(nil): P. Perrakis (pa.per(@)virgin.net)
Ημερομηνία: Πεμ 30 Σεπ 1999 - 18:46:20 EEST

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

Μ' όλες αυτές τις παράξενες επιγραφές καταστημώτων, και είδικά εκείνο
το «Γραφείο Τελετών Το Γρήγορο Φτυάρι» μου θυμίσατε μια παλιά, αλλά
πάντα γουστόζικη, αληθινή ιστορία. Για ευνοήτους λόγους, τα ονόματα
είναι αλλαγμένα.

Ένας καλός οικογενειακό μας φίλος δούλευε στο Δημαρχείο Αθηνών, σε
κάποια εμπιστευτική θέση, κοντά στο Δήμαρχο. Επελαύνει λοιπόν η
δικτατορία κι επειδή ο Κώστας (ο φίλος μας) έτυχε να 'ναι αριστερός,
(μη φανταστείτε κάναν επικίνδυνο... ΕΑΜοσυμμορίτη. Ήρεμος, γελαστός
καλαμπυριτζής, μια χαρά άνθρωπος είναι, το αντίθετο όλων αυτών των...
σοβαρών, που φέρανε την Αριστερά σ' αυτά τα χάλια), τον μαγκώσανε και
τον στείλανε αντιπρόσωπο του Δήμου στο Α΄ Νεκροταφείο Αθήνας.
Ο Κώστα το πήρε βαριά το πράμα. Ενώ πριν ήταν πάντα άνθρωπος κεφάτος,
με τις παρέες του, το κρασάκι του, τις φάρσες και τα γλέντια του, από
την ημέρα της μετάθεσης, ή όπως αλλιώς τη λένε, κλείστηκε στον εαυτό
του, δεν είχε κέφι για τίποτα, ούτε για να βγει με τη γυναίκα του,
ούτε για κρασί, ούτε για παρέα, για καλαμπούρι, τίποτα! Πολλές φορές
δεν είχε όρεξη ούτε να φάει. Η Ελένη, η γυναίκα του, άρχισε ν'
ανησυχεί, όπως και όλοι μας φυσικά. Πού θα πάει αυτό το βιολί; Ώσπου
κάποια μέρα, που έτυχε να 'μαι εκεί, γιατί με 'χε καλέσει η Ελένη, να
πω δυο κουβέντες στον Κώστα της, μπας και τ' άλλαζα μυαλά, μπαίνει
μέσα ο Κώστας, κεφάτος, χαμογελαστός και σιγισφυρίζοντας.
- Γυναίκα, βάλε να φάμε, λέει με γέλια.
Η Ελένη κι εγώ είχαμε μείνει στήλες άλατος. Τελικά τα κατάφερε και
σέρβιρε το φαγητό και καθήσαμε όλοι.
- Που είναι το κρασί; ρώτησε ο Κώστας.
Η Ελένη, αφού ο άντρας της είχε σταματήσει να πίνει, δεν είχε αγοράσει
κρασί, αλλά αφού είχαν αλλάξει τα πράματα, πετάχτηκα εγώ μέχρι την
ΕΒΓΑ (ώρες είναι να το πάρετε για διαφήμιση κι αυτό, λές κι είμαι
βιομήχανος), της γωνίας και πήρα λίγο κρασί.
- Τι είναι, Κώστα μου; άρχισε η Ελένη, γιατί δε σήκωνε να του πει: «Ρε
συ, μπας και ζουρλάθηκες;»
- Ωραία! Ωραία! να λέει ο Κώστα απανωτά.
- Τι ωραία, Κώστα μου; Τι έγινε στη δουλειά; Γιατι είσαι έτσι σήμερα;
- Δηλαδή, πώς είμαι; Καλά είμαι, Μίλα κι εσύ, ρε Πάνο, γύρισε σε μένα.
Δε σου φαίνομαι καλά.
- Εν τάξει, ρε Κώστα, καλά είσαι, δε λέω, αλλά δεν ήσουνα έτσι χτες,
πώς να το κάνουμε τώρα.
Αφού την παίδεψε τη γυναίκα του κάνα μισάωρο, (νομίζοντας ότι παιδεύει
κι εμένα, αλλά εγώ έτρωγα),αφού έκανε την πλάκα του, μας το 'σκασε το
παραμύθι:
- Ωραίο το μαγαζί, ρε σεις!
- Ποιο μαγαζί, Κώστα μου; (η Ελένη).
- ’στονε, θα μας πει όταν ωριμάσει το πράμα. Φάε τώρα (εγώ).
- Ρε τι να σας λέω τώρα; Τόσο καλό είναι το μαγαζί και τόση
εμπιστοσύνη του 'χουν οι πελάτες, όλοι με κλειστά μάτια μπαίνουνε
μεσα! (Ο Κώστας).

______________________________________________________________________

 Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
 Πληροφορίες --> https://anekdota.duckdns.org/jokes_list.html
______________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: Kokkinou Aliki: "FW: τίτλοι"
• Προηγούμενο μήνυμα: Antonios Gasteratos: "[Fwd: Re: [Re: τίτλοι]]"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]