(nil): Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr)
Ημερομηνία: Δευ 07 Απρ 2003 - 10:00:05 EEST
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]
Του JELLE VAN BUUREN*
Παντού στον κόσμο οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 αποτέλεσαν την
αιτιολογική βάση στην οποία στηρίχθηκαν οι δικαιολογίες σχετικά με την
επέκταση της δύναμης της αστυνομίας.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πολλαπλασιαστεί οι μυστικές κρατήσεις και τα
παράλογα σχέδια περί «πανοραμικής» επίβλεψης όλου του πληθυσμού.
Η Ευρώπη δεν έμεινε πίσω. Το σύστημα πληροφοριών Σένγκεν χρησιμεύει σαν
προπέτασμα σχετικά με την πραγματικότητα των προθέσεών του, από τον
περιορισμό της ελευθερίας της κυκλοφορίας προς την κατασκευή μιας βάσης
δεδομένων για παρακολούθηση και έρευνα.
Στη συνοικία Νόιχοφ του Στρασβούργου υπάρχει ένα κτίριο υπό αυστηρή
προστασία. Εκεί στεγάζεται ο κεντρικός υπολογιστής του συστήματος
πληροφοριών Σένγκεν (ΣΠΣ). Η μνήμη αυτού του τεράστιου υπολογιστή, του
ψηφιακού πνεύμονα της συνεργασίας της ευρωπαϊκής αστυνομίας, αποθηκεύει
εκατομμύρια πληροφορίες για ξένους, των οποίων η παραμονή στην Ευρώπη
απαγορεύεται, για καταζητούμενους εγκληματίες, για κλεμμένα αυτοκίνητα,
όπλα αλλά και υπόπτους που πρέπει να τεθούν υπό παρακολούθηση.
Την ίδια στιγμή, δεδομένου ότι χιλιάδες τερματικά του συστήματος είναι
εγκατεστημένα σχεδόν παντού στην Ευρώπη, οι αρχές μπορούν να ελέγξουν ανά
πάσα στιγμή αν ένας ξένος είναι γραμμένος στα αρχεία του ΣΠΣ. Οι πιο
πρόσφατοι αριθμοί (μέχρι το τέλος του 2001) δείχνουν ότι η βάση δεδομένων
του Σένγκεν περιέχει περισσότερα από δέκα εκατομμύρια εγγραφές, από τις
οποίες το 15% αφορά πρόσωπα. Η συμπληρωματική ανάλυση έδειξε ότι το 90%
αυτών αφορούσαν την κατηγορία των «ανεπιθύμητων ξένων».
Είναι δύσκολο να αποτιμηθεί η αποτελεσματικότητα του συστήματος: επίσημα
το 1999 το αρχείο είχε ήδη 54.000 αντιπαραβολές(1), από εκείνη την
ημερομηνία, όμως, τα κράτη-μέλη της συμφωνίας(2) δεν εξέδωσαν άλλες
ετήσιες αναφορές σχετικά με τη λειτουργία του ΣΠΣ.
Μπορεί ωστόσο αυτοί οι αριθμοί να διπλασιαστούν στα χρόνια που έρχονται,
γιατί τα κράτη-μέλη της Σένγκεν ήδη έχουν δρομολογήσει με μεγάλη
μυστικότητα κάποιες πολύ σημαντικές τροποποιήσεις στο σύστημα. Επίσημα,
επικαλούνται τη διασταύρωση της ροής των πληροφοριών -πρόβλημα που θα
χειροτερεύσει με την έλευση νέων μελών στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η
ενεργοποίηση όμως του νέου Συστήματος Πληροφοριών Σένγκεν (γνωστό ως
Σένγκεν ΙΙ στην «ευρω-γλώσσα») δεν θα περιοριστεί στην προσθήκη νέων
υπολογιστών και σκληρών δίσκων ικανών να διαχειριστούν μεγαλύτερο αριθμό
δεδομένων. Στην πραγματικότητα, η τεχνική αναγκαιότητα χρησιμεύει σαν
προκάλυψη των ουσιαστικών τροποποιήσεων των δυνατοτήτων και της φύσης του
συστήματος.
