JotD / QotD Ελληνική Λίστα Ανεκδότων (JotD)


Θέμα: Re: Ο θάνατος της Υπατίας + Αρκάς


(nil): Nefarius (avonidas(@)yahoo.gr)
Ημερομηνία: Δευ 23 Μαΐ 2005 - 04:16:39 EEST

Χαιρετώ τη λίστα!
 Πρώτα το χρωστούμενο ανέκδοτο:
 
 Μιας και έγινε μπόλικος λόγος για Εβραίους και
 χριστιανούς, πάρτε λίγο σχετικό Αρκά. Θα τον βρείτε
 κάτω - κάτω, στον πάτο αυτής της καθόλου ευχάριστης
 επιστολής.
 

---------------------------------------------------------
 
 Ό,τι ακολουθεί είναι η απάντησή μου στον Καλλίμαχό
 και
 τον Δημητρίου.
 
 
 
 
 Χαίρομαι που ο Καλλίμαχος έφερε επιτέλους τη
 συζήτηση
 στα ιστορικά γεγονότα. Αυτό μου δίνει την ευκαιρία
 να
 περιλάβω κάνα - δυο χριστιανικούς μύθους για τους
 Έλληνες και τη θρησκεία τους. Τι λέτε, αρχίζουμε;
 
>Αγαπητέ φίλε, το ζήτημα του θανάτου της Υπατίας είναι
>περίπλοκον.

Αυτά που εσύ, Καλλίμαχε, ονομάζεις περίπλοκα, είναι
απλά γεγονότα που ομολογήθηκαν από την ίδια την
Εκκλησία σε καιρούς πολύ πιο κυνικούς από τους δικούς
μας. ΔΕΝ είναι κατασκευάσματα των παγανιστών ή των
νεοπαγανιστών (υπάρχει τέτοιος όγκος παρόμοιων
ιστοριών που θα απαιτούνταν μια στρατιά λασπολόγων να
δουλεύουν μέρα και νύχτα για να τον παράγουν - και όσο
μίσος κι αν φαντάζεσαι ότι υπάρχει για την Εκκλησία, ο
κόσμος έχει κι άλλες δουλειές να κάνει). Κι αν τέτοιες
ιστορίες δεν είναι ευρύτερα γνωστές, είναι μόνο γιατί
η αναφορά τους στα ιστορικά εγχειρίδια, για
παράδειγμα, θα ήταν εξαιρετικά άβολη. Άβολη για ποιον;
Για το ένα και μοναδικό θρήσκευμα που έχει λόγο στο
υπουργείο "Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων".

>Ο Πλούταρχος λέει στο έργο του 'Περί Ίσιδος και
Οσίριδος' την
>συνήθεια πολλών 'Ελλήνων' της εποχής του να είναι
έρμαια της
>δεισιδαιμονίας τους, να λατρεύουν αγάλματα ως ζωντανά
(όθεν άριστα
>λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις το τους μη μανθάνοντας
ορθως ακουειν
>ονομάτων κακως χρησθαι και τοις πράγμασι, ώσπερ
Ελλήνων οι τα χαλκά
>και τα γραπτά και λίθινα μη μαθόντες μηδ' εθισθέντες
αγάλματα και
>τιμάς θεών, αλλά θεούς καλειν, ειτα τολμωντες λέγειν
ότι την Αθηνάν
>Λάχαρης εξέδυσε, τον δ' Απόλλωνα χρυσους βοστρύχους
έχοντα Διονύσιος
>απέκειρεν....λανθάνουσι συνεφελκόμενοι και
παραδεχόμενοι δόξας πονηράς
>επομένας τοις ονόμασι..71), να φοβούνται τον κακό
δαίμονα
>(....Τυφώνα και άλλους.. ΄΄το μεν γαρ εις ταυτα τα
ζώα τους θεούς τον
>Τυφώνα δείσαντας μεταβαλειν...72 καθώς και ΄΄πολλων
δε λεγόντων εις
>τοιάυτα τα ζώα την του Τυφωνος αυτου διάρασθαι
ψυχήν....) και να
>προσπαθούν να τους εξευμενίσουν με θυσίες ζώων και
όχι
>μόνο......(Αιγυπτίων δ' οι πολλοί θεραπεύοντες αυτά
τα ζώα και
>περιέποντες ως θεούς ου γέλωτος μόνον ουδέ χλευασμού
καταπεπλήκασι
>τας ιερουργίας...71)....

