(nil): Γόρτυς (gortys(@)freemail.gr)
Ημερομηνία: Σαβ 29 Απρ 2000 - 09:23:12 EEST

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

                   *Ποντιακή αϋπνία!*
Δύο φίλοι Πόντιοι κουβεντιάζουν. Λέει ο ένας:
-Φίλε μου, η ζωή μου έχει γίνει ανυπόφορη. Τον τελευταίο καιρό δεν μπορώ να
κλείσω μάτι όλη τη νύχτα. Αναγκάστηκα και πήγα να με δει ο καλύτερος
γιατρός.
-Και Τι σου είπε;
-Μου συνέστησε να αρχίσω να μετρώ μόλις πλαγιάσω. Ο ύπνος θα ερχόταν
σίγουρα.
-Λοιπόν;
-Έκανα μια φοβερή προσπάθεια χθες. Έφτασα, μετρώντας μέχρι έναν απίθανα
μεγάλο φανταστικό θα έλεγα αριθμό....
-Και μετά Τι έγινε, κοιμήθηκες;
-Όχι, είχε φτάσει πια η ώρα να σηκωθώ να πάω στη δουλειά.
**********

Γιατί οι Πόντιοι δεν παίρνουν το ασανσέρ;
.
.
.
.
.
.
-Ε, δεν είναι και τόσο ηλίθιοι, αφού μένουν στο υπόγειο!
**********
Γιατί βάλανε στη φυλακή το ράφτη Πόντιο που επιδιόρθωνε ένα σακάκι;

.
.
.
..
.
.
..
-Γιατί άνοιξε κουμπότρυπες ενώ το φορούσε ο πελάτης του με.......περίστροφο!
**********
Γιατί οι Πόντιοι φτιάχνουν πισίνες και δε ρίχνουν νερό μέσα;

.
..
.
.
.
.
.
.
.
.-Γιατί δεν ξέρουν να κολυμπούν!
**********
Και η επίκαιρη αθιβολή:

Η νεανική συντροφιά αποφάσισε να κάνει Πάσχα σε κανένα απόμακρο χωριό. Η
νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου την βρήκε να περιπλανάται σε κορφοβούνια άγνωστα.
Είχε χάσει οριστικά το δρόμο.
Ξαφνικά ακούστηκε από πέρα το χτύπημα καμπάνας της αναστάσιμης λειτουργιάς
και τότε κατάλαβαν πως κινδύνευαν να μη κάνουν Ανάσταση τη χρονιά αυτή.
-Βρε παιδιά, βλέπω φως εκεί στη διπλανή κορφή, φώναξε κάποιος.
Ξεκίνησαν όλοι μαζί κατά 'κει, πλησίασαν, μα σταμάτησαν απότομα όταν ένας
μαντρόσκυλος ούρλιαξε άγρια.
Έτσι σκαρφαλωμένοι σ' εκείνη την κορφή, είδαν από μικρή απόσταση τη σκηνή
την αλησμόνητη:
Ο βοσκός ανάμεσα στα πρόβατα, μ' ένα κερί στο χέρι, έκανε μονάχος του την
Ανάσταση. Ακουγότανε καθαρά κομμάτια από τροπάρια που έψαλε με την χοντρή
φωνή του και άλλοτε απάγγελε σε εκκλησιαστικό τόνο. Κάπου - κάπου διάκοπτε
το ψαλτικό του για να επιβάλει σιωπή στα γρυλλίσματα του μαντρόσκυλου, που
καθώς μας ένοιωθε κοντά ούρλιαζε και στο τέλος για να μείνει ήσυχος τον
έδεσε σε κάποιο δεντράκι εκεί κοντά.
<<Την Ανάστασή του Χριστέ Σωτη.... αγγέλοι κουνούσιν εν ουρανοί.....
Αναστάσης ο Χριστός από του τάφου.....
(και διέκοπτε για να επιβάλει σιωπή στους γρυλλισμούς του σκυλιού): Σώπα,
μωρέ, άδικο να σου δώσει, καταραμένε και λειτουργιά γίνεται! (και συνέχιζε)

