυτό του χτύπησε το τηλέφωνο.

Ντριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν.....
Ο Φαξ μη έχοντας άλλη επιλογή και εφόσον το τηλέφωνο βρισκόταν κοντά του, το σήκωσε:
«Παρακαλώ, μιλήστε καθαρά και γρήγορα. Μόλις έφαγα και νιώθω γλαρωμένος.»
«Πού ‘σαι ρε Φαξ. Δημήτρης εδώ. Βαριέμαι και είπα μια και θα βαριέσαι και ‘συ πάμε καμιά
βόλτα... Τί ώρα να περάσω; Σε κανά μισάωρο... Να φέρω και καμιά φίλη;»
«Άσε, έχω μια ελαφριά τζατζικίλα. Πάμε μόνοι.»
«Ο.Κ.»
Και πριν προλάβει να πει ο Φαξ «Μην ξεχάσεις να φέρεις το αυτοκίνητο γιατί βαριέμαι να
περπατήσω. Ελπίζω να έχεις φάει - πάμε για κανά ποτό» το τηλέφωνο είχε κλείσει.
«Κρίμα, δεν πρόλαβα να του πω τα παραπάνω» μονολόγησε.
Αφού ο Φαξ φόρεσε το κλασσικό βραδινό του ντύσιμο, Μαύρο-σοβαροφανές παντελόνι - μαύρα
λουστρίνια - μαύρο σακάκι - κόκκινη γραβάτα - μπλε πουκάμισο, άλλαξε και ήταν πια έτοιμος.
«Με το τζιν, τα απλά καθημερινά αθλητοφανή παπούτσια και καρό γαλάζιο πουκάμισο νιώθω πιο
άνετα»... Σκέφτηκε ικανοποιημένος.
Τότε χτύπησε το κόκκινο τηλέφωνο.
«Ποιος να είναι τέτοια ώρα;» Αναρωτήθηκε με ηλίθιο ύφος και απάντησε. «Ποιος είναι τέτοια
ώρα;» φώναξε.
«Έλα, Μόντεμ. Η Σκάλι είμαι. Πάμε για καμιά μπύρα; Ο Μάκης βαριέται». «Χμμμ. Έχω κανονίσει
κάτι με ένα φίλο. Εεεε... μάλλον δε θα τον πείραζε και τόσο να τον φτύσω οπότε καλύτερα έλα
μαζί μας. Σε δέκα λεπτά θα περάσουμε να σε πάρουμε.»
«Εχμμμ. Ε; Καλά Ο.Κ.... Περιμένω... Τσιάο.»
Είπε η Σκάλι κρύβοντας όσο μπορούσε το βαθυστόχαστο μπέρδεμα της. Ο Φαξ κλείνοντας το τηλέφωνο
άφησε το ραδιόφωνο ανοιχτό σε δυνατή ένταση για να μην εισβάλλουν μπουκαδόροι στο φτωχό
σπιτικό του. Επειτα από 5 λεπτά και με μαθηματική ακρίβεια χτύπησε το κουδούνι της κάτω
πόρτας. Ο Φαξ σαν αίλουρος έσβησε τα φώτα, το γενικό του ηλεκτρικού κλείδωσε τη πόρτα, την
ξεκλείδωσε, βγήκε έξω την ξανακλείδωσε και κατέβηκε.
Μετά από 10 λεπτά ξανανέβηκε για να ανεβάσει τον γενικό του ηλεκτρικού αφού δεν ακουγόταν το
ραδιόφωνο. Επιτέλους μετά από πολύλεπτες καθυστερήσεις χαιρέτησε τον Δημήτρη:
-Πού’σαι ρε Φαξ; Είπε ο Δημήτρης.
-Αυτό με ρώτησες και από το τηλέφωνο. Τώρα ξέρεις.
-Καλά. Πού πάμε;
-Ευτυχώς που έφερες το αυτοκίνητο. Πάμε να πάρουμε τη Σκάλι.
-Η συνάδελφος;
-Ναι, ξέρεις, σου έχω μιλήσει για αυτή.
-Ναι, ξέρω, μου έχεις μιλήσει για αυτή.
Μια ώρα μετά και μετά των τυπικών συστάσεων και οι τρεις κάθονται σ’ένα μπαρ-καφετέρια κάποιας
παραλίας της Γλυφάδας. Ο καιρός ήταν άστατος έως νεφελώδης. Η θερμοκρασία είχε αγγίξει τους 32
βαθμούς Κελσίου.
-Λοιπόν Σκαλ, με τι ασχολείσαι αυτό το καιρό; .. Ρώτησε ανοίγοντας τη συζήτηση ο Δημήτρης.
-Γράφω ένα βιβλίο για τη θέση της γυναίκας στην ευρωπαϊκή ενοποίηση σε σχέση με το κύμα των
λαθρομεταναστών που εισρέουν παράνομα στη χώρα μας. -Χμμμ.Ακούγεται ενδιαφέρον. Τι σχέση έχει
το ένα με το άλλο.
-Δεν ξέρω αν υφίσταται σχέση αλλά θα υπάρξει. Αυτό άλλωστε ψάχνω και εγώ. Ο τίτλος του πάντως
θα προκαλέσει θόρυβο.
-Ναι δε λέω.
-Είναι μια καλή αρχή για τη Σκάλι. Διέκοψε ο Φαξ.
-Ναι και... Προσπάθησε να μιλήσει ο Δημήτρης.
-Δεν ξέρω αν θα τελειώσει ποτέ όμως. Είμαι στη δεύτερη σελίδα και ακόμα δεν ξέρω πως να
ξεκινήσω τη πρώτη παράγραφο... Τον διέκοψε η Σκάλι..
Έτσι συνεχίστηκε ο διάλογος χωρίς πολλά σχόλια από το Δημήτρη. Ώσπου :
-Φαξ, καπνίζεις; Ρώτησε προσφέροντας του ένα τσιγάρο από την χρυσή ταμπακέρα του με τα
φιλντισένια αγγελάκια.
-Όχι. Το αλκοόλ και το κάπνισμα βλάπτουν τον έρωτα. Και αυτό το καιρό προσπαθώ να ερωτευτώ.
Εσύ;
-Εγώ δεν καπνίζω, απλά πουλάω μούρη με τη χλιδάτη ταμπακέρα. Την αγόρασα από κάτι Ρώσους στο
Μοναστηράκι.
-Τα βλέπετε;Είπε η Σκάλι. Πώς είναι δυνατόν να έχουν επιτυχία οι επενδύσεις των ξένων έπειτα
από αυτά;
Οι δύο άνδρες κοίταξαν με ερωτηματικό βλέμμα και δέος τη Σκάλι. -Αλλά δε συνεχίζω.Συγχύστηκα.
Συμπλήρωσε..
-Ναι έχεις δίκιο. Καλύτερα γράφτα. Θα το μελετήσουμε ιδιαιτέρως. Είπε με μια φωνή ο Φαξ.
Κύλησε η βραδιά και θα έφευγαν σε λίγη ώρα.
-Ουφ, βαρέθηκα. Και αυτή η μουσική με κούρασε.. Είπε η Σκάλι.
-Ναι και μένα,Είναι πολύ ξεσηκωτική.
Ο Μόντεμ δε μίλησε. Ήθελε και αυτός να φύγει μιας και σκέφτηκε ότι είναι πολύ αργά και πρέπει
να γυρίσει σπίτι να κλείσει το ραδιόφωνο.
Αργότερα η παρέα εγκατέλειψε το μπαρ και ο Φαξ το χαρτάκι από το καλαμάκι του ποτού που έπινε.
Είχε γίνει μια άμορφη μάζα από χυμό-νερό-ιδρώτα και σκόνη.
Γύρω στις 2:00 ο Φαξ ξεκλείδωνε τη πόρτα του διαμερίσματός του, αφού ξεκόλλησε ένα σημείωμα
από πάνω της που έγραφε:
«Πάλι τα ίδια; Είσαι γαϊδούρι.
η κυρά-Γιώργαινα από κάτω».
Έκλεισε τη μουσική του ραδιοφώνου.Μέσα σε ένα χάος προβληματισμού σκεπτόμενος το βιβλίο της
Σκάλι έπεσε για ύπνο.
Έτσι με τα ρούχα!

_______________________________________________________________________
Επεισόδιο 5
_______________________________________________________________________

Πρωί Παρασκευής στο μοναχικό διαμέρισμα του Φαξ. Ξεκινά άλλο ένα τέλος μιας ακατάπαυστα
ξεκούραστης εβδομάδας για την μοναχική, όπως και το διαμέρισμα, ζωή του Φαξ.
Η ήσυχη πρωινή αυγούλα φωτίζει το δωμάτιο της μικρής πολυώροφης πολυκατοικίας που κοιμάται ο
Μόντεμ. Εκείνος απαθέστατα χαζεύει τις παιχνιδιάρες σκιές που χαρακώνουν ανάλαφρα το ταβάνι.
Και όπως πάντα κάτι θα ταράξει την εξαντλητική ήρεμη ατμόσφαιρα. Αυτή τη φορά είναι το
κουδούνι της πόρτας.

