JotD / QotD Ελληνική Λίστα Ανεκδότων (JotD)

Θέμα: Ο πόλεμος της σιωπής: η δράση και τα ατυχήματα των πυρηνικών υποβρυχίων

(nil): Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr)
Ημερομηνία: Κυρ 13 Απρ 2003 - 15:12:48 EEST

«.ένας πόλεμος που διεξήχθη σε ένα εξωτικό πεδίο που κάλυπτε τα 2/3 της
υδρογείου, το οποίο με πολλούς τρόπους, είναι εξίσου επικίνδυνο με το
διάστημα.»

Για πολλούς ο ψυχρός πόλεμος δεν ήταν και τόσο ψυχρός. Για περισσότερα από
30 χρόνια, από τα παγωμένα νερά του Αρκτικού Ωκεανού μέχρι τις απρόβλεπτες
θάλασσες της Νοτιοανατολικής Ασίας, μαινόταν ένας σκληρός, άγνωστος
πόλεμος. 'Eνας πόλεμος που ίσως δεν έχει ακόμα τελειώσει.

Τα υποβρύχια (Υ/Β) που έλαβαν μέρος στους δύο παγκόσμιους πολέμους ήταν
ουσιαστικά σκάφη επιφανείας με δυνατότητες υποθαλάσσιας πλεύσης για
περιορισμένα χρονικά διαστήματα. Συνήθως χρησιμοποιούσαν τη δυνατότητά
τους αυτή στην τελική φάση της προσέγγισης ενός στόχου και στη φάση της
διαφυγής μετά την επίθεση. Κύρια αποστολή τους ήταν η παρενόχληση των
θαλασσίων συγκοινωνιών και λιγότερες ήταν οι περιπτώσεις που
χρησιμοποιήθηκαν εναντίον πολεμικών επιφανείας.

Η έννοια του πραγματικού Υ/Β προσεγγίστηκε ακόμα περισσότερο με ένα
πραγματικά επαναστατικό τύπο Υ/Β ο οποίος όμως ουσιαστικά δεν εισήλθε στον
πόλεμο. Επρόκειτο για τον τύπο XXIV Walther, ο οποίος χρησιμοποιούσε
υπεροξείδιο του υδρογόνου ως οξειδωτικό καύσης και εξασφάλιζε στο Υ/Β πολύ
μεγαλύτερη αυτονομία σε ότι αφορά την αναγκαιότητα ανάδυσης.

Η χρήση της πυρηνικής ενέργειας ως μέσου πρόωσης άνοιξε μια νέα εποχή και
παράλληλα δημιούργησε το πραγματικό Υ/Β. Η επίσημη αυλαία αυτής της εποχής
άνοιξε τον Ιανουάριο του 1955 όταν το USS Nautilus έγινε το 1ο πυρηνικό Υ/Β.

Το πρώτο Σοβιετικό πυρηνικό υποβρύχιο που εισήλθε σε υπηρεσία ήταν το Κ-3
(Λενίνσκι Κομσομόλ), το 1958, εγκαινιάζοντας την, για το ΝΑΤΟ, κλάση των
November SSN. Οι τεχνολογικές εξελίξεις που ακολούθησαν ήταν ουσιαστικά
αποτέλεσμα της έρευνας και εξελίξεις, αλλά και των επιχειρησιακών δογμάτων
που ανέπτυξαν το Αμερικανικό και το Σοβιετικό Ναυτικό.

Αναπτύχθηκαν τρεις τύποι πυρηνικών Υ/Β, ανάλογα με την αποστολή για την
οποία προορίζονταν. Τα επιθετικά Υ/Β (SSN) με αποστολή τον εντοπισμό και
καταστροφή άλλων Υ/Β, τα στρατηγικά Υ/Β (SSBN) ως πλατφόρμες εκτόξευσης
στρατηγικών πυρηνικών όπλων (βαλλιστικών πυραύλων), και τα Υ/Β
κατευθυνομένων πυραύλων κατά σκαφών επιφανείας (SSGN) με στόχο την επίθεση
κατά αεροπλανοφόρων. Τα SSGN αναπτύχθηκαν κυρίως από τη Σοβιετική 'Eνωση
καθώς το αεροπλανοφόρο ήταν το κατ΄ εξοχήν ναυτικό όπλο των ΗΠΑ, ενώ το
Σοβιετικό Ναυτικό απέκτησε το πρώτο πραγματικό του αεροπλανοφόρο μόνο στα
τέλη της δεκαετίας του 80.

