JotD / QotD Ελληνική Λίστα Ανεκδότων (JotD)


Θέμα: Αλλη μία μέρα ξημερώνει


(nil): Elena Milioti (milioti(@)hotmail.com)
Ημερομηνία: Παρ 27 Μαρ 1998 - 12:30:12 EET

Η ώρα 5 και κάτι το πρωί. "Ντριιιιιιιν… ντριιιιιιιν…" χτυπάει νευρικά το
τηλέφωνο. Τι να κάνω κι εγώ,με μισόκλειστα τα μάτια βρίσκω το τηλέφωνο ανάμεσα
στις κάλτσες και στα απομεινάρια από κάτι μπακλαβαδάκια σμυρνιώτικα (μια που το
ανέφερα, ωραία τα μπακλαβαδάκια... ωραίος και ο ζαχαροπλάστης...). Πάω να
πιάσω το ακουστικό και τα χέρια μου κόλλαγαν. "Φτου! Πάλι τα
πασάλειψα με σορόπια!"… (γι' αυτό άραγε μου έγλυφε τα δάχτυλα το γατί)

-"Εμπρός;"
-"Ναι; Είναι ο Μήτσος εκεί;
-"Δεν έχουμε κάνα Μήτσο εδώ."

Μπαπ! Κλείνει το τηλέφωνο κατάμουτρα. Ζωή να σου πετύχει. Aντε να πάω να
κοιμηθώ πάλι. Δεν πάνε δυο λεπτά που έκλεισα τα μάτια μου να σου το πάλι.
"Ντριιιιιν…" με έναν ακόμα πιο εκνευριστικό χτύπο.

-"Εμπρός;"
-"Ναι; Μπας και είναι ο Ακης εκεί;"
-"Ρε, άι στο διάστημα!" Και πριν προλάβει να πει άλλη λέξη, του το κλείνω
εγώ. Ε, άμα πια…

Μετά από 1-2 ωρίτσες, να σου και το ξυπνητήρι. Το μάτι όμως εκεί. Κάπου
ανάμεσα στον παίδαρο των ονείρων μου και στη μαμά μου με τα ρόλεϊ στο
κεφάλι και τα ψωμιά με τα βούτυρα. Aντε μετά να την πείσω ότι υπάρχουν και
παιδιά που χρειάζονται το ψωμί περισσότερο από εμένα. Και το ξυπνητήρι
συνέχιζε εκεί το χαβά του. Σε μια στιγμή απόγνωσης, το βλέπεις να γίνεται
ιπτάμενο και να προσγειώνεται απότομα στην άλλη άκρη του δωματίου.
"Νιάααααααου" φωνάζει η γάτα. Και με το δίκιο της δηλαδή! Πού να φανταστώ
εγώ ότι θα προσγειωνόταν στο κεφάλι της! Κι εγώ συνέχισα τα,
ερωτικά σχεδόν, αγκαλιάσματα με το μαξιλάρι μου και χώθηκα πιο βαθιά στα
σκεπάσματα.

Μετά από κάμποση ωρίτσα ανοίγω τα βλέφαρα μου, ψάχνω για ρολόι... πουθενά
ρολόι! Μέσα στη νύστα μου ξέχασα τις εναέριες πτήσεις και άρχισα να ψάχνω
στο δωμάτιο. Το βρήκα σε μια γωνία και από δίπλα τη γάτα να έχει πέσει σε
αφασία.

Και κάπου εκεί άρχισα να στριγκλίζω. Όχι για τη γάτα. Αλλά για την ώρα.
Ήδη είχα αργήσει υπερβολικά για το σχολείο. ’ρχισα να τρέχω πανικόβλητη
μέσα στο σπίτι. Μέσα σε δέκα λεπτά είχα
φορέσει δύο διαφορετικές κάλτσες, είχα βάλει ανάποδα την μπλούζα μου και
είχα ξεχάσει να χτενιστώ. Όχι, όλα αυτά δεν τα πρόσεξα πριν φύγω, αλλά
αφού είχα φτάσει στον προορισμό μου. Τι προορισμός
δηλαδή. Στο κελί (αίθουσα) 42. Ο δεσμοφύλακας (καθηγήτρια) με πέρασε από
ανάκριση πρώτου βαθμού μέχρι να με καταφέρει να της πω ότι δεν έφαγε ο
γάτος το ξυπνητήρι, αλλά το ξυπνητήρι το γάτο.