ΓΚΡΟΟΟΟΟΟΟΟΟΑΑΑΑΑΑΑΑΑΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝ

Ο Φαξ με γρήγορες κινήσεις σαν δελφίνι αρπάζει το γρήγορο καυτό εξάσφαιρο ρεβόλβερ. Φορά τη
θήκη του. Ντύνεται - ξεντύνεται, βγάζει τις πυτζάμες που καταλάθος φορούσε κάτω από τα ρούχα
του και κάνει ένα εντυπωσιακό άλμα προς το κουδούνι (για να απαντήσει στο ξαφνικό και
επιτήδειο κάλεσμα) φορώντας την δεξιά καφέ κάλτσα στο δεξί του πόδι φυσικά.
Έπειτα πατά το κουμπί και ρωτά:
"Ποιος είναι πρωϊνιάτικα;".
Καμία απάντηση ..Συμεχίζει:
"Ποιος είναι -είπα- πρωϊνιάτικα".
Καμία απάντηση παρά το πέρας 5 πρώτων λεπτών..
"Τα παλιόπαιδα.. Ούτε έναν Παρασκευή-πρωινό ύπνο δε σε αφήνουν να χαρείς".
Έπειτα κάνοντας ελαφρά πηδηματάκια για να ξεμουδιάσουν τα πόδια του από την ορθοστασία αφήνει
το κουμπί ελεύθερο διαπιστώνοντας ότι πατούσε το άλλο κουμπί που ανοίγει τη πόρτα!
-Φτου!πάλι τ’αλλάξανε!!!! Είπε και κατευθύνθηκε προς τη κρεβατοκάμαρα του συνεχίζοντας τα
ελαφριά πηδηματάκια.
Ρίχνοντας, τελικά, ένα μεγάλο πηδηματάκι πάνω στο κρεβάτι, σπάει το μεσαίο δοκάρι και ένα
βροντερό ΚΡΑΚ δίνει μια άλλη διάσταση στο φως του Ήλιου που είχε γεμίσει το χώρο. ..
Συνεχίζοντας τον ύπνο του ακούγεται το κουδούνι της πάνω πόρτας

ΜΠΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΜΠΠΠΠΠΠΠΠΠ...

Ο Φαξ εκτινάσσεται από το κρεβάτι σαν αντιλόπη και εμφανίζεται ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα
στην εξώπορτα του διαμερίσματος. Από κεκτημένη ταχύτητα χτυπά το κεφάλι του πάνω της και
χαρακτηριστικοί ήχοι όπως "ΜΠΟΙΝΓΚ" και φωνητικά όπως "ΑΟΥΤΣ" σκορπίζονται διάπλατα.
Απ’έξω ακούστηκε η φωνή του διαχειριστή:
-Φαξ, είσαι καλά;Άνοιξε τη πόρτα να διαβώ!..
Ο Φαξ ύστερα από το κωμικοτραγικό συμβάν άνοιξε τη πόρτα:
-Καλημέρα Μπάμπη... Απαντά με τρεμάμενη φωνή και τρίβωντας,συνάμα, με κυκλικές κινήσεις το
κεφάλι του.
-Καλημέρα σας κύριε Μόντεμ.Ελπίζω να είστε καλά.. Είπε ελπίζοντας όντως αλλά μάταια, ο
διαχειριστής.
-Μάταια ελπίζεις Μπάμπη.
-Το ξέρω, έτσι τό’πα.
-Τέσπα.. Πώς από’δω;
-Ήρθα να σας πληροφορήσω ότι αλλάξαμε τη διασταύρωση των καλωδίων την εξώπορτας.
-Το πρόσεξα, είπε ατάραχος και διακόπτοντας ο Φαξ.
-.και ότι.. συνέχισε ο Μπάμπης. ένας ένοικος άνοιξε τη πόρτα σε κάποιον προφανώς άγνωστό του
και αυτός έχει ανέβει στη ταράτσα και απειλεί ότι θα πέσει αν δεν του ποτίζει τα λουλούδια η
γειτόνισσα, που αρνείται επειδή τα λουλούδια του κρέμονται από το μπαλκόνι του και εμποδίζουν
το φως που φωτίζει τα φωτεινά πρωινά το σαλόνι της, όσο αυτός θα λείπει διακοπές.Απάντησε
κατατοπιστικότατα ο Μπάμπης.
-Αααααα, μάλιστα. Είπε ο Φαξ εξίσου κατατοπιστικότατα.
-Ρε συ Μπάμπη έχω ένα πρόβλημα.
-Πες μου Φαξ. Έχω λύσει για όλα.
-Με τα άλατα στο νεροχύτη της κουζίνας τι κάνω;
-Έτσι είναι τα άλατα..χμμμμμ. Δοκίμασε το νέο Βιομετάλ. Είναι νέο και συμφέρει.
-Ευχαριστώ Μπάμπη.. Θες τίποτε άλλο;Πρέπει να ετοιμαστώ για τη δουλειά.
-Όχι Φαξ..Γεια χαρά. Αποχαιρέτησε ο πολυμήχανος Μπάμπης και έφυγε.
Τότε χτύπησε το κόκκινο τηλέφωνο. Το κινητό του Φαξ είχε μείνει μέρες εκτός φορτωτή και κάποια
μπλε υγρά είχαν δημιουργήσει μια βαθύπατη κηλίδα γύρω από τη συσκευή. Ο Φαξ σήκωσε αμέριμνος
το τηλέφωνο και με ένα μείγμα πόνου (προερχόμενος από το κεφάλι του) και ανακούφισης (βρήκε
επιτέλους λύση για τα άλατα του νεροχύτη της κουζίνας) απάντησε:
-Καλημέρα ξένε.Λέγε-βίαζομαι!
-Έλα Φαξ, Σκάλι εδώ. Λόγω φοβερής αστάθειας κατά την άνοδο της αναδουλειάς δεν χρειάζεται να
έρθεις στο γραφείο.
-ΟΚ Σκαλ. Και έχω και κάτι δουλειές..
Ο Μόντεμ έκλεισε με ορμή το κόκκινο τηλέφωνο .. Έπειτα ακίνητος σαν μαρμαρένιο άγαλμα σε
κάποια (μεγάλη) πλατεία, σκέφτηκε. Την σιωπή του διέκοψε μια κραυγή.
-Πρέπει να πάω στο σούπερ-μάρκετ!
Στο δρόμο σκεφτόταν ότι επιτέλους θα έχει έναν καθαρό νεροχύτη που θα καθρεφτίζεται το πρόσωπό
του και τα ντουλάπια στην αστραφτερή επιφάνειά του.
"Όλα θα λάμπουν." Σκέφτηκε χαρωπά. Γυρίζοντας από την αγορά ο Φαξ αντιμετώπισε την πολιορκία
του κτιρίου που κατοικεί από μέγα πλήθος δημοσιογράφων και αστυνομικών. Ο τύπος που θέλει να
πέσει από τη ταράτσα φαίνεται να διασκεδάζει το γεγονός και χαιρετά τους συγγενείς του μέσα
από τις τηλεοπτικές κάμερες. Ο Φαξ διατηρώντας μια ψυχρή ψυχραιμία μπαίνει στο διαμέρισμά του
και καθαρίζει τον νεροχύτη. Είναι μια υπέροχα θορυβώδης ημέρα. Ο Φαξ τώρα έχει αράξει μπροστά
στην τηλεόρασή του και χαλαρώνει απολαμβάνοντας την αγαπημένη του σειρά παραφυσικής
υποκουλτούρας, τρώγοντας πατατάκια με ρίγανη. Αργότερα ίσως βγει καμιά βόλτα αλλά μάλλον θα
βαριέται . Σκέφτηκε τι θα κάνει το Σαββατοκύριακο καθώς δεν έχει σχεδιάσει τίποτα και ούτε
πρόκειται. Ο έναστρος φωτεινός ουρανός έχει ξαναπροβάλλει πάνω από την κοσμοπολίτικη Αθήνα. Ο
Μόντεμ γενικώς βαριέται σήμερα.
"Μπλιαξ.. απαίσια μέρα" μονολόγησε πριν αποκοιμηθεί στη πορτοκαλί πολυθρόνα..

_______________________________________________________________________
Επεισόδιο 6
_______________________________________________________________________

