(nil): TZINIS (tzinis(@)otenet.gr)
Ημερομηνία: Σαβ 07 Ιουν 2003 - 22:36:29 EEST

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

   =Ο τρελός στην ακροποταμιά έπλενε την γάτα του. -Τι κάνεις εκεί; του λέει ο
αγροφύλακας, θα την ψοφήσεις την γάτα με τόσο πλύσιμο. -Δεν είσαι καλά απαντάει
ο τρελός και συνεχίζει το πλύσιμο. Καμιά ώρα μετά τον βλέπει να κλαίει δίπλα
στην ψόφια γάτα του. -Δεν σου είπα ότι θα την ψοφήσεις; -Δεν ψόφησε στο πλύσιμο
αλλά στο στύψιμο.

             Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
                       ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ.
    Προς τα βιολογικά κομπιούτερ του Υψίστου. (Άνθρωποι). Επιθετικά προκλητικά
σατιρικά:
       (Σε πολλά άρθρα επαναλαμβάνω τους ορισμούς τα αποφθέγματα τα σλόγκαν
κλπ.)
   Για όσους ενδιαφέρονται και πέρα από την μάσα, του σεξουαλικού και πεπτικού
σωλήνα.
   Εδώ δεν μιλάμε για να πουλήσουμε πνεύμα ο ένας στον άλλων, αλλά για να
προσεγγίσουμε την αλήθεια την πραγματικότητα και το "απόλυτο".
   Δυστυχώς, ζούμε στον πλανήτης της ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ: Ανθρώπων ζώων φυτών.
   ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΛΟΓΙΚΗΣ από το βιολογικό κομπιούτερ του ζωικού Βασιλιού,
της οργανικής και ανόργανης χημείας, τον ΑΝΘΡΩΠΟ, από τον οργανικό επεξεργαστή
συσχετίσεως συγκρίσεως, την λογική, το μυαλό, τον μηχανισμό σκέψεως. Αλήθεια
είναι κάθε τι που δεν αποδεικνύεται ως ψέμα, ή διαψεύστε με. Τόσα χρόνια λέω
(εκτός των άλλων βλέπε βιβλίο 1-2-3 κλπ.) π.χ ότι δεν υπάρχει χρόνος, ότι οι
αισθήσεις είναι 8: η 5 γνωστές, 6 η ισορροπία, 7 ο χρόνος, και η 8 αίσθηση η
γενική αίσθηση όλων των αισθήσεων και του εαυτού της (8αι) κοινώς το μυαλό, ο
νους, η ψυχή, το πνεύμα κλπ. και κανείς δεν αναρωτήθηκε μπας και έχει δίκαιο ο
"βλάκας".
   Δεν θέλω να "πιστέψω" ότι δεν καταλαβαίνετε τι λέω. Ο αδυσώπητος νόμος της
σιωπής και της σκοπιμότητας του εμπορίου από τα Μ.Μ.Ε. συμβιβασμένα και υμνητές
του κατεστημένο (πολιτική θρησκεία άρχουσα τάξη) προβάλει τις μετριότητες και
θάβει κάθε προοδευτικό στοιχείο για να μην υποτιμηθεί η υψηλή προσωπικότητά του,
έχουν το σύνδρομο του ξύπνιου. (Τα κατά συνθήκη ψευδή του ξεφτυλισμού μας =
πολιτισμού).
   Όλα είναι μια ροή συμβάντων της κοσμικής διαδικασίας μεταβάλλονται
μεταλλάσσονται μετατάσσονται αλλάζουν μορφή υπόσταση διάσταση κατάσταση κατάταξη
μέσα στον χώρο κλπ. τίποτα ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΙΣΩ, και οι άνθρωποι αν και ζουν μια και
ΜΟΝΑΔΙΚΗ φορά (ανεπανάληπτος) μέσα στη φύση, αν και γεννιούνται με την κατάρα,
το ΣΤΙΓΜΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ, του πόνου, της δυστυχίας, με την τάση να μην πεθάνουν
ΠΟΤΕ, και με πολλά άλλα στίγματα κληρονομικά, και αν και είναι αξιολύπητα
μελλοθάνατα ανθρωπάκια χωρίς να έχει βγει ακόμη η απόφαση εκτελέσεως (μετρούν
μέρες όπως οι φαντάροι όταν είναι να απολυθούν) και όμως μιλούν για αιωνιότητα ή
ενεργούν σαν να ΜΗΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΠΟΤΕ.
   (Για μένα τέσσερις φορές αναβλήθηκε η θανατική μου ποινή, δύο φορές
μεσολαβούντος της πενικιλίνης (αντιβιοτικά) μία φορά που δεν έσκασε ένα βλήμα
και μία με το αυτοκίνητο). Στο μυαλό του ανθρώπου υπάρχει παρελθόν παρόν και
μέλλον, στα ζώα σχεδόν μόνον παρόν (τώρα).
            Α Ι Ω Ν Ι Ο Τ Η Σ Χ Ω Ρ Η Σ Σ Υ Ν Ο Ρ Α
 Θάνατος = απόσυρσης ανθρώπου στην αιώνια χωματερή --(τρομερές αλήθειες)
  ΥΠΕΡΤΑΤΗ ξεφτίλα θεών και ανθρώπων ο θάνατος.
  ΑΙΩΝΙΟΤΗΣ: Ο πρόσκαιρος προορισμός του ανθρώπου στο πουθενά, η άνευ τελικού
σκοπού παρουσία του επάνω στη γη, και η απάτη για την ανύπαρκτη ύπαρξη του
παραδεισιακού παραδείσου, από μερικά ευφάνταστα παραδείσια μυαλά, μειώνουν την
αληθινή αλήθεια και βυθίζουν την ανθρωπότητα στη ευτυχισμένη δυστυχία της.
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) έγγραφε: Όλοι θέλουν να πάνε στον
παράδεισο, αλλά κανείς δεν θέλει να πεθάνει.
  Αιωνιότης και παράδεισος υπάρχει ΜΟΝΟΝ για τους ζωντανούς και στο μυαλό μας.
  Η ζωντανοί είναι αδύνατον να συνειδητοποιήσουν τη θα πει θάνατος. Ευτυχώς για
τους πολλούς, ή να παραδεχτεί ότι ΠΡΕΠΕΙ να πεθάνει;
  Η ζωή του ανθρώπου κρατάει όσο η λάμψη διάττοντος αστέρος ή όσο χώρο θα πιάσει
μια τρίχα της κεφαλής μας μέσα στο δρόμο Σερρών Θεσσαλονίκης μέσα στον κύκλο της
διαδικασίας της δημιουργίας, της πρόσκαιρης αιωνιότητας.
  Μην γίνεστε καθάρματα για την ματαιοδοξία την ουτοπία σας....
ΜΑΤΕΤΑΙΟΤΗΣ ΑΣΚΟΠΙΜΟΤΗΣ ΠΡΟΣΚΑΙΡΟΤΗΣ ΑΒΕΒΑΙΩΤΗΣ = Μ.Α.Π.Α.
                        Θ Α Ν Α Τ Ο Σ. Ο "ΑΘΑΝΑΤΟΣ"
  Αιώνια πρόσκαιροτης τα πάντα προσκαιρότης. Η φθορά της αφθαρσίας.
  Ο θάνατος ποτέ δεν πεθαίνει, εκτός και αν πεθάνει η γη!
  Ο θάνατος είναι η προσπέλαση προς την αιωνιότητα του μηδενός και στον
ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ
ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ, στη ανυπαρξία της συνειδήσεως, στο αιώνιο ταξίδι της λήθης της
αδρανείας, εκεί θάβονται τα όνειρα οι φιλοδοξίες τα οράματα οι επιθυμίες κλπ.
ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ: πόνος χαρά λύπη θλίψη ευτυχία δυστυχία, εγώ, εσύ, αυτός, αυτή,
επιθυμίες, περιέργεια, ανυπομονησία, φόβος, άγχος, αμαρτία, λάθος, μετάνοια (δεν
θα το ξανακάνω), όνειρα, οράματα, πανοράματα, παρελθόν, παρόν, μέλλων, τώρα,
ύστερα, μετά, χθες σήμερα, αύριο, φως, σκοτάδι, θάνατος, κόλαση παράδεισος,