Η μεγάλη αμαρτία των βάσεων δεδομένων
Ενα από τα σχέδια στοχεύει στην καταχώριση όλων των ξένων προσώπων που
μπαίνουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση με βίζα, ώστε να μπορούν οι τελωνειακές
υπηρεσίες και το τμήμα αλλοδαπών να ελέγχουν ότι οι επισκέπτες θα φύγουν
από την Ενωση την ημερομηνία λήξης της βίζας τους. Στην αντίθετη
περίπτωση, το σύστημα Σένγκεν θα τους ειδοποιεί, όποτε ο ξένος θα
χαρακτηρίζεται «παράνομος» σε ολόκληρη την Ευρώπη και μπορεί να απελαθεί
άμεσα μόλις συλληφθεί. Πρόκειται για ένα μέτρο που οι αρχές όλων των χωρών
θεωρούν απαραίτητο μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου: εκτιμώντας ότι
«όσο καλύτερος είναι ο έλεγχος των ανθρώπων που μπαίνουν στη ζώνη Σένγκεν
τόσο περισσότερο θα βελτιωθεί η εσωτερική ασφάλεια»(3).
Ενας ακόμα στόχος του Σένγκεν ΙΙ: οι στρατευμένοι οπαδοί του κινήματος της
αντιπαγκοσμιοποίησης, οι οποίοι προσδιορίζονται ως «άτομα δυνάμει
επικίνδυνα που πρέπει να εμποδιστούν να έρθουν σε επαφή με συγκεκριμένες
διεθνείς οργανώσεις»(4). Το ότι τα εσωτερικά σύνορα της Ενωσης έκλεισαν
λίγες φορές τα τελευταία χρόνια και μόνο προσωρινά, αυτό συνέβη για να
παρεμποδιστούν οι διαδηλώσεις σε περιπτώσεις διεθνών συναντήσεων. Στο
εξής, τα ονομαστικά δεδομένα που αφορούν αυτά τα πρόσωπα θα καταχωριστούν
στο Σένγκεν ΙΙ.
Οι λίστες των αναγκών των κρατών-μελών της Συνθήκης που κυκλοφορούν στις
Βρυξέλλες δεν σταματούν εδώ: όλοι θέλουν να ενσωματώσουν στα κεντρικά
αρχεία φωτογραφίες, δακτυλικά αποτυπώματα, γενετικά αποτυπώματα και
βιομετρικά δεδομένα. Χάρη στα συστήματα αναγνώρισης του προσώπου και της
ίριδας των ματιών, το Σένγκεν ΙΙ επιτρέπει την καλύτερη αναγνώριση των
ελεγχόμενων ατόμων. Το αίτημα των αστυνομικών αρχών είναι να μπορούν να
συμβουλεύονται τα αρχεία επί τη βάση «ανεπαρκών» πληροφοριών.
Μόνο όμως με την επέμβαση των υπηρεσιών πληροφοριών θα μπορούσε να αλλάξει
η φύση του συστήματος Σένγκεν, το οποίο καταχράται των αρμοδιοτήτων του
και ερευνά όλων των τύπων τις πληροφορίες. Είναι ένα αποτέλεσμα αντίθετο
με τον αρχικό σκοπό αυτών των αρχείων, που ήταν να εξασφαλίζουν και να
ελέγχουν την ελευθερία κινήσεων των ατόμων μέσα στο πλαίσιο της ζώνης του
Σένγκεν.
Από κατάλογος ονομάτων σε πλήρες αρχείο
Η μετατροπή της χρήσης τους από ονομαστικό αρχείο σε μιαν άλλη που δεν
ήταν συμφωνημένη από την αρχή της δημιουργίας τους, διαπιστώνουμε ότι, μία
ακόμη φορά, είναι η μεγάλη αμαρτία των βάσεων δεδομένων.
Μόλις ανοίξει η πόρτα, αναμένονται κι άλλοι φορείς: οι αρμόδιες αρχές για
τα εγγεγραμμένα αυτοκίνητα θα θέλουν να ψάχνουν για κλεμμένα αυτοκίνητα,
οι κεντρικές τραπεζικές υπηρεσίες για πληροφορίες οικονομικών απατών, τα
γραφεία προσφύγων και παροχής ασύλου θα θέλουν να εξακριβώσουν ότι τα
χαρτιά των αιτούντων δεν είναι πλαστά, οι κοινωνικές υπηρεσίες θα ελέγχουν
για απάτες στο ασφαλιστικό σύστημα.
Η Europol, η οργάνωση των ευρωπαϊκών αστυνομιών, είναι μια από τις
επικρατέστερες υποψήφιες για την διερεύνηση αυτού του ηλεκτρονικού
χρυσωρυχείου(5).
Αν τα σχέδια ευοδωθούν, το ΣΠΣ θα μετατραπεί από όργανο ελέγχου των
εσωτερικών συνόρων των χωρών της Ενωσης σε προηγμένο εργαλείο έρευνας της
αστυνομίας. Λογικά, οι συμβαλλόμενοι θα εισάγουν όλο και περισσότερες
πληροφορίες που θα επιτρέπουν να διεξάγονται προχωρημένες έρευνες, ενώ δεν
θα χρειαστεί πολύς καιρός μέχρι στο πρόγραμμα να συμπεριληφθούν υποψίες
και φήμες.
