(nil): Haralabos Sabalis (sabalis(@)csd.uoc.gr)
Ημερομηνία: Τετ 17 Σεπ 2003 - 16:01:15 EEST
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]
loipon...des pws tairiazei ths ebelyn sto telos ths istorias soy...
mprabo re fwfh!
b.
> -----Original Message-----
> From: Nikos Tsekhs [mailto:ntsek(@)freemail.gr]
> Sent: Wednesday, September 17, 2003 3:31 PM
> To: JotD - Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
> Subject: JotD... pipes
>
>
> «Να σου κάνω μια πίπα;»
>
> Μάλιστα. Όπως λέμε «θέλεις καφέ;»
>
> «Δεν πάμε ένα απλό πήδημα; Δεν μου αρέσουν οι πίπες» απάντησα, και λίγο
> σκεφτικός συμπλήρωσα: «νομίζω...»
>
> Αλήθεια δεν μου άρεσαν. Εννοώ, τις φοβόμουν. Κυρίως τα δόντια, αλλά και
> την τριβή καθ?εαυτή. Το πουλί μου είναι σχετικά ευαίσθητο. Το «νομίζω»
> πήγαινε στο ότι δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να το διαπιστώσω.
>
> Φάνηκε σκεφτική. Νομίζω πως βαριόταν να γαμηθούμε. Ποιός να γδύνεται
> τώρα, να ανοίγει πόδια, να κουνιέται και να υποκρίνεται οργασμούς.
> Νυχτιάτικα. Αποφάσισε να επιμείνει.
>
> «Στους πιο πολλούς αρέσει...»
>
> «Εσένα σου αρέσει;» (δήθεν ενδιαφέρον)
>
> «Ε, είναι εύκολο...»
>
> Σιγά σιγά είχε αρχίσει να μου σηκώνεται. Και πιο πριν μου είχε σηκωθεί,
> αλλά με τη σκέψη της πίπας, το ?ξανασκέφτηκε?. Καμμιά φορά πιστεύω, ότι
> έχει έναν δικό του μηχανισμό σκέψης. Ξέρεις, μέσα στο ?κεφάλι?...
>
> Λοιπόν, η Φώφη ήταν ίσως η πιο καλή ευκαιρία για να μάθω την πίπα. Εννοώ
> να μάθω πώς να μου την κάνουν. Ήμασταν πολύ καλά φιλαράκια, τελοσπάντων
> μιλάγαμε πολύ και κάναμε ώρες παρέα. Όταν την πρωτογνώρισα ήταν ?μια
> άβγαλτη φοιτήτρια? που λένε, αλλά σύντομα παρέμεινε μόνο το ?φοιτήτρια?
> στις ιδιότητές της, αν και απ? ό,τι έβλεπα, σιγά σιγά θα χανόταν κι
> αυτό. Ξέρω από αυτά τα πράγματα. Εγώ είμαι απλώς ?άβγαλτος?, ενώ παλιά
> ήμουν και ?φοιτητής?. Δηλαδή δεν είμαι εντελώς άβγαλτος. Απλά δεν μου
> έχουν κάνει ποτέ πίπα. Όχι πως έχω κάνει και ΤΑ γαμήσια., αλλά κάτι
> ξέρω. Δηλαδή έχω γαμήσει ΜΙΑ φορά στη ζωή μου. Με δυο κοπέλες. Όχι
> παρτούζα - αλλιώς. Δηλαδή από μισή φορά στην κάθε μια. Εννοώ πως δεν
> έχυσα σε καμμία από τις δυο περιπτώσεις. Ούτε αυτές. Τελικά έχω
> πρόβλημα. Σεξουαλικό εννοώ...
>
> Βέβαια, έχω δει άπειρες τσόντες και ξέρω τα πάντα. Πώς μπαίνουν, πώς
> βγαίνουν, πώς ξαναμπαίνουν κτλ. Στις πιο πολλές, συνηθίζεται να
> εκσπερματώνεις στη μούρη, αλλά το ξέρω πως αυτό δεν είναι κανόνας.
> Επίσης στις τσόντες δεν φορούν καπότες. Εγώ νομίζω, ότι αυτό απέχει από
> την αληθεια. Βέβαια, οι πιο πολλοί μου φίλοι με τις γκόμενές τους το
> κάνουν χωρίς καπότα, αλλά περνάει πρώτα αρκετός καιρός, όταν έχουν
> γνωριστεί με την κοπέλα καλά. Εμένα δεν μου αρέσει η καπότα, σαν ιδέα
> εννοώ, γιατί κάνει το γαμήσι -πώς να το πω- πολύ βιομηχανικό. Όμως η
> καπότα είναι για μένα νομίζω απαραίτητη, λόγω ευαισθησίας πέους. Το είπα
> ότι έχω ευαίσθητο πέος; Ναι το είπα...
