(nil): Nikos Tsekhs (ntsek(@)freemail.gr)
Ημερομηνία: Κυρ 18 Αυγ 2002 - 19:22:38 EEST
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]
Ηταν ένα μικρό και ξανθούλικο κοριτσάκι. Αδυνατούλι λόγω φοιτητικής ζωης.
Ίσως και λόγω προέλευσης... Ηταν Σκωτσέζα.
Ισως να ήταν απο τις λίγες που το ειχαν πάρει απόφαση οτι με τις μαλακιες
φαγητο που εχουν εκει, καλύτερα να ζουν τρώγοντας ριζες ωμές, φρουτα,
ξηρους καρπους, χορτα, θαμνους, γκαζον, κατι σε πράσινο τελοσπαντων.
Απ’αυτες που δεν βάζουν στο στομα τους ποτέ κρέας... Αχέμμμμ..... Πάντως
μπορω να πώ οτι η πείνα που πρέπει να πέρασε ως φοιτήτρια, μάλλον καλο της
έκανε... Αν μη τι άλλο, λέπτυνε η δαχτυλιδένια μέση της και τονίστηκαν
ακομα περισσοτερο τα τρυφερα στηθακια της, αυτα που η μάνα Φύση της είχε
τόσο σοφα και ξεδιαντροπα χαρισει...
Φυσικά και το ήξερε... οτι μεσα στην τάξη, την γεμάτη μπακούρια (Η/Υ),
ήταν θεά... Και φρόντιζε να το επιβεβαιώνει κάθε μέρα, φορωντας αυτα τα
υπεροχα κολλητα μπλουζακια που άφηναν τη μέση της μικροαπειροελάχιστα
γυμνη και ανυπεράσπιστη και αυτα τα τζην που στέναζαν υπο την πίεσην των
ζουμερών γλουτών της.
Την γνωρισα επειδη δεν εκανε πρακτικη και συνέπεσε η τελευταια χρονια της
με τη δικη μου. Στην αρχη την έκλανα, οπως εξάλλου και ολη η υπόλοιπη
τάξη. Για ενα απλο λογο: Στην τάξη πλέον ηρθε και μια ολύμπια ύπαρξη απο
το μαθηματικο για να παρακολουθησει... Software Development! Το γεγονός
οτι τα ειχα και τα έχω με άλλη γκόμενα δεν έπαιξε καμμια σημασια J Είχα
ρέψει χαζέυοντάς την, όπως και ολοι οι μπακουρέιτορς στην τάξη.
Φαίνεται όμως οτι το κλάσιμο αυτο επέδρασε καταλυτικα (ναι, εχει παντα την
ταση αυτη... το κλασιμο η θα φέρει γκομενα ή θα την διωξει- μιλαμε για το
κυριολεκτικο κλασιμο τωρα). Με το που μπηκε το 2ο εξαμηνο, αρχισε να
καθεται πιο κοντα μου, εχοντας παντα βεβαια προστασια την ξενερωτη και
κακασχημη φιλη της. Στην αρχη πίσω μου, ύστερα διπλα μου... Καλα
ταμπουρωμένος εγώ ανάμεσα τους ξενέρωτους και αρχιμπάκουρους Σκωτσεζους
φίλους μου, δεν της άφησα καμμια επιλογη... Περασε και κάθησε μπροστά
μου...
Μεταξύ φάσης και αφασίας, άρχισα να παρατηρώ τα μπλουζάκια να γίνονται ολο
και πιο κολλητά, και όσο άνοιγε ο καιρος, ετειναν να παρουν τιραντοειδή
μορφη, και μαλιστα του ημιδιαφανους ειδους, ενω εμφανης ηταν πλεον η
ενόχλησή της οταν καποιος άλλος καθόταν στην αγαπημένη της επιδεικτικη
θέση. Η γραφικη παρασταση της συναρτησης αυτης μετεφρασθη αργότερα σε
μελέτη συμπεριφοράς, και παρατηρηθηκαν φαινομενα γελακίων, εντονων
λικνισμών της μέσης και φαινόμενων απώλειας κάθε σοβαρότητας με το που της
μίλαγα... Εαν και η ώρα του επόμενου βηματος ειχε ερθει (και σχεδον
παρελθει), το επαιξα ψύχραιμος... Η Μεσόγειος Ύπαρξη μου την έκανε να
λιώνει όσο την έκοβα με το μάτι και της έσκαγα το χαμογελάκι, και άλλο
τόσο όταν την έκλανα μπροστα σ’ ολη την τάξη για να μιλήσω με τα πιο
άσχετα άτομα...