Αντίθετα απ' ότι προσπαθούν να μας πείσουν οι
Χριστιανοί, Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ
ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΗ! Η λέξη είναι Χριστιανικής επινόησης και
ο ισχυρισμός παντελώς αβάσιμος. Φυσικά, υπήρχαν
δεισιδαίμονες ανάμεσα στους Έλληνες - αυτό όμως
θεωρούνταν το κατώτερο στάδιο της θρησκευτικής πίστης.
Και μ' αρέσει που χρησιμοποιείς τον Πλούταρχο για να
στηρίξεις αυτή την κατηγορία. Ο Πλούταρχος, που φανερά
αποδοκιμάζει τη συνήθεια, τι ήταν, Χριστιανός ή
Βουδιστής; Δωδεκαθεϊστής ήταν, που κατάγγελλε τη
δεισιδαιμονία της εποχής του.

Μα, θα μου πεις, μήπως είχε στο μεταξύ γενικευτεί αυτή
η δεισιδαιμονία στα χρόνια της... παρακμής (και καλά);
Κι έσωσαν οι χριστιανοί τους κακόμοιρους τους Έλληνες
από τις... προλήψεις τους; Καθόλου μάλιστα. Αυτά τα
πράγματα δεν έχαιραν καμιάς εκτίμησης ανάμεσα στους
μορφωμένους Έλληνες (όπως ακριβώς απεχθάνομαι κι εγώ
τη δεισιδαιμονία της εποχής μου). Ας ακούσουμε τι
λέει, τον 4ον αιώνα, ο αυτοκράτορας και διανοούμενος
Κλαύδιος Φλάβιος Ιουλιανός (εσείς τον ξέρετε σαν
"Παραβάτη", χάρη στην αμερόληπτη εκπαίδευση της εποχής
μας. ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ δεν παρέβη):

Για τα είδωλα: (Από την "Επιστολή προς τον Αρχιερέα
Θεόδωρο")
----------------

Όταν λοιπόν αντικρίζουμε τα αγάλματα των θεών, ας μην
τα βλέπουμε σαν σκέτες πέτρες ή ξύλα, αλλά ούτε να
θεωρούμε πως είναι οι ίδιοι οι θεοί. Βέβαια, και τις
εικόνες των βασιλιάδων δεν τις λέμε ξύλο και πέτρα και
χαλκό αλλά ούτε και βασιλιάδες - εικόνες των βασιλέων
τις λέμε. Όποιος λοιπόν αγαπά το βασιλιά, βλέπει με
ευχαρίστηση την εικόνα του, όπως και όποιος αγαπά το
παιδί του βλέπει μ' ευχαρίστηση την εικόνα του παιδιού
και όποιος αγαπά τον πατέρα του την εικόνα του πατέρα.
Όποιος λοιπόν αγαπάει τους θεούς αντικρίζει με
ευχαρίστηση τα αγάλματα και τις εικόνες των θεών,
νιώθοντας την ίδια στιγμή σεβασμό και ρίγος καθώς τον
βλέπουν, αόρατοι, οι θεοί. Αν τώρα κάποιος νομίζει πως
αυτά τα αγάλματα δεν μπορούν να καταστραφούν επειδή
κάποτε ονομάστηκαν εικόνες των θεών, θα τον θεωρήσω
τελείως άμυαλο. γιατί θα 'πρεπε τότε να μην είχαν
φτιαχτεί από ανθρώπινα χέρια. Είναι άλλωστε δυνατό,
ένας άθλιος και αμαθής άνθρωπος να καταστρέψει το έργο
ενός καλού και σοφού. όμως, τα ζωντανά αγάλματα που
έφτιαξαν οι θεοί από την αόρατη ουσία τους, εκείνες
δηλαδή οι θεότητες [*Εννοεί τα ουράνια σώματα] που
περιφέρονται κυκλικά στον ουρανό, μένουν στον αιώνα
τον άπαντα.

Ας μην χάνει λοιπόν κανείς την πίστη του στους θεούς,
επειδή βλέπει και ακούει ότι κάποιοι φέρθηκαν
υβριστικά προς τα αγάλματα και τους ναούς...