>
> «Φορούν καπότα στις πίπες;»
>
> «Απ? όσο ξέρω όχι»
>
> «Πόσες πίπες έχεις κάνει;»
>
> «Δυο...»
>
> Ερασιτέχνης δηλαδή. 'Ασ? το καλύτερα. Συνέχισε να μιλάει.
>
> «Θέλω να βελτιώσω την τεχνική μου...» είπε και μου χαμογέλασε στα
> σκοτεινά.
>
> «Με μένα βρε; Τον ανίδεο;»
>
> Στη Φώφη ήμουν ειλικρινής. Δεν ντρεπόμουν για την παρθενοσύνη μου. Τις
> είχα πει τα πάντα για το σεξουαλικό μου παρελθόν. Κι επειδή δεν είχα και
> πολλά να της πω, και έπρεπε κάτι να λέμε για να περνάει η ώρα, τις είχα
> πει και για τις άπειρες μαλακίες που είχα τραβήξει.
>
> Στη μαλακία είμαι έμπειρος. Ειδήμων! Από σκηνοθετικής άποψης, δεν θέλω
> να καμαρώσω, αλλά δημιουργώ τις πιο καλές φαντασιώσεις. Μέχρι και
> σενάρια φτιάχνω, διαλόγους προκαταρκτικούς, σκηνικά άσχετα με το θέμα,
> που όμως δίνουν μια πλοκή και μια άλλη αίσθηση στη φαντασίωση. Βέβαια το
> κοινό είναι μονομελές, αλλά ακόμα νιώθω περήφανος. Δεν χειροκροτάω
> βέβαια κατά τη διάρκεια (με τό ?να χέρι πώς να χειροκροτήσεις...), αλλά
> νιώθω φανερά ικανοποιημένος.
>
> Γενικώς προτιμώ τις τσόντες, αλλά η πιο μεγάλη ηδονή είναι η φαντασίωση.
> Αν πετύχει η φαντασίωση, τύφλα νά? χει η τσόντα - που λένε. Δηλαδή δεν
> το λένε, αλλά θα μπορούσαν και να το λένε, δε θα μπορούσαν;
>
> «Ρε Φώφη. Προτιμώ το πήδημα. Βαριέσαι;»
>
> Δισταγμός...
>
> «Ε, βαριέμαι λίγο, είμαι και αξύριστη, αλλά - άντε. Μια ψυχή που είναι
> να βγει, ας βγει..»
>
> «Εννοώντας;» ρώτησα.
>
> «Εννοώντας πως πρέπει, επιτέλους, να γαμήσεις κι εσύ..» μου είπε κι
> έβγαλε την μπλούζα της.
>
> Συμφώνησα νοερά.
>
> Είχαμε ανάψει ένα κερί Όχι για τον ρομαντισμό της υπόθεσης. Αυτά είναι
> αηδίες. Φίλοι ήμασταν, όχι γκόμενοι. Απλά η Φώφη δεν ήθελε φως κι εγώ
> δεν ήθελα σκοτάδι. Βρήκαμε λοιπόν το ενδιάμεσο. Είχα τη θεωρία ότι το
> απόλυτο σκοτάδι επηρεάζει τη στύση μου, ίσως ψυχολογικά. Κάτι σαν φοβία,
> ή λόγω του ότι δεν βλέπω την γυναίκα και δεν μπορώ να ερεθιστώ. Μάλιστα
> αυτή την εξήγηση είχα για τις δυο προηγούμενες και μοναδικές φορές που
> ?γάμησα?. Η πτώση οφειλόταν μάλλον στο σκοτάδι και είχα αποφασίσει να
> δοκιμάσω με φως την επόμενη φορά - που ήταν απόψε. Η Φώφη δεν γούσταρε
> φως επειδή ντρεπόταν να την δω με τις τρίχες. Α, ρε κολλήματα που έχει ο
> κόσμος..
>
> Τις πιπίλισα λίγο τα βυζιά, της χάιδεψα τον κώλο, φιληθήκαμε στο στόμα
> με γλώσσα και διαπίστωσα ότι ήταν πολύ αστείο αυτό που κάναμε. Γενικά,
> όταν είναι κάτι αστείο είναι εντελώς αντικαβλωτικό, έτσι; 'Αρχισε λοιπόν
> να μου πέφτει. Γαμώτο...
>
> «Φώφη, πέφτει...»