Ανάσταση Χριστού περασάμενος...... Ιησούς ο μόνος αναμάρτητος.
Τον Σταυρόν του προσκουνούμεν Δέσποτα....
(μπέε, έκαμε άξαφνα ο διπλανός του τράγος).
Είντα 'χεις εδά κι η αφεδιά σου τέθοια ώρα; Κεδιά (σιωπή) να σε κόψει, δε
θωρείς πως λειτουργώ;
Καθώς είχαμε πλησιάσει τα μάτια μας είχανε συνηθίσει στο λίγο φως της
αστροφεγγιάς κι εβλέπαμε πια καθαρά όλες τις λεπτομέρειες του προσευχόμενου.
Με το ένα χέρι κρατούσε μια μεγάλη λαμπάδα αναμένη, που την είχε βέβαια
φέρει από το χωριό, και με το δεξί κουνούσε ένα θυμιατήρι δικής του
κατασκευής: είχε δέσει με σπάγγο τον πάτο μιας σπασμένης στάμνας και μέσα
είχε τα κάρβουνα και το λιβάνι.
Καθώς λοιπόν απάγγελνε ή έψαλε τις προσευχές του, εθυμιάτιζε συγχρόνως
συνεχώς, καθώς κάνει ο διάκος στην εκκλησία. Και η ακολουθία συνεχιζόταν:
<<Κύματι θαλάσσης τον προίξαντα πάλι διώχτη τύραννε...>> σφεντονίζοντας την
τελευταία λέξη με μίσος και αγανάκτηση.
Σε λίγο οι καμπάνες των γύρω χωριών χτυπούσαν χαρμόσυνα και απόμακροι κρότοι
τουφεκοβολισμών έφτασαν και εκεί πάνω. <<Ο Χριστός είχε αναστηθεί>>.
Στο άκουσμα αυτό ο βοσκός άφησε το θυμιατήρι και παίζοντας ένα πήδημα, όπως
θα ΄κανε και στο χορό, άρχισε με όλη τη δύναμη του στήθους του να ψέλνει το
<<Χριστός ανέστη>>, κουνώντας το κερί του, και πετώντας διάφορα σπασμένα
πήλινα αγγεία που είχε σωρέψει γύρω του εδώ κι εκεί, που καθώς εσπούσαν
έκαναν ένα διαβολεμένο κρότο που αντιλαλιώταν στην ησυχία της ερημιάς. Μ'
αυτό τον τρόπο αντικαθιστούσε τα βαρελότα και τις γιορταστικές τουφεκιές. Τα
πρόβατα με τους απροσδόκητους αυτούς θορύβους εσκόρπισαν και το μαντρόσκυλο
ούρλιαξε αγριεμένο, κοιτάζοντας κατά το μέρος που είμαστε....
<<Αναστήτω ο Θεός και σκορπιστήτε και σεις μωρέ, και του Θεού πλάσματα
είσαστε...>>. Και δόστου και πετούσε τις σπασμένες γλάστρες σε όλα τα
σημεία.... Ήτανε τόση η χαρά του, τόσος ο ενθουσιασμός του για την Ανάσταση
του Κυρίου, που δε θυμούμαστε να είχαμε ιδεί ποτέ μεγαλύτερη θρησκευτική
χαρά...
Αποφασίσαμε τώρα να παρουσιασθουμε και όλοι μαζί του φωνάξαμε
-Χριστός Ανέστη, κουμπάρε.
-Αληθώς Ανέστη ο Κύριος, είπε κι έτρεξε κοντά μας.
Ήτανε ένας θεόψηλος άντρας, ως 25 χρονώ, πλατύστερνος, με τεράστιες πλάτες,
που η φωνή του καθώς μας μιλούσε αντιβοούσε στις γύρω λαγκαδιές.
-Εχάσαμε τη στράτα, και δεν προφτάξαμε να πάμε στο χωριό να κάμουμε εκειά
Ανάσταση.
-Ο Θεός τα 'φέρε <<δεξά>>, είπε ο βοσκός γελώντας να 'ρθετε κατά το κονάκι
μου απόψε να κάμω κι εγώ Λαμπρή μαζί σας, αλλιώς ήθελε να 'μαι μονάχος.
Καλώς ήρθετε, καλώς εκοπιάζετε. Πάμε στο μητάτο παρακάτω και πράμα δε θα
μας-ε λείψει.
Και αληθινά τίποτε δεν έλειψε από το πλούσιο τραπέζι που μας έστρωσε, από τα
κόκκινα αυγά και τον οβελία που ψήσαμε όλοι μαζί, ως τα παχύτατα γαλακτερά
που άφθονα, ακατάπαυστα, μας κουβαλούσε.
______________
Δημοσιεύθηκε από τον Γ. Καφφετζάκη - Μαράντη, στην Κρητική Πρωτοχρονιά 1961.

Και πάλι Καλή Ανάσταση και Καλή Πρωτομαγιά.
Χρόνια Πολλά στους Γιώργηδες και τις Γιούλες.
Νότης

_________________________________________________________________

         Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
      Newsgroup (Read-Only) news://news.sae.gr/grk.jokes
    Πληροφορίες --> https://anekdota.duckdns.org/
_________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: ilias: "Τα λάθη ,βιβλια !"
• Προηγούμενο μήνυμα: Mazo11(@)aol.com: "Christ is Risen!"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]