Αν το παλιό σύστημα του Σένγκεν χαρακτηριζόταν από έλλειψη διαφάνειας,
ελέγχου και ευθύνης, το καινούριο κινδυνεύει να ολισθήσει στην παροχή
πληροφοριών που δεν είναι επιβεβαιωμένες. Μια αναφορά του Δικαστηρίου της
Ολλανδίας από το 1999 επιβεβαιώνει ότι το ολλανδικό κομμάτι του ΣΠΣ ήταν
«βρόμικο». Για παράδειγμα, το γραφείο του εισαγγελέα δεν ειδοποιούσε την
αστυνομία όταν απέσυρε τις κατηγορίες από κάποιον ύποπτο. Ετσι, παρέμεναν
καταγεγραμμένες και το πρόσωπο εξακολουθούσε να παραμένει ύποπτο -αν και
απαλλαγμένο- μέσα στα αρχεία του Σένγκεν.
Οι πολίτες της ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν το δικαίωμα να ελέγχουν αν ο
φάκελός τους στο σύστημα Σένγκεν είναι σωστά πληροφορημένοι. Οι τυπικές
διαδικασίες, όμως, είναι διαφορετικές σε κάθε κράτος-μέλος της Ενωσης και
είναι ελάχιστοι εκείνοι που γνωρίζουν τα δικαιώματά τους. Από το 1998, η
Joint Supervisory Authority του Σένγκεν, υπεύθυνη για την ομαλή σχέση
ανάμεσα στο Σένγκεν και τα δικαιώματα των ατόμων, κυκλοφόρησε ένα
ενημερωτικό φυλλάδιο, το οποίο κυκλοφόρησε μόλις σήμερα στην Ολλανδία ενώ
στο Βέλγιο έχει ανατυπωθεί. Στη Γαλλία δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Οσον αφορά
τους ξένους στους οποίους απαγορεύεται η πρόσβαση στο ευρωπαϊκό έδαφος,
εκείνοι βρίσκονται αντιμέτωποι με έναν αδιαπέραστο νομικό λαβύρινθο. Ετσι,
αν η Ιταλία δεν επιτρέψει την είσοδο στη χώρα σε κάποιους ανθρώπους
εξαιτίας κάποιου προβλήματος που έχει προκύψει στη Γαλλία, οι επισκέπτες
υποτίθεται ότι θα μπορούσαν να προσφύγουν στο γαλλικό δικαστήριο για να το
διευθετήσουν. Δεν μπορούν όμως καν να πάνε εκεί!
Είναι επίφοβη αυτή η δημιουργία «εικονικών προσωπικοτήτων», προφίλ που
κατασκευάζονται πάνω σε ετερόκλητες βάσεις δεδομένων που μικρή σχέση έχουν
με την πραγματικότητα -μια κατάσταση που επιβάλλει τη δημιουργία δικλίδων
ασφαλείας ενός παράξενου φύλακα. Ομως οι συζητήσεις για τη συνεργασία της
ευρωπαϊκής αστυνομίας έχουν περιοριστεί σε ορισμένους ειδικούς που
επιδιώκουν να καθορίσουν τους σκοπούς τους και να ενεργοποιήσουν αυτή τη
συνεργασία.
«Συναίνεση» αποκλειστικά αστυνομική
Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου τους επέτρεψαν να βάλουν στο τραπέζι
διεκδικήσεις που εγγράφονται μέσα σε ένα κλίμα πολύ συντηρητικό σχετικά με
το θέμα των αιτημάτων για άσυλο και τα δικαιώματα των ξένων. Η αρχική
έμπνευση προέρχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες όπου ο συνταγματάρχης Τζον
Ποϊντέξτερ, παρά την εμπλοκή του στο σκάνδαλο Ιρανγκέιτ, χρεώθηκε με το
σχέδιο «Total Information Awareness» (Συνολική Πληροφοριακή Επαγρύπνηση)
που στόχο έχει να εγκαθιδρύσει την «πληροφοριακή υπογραφή» κάθε ατόμου
ώστε να μπορεί το κράτος να εντοπίζει πιθανούς τρομοκράτες.