Ο δροσερός ήλιος του Οκτώβρη σκόρπισε για άλλη μία ημέρα τις ακτίνες του πάνω από την κρύα
Αθήνα. Οι ηλιαχτίδες που παίζουν καλλωπιστικό ρόλο αυτήν την εποχή στην ατμόσφαιρα, "χτύπησαν"
τα κλειστά ξύλινα παραθυρόφυλλα της μπαλκονόπορτας του δωματίου του διαμερίσματος του
Φαξ.Αθόρυβα διαπέρασαν μονομιάς το σκονισμένο τζάμι και φώτισαν το ξέστρωτο κρεβάτι του Φαξ.
Εκείνος ανυποψίαστος άλλαξε πλευρό.
Τότε φύσηξε βοριάς που έκανε το παραθυρόφυλλο ν’ανοίξει και να ξεχυθούν ανεξέλεγκτες πολλές
ηλιαχίδες μαζί!
Η εισβολή της φύσης στο δωμάτιο ανάγκασε τον ήρωα να ξυπνήσει σε ανύποπτο χρόνο. Γυρίζοντας
για άλλη μια φορά πλευρό έπεσε μπρούμυτα στο πάτωμα. Ο βαρύγδουπος κρότος του άνοιξε τα μάτια.
"Πού βρίσκομαι;" μονολόγησε.
Κολλημένο, όπως ήταν το πρόσωπό του (προφίλ) στο πάτωμα, αντίκρισε τις παντόφλες του.
Τρομαγμένος πετάχτηκε από το πάτωμα και κρύφτηκε κάτω από τις κουβέρτες του κρεβατιού. Ύστερα
από λίγο δειλά-δειλά ξεπρόβαλλε το κεφάλι του και διαπιστώνοντας ότι δε διατρέχει κανένα
κίνδυνο αποφάσισε να σηκωθεί. Έτσι γρήγορα γρήγορα και χωρίς αναστολές ετοιμάστηκε για τη
δουλειά. Φτάνοντας αργοπορημένος κανά δεκάλεπτο η Σκάλι το καλωσόρισε στοργικά: -Καλημέρα,
Μόντεμ. Πού είσαι βρε παιδί;
-Καλημέρα Σκαλ. Γιατί τόσο ενδιαφέρον;
-Έχουμε πολύ δουλειά. Στρώσου παλιοτεμπέλαρε!
Το βλέμμα της γλυκιάς Σκάλ επανήλθε στο φυσιολογικό του ρυθμό!
-Ήταν πολύ καλό καλό για να’ναι αληθινό. Πάντως ευχαριστώ Σκαλ. Απάντησε ο Φαξ και μάζεψε ένα
σωρό περιοδικά και εφημερίδες που είχαν στοιβαχτεί από εβδομάδες στο γραφείο του.
-΄Ωστε πρέπει να δουλέψω σήμερα, ε; Αποκρίθηκε στη Σκαλ.
-Ναι , και ρίξε μια ματιά στο ελ-φάιλ32. Νομίζω ότι έχει λογική εξήγηση.
-Ναι, άμα προλάβω.
Ο Φαξ βαριέται να δουλέψει. Δημιουργεί μία νέα στοίβα από χαρτιά της δουλειάς. Ξεφυλλίζοντας
την εργασία του χάνεται σε άσχετες σκέψεις. Πέρασαν αρκετά λεπτά ώστε να διαπιστώσει ότι οι
σελίδες έχουν φύγει από τα χέρια του και έχουν σκορπιστεί στο δάπεδο, Εκείνος χαμένος
τραγουδούσε ελαφρολαϊκά και η Σκάλι τον χάζευε υπομονετικά.
-Τι θα γίνει ρε Φαξ, επιτέλους; Όλο "lost in space" βρίσκεσαι! Δεν πας να σε δει κανάς
γιατρός;..
-Σώπα ρε Σκαλ. Ένα χάρτη χρειάζομαι μόνο!!!
Η Σκάλι αποφάσισε να μη ξαναμιλήσει. Ο Μόντεμ πάντοτε την έκανε να νιώθει ηλίθια μεταδίδοντας
αυτό το είδος των αφοπλιστικών του απαντήσεων. Πολλές φορές μάλιστα είχε σκεφθεί να δηλώσει
παραίτηση οπότε να απαλλαχτεί απ’αυτόν τον παρανοϊκό. Απ΄την άλλη όμως σκεφτόταν:
"Δε βαριέσαι..Πολλά λεφτά για το τίποτα!Άσε καλύτερα - έχω ανάγκες"!
Ο Φαξ έχει ψιλοξυπνήσει απ’τον λήθαργό του και κοιτάει απορημένος και νυσταγμένος το καλαμάκι
του καφέ που έχει πέσει στο πάτωμα από εχθές! Προσπαθώντας να το μετακινήσει στο καλάθι των
αχρήστων με τηλεκίνηση, χάζεψε και έχασε την επαφή του με το γραφείο. Τώρα βρίσκεται νοερά στη
διαφήμιση του νες-καφέ. Κάνει τσουλήθρα μέσα από ένα ριγέ γαλάζιο καλαμάκι και πέφτει με τα
μούτρα σε μια πισίνα γεμάτη χρυσόψαρα. Ομολογουμένως η φαντασία και οι συνειρμοί του τον έχουν
οδηγήσει σε μια άλλη διάσταση χωροχρόνου. Τα χρυσόψαρα τον κοιτούν απογοητευμένα εφόσον θα
ήθελαν τροφή για ψάρια και όχι άλλα ανθρωποειδή στην πισίνα τους. Κόσμος χορεύει τριγύρω σε
ρυθμό ρέγγε και ένας ανταποκριτής του (ε)Μ-ΤιΒί πλησιάζει γονυκλινής στην άκρη της πισίνας τον
Φαξ.
-Γεια χαρά Μόντεμ! Του φωνάζει ενθουσιασμένος.
Ο Μόντεμ έχει ο γουρλώσει έκπληκτος τα μάτια αφού ο ανταποκριτής "δείχνει" να τον γνωρίζει,
και απαντά :
-Γεια χαρά , ξένε!
Και πάνω που ερχόταν ο κάμεραμαν , μια αιθέρια ύπαρξη με ανοιχτοπράσινη ρόμπα ξεπροβάλλει,
τρέχοντας, από το πλήθος προς τον Φαξ.
-Ρε ρεμάλι! Ξύπνα επιτέλους.
Η Σκάλι ξυπνά τον χαζεμένο Φαξ που ακόμα κοιτάει το καλαμάκι και ένα πλατύ χαμόγελο έχει
ζωγραφιστεί στο πρόσωπό του. Γυρίζει το βλέμμα του προς τη Σκάλι ενώ η σκέψη του βρίσκεται
ακόμα "πίσω"..
-τι χαζοκοιτάς σαν UFO ρε αχαΐρευτε; Η Σκάλι πραγματικά εξαγριωμένη επειδή μόνο αυτή δουλεύει
(όσο και όταν υπάρχει δουλειά σε αυτό το γραφείο) έχει ψιλοκοκκινήσει.
-Ξέρεις κάτι Σκάλι;..Ρώτησε ο Φαξ μ’ένα ειρωνικό ύφος
-ΛΕΓΕ.απαντά "ψιλοαναμένη" η Σκαλ.
-Μου θυμίζεις τη μάνα μου!..
Για άλλη μια φορά η Σκάλι "κόλλησε". Δεν είχε τι να πει.
-Δε σε αντέχω άλλο..Πάω να φτιάξω ένα καφέ.. Και έφυγε προς τα ενδότερα..
Ο Φαξ προσπάθησε να συγκεντρωθεί. Μάζευε χαρτιά για ανά-δύο ώρες. Τα ταξινόμησε αλφαβητικά
σύμφωνα με τη τελευταία λέξη κάθε εγγράφου και τα αρχειοθέτησε στο τελευταίο συρτάρι του
γραφείου του σύμφωνα με το πρώτο γράμμα της πρώτης λέξης κάθε εγγράφου.
Η Σκάλι είχε επιστρέψει από ώρα μ’ένα θερμός παραμάσχαλα. Εκείνη τώρα εργαζόταν προσπαθώντας
να μην ξαναπαρατηρήσει τον Μόντεμ. Ο Φαξ χαζεύει από ώρα το ταβάνι. Ξάφνου βλέπει μια αράχνη
να ανεβοκατεβαίνει στον αέρα σε μια γωνιά του. Προφανώς υφαίνει τον ιστό της.. Τότε ρωτά την
Σκάλι:
-Σκάλι να σε απασχολήσω λίγο;
-Δε ξέρω Φαξ. Πρόσεξε τι θα πεις αν τελικά διακινδυνεύσεις να με ρωτήσεις ο,τιδήποτε αλλιώς
πρόσεξε καλύτερα το ταβάνι.!
-Εντάξει Σκαλ.
Νεκρική σιγή είχε επικρατήσει για το επόμενο δεκάλεπτο στο γραφείο. Η αράχνη είχε
ακινητοποιηθεί σε κάποιο σημείο του ταβανιού φανερά κουρασμένη.Ο Μόντεμ μασουλώντας (και
χαζεύοντας ακόμα το ταβάνι) ένα ξεχασμένο σάντουιτς διατάραξε την ησυχία:
-Πιστεύεις πως η εξάπλωση του διαδικτύου (internet) κάποτε θα σταματήσει λόγω υπερβολικής
εργασίας;
Η Σκαλ σήκωσε το κεφάλι της από το γραφείο και τα έγγραφα. Ήπιε λίγο από τον καφέ της. Τον
ανακίνησε με ελαφρά και κυκλικά και τον άφησε δίπλα στο τηλέφωνο.
-Αν και δεν πολυκατάλαβα την ερώτησή σου. Αν και δεν έχω πολύ σχέση με το ζήτημα. Αν και δεν
με ενδιαφέρει πώς σου ήρθε. Αν και έχω ηρεμήσει αρκετά εδώ και ώρα θα σου απαντήσω έστω και αν
η απάντησή μου προκαλέσει, δε ξέρω πώς, αναστάτωση σε σένα που θα μεταδοθεί αστραπιαίως σε όλο
το γραφείο και θα μου προκαλέσει ένταση.
Ο Φαξ την διακόπτει.
-Δεν κατάλαβα την απάντησή σου ακόμα στο ερώτημά μου.. Η Σκαλ ως συνήθως απόρησε:
-Μα δεν απάντησα ακόμα !!!
-Α,εντάξει..Συνέχισε!
-Το διαδίκτυο δεν θα πάψει ποτέ να εξαπλώνεται παρά μόνο αν ετοιμάζεται να κάνει κάτι κακό!.
Ο Μόντεμ δε κατάλαβε και πάλι αλλά πήρε την απάντηση που ζητούσε. Μονομιάς αρπάζει το δίτομο
ελληνικό ορθογραφικό λεξικό που κείτεται κάτω από το πάνω δεξί πόδι του γραφείου επειδή
μπατάρει. Έπειτα και έχοντας το λεξικό στο δεξί χέρι παίρνει τη στάση του αγάλματος του
δισκοβόλου και πετάει το λεξικό στο ταβάνι προς το μέρος της αράχνης (την οποία και δεν
πέτυχε). Η πρόσκρουση στο ταβάνι και το σκηνοθετικό αποτέλεσμα που είχε στον υπόλοιπο χώρο
ήταν ανεπανάληπτο όσο και αποκρουστικό. Το λεξικό κόπηκε στα δύο. Η αράχνη από το τράνταγμα
της πρόσκρουσης έπεσε, (τυχαία;), πάνω στο ένα κομμάτι του βιβλίου. Πέφτοντας το κομμάτι αυτό
χτυπά με τη πλευρά που δεν είχε επάνω την αράχνη άνω στη ντουλάπα και φέροντας μια αερότουμπα
προσεδαφίζεται, με το μέρος που είχε επάνω την αράχνη, στο πάτωμα. Εν τω μεταξύ η αράχνη
αντιλαμβανομένης του κρισίμου της καταστάσεως, προλαβαίνει και κατά την αερότουμπα πηδά πάνω
στη ντουλάπα και πιανώμενη από το χερούλι της χώνεται μέσα από τις γρίλιες της στο εσωτερικό
της. Το άλλο κομμάτι ΟΜΩΣ χτύπησε στο γραφείο της Σκάλι και συντονίζοντας τον καφέ της πέταξε
από μέσα το καλαμάκι. Αυτό γυρνώντας στον αέρα σκόρπισε σταγονίδια καφέ ολόγυρα.Η Σκάλι
"τά’παιξε". Σήκωσε το κεφάλι της. Κατακόκκινη , έντρομη, θυμωμένη, γεμάτη κατανόηση και
συμπάθεια έβαλε τις φωνές.
-Αααααααργκ. ΜΟΝΤΕΜ! ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ; .. ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΡΩΣΕΙΣ ΟΛΟΥΣ;;; (!!!!!)
-Εεεεεεεμ..εμ..εμ..εμ.. Συγνώμη.
-Ναι, ΚΑΛΑ! Ας χυνόταν ο καφές και θα τα λέγαμε μετά.
-Ξέρεις Σκάλι.. Το δίκτυο είχε πάψει να εξαπλώνεται.
Η Σκάλι δεν άντεξε και ξέσπασε σε λυγμούς. "Γιατί Θεέ μου;" Μονολογούσε. Ο Μόντεμ αφού μάζεψε
τα κομμάτια και καθάρισε το γραφείο της Σκάλι προσπάθησε να την ηρεμήσει.
-Συγνώμη Σκάλι. Δε θα το ξανακάνω.
-Αυτό έλειπε. Να πετάς κάθε λίγο και λιγάκι δίτομα λεξικά στο ταβάνι!.. Κατάφερε να ξεστομίσει
μέσα από τους λυγμούς.
-Στο υπόσχομαι την επόμενη φορά θα χρησιμοποιώ περιοδικά.
Τότε η Σκάλι άνοιξε τη τσάντα της. Ήπιε ένα ντεπόν και είπε πως θα πάει σπίτι της να ηρεμήσει.
-Να σε πάω; .. Προσφέρθηκε ο Μόντεμ
. -Άσε, θα μου κάνει καλό να μείνω λίγο μόνη.
-Όπως θες. Πάντως αν αυτό σε κάνει να νιώσεις καλύτερα το βράδυ πάμε για καμιά μπύρα.. Φώναξε
ο Μόντεμ ενώ η Σκάλι έφευγε..
Ύστερα από 2-3 ώρες ο Φαξ σταμάτησε την έρευνα που είχε ξεκινήσει πριν 2-3 ώρες, και μετά την
αποχώρηση της Σκαλ, για να βρει την αράχνη μέσα στη ντουλάπα. "Πολύ κακό για το
τίποτα".Σκέφτηκε.
Αφού παρήγγειλε μια πίτσα με μανιτάρια και milko χλαπάκιασε και επέστρεψε στο σπίτι του. Ήταν
μια ιδιαίτερα βεβαρημένη μέρα.

