(nil): Black & Yellow Media & Advertising (ptyon(@)otenet.gr)
Ημερομηνία: Τετ 12 Φεβ 2003 - 00:58:03 EET
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]
Πρώτα το ανέκδοτο και μετά τα υπόλοιπα.
--Μια οικογένεια πελαργών μαζεύεται σπίτι μετά από μια κουραστική μέρα.
Λέει η μαμά: "Εγώ πήγα δύο δίδυμα στην οικία Παπαδόπουλου".
Ο μπαμπάς: "Εγώ πήγα ένα τρισχαριτωμένο αγοράκι στην οικία Νικολάου".
"Κι εσύ μικρέ;", ρωτάνε το γιό τους.
"Εγώ τρόμαξα δύο κοπελίτσες".....
|
|
+
(Τα παρακάτω είναι προσωπικές απόψεις. Όποιος διαφωνεί, καλώς, όποιος
συμφωνεί, καλώς επίσης. Μόνο μην αρχίσετε να μου στέλνετε απανωτά email
γιατί δεν θα μπω στον κόπο...)
Λοιπόν, ωραία όλα αυτά που λέγονται περί αντιπολεμικού κινήματος, ειρήνης
κτλ.
ΑΛΛΑ!
Η δική μου εμπειρία λέει πως όλα αυτά τα κινήματα είναι "ως μη όντα", σαν να
μην υπάρχουν. Ας δεχτώ, έστω, ότι ελάχιστα κάτι έκαναν. Αλλά και γι' αυτό θα
μου επιτρέψετε να έχω αμφιβολίες. Όλα τα αντιπολεμικά κινήματα που έχουν
κατά καιρούς εκδηλωθεί, υπήρξαν πολύ ωραία για να είναι αληθινά και πολύ
αισιόδοξα για να είναι πραγματικά. Η θέση μου είναι πως πάντα καπελώνονταν
και πάντα τελικά κατέληγαν να εξυπηρετούν τους σκοπούς εκείνων που είχαν
προκαλέσει τους πολέμους.
Ξέρω πως αρκετοί θα έχετε σοβαρές αντιρρήσεις. Η δική μου λογική λέει πως
όλα αυτά τα αντιπολεμικά κινήματα είναι κάτι σαν τις φιλανθρωπικές κινήσεις:
αν και έχουν κάποιο αντίκτυπο, εν τούτοις ούτε σοβαρό αποτέλεσμα φέρνουν,
ούτε λύνουν το πρόβλημα και τελικά δεν ξεφεύγουν από τη λογική της
ελεημοσύνης. Κάνεις μια δωρεά και καθάρισες και με τον ζητιάνο και με τη
φωνή της συνείδησής σου. Έτσι και με τα αντιπολεμικά κινήματα. Παίρνεις
μέρος σε μια πορεία και καθάρισες.
Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο. Μου αρέσει που βλέπω κάποιους (και για να
προλάβω τις παρεξηγήσεις, όχι, αυτό δεν έχει να κάνει με κάποιο
συγκεκριμμένο μέλος αυτής της λίστας) ξαφνικά και από το πουθενά να γίνονται
ειρηνιστές, ενάντιοι της παγκοσμιοποίησης-του ΝΑΤΟ-της ΕΕ κτλ.κτλ και
μέτοχοι, λέει, του αντιπολεμικού κινήματος. Ας μην νοηθεί ως περιαυτολογία,
αλλά τουλάχιστον 12 χρόνια έπαιρνα μέρος και σε πορείες και σε διαδηλώσεις
και σε επιτροπές. Πάντα τα ίδια. 30-40 άνθρωποι οι ίδιοι σχεδόν κάθε φορά,
συν οι παρατρεχάμενοι ή, ας το πούμε έτσι, οι νεόφερτοι. Μα, που ήταν όλος ο
υπόλοιπος κόσμος; Ε, λοιπόν, ο υπόλοιπος κόσμος στις διαδηλώσεις για τον
πρώτο πόλεμο του Κόλπου, για τη Σομαλία, για την Κένυα, για την Παλαιστίνη,
για το Ανατολικό Τιμόρ, για την ανεργία, για το ρατσισμό για...για...(τι να
πρωτοθυμηθώ) μέχρι πριν λίγο καιρό έκανε μόκο. Και τρώγαμε οι μαλάκες ξύλο
και μας μπουζουριάζανε και μετά οι ίδιοι αυτοί που σήμερα το παίζουν
ειρηνιστές μας τη λέγανε ("καλά να πάθεις που ήθελες να κάνεις τον έξυπνο"
"τι ήθελες εσύ εκεί").