Μέχρι σήμερα αναπτύχθηκαν από τη Σοβιετική 'Eνωση τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο
Βασίλειο, τη Γαλλία και την Κίνα, 29 κλάσεις SSNs με συνολικά 253 Υ/Β, 17
κλάσεις SSBNs με συνολικά 167 Υ/Β και 6 κλάσεις SSGNs με συνολικά 66 Υ/Β.

Ο παράγοντας που μετέβαλλε δραματικά την αξία και τη σημασία του Υ/Β ήταν
η είσοδος στην πυρηνική εποχή. Το 1947 το Αμερικανικό Ναυτικό
πειραματίστηκε με επιτυχία στην εκτόξευση ενός Γερμανικού V-1 από το
SS-348 Cusk. Ξεκίνησε έτσι η εξέλιξη του Regulus, ενός πυραύλου cruise
ακτίνας δράσης 400nm με δυνατότητα μεταφοράς και πυρηνικής κεφαλής.
Αντίστοιχη εξέλιξη υπήρξε και από την πλευρά του Σοβιετικού Ναυτικού. Στις
αρχές της δεκαετίας του 50 οι Αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών
εκτιμούσαν ότι ο μόνος τρόπος με τον οποίο η Σοβιετική 'Eνωση θα μπορούσε
να πλήξει τις ΗΠΑ με πυρηνικά όπλα, ήταν μέσω ενός πυραύλου που θα
εκτοξευόταν από Υ/Β, το οποίο θα είχε κατορθώσει να προσεγγίσει τις ακτές
των ΗΠΑ.

Σε όλη τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου τα SSBN αποτελούσαν το κυριότερο
μέσο εξαπόλυσης ενός «πρώτου πλήγματος». 'Eνα μέρος τη δύναμης των SSBN
των 2 υπερδυνάμεων βρισκόταν συνεχώς στη θάλασσα και μάλιστα σε
προκαθορισμένες περιοχές οι οποίες ορίζονταν από την ακτίνα δράσης των
κατά καιρούς φερόμενων πυραύλων και τους προκαθορισμένους στόχους.
Η αποστολή ήταν να περιπολούν στις περιοχές αυτές με μικρές ταχύτητες
διαφεύγοντας τον εντοπισμό και να είναι έτοιμα να εκτοξεύσουν τους
πυραύλους τους σε διάστημα μερικών λεπτών από τη λήψη της σχετικής
διαταγής. Οι περιπολίες αυτές έγιναν γνωστές ως περιπολίες αποτροπής
(deterrence patrols).

Ακόμα και σήμερα οι άνθρωποι που συμμετείχαν στις πιο μυστικές των
αποστολών εξακολουθούν να δεσμεύονται από διατάξεις που τους απαγορεύουν
να μιλήσουν για τις αποστολές αυτές για 80 χρόνια. Οι περισσότεροι από
αυτούς έχουν τιμηθεί με «μαύρες» διακρίσεις, δηλαδή διακρίσεις που ενώ
αναφέρονται στα φύλλα υπηρεσίας τους δεν επιτρέπεται να φέρονται στις
στολές.

Περισσότεροι από 1.000 ναυτικοί έχουν χάσει τη ζωή τους σε πάνω από 70
σημαντικά ατυχήματα που συνέβησαν σε πυρηνοκίνητα ή συμβατικής πρόωσης Υ/Β
μετά το 2ο ΠΠ, εν καιρώ ειρήνης. Παραμένει όμως άγνωστο πόσα άτομα έχουν
πεθάνει από τις μεσομακροπρόθεσμες συνέπειες της ραδιενέργειας που
εκλύθηκε κατά την εξέλιξη ατυχημάτων σε πυρηνικά Υ/Β, ενώ σοβαρά
ερωτηματικά υπάρχουν και για τα επίπεδα ραδιενέργειας ακόμα και σε
κανονικές συνθήκες λειτουργίας.

