(nil): Nikos Tsekhs (ntsek(@)freemail.gr)
Ημερομηνία: Τετ 02 Απρ 2003 - 13:20:03 EEST

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

Ο τύπος προφανώς με έβλεπε σαν ανταγωνιστή του. Προσωπικά, ούτε που τον
είχα προσέξει.

Την πρώτη μέρα που εμφανίστηκε στο μαγαζί, η φάτσα του κάτι μου θύμισε,
αλλά δεν μπορούσα να προσδιορίσω ακριβώς τι. Την επομένη, η εμφάνισή του
.πουκαμισιά και γραβάτα μες στο κατακαλόκαιρο- χτύπησε το καμπανάκι στο
μυαλό μου: τον είχα πετύχει κάτι χρόνια πριν στα Εξάρχεια, πολύ πριν την
κάνω από την μαμά-Αθήνα και τη βγάζω στα νησιά τα καλοκαίρια. Σε γνωστό
ροκ μπαρ, όπου πηγαίναμε όλοι και χτυπούσαμε τα κορμιά μας. Εμείς με τα
διαλυμένα τζην, τα ξεβαμμένα μπλουζάκια και τα μαλλιά μέχρι το πάτωμα,
αυτός με το κουστούμι και τη γραβάτα. Πολλά είχαν αλλάξει από τότε. Έκοψα
το μαλλί, αγόρασα κυριλέ ρούχα, πέταξα τα χαϊμαλιά-μαριχουάνα, άρχισα να
πλένομαι συχνότερα, δεν ξαναγόρασα QOTSA, πούλησα και το δίχρονο. Κάποια
άλλα βέβαια έμειναν αμετάβλητα: η πέρασή μου στις γυναίκες, οι
καταπληκτικές μου επιδόσεις στο σεξ, η γραβάτα του, το κακομοίρικο ύφος
του.
Αφού τον αναγνώρισα, σταμάτησα και να τον προσέχω. Το μαγαζί ήταν
πιπινομάγαζο και είχαμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε.
Μου είχε κάνει εντύπωση βέβαια το ότι ερχόταν κάθε μέρα από νωρίς το
βραδάκι και καθόταν πάντα στην ίδια θέση στην μπάρα, αλλά δεν έδωσα και
πολλή σημασία. Τα μάτια μου είχαν δει πολλά τόσα χρόνια πίσω από την
μπάρα. Το περίεργο ήταν το ότι παρατούσε την παρέα του για να έρθει να
κάτσει στην τρύπα που ο ιδιοκτήτης ήθελε να αποκαλεί μπαρ. Τους είχα δει
κανα-δυο φορές στην παραλία, εξάλλου η Πάρος είναι μικρή και σε μια γύρα
τους έχεις δει όλους. Όσο αυτοί τριγύριζαν στα σοκάκια του νησιού, αυτός
καθόταν στην μπάρα και μπεκρούλιαζε με τις μπόμπες που του σέρβιρα. Αρχή
του μαγαζιού: δεν σερβίρουμε ορίτζιναλ ποτά και δεν κερνάμε ποτέ άντρες.
Στην αρχή σκέφτηκα ότι ήταν καμιά αδερφή κι ότι ερχόταν να με χαζέψει.
Αντικειμενικά μιλώντας, είμαι ωραίος άντρας. Υποκειμενικά μιλώντας, είμαι
πάρα πολύ ωραίος άντρας. Αλλά μετά τον είδα να κοιτά με λιγούρικο ύφος την
όποια κοπέλα, ωραία ή πατσόλα, έμπαινε στο μαγαζί. Μετά άρχισα να τον
παρακολουθώ, εξάλλου δεν είναι και ότι το μαγαζί έσφυζε από κίνηση εκείνη
την ώρα. Η μέθοδός του αλάνθαστη. Στάμπαρε την κοπέλα, έστελνε ποτάκι,
έριχνε χαμογελάκι όταν αυτή γυρνούσε να δει ποιος την κερνάει, σήκωνε το
ποτήρι «στην υγειά σου κούκλα μου», αν η κοπέλα δεχόταν το ποτό σηκωνόταν
και πήγαινε κοντά της με ύφος δέκα καρδιναλίων και επέστρεφε με ύφος
βρεγμένης γάτας. Στην περίπτωση που η κοπέλα επέστρεφε το ποτό, γυρνούσε
την πλάτη του, μουρμούραγε κάτι χριστοπαναγίες και κάτι «μόνη σου θα
μείνεις όλο το καλοκαίρι μωρή» και βούταγε στο ποτό του και πάλι. Σε
κάποια φάση, μια από κείνες τις φορές της βρεγμένης γάτας, αποφασίζω να
του πιάσω τη κουβέντα, για να περάσει η ώρα βασικά.