>
> Το πήρε στα χέρια της. Στο ένα δηλαδή γιατί ένα χέρι έφτανε και δυο
> περίσσευαν και - ναι είμαι μικρόψωλος. Δηλαδή θέλω να πιστεύω ότι είμαι
> μέσα σε μια γενικά μεγάλη πληθυσμιακά κατηγορία, αν και οι περισσότεροι
> που ξέρω, κάτι μου λένε για δεκαεφτάρια και δεκαοκτάρια. Εγώ το είχα
> μετρήσει στο γυμνάσιο και το είχα βγάλει δεκατέσσερα, πιέζοντας τον
> χάρακα όσο πιο κοντά στη βάση μπορούσα. Υποθέτω πως από το γυμνάσιο
> μέχρι το Πανεπιστήμιο μεγαλώνει, έτσι δεν είναι; Πάντως δεν ξανατόλμησα
> ποτέ να το μετρήσω. Συστηνόμουν συμβατικά ως δεκαπεντάρης, βάζοντας ένα
> εκατοστό παραπάνω στην τελευταία μέτρηση, γιατί σε ένα διήγημα του
> Μπουκόφσκι, είπε ότι είχε μια πούτσα δεκαπέντε εκατοστών. Και ο
> Μπουκόφσκι έχει γαμήσει πολλές, δεν είναι τυχαίος. Τελοσπάντων, έτσι
> γράφει. Εγώ δεν έχω γαμήσει καμμία (ολοκληρωμένα εννοώ) αλλά τουλάχιστον
> έχω την ίδια πούτσα με τον άνδρα-πρότυπο...
>
> Η Φώφη με τα χεράκια της διόρθωσε την κατάσταση (ανόρθωση ?ηθικού?), και
> αφου είχαν περάσει πενηντα πέντε ολόκληρα δευτερόλεπτα προκαταρκτικών,
> αποφασίσαμε να κάνουμε και λίγο σεξ. Γενικά ξέρω πως τα προκαταρκτικά
> παίζουν μεγάλο ρόλο, ιδίως για τις γυναίκες, αλλά η Φώφη δεν είχε καμμιά
> τέτοια ανάγκη, εφόσον επρόκειτο για φιλικό γαμήσι, κάτι σαν ?ψυχικό? και
> δεν είχε την απαίτηση να το ευχαριστηθεί και από πάνω.
>
> Εφόσον τώρα το πουλί μου μπορούσε να σταθεί και από μόνο του, του έβαλα
> και την καπότα. Με τη δεύτερη, γιατί στην πρώτη προσπάθεια την έβαλα
> ανάποδα και σαν μαλάκας προσπαθούσα να το ξετυλίξω, σιγοβρίζοντας για
> την ασχετοσύνη μου. Στη ζωή μου έχω βάλει καπότα πέντε φορές, ίσως έξι.
> Τις δυο ή τρεις πρώτες για να δω πώς γίνεται - το να βάζεις καπότα
> εννοώ. Τις άλλες για να δω πώς γίνεται - το γαμήσι εννοώ.
>
> Στην προσπάθεια πάνω, έχασα δυο εκατοστά στύσης το πολύ (νά? μαστε στα
> δεκατρία - ή σύμφωνα με τις πραγματικές μετρήσεις δώδεκα), τα οποία
> απέκτησα ξανά με λίγη απομίμηση αυνανισμού που έκανα, όσο η Φώφη
> ξάπλωνε, ετοιμάζοντας την στάση που θα χρησιμοποιούσαμε. Μια πολύ
> πρωτότυπη στάση. Αυτή από κάτω κι εγώ από πάνω. Έμπειρο;
>
> «Έλα μωρό μου να σε σκίσω τώρα» είπα και τα γάμησα όλα, γιατί χεστήκαμε
> στα γέλια. Τρια εκατοστά στύσης χάθηκαν κάπου στα σεντόνια και τα οποία
> δεν βρέθηκαν ποτέ, γιατί αποφάσισα να μπω έτσι, δωδεκάρης (σύμφωνα με
> τις πραγματικές μετρήσεις εντεκάρης, αλλά δεν γαμιούνται και οι
> πραγματικές μετρήσεις...)
>
> Σοβαρέψαμε καθώς έψαχνα να βρω αυτό που λέγεται τρύπα και είχα αρχίσει
> να απογοητεύομαι για την αστοχία μου, αλλά σίγουρα έφταιγε το σκοτάδι
> και το δασώδες της υπόθεσης.
>
> «Ρε Φώφη! Κάνε κάτι κι εσύ. Μπορείς!» (μου θύμισε ανακύκλωση αλουμινίου)
>
> «Σόρρυ, αφαιρέθηκα...»