Ήρθε η βραδια του χορου της αποφοιτησης... Η δικια μου ειχε αδιαθετησει
και ετσι αναγκαστηκα να πάω μόνος μου... Τι κρίμα, σκεφτηκα, που πάω μονος
μου, αλλα γρήγορα άλλαξα γνώμη οταν βρέθηκα μεσα σε μια πλημμυρίδα απο
βαμμένες, αρωματισμένες και ενδεδυμένες σε υπέροχα μακριά φορέματα
αιθέριες υπάρξεις... Πουτάνες πολυτελείας, σκεφτηκα... Ηταν και κατι άλλοι
μαλάκες εκεί γύρω για γαρνιτούρα. Ηταν και το γκομενακι... Ντυμένο σε ένα
φτωχό φορεματάκι, εμοιαζε Σταχτομπουτα έτοιμη να πάρει τον μεσογειακό μου
πέουλο σα να’ταν βοήθεια στα πεινασμένα στόματα της Αιθιοπιας...
Με καλωσόρισε υπεροχα, αγκαλιάζοντάς με και ρωτοντας με που ήμουν όλο το
βράδυ.. Με είπε και μωρό μου... Babe... Η αλήθεια ειναι οτι με τις
μαλακίες της δικιας μου άργησα να ετοιμαστω και πηγα κατα της 11... Οσο
σκεφτομουν οτι θα με περιμενε απο τις 7, τη λυπηθηκα... Είχα κατι
κοινωνικές υποχρεώσεις>>, της ειπα, κατεβάζοντας το χέρι στη μέση της τόσο
όσο να νομίσει ότι θα της πιάσω σε λιγο τον κώλο... Δεν τραβήχτηκε... You
look gorgeous, μου είπε. You look like an Ash-Thighs ready to take my
Mediterranean peoulοs in your mouth, mori hamoura, πηγα να της πω, αλλά
αρκέστηκα σε ενα απλό Not so gorgeous as you>>.
Αργότερα το βράδυ την είδα με ένα συμμαθητη αγκαζέ. Λέω στον φίλο μου What
is happening here, re merela>> και μου λέει οτι παίχτηκε φάση κανα-δυο
ωρες πριν έρθω εγω... Τη συγχώρεσα... Ου γαρ οιδασι τι ποιουσι... Έστρεψα
την προσοχή μου στις υπόλοιπες πουτανες πολυτελειας... Δεν χώραγε η καρδιά
μου να τις αφήσω με το παράπονο... Την ξαναείδα την επόμενη μέρα στο
Πανεπιστήμιο, μαζι με τον μαλακα... Πηγαίνοντας σκεφτόμουν τα χθεσινά και
σχεδόν ήξερα οτι θα την έβρισκα εκεί. Αλλα να ειναι φατσα καρτα στην πόρτα
λες και με περιμενανε, αυτο παραπηγαινε... Τους κερασα ενα ποτο και τους
ειπα οτι θα τους έβλεπα στην αποφοιτηση. Τους ξαναείδα... τους ξανακέρασα.
Εκανε οτι με κλανει, αλλα μόλις τελειωσε το νταβαντουρι την βρηκα μοναχη
της και της έσκασα το μυστικο... Αυριο το βραδυ θα σε δω στο παρτι που
κανω, στο ταδε μαγαζι, θέλω να έρθεις>>. Τα ‘παιξε... Γέλασε, κοκκίνησε,
μου ζητησε το τηλεφωνό μου, για να συνεννοηθούμε καλυτερα.... Της στέρησα
την χαρά. Πήγε να μου δώσει το δικό της... Απλώς έλα>> της είπα. Έλαμψε...