Ο βυθός των ωκεανών «φιλοξενεί» σήμερα τα ναυάγια 5 πυρηνικών Υ/Β και 1
ακόμα ενός συμβατικού Υ/Β το οποίο όμως έφερε πυρηνικά όπλα. Σε όλες τις
περιπτώσεις, και παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις των επισήμων
αρχών, είναι υπαρκτός ο κίνδυνος της διαρροής πυρηνικού υλικού είτε από
τις κεφαλές των πυρηνικών όπλων είτε από τους αντιδραστήρες. Τα μεγάλα
βάθη στα οποία βρίσκονται τα συγκεκριμένα Υ/Β καθιστούσαν αδύνατες
επιχειρήσεις ανέλκυσης, όπως συνέβη με το Κούρσκ.

Αλλά ο πραγματικός κίνδυνος έρχεται από μια άλλη κατεύθυνση. Το μεγαλύτερο
πρόβλημα που υπάρχει σήμερα και αφορά τα πυρηνοκίνητα σκάφη είναι εκείνο
που σχετίζεται με τη διαχείριση των ραδιενεργών αποβλήτων που προκύπτουν
από τον ανεφοδιασμό, τον παροπλισμό τους και την αφαίρεση των
διαμερισμάτων των αντιδραστήρων.

'Oταν στα τέλη της δεκαετίας του 50 ξεκινούσε η «μαζική» παραγωγή
πυρηνοκίνητων Υ/Β, κανένας δε φανταζόταν το πρόβλημα που θα ανέκυπτε
περίπου μισό αιώνα μετά. Την εποχή εκείνη η κρατούσα άποψη ήταν ότι μετά
το τέλος της ωφέλιμης ζωής τους τα πυρηνικά Υ/Β θα μπορούσαν να βυθιστούν
στη θάλασσα. Η άποψη αυτή συνέχισε να επικρατεί και στη δεκαετία του 60,
ενισχυμένη μάλιστα, καθώς τα πεδία των υποθαλάσσιων πυρηνικών δοκιμών,
περιοχές ήδη φορτισμένες με ραδιενέργεια, αποτελούσαν ιδανικά
«νεκροταφεία». Στις δεκαετίες όμως που ακολούθησαν το σκηνικό άλλαξε και
σε επιστημονικό, αλλά και σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο.

'Eτσι στα τέλη της δεκαετίας του 80 οι ΗΠΑ και η Σοβιετική 'Eνωση βρέθηκαν
αντιμέτωπες με το μεγάλο πρόβλημα. Οι ΗΠΑ είχαν την πολυτέλεια, λόγω της
κατάστασης της οικονομίας τους, να διαμορφώσουν ένα συστηματικό, αν και
αμφιλεγόμενο σε ότι αφορά τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, πρόγραμμα
παροπλισμού και διάλυσης των πυρηνικών τους Υ/Β, αλλά και των 9
καταδρομικών που αποσύρθηκαν από την ενεργό δράση μετά τα μέσα της
δεκαετίας του 90.

Σχεδόν μισό αιώνα μετά την καθέλκυση του 1ου πυρηνικού Υ/Β ο κόσμος είναι
πολύ διαφορετικός. Η ισορροπία του τρόμου που κυριάρχησε στη διεθνή
πολιτική σκηνή μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 80, και βασικός παράγοντας
της οποίας υπήρξαν τα πυρηνικά Υ/Β, είναι πια παρελθόν. ‘Η τουλάχιστο έτσι
νομίζουμε μια και οι πυρηνικές κεφαλές που εξακολουθούν να υπάρχουν αρκούν
για να καταστρέψουν τον κόσμο μερικές δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες φορές.
Αυτό που έχει καταλαγιάσει είναι οι εντάσεις μεταξύ των πυρηνικών
δυνάμεων.

Κωνσταντίνος Ι. Δελήμπασης 

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
Σε ένα εστιατόριο ο πελάτης λέει στο γκαρσόν:
-Σας παρακαλώ, μήπως μπορείτε να πάρετε το κοτόπουλο να το ψήσετε λίγο ακόμα;
-Γιατί, τι έχει;
-Μου τρώει τις πατάτες!
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

Γραφτείτε και εσείς στην Ελληνική Λίστα ανεκδότων (JotD) και στείλτε τα ανέκδοτά σας!!!

Επιστροφή στον κεντρικό κατάλογο αυτού του αρχείου