(Εδώ θεωρώ πως πρέπει να προσθέσω κάτι απαραίτητο: δεν είμαι ενταγμένος σε
κάποιο - οποιονδήποτε- πολιτικό χώρο, δεν συμπαθώ καν την Αριστερά ή την
κεντρο-αριστερά ή την ακρο-αριστερά ή την όποια Δεξιά, το όποιο Κέντρο και
πάει λέγοντας. Ούτε καταστασιακός υπήρξα ούτε αναρχικός, ούτε...ούτε. Και
αυτοί με τους οποίους πηγαίναμε πέρα-δώθε το κάναμε από πεποίθηση. Αλλά κάθε
φορά τα ίδια ακούγαμε: αναρχικοί, ψευτοαριστεροί, εθνικιστές, κομμούνια,
μαλάκες, ηλίθιοι, όλα αυτά και πολλά άλλα μαζί. Ναι, δυστυχώς, έτσι είναι.
Θες, δε θες, θα σου κολλήσουν ταμπέλα)
Συνεχίζω λοιπόν. Κάποιοι από εμάς (επιτρέψτε μου αυτόν τον πληθυντικό)
βρήκαν τα χρήματα, πήγαν και στις χώρες αυτές και τα είδαν από κοντά,
κάποιοι έμειναν εκεί, κάποιοι άλλοι γυρνάνε τον κόσμο και κάνουν ό,τι
μπορούν. Μάλλον σύντομα θα την κάνω κι εγώ, αλλά το πόσο σύντομα δεν το
ξέρω. Εν πάση περιπτώσει, η επικοινωνία με μερικούς εξακολουθεί να υπάρχει
γιατί όλοι πλέον σταματήσαμε οικειοθελώς να συμμετέχουμε σε τέτοιου είδους
κινητοποιήσεις. Αυτό συνέβηκε γιατί πολύ απλά καταλάβαμε αυτό που έγραφε ο
Χάξλεϋ στον "Θαυμαστό νέο κόσμο": είμαστε όλοι ευτυχισμένοι δούλοι. Και
επειδή είμαστε τέτοιοι, το σύστημα φροντίζει κατά καιρούς να μας κάνει να
νιώθουμε και επαναστάτες- και με πολύ ανώδυνο τρόπο να ξεσπάει από μέσα μας
η συσσωρευμένη οργή μας: γίνε φιλάνθρωπος, γίνε ειρηνιστής, γίνει
"αντί-οτιδήποτε" - σου το επιτρέπουμε, καμιά φορά θα γίνει και το χατίρι
σου, αρκεί να εκτονωθείς αρκετά ώστε να πιστέψεις πως έκανες το καθήκον σου
και την άλλη μέρα να πας ήσυχα και όμορφα στη δουλειά σου και στην
καθημερινότητά σου. Μ' αυτό ελπίζω να γίνεται αντιληπτό γιατί τέτοια
κινήματα σχεδόν πάντα εξυπηρετούν εκείνους που έχουν προκαλέσει αυτούς τους
πολέμους.
Δεν είναι κακό να συμμετέχεις. Το κακό είναι να έχεις ουτοπίες και να τις
παίρνεις στα σοβαρά. (Ο Μάης του '68 το πέτυχε και αυτό και ήταν ένας πρώτης
τάξεως καπέλωμα: ναι στην ουτοπία και "η φαντασία στην εξουσία" μόνο που
μερικοί τα πήραν ΠΑΡΑ πολύ σοβαρά. Γι' αυτό αργότερα έγιναν σπουδαίοι
γιάπηδες, όπως ο Κον Μπεντίτ.) Με άλλα λόγια, λίγο μέτρο δεν βλάπτει. Ή
αλλιώς δεν είναι ΜΟΝΟ το αντιπολεμικό κίνημα ή ΜΟΝΟ εκείνο ή το άλλο. Είναι
όλα μαζί και κάθε μέρα.
Επιπλέον, καλό και άγιο το -εν προκειμένω- αντιπολεμικό κίνημα. Αλλά θα
πρέπει να είναι αν όχι η πρώτη φορά, τουλάχιστον από τις λίγες που ένα
αντιπολεμικό κίνημα ξεσπά πριν καν γίνει ο πόλεμος. Αυτό ΒΕΒΑΙΑ, θα μπορούσε
να θεωρηθεί βελτίωση και μάλιστα καλοδεχούμενη. Θα μπορούσε. Γιατί ενώ την
ίδια ώρα γίνεται αντιπολεμικό κίνημα για τον ερχόμενο πόλεμο στο Ιράκ, δεν
συμβαίνει το ίδιο για τον ήδη κηρυγμένο πόλεμο α)στην Παλαιστίνη β)στο Νεπάλ
γ)στη Μοζαμβίκη (αν θέλετε και άλλα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε επιτέλους το
Διαδίκτυο και να μάθετε περισσότερα).