χώρος, χρόνος, απόσταση, υπόσταση, διάσταση φθορά, κίνηση. ΑΙΣΘΗΣΗ ΜΗΔΕΝ.
   Ο ΘΑΝΑΤΟΣ είναι ανυπέρβλητος, είναι μια ΚΙΝΗΣΗ (μονόδρομος) προς την
ακινησία, από το ΑΠΙΘΑΝΟ στο ΠΙΘΑΝΟ, από την ύπαρξη στον ΓΑΛΑΖΙΟ ΠΛΑΝΗΤΗ, στο
αστερισμό της ανυπαρξίας, από την πολυπλοκότητα στην απλότητα, από την σύνθεση
στην αποσύνθεση, από το φως στο σκοτάδι, από το οργανικό στο ανόργανο. Είναι η
εκδίκηση του "θεού" ή της φύσης για το καλό που μας έκανε ανθρώπους, μετά
βασανιστηρίων. Είναι μια πορεία προς την περιοχή του απεριόριστου
ΥΠΕΡΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΤΙΠΟΤΕΝΙΟ ΤΙΠΟΤΑ και βαδίζουμε στην εκμηδένιση του μηδενικού
μηδενός και στην κοιλάδα της ανυπαρξίας.
   Εκεί μας ωθεί η κίνηση της ζωής με την άφθαρτη φθορά της, (η ύλη είναι
ΑΦΘΑΡΤΗ
αλλά η οργανική φθαρτή) αιωνίως μια για ΠΑΝΤΑ μετά τον ευτελή θάνατο μας στην
ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ του εκμηδενισμένου μηδενός της ακινησίας παντελής
έλλειψη κινήσεως και αυτογνωσίας. Πόσα δισεκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από
καταβολής κόσμου ΞΕΡΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ; ούτε είναι δυνατόν να μάθετε.
   Θετική αιωνιότητα δεν υπάρχει ΜΟΝΟΝ αρνητική, δηλαδή αν πεθάνεις ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΕ
ΞΑΝΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΑΙΣΘΗΣΗ και πας στην αρνητική ΥΠΑΡΚΤΗ αιωνιότητα.
   Επομένως όλα είναι ΜΟΝΟΝ για τους ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ, τους ξύπνιους
τους αυτοκινούμενους τους αυτόφωτους με μπέσα, με παρρησία, τίποτα δεν είναι για
τους πεθαμένους (ούτε οι πεθαμένοι) ή γι' αυτούς που δεν γεννήθηκαν ακόμα.
Είδατε
κανέναν να παραπονεθεί προτού γεννηθεί γιατί θα γεννηθεί από φτωχή οικογένεια,
σε πόλεμο με αναπηρία προβληματικός κλπ;
   Κάθε άνθρωπος ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ γύρω από το οποίον
περιστρέφονται τα πάντα και οι πάντες, ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ. (Μοναδικότης
της ζωής).
  Ο άνθρωπος ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ, δεν προ-ΥΠΑΡΧΕΙ.
  Ο άνθρωπος είναι ένα ευπαθή και ευτελής αξίας προϊόν για την φύση.
Ερχόμαστε από την περιοχή του ΤΙΠΟΤΑ και πάμε στην περιοχή του πουθενά.
 Πρέπει να κλαίμε και να λυπούμαστε τους αδικημένους από "θεό" και την φύση,
παράλυτους προβληματικούς ανίατους κλπ. και όχι τους πεθαμένους. Ζούμε στον
κόσμο των αισθήσεων και αυτές προσδιορίζουν τη ύπαρξη μας.
   Δεν ΞΕΡΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ για τον κόσμο μας ΠΡΟΤΟΥ ΓΕΝΝΗΘΟΥΜΕ ούτε είναι δυνατόν να
ξέρουμε ή να μάθουμε τίποτα όταν θα ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ αν υπήρξαμε ή δεν υπήρξαμε αν
ήμασταν πλούσιοι ή φτωχοί κλπ. αφού δεν υπάρχουν η επτά (7) αισθήσεις μας και το
βιολογικό κομπιούτερ ο επεξεργαστή πληροφοριών των αισθήσεων, ο
ανατροφοδοτούμενος συσχετιστείς (συνκρτής) πληροφοριών και η μνήμη η ΡΟΜ και
ΡΑΜ. Η το μυαλό, ή ογδόη αίσθηση (8αι).
   Εξ άλλο τι άλλο θα ήταν ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ από το να ΜΗΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!
   Για να είσαι αθάνατος πρέπει να είσαι από ανόργανο ύλη, η οργανική είναι
ΦΘΑΡΤΗ.
   Κάποτε θα πεθάνει και η γη και το σύμπαν κλπ. (το τέλος του κόσμου έρχεται
για τον κάθε άνθρωπο ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΑ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΕΙ) και πάλι μετά από
τρισεκατομμύρια γήινα χρόνια ΜΠΟΡΕΙ να ξαναρχίσει πάλι η δημιουργία (χρόνος δεν
υπάρχει βλέπε Βιβλίο1 σελ.47). Αλήθεια είναι κάθε τι που ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ως
ψέμα, είτε μας ΣΥΜΦΕΡΕΙ είτε όχι.
   Τα πάντα είναι θέμα λογικής και εξυπνάδας, πιθανά και αμφισβητήσιμα. Εξάλλου
ότι ήταν ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟΝ να κάνει ή φύσης ή ο "θεός" το έκανε εδώ και
ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ, επομένως βρισκόμαστε προ τετελεσμένων γεγονότων και είμαστε
εγκλωβισμένοι και θύματα των υφισταμένων συνθηκών και καταστάσεων.
   Μόνον Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ για προεκτάσεις προς το ΔΙΚΑΙΟ
  ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟ ΑΝΩΔΥΝΟ ΤΟ ΕΦΙΚΤΟ.
  Στη φύση ή στον "θεό", υπάρχει ΜΟΝΟΝ βιολογική μηχανική προσαρμοστικότητα στην
ΑΝΑΓΚΗ, δεν υπάρχει "πνευματική" διανοητική ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ.
  Και η ζωή θα ανταλλάσσει σκυτάλη με τον θάνατο, ώσπου ο ήλιος θα στέλνει το
φως του το αθάνατο.
  Ης το επαναδείν. Για σας. θα σας δω στον παράδεισο της ανυπαρξίας! -Σίγουρα,
ποιο σίγουρα δεν γίνετε.
             ΠΗΓΗ ΚΑΘΕ ΑΞΙΑΣ: ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ (7)
Δουλεύουν οι αισθήσεις είσαι ζωντανός, υπάρχουνε τα πάντα γη και ουρανός.
Σχετικός με σένα που σε ζωντανός, υπάρχουνε τα πάντα κόσμος φωτεινός.
Μέσα απ' της αισθήσεις παίρνουνε αξία, ο θεός η φύσης και η δημιουργία.
Κάθε τι υπάρχει σχετικός με τα' άλλο, δίπλα κάτι ακόμα μόνον άμα βάλω.
Κι αν εσύ πεθάνεις όλα θ' είναι ξένα, δεν υπάρχει τίποτα σχετικός με σένα.
Σβήνει θλίψη πόνος χρήμα δόξα πλούτοι, για σένα δεν υπάρχει η ζωή ετούτη.
Ούτε γη και άστρα ζώα και φυτά, ψέματα κ' αλήθειες έργα τεχνικά.
Ούτε φιλοσόφους και κουτούς λαούς, ούτε παραδείσους και καλούς θεούς.
Κάποτε τα πάντα όλα θ' ηρεμήσουν, στην ανυπαρξία θα ξαναγυρίσουν.