-«Τι έγινε, χυλόπιτα;» ρώτησα
-«Άσε με, μωρέ, με την πουτάνα, της δώσαμε κι εμείς σημασία. Καλύτερα να
τραβήξω καμία ή να πάω να πληρώσω παρά να της δώσω τη χαρά να την πηδήξω.
Και να με πλήρωνε δε θα πήγαινα μαζί της. Για πλάκα της έστειλα το ποτό,
για να δω πόσο εύκολη είναι. Έπρεπε να το είχα καταλάβει, δεν είναι τυχαίο
ότι τη βγάζει με Breezer».

Δεν το συνέχισα γιατί εκείνη την ώρα μπήκε μέσα μια γνωστή μου. Πελάτισσα
και τακτική θαμώνας του νησιού. Έκατσε στην μπάρα, έβγαλε τα τσιγάρα της,
μου ζήτησε την κλασική της σόδα, το ποτό το έπινε μετά. Με την άκρη του
ματιού είδα τον άλλο να κορδώνεται. Μετακινήθηκε δυο σκαμπώ πιο κει, πλάι
στην κοπέλα. Έστησα αυτί.

-«Καλησπέρα»
-«Καλησπέρα»
-«Είναι κρίμα να κυκλοφορεί μια γυναίκα μόνη της μια τόσο ωραία βραδιά».
-«Κρίμα-ξεκρίμα, είναι νωρίς ακόμα, η παρέα μου ετοιμάζεται και θα
συναντηθούμε αργότερα. Είπα να βγω για ένα ποτό γιατί βαρέθηκα μες στο
δωμάτιο».
-«Και καλά έκανες κούκλα μου, γιατί να μένεις κλεισμένη μέσα; Να σε κεράσω
κάτι;»
-«Όχι, ευχαριστώ».
-«Όπως θες. Να συστηθώ:...» (εδώ έσκυψε προς το μέρος της και δεν άκουσα
όνομα)
-«Μάλιστα»
-«Εσύ; Δε θα μου χαρίσεις το ονοματάκι σου;»
-«Όχι, μωρέ, λέω να το κρατήσω για μένα»
-«Είσαι δυναμική, έτσι; Έστω. Εγώ θα σε λέω Ατζελίνα, μοιάζεις με την
αγαπημένη μου ηθοποιό. Έχεις και πολύ ωραία οδοντοστοιχία. Ξέρεις, εγώ
ξέρω από τέτοια πράγματα, είμαι οδοντίατρος».
-«Α, ναι; Κι έλεγα γιατί έχεις μια μυρωδιά φαρμακίλας...»