_______________________________________________________________________
Επεισόδιο 7α
_______________________________________________________________________

Μια βροχερή μέρα αργίας του Φεβρουαρίου ξημέρωσε στη φωτεινή και ζεστή βραδινή Αθήνα. Ο Φαξ
κοιμόταν και περίμενε το ξύπνημα από το ψυχεδελικό πορτοκαλί ξυπνητήρι. Τα πουλάκια τιτίβιζαν
ρυθμικά από το διπλανό ακάλυπτο μιας πολυκατοικίας. Ο διαπεραστικός και ανυπόφορος, ειδικά για
κάτι τέτοια πρωινά αργίας, υπόκωφος ήχος τους, αφού φιλτραριζόταν από τα κλειστά παραθυρόφυλλα
του μπαλκονιού της κουζίνας του Φαξ, βασάνιζε τον Μόντεμ.
Στριφογυρίζοντας στο κρεβάτι του και χαμένος σ'έναν κόσμο χρωμάτων της ονειρικής διαδρομής
στον λαβύρινθο του μυαλού του, ο Φαξ καταλήγει σε μια στάση όχι και τόσο ευπρεπή. Έχοντας τον
δεξί του αγκώνα λυγισμένο κάθετα στο στρώμα και το αριστερό του χέρι να κρατά τον αριστερό
αστράγαλο ροχαλίζει αρύθμητα με το τραγούδι των πουλιών.
Και ύστερα από όλα αυτά χτυπά το κυβερνο(cyber) ξυπνητήρι.Ήχοι pure beat και ζεϊμπέκικες
πενιές εξανεμίστηκαν στην ατμόσφαιρα που ευωδίαζε απ΄την κλεισούρα. Τα πορτοκαλί και
ανοιχτοπράσινα λαμπάκια του ρολογιού αναβόσβηναν σαν φλας και σαν να μην έφταναν όλα αυτά η
αυτόματη φρυγανιέρα πέταξε στον αέρα δύο κομμάτια φρεσκοκαβουρδισμένου ψωμιού.
Ο Φαξ δυσανασχετώντας, ξύπνησε από τον γαλήνιο ύπνο και αρπάζοντας το πρώτο βιβλίο που βρήκε
κάτω από το κρεβάτι του, καρπάζωσε για τα καλά το ξυπνητήρι.
Ο τόμος "Το Zen γύρω από την ανθρώπινη μυθοπλασία" είχε κάνει για άλλη μια φορά σωστά τη
δουλειά του. Το καλοδουλεμένο σκυρόδεμα του εξωφύλλου χαράκωσε πολλή βαθιά το ξυπνητήρι που
έπαψε να χτυπά. Επίσης λαμπάκια πορτοκαλί και ανοιχτοπράσινα σκόρπισαν παντού κάθε κομμάτι σε
κάθε γωνιά του δωματίου. Η εκτυφλωτική λάμψη που προέκυψε από το συμβάν έκανε τα πουλιά, που
είχαν πλησιάσει απειλητικά το μπαλκονάκι της κουζίνας του Φαξ, να φύγουν μακριά σωπαίνοντας-
ίσως για πάντα! Η λάμψη δημιούργησε φωτεινά ξίφη μέσα από τις γρίλιες των παραθυρόφυλλων.
Ύστερα από λίγο η ατμόσφαιρα είχε ηρεμήσει από τους αλλεπάλληλους θορύβους και είχε καθαρίσει
από τη σκόνη που είχε ανασηκωθεί.
Επανατοποθετώντας το βιβλίο, πετώντας το κάτω από το κρεβάτι του ο Φαξ σηκώθηκε με χαρά για να
ξεκινήσει μία νέα ημέρα- ένα νέο αύριο! Τα κέφια του Μόντεμ τον εξώθησαν να ανοίξει τέρμα την
ένταση του υπερσύγχρονου ψηφιοπολυγλωσσικού και αεροδυναμικού σχεδιασμού - με δυνατότητες
εντοίχισης και σο αυτοκίνητο - μικρού φορητού ραδιοφώνου με τις 2 μπαταρίες των 1,5V. Αφού
ύστερα από πολλές περιπέτειες ετοιμάστηκε, ξεκίνησε μια βόλτα στη Πλάκα. Μα η μοίρα τον έφερε
αντιμέτωπο με μια δυσάρεστη έκπληξη.
Εκεί, που κατέβαινε ανέμελος την οδό Κυδαθηναίων, εκεί που χάζευε ηλίθια τα πουλάκια στα
δένδρα, ενθυμούμενος το πρωινό "σκηνικό", και ενώ παραλίγο να σκοντάψει σ'ένα πεζούλι και να
προσγειωθεί στο 10κάρεκλο τραπέζι μιας παρέας Γιαπωνέζων.. τότε.. ξαφνικά μέσα στην γαλήνια
ειρήνη και ησυχία του μυαλού και του κορμιού του, εμφανίστηκε από το πουθενά, σαν παπαρούνα
στα αγριόχορτα, μπροστά του η Κατερίνα:
-ΦΑΞ.του φώναξε παρότι ήταν σε απόσταση νός μέτρου και μερικών πιθαμών..
Ο Φαξ κατεβάζοντας το βλέμμα από τα δένδρα και καθώς μία έκφραση έκπληξης και σύγχυσης άρχισε
να σχηματίζει αυλάκια σο πρόσωπό του, σηκώνοντας χαρακτηριστικά τα φρύδια και γουρλώνοντας τα
μάτια φώναξε:
-ΩΧ!..η Κατερίνα!!.. ένιωσε να γειώνεται σαν να τον χτυπούν 9V DC στη γλώσσα.
-Τι κάνεις,βρε ψυχή; Πού είσαι; Πού χάθηκες; Πώς πας; Ξεκόλλα επιτέλους, αφού με θυμάσαι..
Ο Φαξ έχει ψιλοξεφύγει .. κοιτάζει τριγύρω του. Ξανακοιτάζει μπροστά του. Και όμως η Κατερίνα
δεν είναι φαντασίωση, είναι εκεί και τον βομβαρδίζει με ερωτήσεις.. Και όχι μόνο αυτό αλλά
είναι αναγκασμένος να απαντήσει, κιόλας:
-Δεν έχεις αλλάξει καθόλου, ε;Κάνω βόλτα. Είμαι στη Πλάκα. Δεν χάθηκα και δεν το συνηθίζω. Με
τα πόδια. ..Είπε με ύφος γεμάτο αυτοπεποίθηση, θάρρος και αβεβαιότητα!
-Πάμε για καφέ; Πρότεινε αυτή.
-Μισό λεπτό να συμβουλευτώ την ατζέντα μου. Είπε ο Φαξ που ευθύς έλυσε το κόκκινο καρέ με
μαύρα και μπλου-μπλακ τετράγωνα, κατανομημένα το ένα πίσω απ'τ'άλλο κασκόλ και έβαλε το χέρι
του στην εσωτερική τσέπη του μπλε καστόρινου μπουφάν του. Μετά έβαλε και το άλλο για να
ανοίξει το φερμουάρ της τσέπης. Ύστερα απο 30 δεύτερα εξονυχιστικής έρευνας θυμήθηκε ότι το
είχε σε άλλη τσέπη και αφού ξεμπέρδεψε τα χέρια που χαιρετιόνταν μεταξύ τους, κάτω από το
ημίφως μιας ηλιακής ακτίνας που είχε τρυπώσει απο το ανοιχτό φερμουάρ του γιακά, αποφάσισε να
λάβει δραστικά μέτρα και είπε στη Κατερίνα:
-Μάλλον την έχω σε άλλη τσέπη.
-Ναι,ξέρω.Απάντησε ψυχρά ψύχραιμα η Κάτια..
Κατόπιν μερικών λεπτών σιγής ο Μόντεμ είχε βρει την ατζέντα και αφού την ψαχούλεψε της είπε:
-ΟΚ είμαι Free για τώρα.Και για αύριο. και μεθαύριο.
-Πάμε;
-Πάμε.
Η ώρα περνούσε . Οι δυο τους έκαναν τον κύκλο της Ακρόπολης για να καταλήξουν ύστερα από
αρκετά δεκάλεπτα πάλι στη πλατεία της Πλάκας όπου τελικά αρκέστηκαν στις ποικιλίες τοπικού
ουζομεζεδοπωλείου - γνωστής κοσμικής ταβέρνας.. Εκεί και μεταξύ ξιδάτου χταποδιού και σουπιάς:
-Λοπόν Φαξ. Πώς πας με τη ζωή σου; Ρώτησε η Κατερίνα.
-Μια χαρούλα , Κάτια. Ξέρεις πολύ δουλειά - πολλά λεφτά - πολλές υποχρεώσεις και φυσικά πολλά
ξενύχτια εκτόνωσης.
Παρότι ο Φαξ ψευδόταν ασύστολα και ενώ το ήξερε συνήθιζε να λέει ότι περνάει καλά και
ευχάριστα. Ειδικά στην Κατερίνα με την οποία ήταν μαζί τον καιρό που η λογική κυριαρχούσε στη
ζωή του. Όμως ύστερα από ένα μήνα πάθους, γοητείας και πλεκτάνης χώρισαν για αμοιβαίους λόγους
αντιμετώπισης της επαγγελματικής ζωής αμφοτέρων.
-Εσύ πώς τα πας; Ήταν η σειρά του Φαξ να ρωτήσει.
-Όχι και τόσο καλά, απλά ζω.
-Όπως πάντα, θυμάμαι πως τότε παρολίγο να με παρασύρεις στο δρόμο της λογικής. Αλλά ας μη
μιλάμε γι'αυτά. Είναι περιττό. Τώρα πια εγώ τουλάχιστον πέτυχα.
Είπε ο Φαξ εκδικούμενος.. Δεν του είχε αφήσει και πολλά περιθώρια τότε η Κατερίνα. Ο Φαξ ήθελε
να την πηγαίνει για εξωπραγματικές έρευνες φανταστικής καταδίωξης αγνώστων αντικειμένων και
ατόμων. Εκείνη δεν του έδινε σημασία και ζητούσε άλλα. Ε, και όπως ήταν φυσικό:
-Ρε συ Φαξ. Αφού το ξέρεις - είμαστε εντελώς διαφορετικά άτομα. Αν εσύ ήσουν γάτα εγώ θα ήμουν
κομμάτι από χαρτόνι κούτας νερών Λουτρακίου του 1 ½ λίτρου!
-Ναι σωστά..Ούτε καν στα αιλουροειδή.
-Εεεεεε;Καλά τ'αφήνω.. απόρησε στιγμιαία η Κατερίνα χωρίς να δώσει έκταση στη ένταση που είχε
εξαπλωθεί διάχυτη στην αεράτη ατμόσφαιρα του καταμεσήμερου σχεδόν..
-Ξέρεις, είχα πολλά να σου πω από τότε..αλλά έχει περάσει αρκετός καιρός..
-Σοβαρά;Θα ήθελα να μάθω..
-Άσε καλύτερα.Ο χρόνος με δίδαξε πολλά τα οποία μου διαφεύγουν τώρα αλλά ήταν αρκετά.
-Μα γιατί δε μου λες; Η Κατερίνα δείχνει ένα κάποιο ενδιαφέρον αλλά ο Φαξ δεν δείχνει να το
έχει καταλάβει και αυτό είναι και η πραγματικότητα. Ένα περίεργο χαμόγελο άγχους -
αβεβαιότητας και μικρής χαράς έχει καταλάβει την έκφρασή της.
-Πες μου.. Επιμένει..
-Δεν γίνεται .. Δεν μπορώ.. Απαντά ο Φαξ με το ύφος του χαμένου σκίουρου στο δάσος με τις
λεύκες - χωρίς να νιώθει ότι κανονικά η θέση του είναι κοντά σε βελανιδιές - , κοιτώντας γύρω
του και χωρίς να βλέπει τίποτα το ενδιαφέρον ώστε να τον κάνει να αλλάξει θέμα.
-Άκου Φαξ. Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε. Έχουμε ζήσει και οι δύο μια τραγικά
συναρπαστική ζωή - είμαι σίγουρη. Όλα αυτά τα γεγονότα μας έχουν ωριμάσει και έχουμε
προσανατολιστεί σχετικά με όλα τα θέματα που μας απασχολούσαν παλιά. Είμαστε 25 χρονών
ανάθεμα! Ας μιλήσουμε ως ενήλικες.
Ο Φαξ τά'χασε . Ένας κόμπος ανέβηκε στο λαιμό του με ανησυχητικά ενισχυμένες ανοδικές τάσεις.
Έκανε ελαφρές περιφορές του κεφαλιού προσπαθώντας να τον αποβάλλει. Η ώρα περνούσε. Συνέχισε
τις περιφορές. Όλο και πιο γρήγορα. Η Κατερίνα περίμενε υπομονετικά να ξεπεράσει το σοκ ο Φαξ
βγαίνοντας θριαμβευτικά από το ντελίριο. Ήξερε πως αντιδρά. Τον ήξερε πολύ καλά. Ο Φαξ
σταμάτησε λαχανιασμένος για να πιει νερό. Ήπιε λίγο από το ούζο του και έκανε να ξαναξεκινήσει
αλλά η Κατερίνα τον διέκοψε:
-ΣΤΑΜΑΤΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Πες κάτι.
Για τα επόμενα δύο λεπτά κανείς από τους δύο δεν μιλούσε. Ένα κοριτσάκι που πουλούσε γαρδένιες
πλησίασε το τραπεζάκι με σκοπό να πουλήσει στον Μόντεμ.
Όμως εκείνος είχε "καρφωθεί" στην Κατερίνα. Το κοριτσάκι περίμενε αγενώς υπομονετικά. Τελικά
έφυγε καθώς είχε αρχίσει να υπνωτίζεται από το βλέμμα του Φαξ. Και ξαφνικά ο Φαξ μίλησε:
-ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΤΙΑ!
-Εεεεεε;.. Η Κάτια που είχε απορροφηθεί σε άλλες σκέψεις όπως "τι θα φάω το μεσημέρι;" είχε
ξεχάσει και η ίδια την ερώτηση που του είχε υποβάλει. Κούνησε καταφατικά το κεφάλι και είπε:
-Θες να σε πάρω τηλέφωνο;
-Τώρα δε γίνεται - δεν είμαι σπίτι. Απάντησε ο Φαξ νιώθοντας ότι έχει λυθεί ο κόμπος απο το
λαιμό του και έχει γίνει μια ανακουφιστικά ευθεία χρυσή κορδέλα περιτυλίγματος! Και πρόσθεσε:
-Μπορείς όμως όταν θα πάω. Πάρε και τη κάρτα μου. Έχει και το τηλέφωνο του γραφείου.
Η Κατερίνα έκρυψε την έκπληξή της στη θέα της μακρόστενης κάρτας του Φαξ και την έβαλε στη
τσάντας με τρόπο που χώρεσε! Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το μπίπερ της.