>
> Σίγουρα σκεφτόταν κάτι σαν «μήπως ξέχασα το θερμοσίφωνο» ή σαν «άραγε τι
> να κάνει ο Νίκος τώρα;» κτλ. (Και ο Νίκος δεν ήμουν εγώ, όπως είναι
> προφανές...) (Το ποιός είμαι δεν θα το μάθετε ποτέ - κουφάλες. Για να με
> δουλεύετε μετά; Μα σας πέρασε απ? το μυαλό, ότι είναι μια φανταστική
> ιστορία αυτή; Όλα είναι πραγματικά γεγονότα, εκτός από το όνομα της
> Φώφης - μην την εκθέσω κι όλας την κοπέλα - και κάποιες ψιλοσάλτσες, που
> βάζω για να μη βαριέστε... Υποθέτω πως για να διαβάζετε αυτό το
> λογοτεχνικά τεράστιο δημιούργημα, είστε απαιτητικό αναγνωστικό κοινό -
> τό? πιασα, έτσι;)
>
> Το έπιασε λοιπόν το τυφλό μου το όργανο και το καθοδήγησε στα ενδότερα.
> Γαμώ. Μπήκε πολύ εύκολα - δεν πρέπει να είμαι περήφανος γι? αυτό ε; -
> και ευθύς άρχισα να εκτελώ τις πανάρχαιες κινήσεις του έρωτα. Τι
> ρομαντικό. Μου θύμισε κάτι ταινιούλες, από αυτές τις σοφτ που δεν
> δείχνουν γενικά πούτσους και μουνιά, απλά τους ανθρώπους να κουνιούνται
> ο ένας προς τον άλλον.
>
> Πλάκα πλάκα είχε πολύ πλάκα όμως. Δηλαδή, εννοώ, ήταν ωραία. Ένιωθα το
> πουλί μου να ανακτά το αρχικό του μέγεθος. Υποθέτω πως η Φώφη δεν ένιωθε
> το ίδιο. Αναρωτιέμαι αν ένιωθε και τίποτα, αλλά ποιός ενδιαφερόταν
> εκείνη τη στιγμή... Ψέμματα. Εγώ ενδιαφερόμουν. Δεν μου πήγαινε αυτό το
> ?πουτανέ? που έκανε, δηλαδή το ?δωράκι? στον ανέραστο μαλακούλη φίλο
> της. Θα ήθελα να το ευχαριστιόταν κι εκείνη, έστω και λίγο.
>
> Την αγκάλιασα λοιπόν και τη φίλαγα, καθώς μπαινόβγαινα για να της δείξω
> ότι την αγαπάω κι όλας και ότι δεν την ?γαμάω? απλώς. Το ?μπαινόβγαινα?
> δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα 100% γιατί όλο μέσα ήμουν και
> μάλιστα είχα την εντύπωση πως μπαινόβγαινα πιο πολύ μέσα στην καπότα,
> παρά στο (εχμ) μουνάκι της Φώφης.
>
> Μου άρεσε όμως. Δηλαδή όχι πως ένιωθα καμμιά υπέρτατη κάβλα, αλλά
> σίγουρα δεν είναι και από τα πράγματα που έκανα κάθε μέρα. Σχεδόν ούτε
> κάθε δέκα χρόνια δεν το έκανα κατά μέσο όρο. Πιο πολύ, λοιπόν, χαιρόμουν
> επειδή το έκανα, παρά με αυτό που έκανα. Και η Φώφη πιο πολύ βαριόταν με
> αυτό που έκανα, παρά επειδή το έκανα.
>
> Αποφάσισα λοιπόν να εντείνω τις προσπάθειες, μήπως νιώσει και τίποτα.
> Έτσι, βγαίνω λίγο πιο έξω για να μπω λίγο πιο μέσα και μετά βγαίνω ακόμα
> λίγο πιο έξω για να μπω ακόμα λίγο πιο μέσα και μετά βγήκα εντελώς και
> δεν ξαναμπήκα, γιατί ο πολιορκητικός μου κριός χτύπησε σε κάτι άσχετο,
> και δεν επρόκειτο να άνοιγε καμμιά νέα τρύπα εκεί, εκτός κι αν ήμουν ο
> Robocop. (Καλό ε; Μόνος μου το σκέφτηκα). Το πουλί του Robocop το λένε
> Σιδηρόπουλο. (Καλό κι αυτό, αλλά δεν το σκέφτηκα μόνος μου - Είδατε;
> Είμαι ειλικρινής...)