(...)
----------------------------------------------------------
Όπως βλέπετε, ο Ιουλιανός αναγνωρίζει σαφώς ότι τ'
αγάλματα δεν είναι θεοί, αλλά ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ στους θεούς
και ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ της ύπαρξής τους. Επίσης, αυτός ο
άνθρωπος, που τον ανήγαγαν σε φοβερό και τρομερό
μπαμπούλα χωρίς καθόλου να το αξίζει, το ξεκαθαρίζει
ότι τα αγάλματα δεν έχουν καμιά, απολύτως,
θαυματουργική ικανότητα. Έχουν μήπως οι Χριστιανοί την
αξίωση να θεωρούνται ανώτερες οι λατρευτικές τους
αντιλήψεις, τη στιγμή που εκείνοι όχι μόνο λατρεύουν
εικονίσματα (οι καθολικοί και γλυπτά), αλλά και
λείψανα, κεριά και νάματα - για τα οποία πότε-πότε
πιστεύουν ότι θαυματουργούν; Γιατί ο αρχαίος Έλληνας
που προσκυνούσε το αγαλμα του Δία ήταν "ειδωλολάτρης",
ενώ ο χριστιανός που ασπάζεται την εικόνα της Παναγίας
δεν είναι; Ο λόγος (σιχαμερός και ανομολόγητος) είναι
ότι ο χριστιανός θεωρεί όλους τους άλλους θεούς
"ψεύτικους", ενώ οι Έλληνες ουδέποτε είπαν κάτι τέτοιο
για τους θεούς των άλλων λαών. Είτε θεωρούσαν ότι
πρόκειται για διαφορετικούς θεούς, εξίσου αληθινούς με
τους δικούς τους, είτε έλεγαν πως πρόκειται για τους
ίδιους τους Θεούς τους με άλλα ονόματα, που
λατρεύονται διαφορετικά! ("Οι Αιγύπτιοι τον Απόλλωνα
τον ονομάζουν Ρα", και άλλα παρόμοια). Την ιδέα του
ενός και μοναδικού Θεού, που πρέπει να λατρεύεται με
έναν συγκεκριμένο τρόπο, την πήραν οι Χριστιανοί από
τον Ιουδαϊσμό. (Οι φιλοσοφημένοι Έλληνες μιλούσαν για
έναν Ύψιστο Θεό, που δημιούργησε όλους τους άλλους, οι
οποίοι επιτέλεσαν επιμέρους τμήματα της δημιουργίας.
Εφόσον όλοι αυτοί έλαβαν την ύπαρξη και την εξουσία
τους από τον Ύψιστο, τιμώντας τους θεωρούσαν ότι
τιμούν και τον ύψιστο, αφού "όλα δικά του είναι". Ίσως
η λέξη "άγγελοι" σας λέει κάτι! Οι χριστιανοί
προτίμησαν να τους θεωρήσουν δαίμονες και να τους
εκδιώξουν στην πλευρά του κακού).

Είναι σαφές λοιπόν ότι οι Χριστιανοί είναι το ίδιο, αν
όχι περισσότερο, "ειδωλολάτρες" με τους αρχαίους
Έλληνες. Κι αν μου πει κανείς ότι οι χριστιανοί
απεικονίζουν μόνο ανθρώπους (Αγίους, ή τον Χριστό και
την Παναγία που υπήρξαν άνθρωποι), θα τους θυμίσω
εκείνο το... πιτσουνάκι, το Άγιο Πνεύμα, ή το "δάχτυλο
του θεού" να γράφει στην πέτρα... Και την επόμενη φορά
που θα μπουν σε ναό, ας κοιτάξουν επάνω προς τον
τρούλο. Μπορεί και να δουν το μάτι του Θεού ή τον
Παντοκράτορα.

Τώρα βέβαια, είναι κι οι θυσίες... σουβλίσατε αρνάκι
φέτος το Πάσχα; Ε;

>Σε αυτό το σημείο όμως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μια
ιστορική
>ανακρίβεια. Η λέξη ΄Έλλην' πως χρησιμοποιείται από
τον τότε
>χριστιανό; Με ποια έννοια; Όταν ένας χριστιανός έλεγε
κάποιον
>Έλληνα' τι εννοούσε; Εννοούσε τον Έλληνα
φυλετικά-γενετικά ή μήπως
>κάτι άλλο; Το ότι εννοούσε κάποιον ως ΄΄Έλληνα΄΄,
αυτόν που είναι
>φυλετικά Έλλην βολεύει πολλούς και πολλές..γιατί
φαίνεται πως από
>την μία μεριά είναι οι χριστιανοί, που δεν είναι
φυλετικά Έλληνες
>και άρα είναι κάτι άλλο..π.χ. Εβραίοι..και από την
άλλη οι φυλετικά
>Έλληνες. Έτσι έχουμε να κάνουμε με δύο μεγάλες
φυλετικές ομάδες,
>τους 'φυλετικά Ιουδαιοχριστιανούς' από την μία και
από την άλλη τους
>'φυλετικά Έλληνες'. Πόσο 'ελληνολατρικά' ρομαντικό
ακούγεται...