ΜΠΙΠ ΜΠΙΠ ---------ΠΑΥΣΗ--------- ΜΠΙΠ ΜΠΙΠ (και ου το καθεξής!).

Ο Φαξ πετάχτηκε πάνω σαν να καθόταν σε ξερό μικρό κάκτο που διακοσμούν ακαλαίσθητα τα γραφεία,
την κοίταξε με άγριο βλέμμα και φώναξε.
- Ω ΘΕΕ ΜΟΥ!ΚΑΤΕΡΙΝΑ - ΚΟΥΔΟΥΝΙΖΕΙΣ;!
Η Κάτια δεν έδωσε σημασία. Τον ήξερε..
-Όχι Φαξ.. Το μπίπερ μου είναι..
-Α, καλά.. Είπε ο Φαξ ενώ περιέργως έδειχνε απογοητευμένος απο την απάντησή της.
Όση ώρα η Κατερίνα είχε μπει στο μαγαζί για να τηλεφωνήσει, ο Φαξ προσπαθούσε να συγκεντρώσει
τις αλλόκοτες σκέψεις του και την προσοχή του σε ο,τι ειπώθηκε. Δεν ήξερε τι έκανε και φυσικά
τι να κάνει..

ΤΕΛΟΣ Ά ΜΕΡΟΥΣ! ......κουράγιο!

_______________________________________________________________________
Επεισόδιο 7β
_______________________________________________________________________