           ΥΠΑΡΞΗ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ (7)
Μέσα απ' την ανυπαρξία έρχεσαι μες στην αξία,
με τρανή διαδικασία κ΄ υπερύψηλη σοφία.
Έρχεσαι μέσα στη φύση άμορφος ή και φτωχός,
 και μα κόπο και θυσίες γίνεσαι μικρός θεός.
Κ' όταν ποια διαπιστώσεις τι' έχεις κάνει στη ζωή σου,
 τότε βρίσκεσαι στο τέλος όπως λεν στην παρακμή σου.
Βλέπεις τότε τη ζωή σου όπου έφυγε και πάει,
άξιζε όμως τον κόπο μια που πίσω δεν γυρνάει;
Η σοφία και η γνώσης τα λεφτά και τα παλάτια,
είναι όλα ψευδαισθήσεις κ΄ όλα γίνονται κομμάτια.
Τι κ' αν λάμψεις σας αστέρας ή ασήμαντος φτωχός,
 ίδια μύρα σε προσμένει εις το τέρμα δυστυχώς.
Ή απότομα στον τάφο τι στιγμή αυτή που γράφω,
δίχως καν προεργασία και ας έγινες θυσία.
Ή σιγά σιγά γεράζεις χάνεις νιάτα και αξία,
και γυρνάς ανυπερθέτως στην σκληρή ανυπαρξία.