Κάποιοι θα πουν: μα, όλα αυτά δεν είναι μέσα στο κίνημα της
παγκοσμιοποίησης; Αμ, δε!(πείτε μου εσείς αν ακούσατε ποτέ ένα "stop the
massacre in Nepal" και θα σας δώσω συγχαρητήρια.). ΒΕΒΑΙΑ,θα πει κάποιος
άλλος, ΕΝΝΟΟΥΝΤΑΙ όλοι οι πόλεμοι. Ναι, όπως εννοούνταν και στο αντιπολεμικό
κίνημα στις ΗΠΑ (1968-74) ή της Δυτικής Ευρώπης (1972-75 και 1981-83). Το
αποτέλεσμα ήταν πάντα το ίδιο: μόλις ο πρωταρχικός σκοπός (δηλαδή, ο
προκείμενος πόλεμος) τελείωνε τότε όλοι πάλι πίσω στις δουλειές τους. Και οι
υπόλοιποι πόλεμοι ανά τον κόσμο ας μαίνονται...
Τραβάει πολύ αυτό το email και δεν θέλω να το τραβήξω άλλο. Εν πάση
περιπτώσει απόψεις είναι αυτές, και όπως με τους κώλους... ξέρετε. Θα ήθελα
να επιστήσω την προσοχή σε μερικά πράγματα. Το ΠΡΩΤΟ είναι η διαρκής δράση:
μακάρι δηλαδή αυτό το κίνημα αντι-παγκοσμιοποίησης να με βγάλει ψεύτη και να
έχει συνέχεια μετά το πέρας της πρώτης φάσης του. Παρ' όλ' αυτά χωρίς την
συμμετοχή ΚΑΙ αυτών που πονάνε (δηλαδή, του Τρίτου Κόσμου) τίποτα δεν
πρόκειται να γίνει. Θυμηθείτε εκείνο το "φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για
μένα χωρίς εμένα" (εντάξει, κοινοτυπία, αλλά έχει κάποια βάση. Στη
συγκεκριμμένη περίπτωση αυτοί που το λένε είναι οι πολίτες του Τρίτου
Κόσμου. Φοβούνται για όλα αυτά που γίνονται γι' αυτούς χωρίς αυτούς. Και σε
αυτά που γίνονται γι' αυτούς συμπεριλαμβάνεται και το κίνημα της
αντι-παγκοσμιοποίησης.Ρωτήστε και τους Ιρακινούς της Ομόνοιας όσοι είστε
στην Αθήνα και θα ακούσετε μερικά απίστευτα). Το ΔΕΥΤΕΡΟ είναι η διαρκής
μόρφωση: διαβάζουμε, διαβάζουμε, διαβάζουμε. (By the way ένα πολύ ωραίο
κείμενο είχε η Ελευθεροτυπία, του Βίκτωρα Νέττα , όπου ανέφερε την ρητορική
που βρίσκουμε στον Θουκυδίδη για το "γιατί" δεν πρέπει να γίνεται
προληπτικός πόλεμος. Εξαιρετικά ενδιαφέρον
(http://www.enet.gr/online/online_p1_fpage_text.jsp?id=45750512 είναι η
διεύθυνση). Τέλος, γνωρίζουμε ΠΟΙΟΝ αντιμαχόμαστε και ΤΙ ΟΠΛΑ χρησιμοποιεί
αυτός. Για παράδειγμα, διαβάστε το κείμενο που βρίσκεται σε αυτήν τη σελίδα
http://www.unknowncountry.com/journal/?id=111 και θα καταλάβετε (κι εσύ
φίλε Ευγένιε) πως μπορεί ένας όχι και τόσο καλά ενημερωμένος λαός, όπως οι
αμερικανοί, να δώσει το ΟΚ με 80% για έναν πόλεμο για να βοηθήσει, λέει,
τον Τρίτο Κόσμο! (Διαβάστε το, έχει πολύ πλάκα αν και έχει γραφεί από ένα
πολύ σεβαστό πρόσωπο για τους εκεί, τον Whitley Strieber, που μπορεί να
επηρρεάσει ένα κομμάτι. Είμαι σίγουρος πως ανάλογα κομμάτια έχουν γραφεί και
από άλλους εκεί πέρα. Παρατηρήστε πως επίσης, ο εν λόγω κύριος δηλώνει
"φιλειρηνιστής, αλλά στην συγκεκριμμένη περίπτωση θα κάνει μια εξαίρεση"...)
Αυτά και κλέινω με ένα γνωστό απόφθεγμα για να ξεδώσετε.
Ο καπιταλισμός είναι η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο, ενώ ο
σοσιαλισμός είναι ακριβώς το αντίθετο.
-- Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει : Ζούμε σε μια χρυσή εποχή. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι ο χρυσός. D.W. Robertson ________________________________________________________________________ Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων https://anekdota.duckdns.org ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___ ________________________________________________________________________
- Επόμενο μήνυμα: Eugene Alexander: "Re: ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ"
- Προηγούμενο μήνυμα: Suspect: "πατερ ημων..."
- Σαν απάντηση στο: Akis Karnouskos: "She Wasn't Greek Enough"
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]