Ενώ η ώρα περνούσε δίχως ιδιαίτερες εξελίξεις στα κρίσιμα ζητήματα της ανθρωπότητας και της
πολιτείας ο Φαξ χάραζε με μια οδοντογλυφίδα ένα κομμάτι από τυρί φέτα. Σκεπτόμενος τα υπόλοιπα
κίτρινα τυριά και την πανσέληνο σε έκδοση καρτούν προβληματίστηκε γύρω από τη σχέση του με την
Κατερίνα. Δίχως να έχει κάποια μόνιμη σχέση αυτή τη στιγμή στην πολυδιάστατη ζωή του και δίχως
να έχει ελπίδες ακόμα και για κάτι περιοδικό έβλεπε στο πρόσωπο της μία λύση. Απορημένος για
το αν μαγειρεύει ακόμα καλά αποφασίζει να την καλέσει σπίτι του για δείπνο. Θα έβρισκε τρόπο
να της πει να μαγειρέψει η ίδια!
Ύστερα από λίγο η Κατερίνα βγαίνει "σερνάμενη-κουνάμενη" και αυτό κάνει τον Φαξ που την
παρατηρεί επίμονα να σκεφτεί διάφορα άσχετα όπως ένα ήσυχο γλυκό αεράκι που φυσά και χαϊδεύει
τα ψηλά στάρια σε κάποιο απομακρυσμένο λιβάδι μιας βαθιάς κοιλάδας στη Λειβαδιά. -Άργησα;Είπε
η Κατερίνα ενώ είχε ήδη κάτσει..
-Όχι..λείπει το σκιάχτρο. Απάντησε ο Φαξ φανερά απορροφημένος από το σκηνικό που βασιλεύει
ακόμα στο μυαλό του.
-ΟΚ..Ξέρεις κάτι, Φαξ;Δεν έχεις αλλάξει καθόλου. Και δν με εκπλήσσει αυτό - είσαι ο ίδιος
τρελός ψυχοπαρανοϊκός περίεργος άνθρωπος με τις καλές διαθέσεις για να ονειροπολείς
οποιαδήποτε στιγμή.
-Ίσως, Κάτια. Ίσως και όχι. σκεφτόμουν Κάτια..Έχω κάτι να σου πω..
-Σ'ακούω Φαξ. Αλλά δεν ξέρω αν είσαι σίγουρος για αυτό που θες να μου πεις. Εξάλλου ποτέ δεν
είσαι σίγουρoς.
-Το ξέρω, Κάτια. Αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρος. 1/4μως έχω μία θεωρία για αυτό. Να σου πω;
-Όχι, θα βγεις από το θέμα. Πες μου κάπως σύντομα όμως γιατί σε 45 λεπτά πρέπει να φύγω.
-Πού θα πας;
-Αυτό σκεφτόσουν;
-Όχι αλλά άλλαξες το θέμα. Είπε ο Φαξ έξυπνα σχηματίζοντας έναν ειρωνικό μορφασμό στο πρόσωπό
του.
-ΟΚ Φαξ.Άστο. Ξεφύσηξε ουδέτερα η Κάτια.
-Κάτια; Πρότεινε άξαφνα ο Φαξ.
-Φαξ; Αντιπρότεινε απορώντας η Κάτια.
-Έλα απ'το σπίτι μου το βράδυ.
-Εεεε; Η Κάτια "κόλλησε" . "Τι κουφό είναι αυτό πάλι;" , σκέφτηκε.
-Θα σου κάνω το τραπέζι. Συνέχισε ο Φαξ.
-Πώς; Η Κάτια ακόμα απορούσε προσπαθώντας να συνέλθει από το σοκ. Άσε που δεν θυμόταν να ήξερε
τον Φαξ να μαγειρεύει.
-Με τραπέζι ...απάντησε ο Φαξ. Και καρέκλες. Πρόσθεσε ύστερα από λίγο.
-Χμμμ. Και τι θα φάμε; Επιτέλους ρώτησε η Κάτια.
-Ο,τι φέρεις. Αυτή ήταν και η απάντηση που περίμενε η Κάτια, έκανε όμως πως.. όντως την
περίμενε.
-Το κατάλαβα. Δεν πειράζει, θα παραγγείλουμε καμιά μακαρονάδα.
-Όπως θες. Εσύ αποφασίζεις.
Έτσι έκλεισε το θέμα. Πέρασαν και τα 10 λεπτά που είχαν μείνει συζητώντας περί ανέμων και
νερών βουνίσιας πηγής. Αφού εξήγησε η Κάτια πώς λειτουργεί το νέο φίλτρο νερού για ντους με
αρωματικά έλαια και εκχυλίσματα ιαματικών υδατομορίων και αφού ο Φαξ έκανε μια νύξη
διαμαρτυρίας για το θερμοσίφωνο που τρυπάει συνέχεια και πώς τα λαστιχένια μπαλώματα
ξεκολλάνε, έφυγαν για μέρη μακρινά και με αντίθετες κατευθύνσεις.
Τα σύννεφα είχαν αραιώσει αισθητά από τη πρώτη στιγμή που ο Φαξ σκόνταψε στο πεζούλι το πρωί.
Απογευματάκι και ενώ ο χρυσός ήλιος έδυε πίσω από το εικονικό τοίχος των κτιρίων της
μεγαλούπολης, το απανταχού αντανακλώμενο φως δεν ήταν ορατό από την κουζίνα του Φαξ.
Χαμένος σε ένα σωρό από διαφημιστικές κάρτες, στυλούς, αναπτήρες, σπίρτα και κοντομάνικα
μπλουζάκια ο Φαξ μοιάζει προβληματισμένος για την προέλευση της μακαρονάδας που θα παραγγείλει
ύστερα από τρεις-τέσσερις ώρες όταν σχεδόν όλα θα είναι έτοιμα.
Ύστερα από αρκετά δύλεπτα έκρυθμων σκέψεων περί τροφής-πείνας και δυστυχίας καταλήγει να
σκαλίζει το παλιό μπαούλο, μέσα στο πατάρι -που με δυσκολία ανοίγει μέσα στο πατάρι, και αν
ανοίγει δηλαδή- για να ξελασκάρει το παλιό καλό κόκκινο της φωτιάς τραπεζομάντιλο που παρά το
πέρασμα του χρόνου και την υγρασία που το "χτυπούσε" ανηλεώς, μοιάζει με καινούργιο.
Χωμένος όπως είναι μέσα στο πατάρι κατεβαίνει και με περίσσιο ύφος ΡΑΜΠΟ επιστρέφει πίσω
(πάνω) με το μπλακ-εν-ντέκερ για να ανοίξει το μπαούλο, έστω από το πλάι. Ήδη το ένα του
μανίκι είχε "μαγκωθεί" στον πάνω αριστερό σκουριασμένο μεντεσέ και για να κατέβει αναγκάστηκε
να εγκαταλείψει το πουκάμισό του εκεί.
Κατόπιν ισχυρής επιμονής και άρτιας καταρτισμένης θέλησης καταφέρνει και ανοίγει το μπαούλο
από το πλάι. Μην έχοντας τίποτα πια να τη συγκρατήσει, ασυγκράτητη σκόνη ξεχύνεται ολόγυρα και
σε διασταύρωση με την μικρή διαρροή του θερμοσίφωνα ένα αυτοδημιούργητο έλος επεκτείνεται στον
μικρό-κλειστό-χώρο.
Με μια ηρωϊκή κίνηση ο αποφασιστικός ήρωας είχε σώζει το τραπεζομάντιλο που μια μικρή του άκρη
είχε έρθει στο αμυδρό φως από το λαμπάκι του θερμοσίφωνα (που ,επί τη ευκαιρία, ήταν
αναμμένος). Με απότομες και γρήγορες κινήσεις γεμάτες καλοδιάθετη ευλυγισία κατεβαίνει από
πατάρι με το τραπεζομάντιλο και προφτάνοντας να κλείσει την πόρτα εγκλωβίζει την λάσπη που
είχε αρχίσει να μετατρέπεται σε ορμητικό χείμαρρο.
Πολύ αργότερα το τραπέζι είναι σχεδόν έτοιμο. Το κόκκινο τραπεζομάντιλο περίτεχνα σιδερωμένο
και στρωμένο, καλυμμένο με τα πορσελάνινα σερβίτσια και τα επάργυρα κηροπήγια και
μαχαιροπίρουνα έμοιαζε να είναι βγαλμένο από άλλο μυθιστόρημα. Το όλο σκηνικό που απαιτούσε
μια απαλή μουσική διάχυτη από ερωτισμό δεν ήταν ολοκληρωμένο εξαιτίας αυτού του γεγονότος.
Αχνά ακουγόταν χαμηλή μουσική χιπ-χοπ και κάτι προς ελαφρολαϊκή όπερα από το δίπλα (αριστερά)
και το πάνω διαμέρισμα αντίστοιχα.
Ο Φαξ έχει στρωθεί πάλι στο τραπέζι της κουζίνας και στοχάζεται τις κάρτες από τα
μακαρονάδικα, περιμένοντας διόλου αγωνιωδώς την Κατερίνα μήπως και ΄χει αποφασίσει ήδη την
πηγή της στομαχικής τους απόλαυσης. Είχε περάσει αρκετή ώρα ώστε να προλάβει να φτιάξει ένα
χάρτινο διαστημόπλοιο από τις κάρτες. Ήταν τόσο επιβλητικά πολύχρωμα ρεαλιστικό και πρόσδιδε
στον ανυποψίαστο παρατηρητή την ιδέα της τρομακτικής προόδου του τομέα της διαφήμισης στο
σύντομο ατέρμονο μέλλον. Φανταστείτε έναν γαλαξία όπου θα κυκλοφορούν διαστημόπλοια βαμμένα με
ποικίλα λογότυπα εργαστηρίων μακαρονάδας. Το βλέμμα του συγγραφέα φτάνει ακόμα πιο μακριά
όμως. Φανταστείτε να δίνουν ταυτόχρονα και δωρεάν δείγματα.
Τότε χτύπησε η πόρτα "ΝΤΟΚ - ΝΤΑΚ - ΝΤΟΑΚ".
Ο Φαξ σηκώθηκε από την καρέκλα, νιώθοντας την καρδιά του να χτυπά λιίίγο πιο δυνατά.
Πλησιάζοντας με αργά - σταθερά - σίγουρα βήματα την πόρτα ένιωθε την πίεση του αίματος του να
του πιέζει τις φλέβες. Ακόμα και η πίεση του αριστερού του ματιού δεν βρισκόταν σε φυσιολογικά
επίπεδα. Αλλά φυσικά δεν το ήξερε καθώς είχε φτάσει ένα μέτρο από την πόρτα ένιωσε μια
ψυχολογική διάλυση και όταν την άνοιξε, επιτέλους, και όταν εμφανίστηκε η αιθέρια μορφή της
παλιάς αγαπημένης, και όταν τα γλυκά της χείλη ξεστόμισαν το "Γεια χαρά, Φαξ, να περάσω πριν
μου "μείνεις" στη πόρτα" ο Φαξ της είπε "Πέρνα".
Σύντομα η Κατερίνα εξήγησε στον Φαξ ότι θα έφερνε δική της μαγειρική από το σπίτι αλλά ξέχασε
το τάπερ πάνω στο τραπέζι της κουζίνας χωρίς να το κλείσει καλά το μεσημέρι. Έτσι πριν
καλά-καλά το καταλάβει μια αποικία μικρών έμβιων οργανισμών είχε δημιουργήσει μια αυτοκρατορία
παν-ταπεριανή. Μετά από άλλη μια περιγραφή βιολογικής καταστροφής ο Φαξ δεν κρατήθηκε άλλο. "Ω
Κάτια, αυτά τα μάτια σου όταν τα βλέπω με ζαλίζουνε, και τη καρδιά μου συγκλονίζουνε" σκέφτηκε
ενώ ταυτόχρονα τη ρώτησε αν έχει κάποια πιτσαρία στο μυαλό της.
-Ναι Φαξ.Θα το τακτοποιήσω αμέσως.
Έπειτα από κανά μισάωρο έχουν στρωθεί στο τραπέζι και μασουλάνε μανιτάρια με μπέικον και
σάλτσα μακαρόνια. Ενώ η Κατερίνα παρατηρεί:
-Και στο'πα ρε Φαξ. Έχει διαφορά να τα παραγγείλεις ανάποδα.
Ο Φαξ δεν ήξερε τι να πει. Έφτιαξε μερικά πυργάκια αμφιβόλου αρχιτεκτονικής κουλτούρας με τα
μανιτάρια και αφού τα περιέβαλε με μπέικον, κοίταξε την Κατερίνα με νάζι.
-Κατερίνα έχω να σου πω. Μπορείς να σταματήσεις να τρως με λαιμαργία αυτά τα δύστυχα μικρά
μανιταράκια.
Η Κατερίνα αποκρίθηκε:
-Μπιθό λεπθό. Έντα αμπαμπντά σγκάλωσε ανάμπεθα ζντα ντόντια μου..
ΟΚ συνέχισε τώρα.
Ο Φαξ πηρούνισε ένα μανιτάρι και το έφερνε βόλτες γύρω από τον αριστερό δείκτη του χεριού του
αμήχανος.
-Θα σου πω χωρίς δισταγμό και τύψεις ότι θέλεις να μείνεις μαζί μου για καμιά εβδομάδα. Η
Κατερίνα δεν το σκέφτηκε και πολύ.
-Εντυπωσιακό, δενέχω πρόβλημα.Αλλά γιατί; Ρώτησε με δισταγμό και έντονη επιθυμία για μαρμελάδα
βερίκοκο.
-Βασικά με όλα αυτά τα πρόχειρα φαγητά κινδυνεύω να πάθω σκορβούτο. Είπε ο Φαξ θέλοντας να
κρύψει την πραγματική αλήθεια. ...