Στη συνέχεια, βγαίνει το πολύ βολικό συμπέρασμα ότι η
λέξη 'Έλλην' είναι θρησκευτικού περιεχομένου και
προσδιορίζει τον "δωδεκαθεϊστή" (ή τον παγανιστή
γενικότερα, λόγω του περιρρέοντος συγκρητισμού που
επικρατούσε την εποχή εκείνη, μας λέει ο συντάκτης -
και σπεύδει αμέσως να δώσει στον συγκρητισμό μια
εικόνα οργίου, να πούμε. Αλλά αν είχε την ευκαιρία να
διαβάσει λίγα πράγματα για την έκλυση ηθών των
Χριστιανών στην Αντιόχεια του 4ου αιώνα, για
παράδειγμα, θα την έκανε γαργάρα τη διδαχή)

Η λέξη "Έλλην" είχε πολύ ευρύτερο περιεχόμενο απ' όσο
θα μας έκανε να πιστέψουμε αυτό το απόσπασμα. Σήμαινε,
προφανώς, τον ελληνικής καταγωγής υπήκοο της
αυτοκρατορίας, και κατ' επέκταση αυτόν που ακολουθούσε
την πατροπαράδοτη θρησκεία και την παράδοση γενικότερα
(και ήταν ανεκτικός με τις νέες θρησκείες που του
κάθονταν στο σβέρκο ελαφρά περισσότερο απ' όσο είναι
σήμερα οι παραδοσιακά Χριστιανοί με τους "Μάρτυρες του
Ιεχωβά", φερ' ειπείν.) Σήμαινε επίσης τον ελληνικής
μορφώσεως Ρωμαίο, Σύρο, Αιγύπτιο ή Φοίνικα, τον υπήκοο
δηλαδή της Αυτοκρατορίας που κατείχε σε σημαντικό
βαθμό την ελληνική γλώσσα και ίσως είχε και κάποια
μικρή ή μεγάλη φιλοσοφική παιδεία. Για παράδειγμα, ο
συγγραφέας Λουκιανός της ύστερης αρχαιότητας ήταν
Σύρος την καταγωγή (και το καυχιόταν). Ο Πορφύριος,
νεοπλατωνικός φιλόσοφος, μαθητής του Πλωτίνου,
ονομαζόταν αρχικά "Μάλχος" και καταγόταν από την
περιοχή της Λιβύης, αν δεν απατώμαι. Αυτοί και άλλοι
πολλοί ήταν "Έλληνες" στο πνεύμα, αλλά φυσικά η
παγανιστική παράδοση της εκάστοτε γενέτειρας του
καθενός είχε πολλά κοινά με την ελληνική - ήταν κάτι
το απόλυτα κατανοητό σ' αυτούς.

Για τους χριστιανούς, η λέξη είχε κάπως ιδιαίτερο
νόημα. Ήταν κάπως όπως η λέξη "κομμουνιστής" για τους
"εθνικόφρονες" στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Σήμαινε τον "εχθρό" του Χριστιανισμού, τον εθνικό,
είτε αυτός ήταν φιλοσοφημένος Έλληνας (με την παραπάνω
έννοια) είτε απλοϊκός χωριάτης που θυσίαζε στους θεούς
των Ελλήνων (ή στο γενικότερο πάνθεον της εποχής). Η
λέξη ήταν έντονα φορτισμένη αρνητικά, σχεδόν βρισιά!
(Οι Ελληνικής καταγωγής χριστιανοί προτιμούσαν να
λέγονται Ρωμαίοι). Στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού,
οι χριστιανοί έδειχναν έντονη αντιπάθεια προς κάθε τι
το ελληνικό, μυθολογία, φιλοσοφία και ορθολογική
σκέψη. Μόνο χάρη στις προσπάθειες κάποιων πατέρων της
Εκκλησίας πιο μορφωμένων, όπως ο Βασίλειος, κατάφεραν
να πάρουν οι χριστιανοί τα όποια στοιχεία της
ελληνικής σκέψης και να τα ταιριάξουν όπως-όπως με το
δόγμα τους.
Οι Έλληνες, κυρίως εξαιτίας της φιλοσοφίας και της
καθαρής τους σκέψης, απεχθάνονταν τα μπερδεμένα
επιχειρήματα των χριστιανών και την τυφλή πίστη. Και
υπήρξαν σκληρό καρύδι και δεινός αντίπαλος στην
επικράτηση του χριστιανισμού. Ήδη στην εποχή του
Ιουλιανού, ελάχιστα είχε προχωρήσει ο Χριστιανισμός
στον ελλαδικό χώρο (αντίθετα, στην Ανατολή ήταν
δημοφιλής στα λαϊκά στρώματα). Ήρθε τελικά στην Ελλάδα
από πάνω προς τα κάτω, ως η θρησκεία της εξουσίας και
των Αυτοκρατόρων. Παράδοση κατάφερε να γίνει πολύ
αργότερα, με τρόπους καθόλου, μα καθόλου χαριτωμένους.