Το ίδιο βραδυ πήρα το γέρο μου να τον κεράσω μία Guinness, παλιά αγάπη του
από τις μέρες του μεταπτυχιακού του στο Λονδίνο. Εκεί που τα λέγαμε, μου
έρχεται η μπυρική επίδραση και αναγκάζομαι να αποσύρω τον μικρό πολιορκητή
στα πίσω διαμερίσματα δια ανακούφιση των πιεστικών αναγκών. Επιστρέφω,
κάθομαι και τι να δω... ακριβώς στο απέναντι τραπέζι ηταν ο μαλάκας. Μας
είδε και ήρθε και κάθησε στο τραπέζι μας. Τον ρώτησα εάν ήταν μόνος, μου
είπε οτι ήταν με το γκομενάκι. Πράγματι, δεν άργησε να μας επισκεφτει κι
αυτή. Ντυμένη με την απλότητα που σε κάνει να θες να την αρπάξεις και να
της ξεσκίσεις τα ρούχα, χωρις να φοβασαι συνεπειες του είδους Μη καλέ, το
κυλοτάκι είναι Αρμάνι>>.
Συστήθηκε. Τα είπαμε λιγη ώρα, επιβεβαίωσε την επιθυμία της να έρθει στο
αυριανό πάρτι και πήγαν να κάτσουν στο διπλανό τραπέζι. Άρχισα να λέω την
ιστορία στο γέρο μου... Στην αρχή γέλαγε, μετά μου έλεγε ρε σύ κοιτα πως
σε κόβει το γκομενάκι, στο τέλος πήγε να με πλακώσει που δεν της τον είχα
ρίξει ακόμα. Εν τω μεταξύ, είχε κάτσει στο τραπέζι δίπλα απο την γκόμενα
μια άλλη ΘΕΟγκόμενα, η οποία μας έριχνε ματιές, μας χαμογέλαγε, της
χαμογελαγαμε και γενικά ρίχναμε άδεια να πάρουμε γεμάτα. Εννοείται οτι η
μικρή μας πρωταγωνίστρια είχε σκυλιάσει βλέποντάς μας, διεκρίνα μικρές
φυσαλίδες σιέλου στην άκρη του στοματός της και πάνω που θα γινότανε μπαμ,
μου λέει ο γέρος μου Πάμε να φύγουμε γιατι θα με τρελάνεις απόψε,
παντρεμένο άνθρωπο>>.
Σηκωθήκαμε, πήγα να τη χαιρετίσω. Ο μαλάκας είχε πάει καμπινέ. Θα σε δώ
αύριο, καληνύχτα και ονειρα γλυκά>> της λέω, περνόντας το χέρι μου στον
ώμο της. See you tomorrow>> μου είπε, χαμογελώντας πικρόγλυκα και
κοιτάζοντάς με στα μάτια. Την λυπήθηκα και πάλι... της χάιδεψα το μάγουλο
και έφυγα σαν τον σκοτεινό καβαλλάρη... Δεν γύρισα να κοιτάξω πίσω, καθώς
χανόμουν μέσα στη σκωτσέζικη ομίχλη με βήμα βαρύ και σταθερό.
Το επόμενο βράδυ δεν ήρθε... Δεν άντεξε, τσαντίστηκε, δεν ξέρω. Κρίμα,
γιατι είχα αποφασίσει να τερματίσω την αγωνία της με τον πιο τρυφερό
τρόπο. Γέλασα στην σκέψη ότι ακόμα κι έτσι, ήταν η εκδίκηση για όλες τις
γυναίκες που τους πρόσφερα τον εαυτό μου και αρνήθηκαν. Η μπαργούμαν με
κοίταξε, και μου θύμησε ότι η νύχτα ήταν ακόμα εκεί... It’s fun to be BAK.
-- Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει : Ενδονοσοκομειακες λοιμαξεις (αντι για λοιμωξεις) Ευαγγελατος ________________________________________________________________________ Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων https://anekdota.duckdns.org ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___ ________________________________________________________________________
- Επόμενο μήνυμα: Nikos Tsekhs: "Το σκατόχαρτο"
- Προηγούμενο μήνυμα: Nikos Tsekhs: "Ψωλής - χαβάς (Ο θρηνοψώλης)"
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]