_______________________________________________________________________
Επεισόδιο 8
_______________________________________________________________________

Ήταν ένα όχι και τόσο συνηθισμένο φωτεινό, ήσυχο, ζεστό και τυπικό πρωινό. Ήταν ένα όχι και
τόσο καθημερινό πρωινό χαλαρωτικής ρουτίνας. ΟΧΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ. ΗΤΑΝ ένα σκοτεινό από τη μαύρη
συννεφιά, ταραγμένο και κρύο από την υγρασία που λυσσομανούσε όλη νύχτα στην ατμοσφαιρικά
μολυσμένη Γη (και συγκεκριμένα στις συντεταγμένες που τοποθετείται η πόλη της Αθήνας). Ήταν...
ΤΟ πρωινό.
Ο Φαξ όλως περιέργως και εξωδιαστημικά ανακούρκουδα είχε ξυπνήσει και οδηγούσε το βασανισμένο
του κορμί στο μπάνιο, στη κουζίνα και όπου αλλού πηγαίνει ένας τυπικός υπάλληλος τον εθνικών
μυστικών πληροφοριών παραφυσικής δραστηριότητας (Ε.Μ.ΠΑ. Δραστηριότητας). Φυσικά δεν αλλάζει
δωμάτιο κάθε φορά με διακτηνισμό αλλά κινείται κανονικά μέσο τον διαδρόμων και άλλων τυχόν
δωματίων που υπάρχουν συνήθως στα σπίτια. Ο Φαξ πηγαίνει στο γραφείο το κορμί του. Είναι
φανερό πως δεν κινεί μόνος του αυτό το σώμα. Είναι φανερό πως το σώμα του Φαξ κινείται
μηχανικά, ασυνείδητα ...σαν φάντασμα! Κανονικά αυτός έπρεπε να κοιμάται. Σίγουρα να
ονειρεύεται κιόλας.
Η Σκάλι είναι εκεί.
"ΦΑΞ!.. ΕΣΥ; εδώ; ΤΕΤΟΙΑ ΩΡΑ; μα πώς;;;;;" Η Σκάλι δεν μπορούσε να κρύψει την απορία και
ένιωθε ένα τεράστιο ερωτηματικό να ανεβαίνει στο λαιμό. Να την πνίγει νιώθοντας την ανάσα της
να της χαϊδεύει τα αυτιά. Αυτό θα πει να κρέμεται κανείς από το στόμα σου.
Τώρα ξέρει.
"Καλημέρα και σε σένα Σκάλι. Γιατί τόσος ενθουσιασμός; Γιατί τέτοια απορία; Πραγματικά σου
λείπω τόσο πολύ; Έχουν δίκιο μήπως για αυτό που λένε ότι αναπτύσσεται μεταξύ δυο συνεργατών
και που όλοι οι αναγνώστες θέλουν να συμβαίνει αλλά ο πανούργος, εύστροφος, ευρηματικός,
φαντασιομανής, τερατουργικά έξυπνος συγγραφέας ή σεναριογράφος δεν αποκαλύπτει ποτέ; " (ο Φαξ
ακόμα δεν ήταν εκεί)
"Φαξ, δεν ξέρω γιατί πράγμα μιλάς", η Σκάλι δεν θέλει να αποκαλύψει περισσότερα, "μα κοίτα
λίγο .. είσαι εδώ. Είσαι μαζί μας. Είσαι στο γραφείο.. και η ώρα είναι 9!!!"
Ο Φαξ κοίταξε το χέρι του και έπειτα το έφερε στο ύψος των ματιών του. Πληροφορήθηκε την ώρα
από το ρολόι του τοίχου. Ακόμα να βάλει μπαταρία στο δικό του. Και τότε πήρε μια έκφραση. Το
πρόσωπο του άσπρισε για δευτερόλεπτα και μετά επανήλθε στην κατάχλομη όψη που θα ταίριαζε σε
κάποιον που ανακαλύπτει νερό στο διάστημα.
"ΩΧ!.. τι κάνω εδώ;. Πώς ήρθα; πώς οδήγησα; πώς ξύπνησα.. τι έγινε ρε παιδιά; νιώθω ότι
ανακάλυψα νερό στο διάστημα (τι σας έλεγα;) ".. Ο Φαξ έκατσε στη καρέκλα του γραφείου του..
Προσπάθησε να χαλαρώσει και να θυμηθεί τι συνέβη.
Εν τω μεταξύ στο σπίτι η Κάτια ξυπνά.. Κάτι της γαργάλησε τη μύτη και ύστερα από ένα
εκκωφαντικό φτέρνισμα έπεσε από τον καναπέ στην προσπάθειά της να πιαστεί από το μπράτσο του
καθώς εκτιναζόταν. Όμως το μπράτσο ήταν από την άλλη πλευρά.
Μισοζαλισμένη ανοίγει τα μάτια της. Κοιτάει το ταβάνι ενώ μια περίεργη μυρωδιά της κατεβάζει
το βλέμμα λίγο πιο χαμηλά.. Μια γάτα είναι πάνω στο κουρτινόξυλο. Κοιτάζει λίγο καλύτερα
προσπαθώντας να σιγουρευτεί.. Και έχει δίκιο. Δεν είναι γάτα. Είναι γάτος!
"ΝΙΑΑΑΑΑΡΡΡΡΡ.." έσκουξε και πήδηξε πάνω στο τραπέζι σαν αίλουρος.. Ύστερα τρίβεται πάνω στη
πορτοκαλί πολυθρόνα και αράζει μπροστά στην ηλεκτρική σκούπα που ήταν εκεί κοντά. Ύστερα
εξαφανίζεται.. Η Κάτια σάστισε. Ένιωσε ηλίθια αλλά τι άλλο θα μπορούσε να νιώσει αυτά τα πρώτα
δευτερόλεπτα παραφυσικής υπερέντασης; Ύστερα από αρκετά λεπτά φωνάζει τον Φαξ. Ανακαλύπτει ότι
δεν την ακούει.. Σηκώνεται. Ερευνώντας εξονυχιστικά αντιλαμβάνεται ότι λείπει. Του τηλεφωνά
(στο κινητό).
"ΦΑΞ..ΦΑΞ ΦΑΞ.. " Του φωνάζει χωρίς να μπορεί να συγκεντρωθεί για να ολοκληρώσει μια
ενδεχόμενη πρόταση όπως "Μοντεμ". Ο Μόντεμ απαντά
"Ακούστε κυρία μου, αν αυτό είναι προειδοποίηση ότι έρχεται φαξ έχει καλώς, αν όμως βρίσκεται
αστείο το όνομά μου καλά θα κάνετε να στείλετε ένα φαξ για να μην γίνει καμιά παρεξήγηση".
Ούτε ο ίδιος ξέρει που βρήκε τόση λογική να απαντήσει αλλά τι σημασία έχει; "Όχι Φαξ, η Κάτια
είμαι. Νομίζω ότι είδα ένα όραμα.Ήταν .. ήταν.. ήταν" διστάζει. "Τι ήταν Κάτια;. Πες μου" Ο
Φαξ νιώθει την αδρεναλίνη να ανεβαίνει στα αυτιά του. "Ήταν ένας γάτος. Τον είδα καλά. Ω Θεέ
μου. " Η Κάτια βαριανάσαινε. "Χμμ.. Σε καταλαβαίνω Κατ. Κάτι συμβαίνει εδώ και πρέπει να το
μάθουμε." Ο Φαξ μιλάει και κοιτάζει την Σκάλι στα μάτια. Κλείνει το κινητό ..
"Η αλήθεια είναι εκεί έξω Σκάλι. Μείνε σε ετοιμότητα. Ήρθε η ώρα να δουλέψουμε για το ψωμί
μας". Ο Φαξ με ένα σάλτο πήδηξε πάνω από το γραφείο του παρασύροντας σε πτώση την μολυβοθήκη
του. Ήταν γεμάτη στυλό.
Ο Φαξ φτάνει στο σπίτι. Σφίγγει στην αγκαλιά του την Κάτια.. Όπως γίνεται συνήθως στις ταινίες
όταν ο καλός ήρωας πάει να ξεδιαλύνει κάποιες καταστάσεις και όλοι οι θεατές βλέπουν τον
λυτρωτή στο πρόσωπό του.
"Όλα θα πάνε καλά... Δείξε μου.. Δείξε μου που τον είδες." Η Κάτια ξεκολλά από το στέρνο του
ήρωα που δεν έμοιαζε και τόσο ηρωικό στην διάπλασή του.
"Εδώ. Μετά πήδηξε εκεί και μετά..ΘΕΕ ΜΟΥ.. ΦΑΞ" Ο τρόμος, ο φόβος, το δέος, η φρίκη, η
ανατριχίλα την είχε κυριέψει. Κρύος ιδρώτας από το πουθενά την έλουσε. Το μαλλί της που μόλις
εχτές είχε κάνει περμανάντ είχε κολλήσει πάνω στο κρανίο.. Κανένα δείγμα προ μίας ώρας
φουντώματος. Τα μάτια της διαστάλθηκαν.. Έδειξε προς την ηλεκτρική σκούπα με το χέρι χωρίς να
έχει τη δύναμη να ανοίξει το δάχτυλό της..
Ο Φαξ κατάλαβε ότι η Κάτια κάτι είδε. Αλλά μπροστά στην όψη της ένιωσε ένα δίλημμα. Πρώτη φορά
την είδε έτσι και αναρωτιόταν. "Είναι πολύ περίεργη πραγματικά. Κοίτα την έκφρασή της. Μοιάζει
με φάντασμα που μόλις έχασε το περμανάντ. Ας τη χαζέψω λίγο ακόμα. Για πόσο άλλωστε θα
διαρκέσει αυτό .. Και αν μετά επανέλθει στο φυσιολογικό. Όχι δεν πρέπει με τίποτα να χάσω αυτό
το θέαμα." Όμως τις σκέψεις του διέκοψε μια φωνή. "ΑΦΕΝΤΙΚΟ.. τι κάνεις αφεντικό; είναι
υπέροχα. Έχουν τα καλύτερα ποντικοειδή.. κολυμπάνε κιόλας.. είναι όλα τόσο περίεργα.. αλλά
είναι μαγεία αφεντικό.. πίστεψέ με.. ΜΑΓΕΙΑ" .. Ο Γάτος μιλάει. Έχει τοποθετήσει την ηλεκτρική
σκούπα στο στόμα του. Όχι ολόκληρη. Μόνο ένα μέρος από το τέλος του σωλήνα. Η φωνή του περνά
μέσα από το σωλήνα φτάνει στο σώμα της σκούπας και βγαίνει από το φίλτρο εξαερισμού.
"ΓΑΤΕ ΜΟΥ" Ο Φαξ σχεδόν ελέγχει τη κατάσταση.
"Μπα; Γνωρίζεστε;" Τους διακόπτει η Κάτια που έχει επανέλθει.
"Ακριβώς αφεντικό. Ο Γάτος σου. Ποτέ δεν μου έδωσες όνομα. Αλλά και εγώ μη νομίζεις όταν
νιαούριζα, τότε , αφεντικό σε αποκαλούσα. Ποτέ Φαξ ή Μόντεμ. Είμαστε πάτσι δεν νομίζεις;" Ο
γάτος επίσης σχεδόν έλεγχε την κατάσταση.
"Να σου βάλω κάτι να φας.. Λίγο βιταμινούχο γάλα;" Ο Φαξ νιώθει ότι έχουν πολλά να πουν. Ο
Γάτος είχε εξαφανιστεί πολύ καιρό και τώρα του δίνεται η ευκαιρία να μιλήσει μαζί του. Όχι
τόσο για το που πήγε όμως αλλά για το πότε έφτασε. (θεωρητικά άμα λείπεις από κάποιο μέρος για
καιρό και κάποτε γυρίζεις όλοι σε ρωτάνε πού πήγες. Στα μυαλά των ερευνητών του είδους του
Μόντεμ όμως όλα είναι χωροχρονικά παιχνίδια. Άμα λείπεις και ειδικά άμα εξαφανίζεσαι σημαίνει
ότι σε απαγάγουν εξωγήινοι (μη μου πείτε τώρα ότι δεν το έχετε παρατηρήσει) οπότε άμα
θεωρήσουμε ότι πάει κάποιος σε άλλον πλανήτη έξω από το ηλιακό μας σύστημα και άμα υποθέσουμε
ότι είναι πολύ μακριά τότε πώς ταξίδεψε; με ταχύτητα φωτός; Άρα πότε πήγε; Πότε υπολογίζει ότι
γύρισε; Θεωρητικά μπορεί να αποδεχτεί οτι ο Γάτος έφυγε για μια εξωγήινη εβδομάδα ενώ γύρισε
στη Γη μετά από 3 χρόνια και μάλιστα 3 χρόνια παρά μια εβδομάδα νεότερος.. Αλλά όλα αυτά είναι
θεωρητικά. Στην πραγματικότητα ο Φαξ βλέπει μόνο ένα γάτο που μιλάει μέσα από μια κοινή
ηλεκτρική σκούπα).
"Αφεντικό .. δεν θα κάτσω.. ήθελα μόνο αυτή τη σκούπα.."