Αυτό, οι Χριστιανοί δεν τους το συγχώρησαν ποτέ.
Έβαλαν τα δυνατά τους να εξαλείψουν την ελληνική
θρησκεία και τον ελληνικό τρόπο σκέψης που τόσο
απεχθάνονταν. Κατάφεραν τελικά να φέρουν τα μαύρα
σκοτάδια του Μεσαίωνα και εκπλήρωσαν το σκοπό τους -
κατά το ήμισυ. Η ελληνική θρησκεία και παράδοση
πέθανε. Η φιλοσοφική σκέψη κατάφερε κάπως να
ανακάμψει.

Και τώρα δώστε βάση, παρακαλώ, γιατί πρόκειται να κάνω
μια πολύ συγκεκριμένη κατηγορία, στην οποία και θέλω
μια πολύ συγκεκριμένη απάντηση.

Όπως είπαμε, η παγανιστική παράδοση ΕΣΒΗΣΕ. ΚΑΠΟΥΤ.
ΠΑΠΑΛΑ. Οι τελευταίοι Έλληνες Εθνικοί μας άφησαν
χρόνους κάπου τον 10ον μ.Χ. αιώνα. Η Εκκλησία νίκησε.
Μονοπώλησε τη θρησκευτική εξουσία, μετά γεύτηκε και
την κοσμική εξουσία (επί Τουρκοκρατίας). Πλέχτηκε με
το κράτος σα χταπόδι, έχει λόγο για το τι γράφουν τα
σχολικά βιβλία, αποφασίζει για το ποια και ποια
δόγματα δικαιούνται να 'χουν θέση στον ήλιο σ' αυτή τη
χώρα με την καταπληχτική ανεξιθρησκεία. Ορκίζουν
προέδρους, οι κληρικοί τους πληρώνονται σαν δημόσιοι
υπάλληλοι, απολαμβάνουν αφορολόγητη περιουσία.
ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ.

Κι όμως, ωρύονται από το πρωί μέχρι το βράδυ ότι
δέχονται επίθεση, ότι τους γκρεμίζουν, τους
καταστρέφουν, τους υπονομεύουν, ότι "σκοτεινές
δυνάμεις" βυσσοδομούν εναντίον τους. Και ποιες είναι
αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις του πονηρού; Ο...
νεοπαγανισμός! Δηλαδή, το Συμβούλιο Ελλήνων Εθνικών;
Δηλαδή, μια φούχτα γραφικοί τύποι που προσπαθούν να
αναβιώσουν την αρχαία ελληνική θρησκεία; (τα
τελετουργικά, όχι την παράδοση. Αυτή, είπαμε, είναι
νεκρή γιατί τη σκότωσαν με μαεστρία). Δηλαδή, έχουμε
τρελαθεί παντελώς; Γιατί τους φοβούνται τάχαμου αυτούς
τους συφοριασμένους; Γιατί;

Γιατί, αγαπητοί συλλιστές νουν έχοντες, δεν τους
φτάνει η εξουσία. Γιατί είναι τόσον αλαζόνες,
κακόψυχοι και μισαλλόδοξοι, που θέλουν να σβήσουν την
ιστορία, να εξαφανίσουν την ενοχλητική μνήμη των
εγκλημάτων τους, να εμφανιστούν καθαροί και άσπιλοι
σαν οσίες Παναγίες και να αναπαυτούν στις δάφνες τους.
Γιατί δεν θέλουν να απολογηθούν για το παραμικρό. Για
όλους αυτούς τους πολύ χριστιανικούς λόγους, έχουν
βάλει κάτω αυτή την καρικατούρα, αυτό το ανδρείκελο,
τον "νεοπαγανισμό", και το βαράνε και το κλωτσάνε,
γιατί είναι στο ανάστημά τους.