         ΑΔΙΚΗ ΑΔΙΚΙΑ. (13)
Η ζωή συντηρείται με τον θάνατο τον μικροτέρων και αδυνάτων,
ζώων εντομών φυτών και υποδεέστερων πραγμάτων.
Επικρατεί ο νόμος του δυνατότερου, και ο θάνατος του υποδεεστέρου,
επικρατεί η φυσική αδικία, και η ανθρώπινη κακία.
Επικρατεί ο νόμος της επιλογής, σε όλα το πλάτη και μήκη της γης,
οι αρτιμελείς και οι ισχυροί επιβιώνουν, οι αδύνατοι και οι φτωχοί αποβιώνουν.
Η ζωή δηλαδή, δεν είναι φαινόμενο αθάνατο, αλλά κακός συντηρείτε με τον θάνατο.
Αλλά και ο θάνατος ευτυχώς πεθαίνει, όταν μια ζωή από την ανυπαρξία βγαίνει.
Στα λογικά όντα με ευγενικά προσόντα, δημιουργείτε ένα συναίσθημα πικρό,
όταν το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.
Τέτοια αδικία δεν έπρεπε να γίνετε στην νοημοσύνη της ανθρωπότητας,
μα το συναίσθημα αυτό είναι μόνον των ανθρώπων υψηλής ποιότητας.
Τελικός τα πάντα είναι μια κίνηση πραγμάτων, που επαναλαμβάνουν τον κόσμα των
θαυμάτων,
και η ζωή θα ανταλλάσσει σκυτάλη με τον θάνατο, ώσπου ο ήλιος θα στέλνει το φως
του το αθάνατο.

         ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ (8)
Άνοιξη ενθουσιασμός και όνειρα μεγάλα,
Το καλοκαίρι πέρασε χωρίς καμιά ψιχάλα.
Και τώρα το φθινόπωρο τις πρώτες μπόρες είδες,
 όνειρα ενθουσιασμοί γένηκαν καταιγίδες.
Μα ο χειμώνας έφτασε χωρίς να καταλάβεις,
και τα μεγάλα όνειρα μες στο εγώ σου θάβεις.
Κ' ελπίζεις σαν σε όνειρο σε μια καινούργια ζήση,
μα μες τον τάφο τον ψυχρό για πάντα έχεις σβήσει.

              Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ (8)
Ο θάνατος δεν είναι η ζωή μα η ζωή τον θάνατο προστάζει,
και ως την τελευταία του πνοή ο άνθρωπος τον θάνατο ντροπιάζει.
Τον θάνατο μονάχα η ζωή λίγο καιρό αυτή εξουσιάζει,
κ' όταν γεννιέται άνθρωπος στην γη ο θάνατος θρηνεί κ' αναστενάζει.
Ο άνθρωπος ψηλά στην κορυφή ο εκλεκτός μες την δημιουργία,
μα η μοίρα του για αυτόν έχει γραφτεί να καταλήξει τελικά σε τραγωδία.
Κ' απ' την κορφή να πέσει χαμηλά στην ύστατη ταπείνωση μεγάλη,
να μην μπορέσει ν' αντιδράσει και δειλά στον θάνατο να σκύψει το κεφάλι.

     Η ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ (90)
Σαν πεθάνω να με πάρουν να με κάνουν κομματάκια,
κ' ανταλλακτικά να γίνω και όπως λεν ψηλά βιδάκια.
Να με πάρουνε τα μάτια τους ιστούς και την καρδιά μου,
το συκώτι τα πνευμόνια την χολή και τα νεφρά μου.
Και ας τα φυτευόσουν σ' άλλους για να ζήσουν οι καημένοι,
που απ' την φύση της συνθήκες ήτανε αδικημένοι.
Είναι τρόπος για να ζήσεις, ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ παραπάνω,
και ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ να γίνεις τις ζωής στη γη επάνω.
http://users.otenet.gr/~tzinis

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
[Μόλις του δίνουν ένα χρυσό σήμα ντετέκτιβ]
Frank Serpico: Γιατί είναι αυτό; Επειδή ήμουν ένας τίμιος μπάτσος; Χμ. Ή επειδή
ήμουν τόσο βλάκας που με πυροβόλησαν στο πρόσωπο;
		Serpico
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: Έβελυν: "Σκάνδαλο με τα σαντάλια του... Ιησού"
• Προηγούμενο μήνυμα: Έβελυν: "Ροζ δελφίνι..."
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]