Δύο μέρες μετά Ο Φαξ βρίσκεται στο γραφείο του από νωρίς. Όμως τώρα ήταν σχεδόν μεσημέρι και
περίμενε το αφεντικό του να τον καλέσει στο γραφείο μετά από πολύωρη συνομιλία του στο
τηλέφωνο με κάποιον ανώτερο. Η Σκάλι παραδόξως και ψυχρά έντεχνα οργανωμένα έπρεπε να λείψει
για ένα μήνα στη Μύκονο για ειδικά κυβερνητικά σεμινάριο βοηθών παραφυσικολόγων. Ο Μπάμπης ,
το αφεντικό του Φαξ, τον καλεί στο γραφείο του.Ο Φαξ παίρνει τα κοκκινισμένα και
μαυροκυκλωμένα από τα ξενύχτια μάτια του και πηγαίνει.
"Κάθισε Φαξ" πρόσταξε ο Μπάμπης."Σου δίνω άλλη μια φορά τον λόγο να μου εξηγήσεις τι έγινε
προ-προχτές γιατί με έχεις φέρει σε πολύ δύσκολη θέση στους ανωτέρους. Πρόσεξε καλά. Εδώ
παίζεται και η δική σου θέση"
Ο Φαξ αντίκρισε τον Μπάμπη όσο πιο γλυκά μπορούσε. Κατόπιν σχημάτισε με τα χέρια του μια
πυραμίδα στον αέρα και είπε:
"Αυτή είναι η αλήθεια.. δεν έχω τίποτα να ΑΛΛΑΞΩ".. και έκλεισε το μάτι.
"Φαξ.. πρόσεξε. Αναφέρεις ότι τα επεισόδια στην γειτονιά σου που εξαπλώθηκαν στην γύρω περιοχή
σε κλάσματα δευτερολέπτου δεν ήταν τίποτε παραπάνω από στενή επαφή τρίτου τύπου με εξωγήινες
δυνάμεις που προσπάθησαν να σου πάρουν τον γάτο ο οποίος μίλαγε για ποντίκια που κολυμπάνε
μαζί με την ηλεκτρική σου σκούπα , παραβλέπω το σχόλιο ότι μίλαγε μέσω αυτής. Αναφέρεις επίσης
ότι και άλλες γάτες που είδαν τον γάτο σου όρμησαν από τα γύρω διαμερίσματα πάνω σε κάποιο
είδους ιπτάμενου οχήματος. Όμως επειδή στάθηκε αδύνατο να αγκιστρωθούν πάνω σε αυτό
ακολούθησαν την κάθοδο και στούκαραν σε διερχόμενη υδροφόρα που τρύπησε και πλημμύρισε τοπικός
υπόνομος.. τότε χιλιάδες ποντίκια ξεπήδησαν από μέσα του και όπως ήταν αναμενόμενο ακολούθησε
πανδαιμόνιο. Παρακάτω υποστηρίζεις ότι εκεί οφείλονται και οι παρεμβολές στο radar του
αεροδρομίου, το σβήσιμο των μηχανών και παντός ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού κατασκευάσματος και
ένα σωρό άλλα , τι να πω, κουλά.."
"Μπάμπη.. με ξέρεις.. δεν θα έλεγα κάτι τόσο τρελό αν δεν ήταν παραφυσικό. Πίστεψέ με.. και
διόρθωσε. Εκεί που είπες οποιοδήποτε κατασκευάσματος. Υπήρχε και κάτι που συνέχισε να
λειτουργεί."
Ο Μπάμπης έδωσε προσοχή.. Έδωσε και άλλη μια ευκαιρία στον Φαξ για να δώσε ένα στοιχείο που θα
έκανε την γνώμη των ανωτέρω να αλλάξει. Ζητούσε κάτι λογικό στην ολη ιστορία.
"Τι ήταν αυτό, Μόντεμ;" .. η αγωνία κορυφώνεται
"Το διαστημόπλοιο".
Ο Μπάμπης απογοητεύτηκε. Τόσο που ήπιε όσο καφέ είχε απομείνει μέσα στη κούπα του από το πρωί.
"Δυστυχώς πρέπει να τεθείς σε διαθεσιμότητα. Θα σου γνωστοποιηθεί αν και πότε μπορείς να
επανέλθεις. Οι L-files κλείνουν ίσως προσωρινά." Ο Μπάμπης αλήθεια στεναχωρέθηκε.. Δεν είχε
όμως περιθώρια. Όλα είναι τόσο στριμωγμένα στη γραφειοκρατία. Ο Φαξ κατέβασε το βλέμμα. Ύστερα
πάλι το σήκωσε. Είπε:
"Μπάμπη.. μόλις με άφησες απένταρο."
 

Παπαδόπουλος Θεόφιλος (Volteros(@)hotmail.com)

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
Πολιτική είναι η ικανότητα να προλέγεις τι θα γίνει τον επόμενο χρόνο
και μετά να εξηγείς γιατί δεν έγινε. 
			Wiston Churchill
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

Γραφτείτε και εσείς στην Ελληνική Λίστα ανεκδότων (JotD) και στείλτε τα ανέκδοτά σας!!!

Επιστροφή στον κεντρικό κατάλογο αυτού του αρχείου