Εντάξει μέχρι εκεί. "Ουφ! Τη γλίτωσα", λέω από μέσα μου. Και σε κάποια
φάση βλέπω το δεσμοφύλακα (φιλόλογος) να μου χαμογελάει. "Όπα" λέω "Με
συμπάθησε". Και όντως, με συμπάθησε πάρα πολύ. Τόσο που είπε το θρυλικό
"βγάλτε μια κόλλα χαρτί". Κι εγώ έμεινα με το
χαμόγελο να κοιτάζω το ταβάνι, ελπίζοντας για την επιφοίτηση του Αγίου
Πνεύματος. Πιάνω κι εγώ το χαρτί και σαν ξεφτέρι στις ξένες γλώσσες άρχισα
το ειμί μαλάκιος και ουκ οίδα τίποτα (σε ελεύθερη μετάφραση "είμαι
‘μαλακός’ και δεν ξέρω τίποτα"). Της έκανα και διάφορες φατσούλες στο
χαρτί, μπας και εκτιμήσει τις καλλιτεχνικές μου ρίζες. Aσε που έκανα και
μελανιές στη διπλανή μου. Βλέπεις έφαγε τόσες κλωτσιές. Όχι ότι μου έκανε
τίποτα η κοπέλα. Απλά της έκανα νόημα για να μου πει τίποτα να
αντιγράψω κι εγώ η κακομοίρα. Εγώ σαν έξυπνο παιδί, προνόησα και είχα
κάνει σκονάκι πάνω στο θρανίο μου. Πού να το ήξερα όμως ότι θα έβαφαν την
αίθουσα μας και θα πηγαίναμε σε άλλη. Κρίμα τα
διαλείμματα που έχασα για να ετοιμάσω το καταραμένο σκονάκι. Τα
αποτελέσματα του διαγωνίσματος ήταν ολέθρια. Πήρα 20… ε, χμ… συγγνώμη…02
εννοούσα.

Χτυπάει το κουδούνι, βγαίνω στην αυλή (της φυλακής) και έκανα το
διαγώνισμα προσάναμμα για να ανάψω ένα τσιγάρο. Δεν πρόλαβα να τραβήξω δυο
τζούρες, πλακώνουν οι μπάτσοι (οι καθηγητές που
μας επιτηρούν στα διαλείμματα). Κλείνω το στόμα μου και κρύβω το τσιγάρο
πίσω από την πλάτη μου, μην το πάρουν χαμπάρι και με γα-λουχη-μήσουν.
Μέχρι να στρίψουν στην γωνία εγώ είχα αλλάξει
χίλια χρώματα. Μιλάμε I playded it (κοινώς τα έπαιξα). Aσε που έκαψα και
το δάχτυλο μου με το τσιγάρο. "Μέρα να σου πετύχει", σκέφτηκα.

Έρχεται η επόμενη ώρα. Μάθημα γυμναστική. Ωραία! Στον πρώτο γύρο
τρεξίματος γύρω από το σχολείο ευγνωμονούσα το Θεό που μας έσωσε από τις
πληκτικές αίθουσες. Στο δεύτερο γύρο, τον
παρακαλούσα να δώσει φώτιση στο γυμναστή να μας βγάλει από το τρέξιμο.
Στον τρίτο γύρο έριχνα καντήλια σαν καντηλανάφτης. Βασικά I saw Jesus in
the army (κοινώς είδα τον Χριστό φαντάρο) (πιο κοινώς, τα είδα όλα).

Aσε που απέδειξα στον εαυτό μου, ότι η σοφή έκφραση των γύφτων "νηστικό
αρκούδι, δε χορεύει" είναι βάσιμη. Τρέχω στο κυλικείο να πλακώσω καμιά
τυρόπιτα, αλλά κόντεψαν αυτοί να πλακώσουν εμένα.
Δε θέλει πολύ φιλοσοφία. Τα λεφτά μου φτάνανε μόνο για καμιά τσίχλα. Aντε
μετά παρακάλι και έρανος από τους συμμαθητές να με ταΐσουν, σαν παιδί του
τρίτου κόσμου. Και που έφαγα μια τυρόπιτα, τι
κατάλαβα; Τίποτα θα έλεγε κανείς. Εγώ πάντως κατάλαβα πολλά. Όπως ότι και
στην εποχή του Κολοκοτρώνη φτιάχνανε τυρόπιτες και όσες απομείνανε τις
έστειλαν στο κυλικείο του σχολείου μου.

Και να σου και φτάνει η τελευταία ώρα. "Δόξα το Θεό". Ποιον Θεό δηλαδή.
Μετά άντε να εξηγήσεις στον παπά που μας κάνει θρησκευτικά ότι το 666 που
γράφεις στο μπουφάν σου δε σε κάνει
αντίχριστο, αλλά μεταλά. Κι έπειτα οι φιλοσοφικές συζητήσεις. Περί αγαμίας
(άγαμος ο παπάς, με όλη τη σημασία της λέξης!) και περί εξομολογήσεων (αν
πήγαινα εγώ για εξομολόγηση, θα κόλαζα τον παπά). Κι εμείς το παίζαμε
"παρθένες (not) Μαρίες".

Κι έφυγε σιγά σιγά και η σημερινή μέρα. Μας αποφυλακίσανε και για σήμερα.
Και όταν με βλέπει η μάνα μου σπίτι και με ρωτάει πως πέρασα τη μέρα μου
στο σχολείο, εγώ θα συνεχίζω να λέω πόσο τέλεια πέρασα. Κι αυτό είναι
αλήθεια. Πού μπορώ να βρω άλλωστε και χειρότερα;

______________________________________________________
Get Your Private, Free Email at http://www.hotmail.com

______________________________________________________________________

 Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
 Πληροφορίες --> https://anekdota.duckdns.org/jokes_list.html
______________________________________________________________________


Γραφτείτε και εσείς στην Ελληνική Λίστα ανεκδότων (JotD) και στείλτε τα ανέκδοτά σας!!!

Επιστροφή στον κεντρικό κατάλογο αυτού του αρχείου