Πανοραμική συλλογή όλων των διαθέσιμων πληροφοριών, επεξεργασία των
πληροφοριών και οδηγίες χρήσης: το σχέδιο, ανεστραμμένο, προβλέπει την
ανάπτυξη «επαναστατικών τεχνολογιών για να εκμεταλλευτούν την τεράστια
γκάμα δεδομένων». Ολες οι τραπεζικές, ιατρικές πληροφορίες ή στοιχεία που
αφορούν τις επικοινωνίες και τις μεταφορές θα ενταχθούν στο σύστημα ή θα
διασταυρωθούν με πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών. Μια συμφωνία νομικής
συνεργασίας έχει ήδη υπογραφεί ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και την
Ευρωπαϊκή Ενωση, χωρίς όμως να έχει προηγηθεί κανένας κοινοβουλευτικός
έλεγχος και χωρίς να έχει εξασφαλιστεί η λειτουργία κανόνων που να
ρυθμίζουν την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Προσθέστε και το ότι
έχουν ήδη γίνει επαφές ανάμεσα στους Ευρωπαίους και του Αμερικάνους
σχετικά με την επιλογή των τεχνολογιών με τις οποίες θα μπορούν να
παρεμβαίνουν στις επικοινωνίες.
Τέλος, υπάρχει μια ρύθμιση που υπογράφηκε στις 19 Φεβρουαρίου και
υποχρεώνει τις αεροπορικές εταιρείες να παραδίδουν στις αμερικανικές αρχές
όλες τις πληροφορίες που διαθέτουν για τους επιβάτες των υπερατλαντικών
πτήσεων(6).
Ενα εσωτερικό έγγραφό της ομάδας του Σένγκεν υπογραμμίζει: «Η ιδέα του να
χρησιμοποιηθούν τα δεδομένα του ΣΠΣ για άλλους σκοπούς από αυτούς που
αρχικά προβλέφθηκαν και ειδικά για την πληροφόρηση της αστυνομίας, είναι
αυτή τη στιγμή το αντικείμενο της "ευρείας" συναίνεσης που έρχεται να
προστεθεί στα συμπεράσματα του Συμβουλίου μετά τα γεγονότα της 11ης
Σεπτεμβρίου»(7). Η «ευρεία συναίνεση» που επικαλούνται οι ευρωπαίοι
αστυνομικοί δεν αφορά το δημόσιο διάλογο: αναδύεται από τους κόλπους των
μυστικών κύκλων που βρίσκονται στις πίσω αίθουσες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
(1) Justice, «The Schengen Information System-A human rights audit»,
Λονδίνο, 2000 - www.justice.org.uk
(2) Υπεγράφη το 1985 από τη Γαλλία, τη Γερμανία, το Λουξεμβούργο, το
Βέλγιο και την Ολλανδία. Αυτή η συμφωνία συνεργασίας επεκτάθηκε σε όλη την
Ευρώπη των «15», εξαιρουμένων της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας. Οι
απαιτήσεις της αποτελούν τμήμα του κοινοτικού κεκτημένου, το οποίο θα
ενσωματώσουν και τα νέα μέλη της Ενωσης.
(3) Ευρωπαϊκό συμβούλιο «New Functions of the SIS ΙΙ», έγγραφο αρ.
6164/5/01 Rev 5, Limite, Βρυξέλλες, 6 Νοεμβρίου 2001.
(4) Ευρωπαϊκό συμβούλιο «New Functions of the SIS ΙΙ», 5968/02, Limite,
Βρυξέλλες, 5 Φεβρουαρίου 2002.
(5) Διοικητικό Συμβούλιο της Europol, «Europol operational needs for
access to SIS», φάκελος αρ. 2510-70r1, Χάγη, 28 Μαΐου 2002.
(6) Βλ. «The International Herald Tribune», Παρίσι, 20-2-03.
(7) Ευρωπαϊκό συμβούλιο «New Functions of the SIS ΙΙ», ό.π.
* Δημοσιογράφος, συνεργάτης του γραφείου Eurowatch, Αμστερνταμ.
LE-MONDE -
-- Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει : Μην περπατάς μπροστά μου, μπορεί να μη σ' ακολουθήσω. Μην περπατάς πίσω μου, μπορεί να μη σε οδηγήσω. Περπάτα δίπλα μου, και να 'σαι μόνο φίλος μου. παραδοσιακό της Ιρλανδίας ________________________________________________________________________ Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων https://anekdota.duckdns.org ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___ ________________________________________________________________________
- Επόμενο μήνυμα: Έβελυν: "Cocamel: Επικίνδυνο γλυκό, αλλά απόλυτα χαλαρωτικό"
- Προηγούμενο μήνυμα: Έβελυν: "Χάκερ και κοτόπουλα εναντίον ΗΠΑ"
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]