Στο σημείο αυτό, πάνω που πήγα να επέμβω για να μην οξυνθούν τα πνεύματα,
η κοπέλα μού έκανε νόημα να της σερβίρω. Ήξερα τι έπινε: σφηνάκια
καρπούζι. 1-2 τέτοια και μετά την έκανε για αλλού. Έβαλα και για μένα,
τσουγκρίσαμε και τα κατεβάσαμε. Πάνω που πήγα να ξανασερβίρω, ο τυπάς με
μια κίνηση α λα Στήβεν Σιγκάλ .με την μέση αλύγιστη- σπρώχνει προς τα πίσω
το σκαμπώ και φεύγει επιδεικτικά, και καλά θυμωμένος.
Δεν κατάλαβα τι τον πείραξε. Πιθανώς το πουκάμισό μου το χαβανέζικο που
ήταν καλύτερο από το δικό του. Μπορεί και τα μπράτσα μου, που ξεχύλιζαν
μέσα από τα μανίκια. Ίσως και το μαύρισμά μου, που ήταν πολύ πιο
ομοιόμορφο από το δικό του, εγώ δεν είχα καεί στη μύτη, με σημάδια από
ξεφλούδισμα και υπολείμματα Νιβέας. Δεν δώσαμε σημασία, τέτοιες
παιδιάστικες κινήσεις δε μας απασχολούσαν. Εξάλλου, το τι κολλήματα τρώει
ο καθένας δεν είναι δική μου δουλειά να τα σκέφτομαι. Η κοπελιά ήπιε και
το δεύτερο σφηνάκι της, κάπνισε το τσιγάρο της και πήγε να συναντήσει την
παρέα της. Η βραδιά συνέχισε με τα κλασικά, εγώ να σερβίρω, οι πελάτες να
μεθάνε και τα ξημερώματα να ξερνοβολάνε όπου βρουν.

Την επομένη πήγα προς παραλία, είχα ένα μίτινγκ με τον ιδιοκτήτη ενός
καινούριου μαγαζιού που θα άνοιγε σύντομα και μετά είχα να συναντήσω και
την παραπάνω κοπελιά με την οποία φασωνόμασταν αν δεν είχαμε τίποτα
καλύτερο να κάνουμε. Αφήνω το 205 με τα μπλε φωτάκια που είχα δανειστεί
από φίλο μου, γιατί την Kompressor την είχα αφήσει σπίτι, και κατεβαίνω
στο κιόσκι της παραλίας. Είχα ντυθεί κυριλάτα: κοστουμάκι λινό λευκό και
πουκάμισο κόκκινο, όλος ο γυναικείος πληθυσμός καρφωμένος πάνω μου. Εκεί
ήταν και ο τυπάς. Πάνω που πήγα να τον χαιρετίσω από μακριά, μου ρίχνει
ένα βλέμμα όλο μίσος. «Καλά» λέω, «θα βάλω τη γάτα μου να κλαίει».
Τέλειωσα το μίτινγκ, πήρα την κοπέλα και πήγαμε στο δωμάτιό της για τα
περαιτέρω.

Τον τυπά δεν τον ξαναείδα. Τουλάχιστον όχι στο μαγαζί, αλλά τώρα που το
σκέφτομαι ούτε και στο νησί τον πέτυχα πουθενά. Εντάξει, έχουν δει πολλά
τα μάτια μου τόσα χρόνια μες στη νύχτα, αλλά τέτοιο κόλλημα για μια
γκόμενα λίγες φορές. Φαίνεται το έχει το είδος των οδοντιάτρων, έτσι
σφιχτοκρυόκωλοι και ξυνοί είναι όλοι όσοι έχω γνωρίσει. Και όντως,
μυρίζουν όλοι φαρμακίλα.

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
Χάρηκα πολύ όταν έμαθα ότι η Σίρλεϊ Μακ Λέιν κέρδισε το Όσκαρ. Σκέφτηκα
ότι αυτό θα την έκανε να το βουλώσει, τουλάχιστον για λίγο. Φανταστείτε
 την απογοήτευσή μου όταν εκείνη όχι μόνο δεν το βούλωσε αλλά άρχισε να
γιορτάζει κάθε λίγο και λιγάκι τα 50 χρόνια της, δίνοντας συνεντεύξεις.
Τη δεύτερη φορά που έκανε γενέθλια μου τηλεφώνησε ο Τζακ (Νίκολσον) και
με ρώτησε: "Καλά, δεν είχαμε γιορτάσει την ημέρα των γενεθλίων της και
στο Τέξας πριν μερικές εβδομάδες;"
		Ντεμπρα Γούινγκερ
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: Petros Euthimiadis: "Palies kales epoxes Bush & Saddam"
• Προηγούμενο μήνυμα: TZINIS: "ΠΕΡΙ ΚΑΘΑΡΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΤΩΜΑΤΩΝ (2)"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]