Τώρα πλέον είναι σίγουρο ότι σας έπρηξα, και ειλικρινά
δε δίνω δεκάρα (Λήδα, εμένα δεν θα μπορέσεις να με
βρεις για να με πνίξεις ;-) Καλού κακού όμως, ας δώσω
τα διαπιστευτήριά μου.

Υπήρξα κάποτε χριστιανός με δική μου ευθύνη, και με
δική μου απόφαση κατόπιν ωρίμου σκέψεως είμαι τώρα
άθεος. Είμαι πανευτυχής, χαίρω άκρας υγείας (και η
ηθική μου επίσης) και ειλικρινά δεν νιώθω την επιθυμία
να αλλάξω κανενός τα πιστεύω με το ζόρι (βλακώδης ιδέα
παρούσα σε όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα). Είμαι
εχθρός ορκισμένος της κάθε αυθεντίας - και με τον
Αϊνστάιν διαφωνώ, αν έχει πει κάτι το αστήρικτο. Την
τελευταία φορά που κοίταξα, στο σπίτι μου δε βρήκα
ούτε βωμό ούτε μαρμίτες. Εκτιμώ πολύ τον Ιησού ως
άνθρωπο, για τον λόγο ακριβώς ότι υπήρξε άνθρωπος. Τα
διδάγματά του τα καταλαβαίνω καλύτερα από πολλούς
Χριστό-δουλους και τα εξηγώ ευχαρίστως και εντελώς
δωρεάν σε όποιον ενδιαφέρεται (αλλά αν έχετε χρόνο,
προτιμήστε τον Ντοστογιέφσκυ - είναι πιο αναλυτικός).
Κοντολογίς, είμαι ελεύθερος.

Α, μην ξεχάσω, είναι κι ο Γιάννης Δημητρίου. Αν
θυμάμαι καλά, ήθελε να μάθει "γιατί τόσο πάθος" και
"γιατί τόσο μίσος". Όσον αφορά το μίσος: πολύ απλά δεν
τον μισώ, ούτε αυτόν ούτε τους χριστιανούς. Μένει να
εξηγήσω γιατί μιλάω με τόσο πάθος, κι ακόμη γιατί
μιλάω ολότελα και δεν "το βουλώνω", όπως με τρόπο μου
υποδεικνύει ότι θα 'πρεπε να κάνω. ("Episeis eho tin
entiposi oti
kapios pou einai Atheos apla tha eprepe na min
pisteyei kai na gela me osa
grafo") Του συστήνω λοιπόν να κάνει λίγη "κανονική"
έρευνα, αντί για "δογματική έρευνα" και να ρίξει μια
ματιά σ' αυτό το αίσχος των εγκλημάτων και της
γενοκτονίας που καλύπτει περί τους επτά αιώνες, από το
θάνατο του Ιουλιανού μέχρι το τέλος των Ελλήνων
Εθνικών. Θα βρει εκεί πράγματα που θα έκαναν κάθε
τίμιο άνθρωπο, θέλω να ελπίζω και χριστιανό, να τρέμει
από θυμό. Κι αν δεν του κάνουν όλα αυτά και θέλει κάτι
πιο σύγχρονο ως εξήγηση της συμπεριφοράς μου, ας έρθει
να του πω για τον άξεστο παπά που μου 'κανε
θρησκευτικά στο λύκειο, για τους Μητροπολίτες του και
τα ναύλα του Αγίου Φωτός, που τα πληρώνω (και) εγώ από
την τσέπη μου.

Υγιαίνετε.

____________________________________________________________
Do You Yahoo!?
Αποκτήστε τη δωρεάν @yahoo.gr διεύθυνση σας στο http://www.otenet.gr

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
Το Να Σωθούν Δυο .νθρωποι Είναι Απλό!
Το Να Ενωθούν Δυο Αστέρια Είναι Φυσικό!
Το Να Σωθεί Ένας .νθρωπος Και Ένα Αστέρι Είναι Κάτι Μαγικό!!
Σ' Αγαπώ Αστέρι Μου.!!
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________
4081870122-arkas3.jpeg

Γραφτείτε και εσείς στην Ελληνική Λίστα ανεκδότων (JotD) και στείλτε τα ανέκδοτά σας!!!

Επιστροφή στον κεντρικό κατάλογο αυτού του αρχείου