>
> Με την αστοχία μου αυτή τα πράγματα πήραν άλλη πλοκή. 'Αρχισα να
> ξεκαβλώνω. Έτσι στο άσχετο. «Γαμώτο» σκέφτηκα και είπα ταυτοχρόνως.
>
> «Έλα ξαναβάλτο. Καλά τα πήγαινες» είπε η ψεύτρα η Φώφη που καλό παιδί
> είναι, αλλά δεν μ? αρέσει να μου λένε ψέμματα - ακόμα και κολακευτικά...
>
> Η Συρρίκνωση ήταν αμείλικτη και το πήρα απόφαση, ότι πάει, όλα τελείωσαν
> γι? απόψε. Ίσως και για πάντα. Ίσως να ήταν η έναρξη μιας καινούργιας
> σταδιοδρομίας, ως μοναχός σε κάποια μονή, ή ως γκέυ, ή ως και τα δυο
> μαζί και ταυτοχρόνως...
>
> Στεναχωρήθηκα είναι η αλήθεια, αλλά το πήρα το πράγμα αρκετά στην πλάκα.
> Έχω πολλές φορές διαθέσεις αυτοσαρκασμού, κυρίως για να παρηγορώ τον
> εαυτό μου, αλλά και για να ξεγελώ τον κόσμο. Να, τώρα εσείς, ας πούμε,
> νομίζετε ότι αυτά δεν έχουν γίνει έτσι, επειδή είναι πολύ υπερβολικό να
> μειώνω τον εαυτό μου τοιουτοτρόπως. Με τόση υπερβολή. Αλλά αυτό γίνεται
> συνειδητά από μένα, ώστε να δημιουργηθεί στο μικρό σας κεφαλάκι (το πάνω
> εννοώ, εκτός κι αν είστε γυναίκες, οπότε δεν το εννοώ - εννοείται από
> μόνο του) η σκέψη, ότι απλά φτιάχνω μια κωμικοτραγική ιστορία. Χα! σας
> μπέρδεψα; Όχι; Κρίμα. Πάντως προσπάθησα...
>
> Ξάπλωσα λοιπόν δίπλα στη Φώφη, που άρχισε να ψάχνει για τσιγάρο.
>
> «Μην ανησυχείς, συμβαίνει σε όλους»
>
> Αυτό ήταν ΔΙΚΑ ΜΟΥ λόγια και ελπίζω να αντιληφθήκατε το χιούμορ με αυτήν
> την επεξήγηση...
>
> Σκάσαμε στα γέλια. Η Φώφη επειδή της άρεσε το αστείο και εγώ επειδή
> έπρεπε να ξεσπάσω κάπως.
>
> «Έλα μη στεναχωριέσαι. Μπορούμε να ξαναπροσπαθήσουμε αργότερα...»
>
> «Ναι, μετά την αλλαγή φύλου...»
>
> «Ουάου. Γουστάρω λεσβιακά...»
>
> «Κι εγώ. Στις τσόντες όμως»
>
> Αυτό για την αλλαγή φύλου, εννοείται πως το είπα στην πλάκα. Όχι πως
> είμαι κανένας φαλλοκράτης, αλλά απλά είναι πιο βολικό να κατουράς όρθια,
> σόρρυ όρθιος, ιδίως σε σιχαμένα μέρη όπως ταβέρνες, κλαμπ, πλοία και τα
> λοιπά. 'Ασε που δεν είχα καμμία όρεξη να περάσω τους πόνους της γέννας.
> Τι; Οι εγχειρισμένοι δεν γεννούν; Βρε για δες που δεν έχει φτάσει η
> τεχνολογία... Μένω άναυδος.
>
> 'Αρχισα να μαλάζω το πουλί μου, σε μια ύστατη προσπάθεια να ελέγξω αν θα
> μπορούσε να ξανακαβλώσει ποτέ στη ζωή του. Μαλακίες. Είχε βαρεθεί με όλα
> αυτά και αργότερα που θα συζητούσαμε (και θα του τά? λεγα ένα χεράκι),
> μπορεί να μου εξηγούσε τους λόγους της πρόωρης σύνταξης, ή της στάσης
> εργασίας που έκανε. Προς το παρόν έκανε τον ψόφιο κοριό. Ου να μου
> χαθείς, κωλόπουλο...
>
> Η Φώφη ήδη κάπνιζε όταν εγώ έβγαλα την άχρηστη καπότα και την πέταξα στο
> πάτωμα.
>
> «Μάντεψε ποιός θα την μαζέψει μετά» μου είπε δήθεν ενημερωτικά
>
> «Εγώ ε;»
>
> «Μπράβο. Μαντέψατε σωστά»
>
> «Μωρή» της είπα ψευτοθυμωμένα, «θέλεις να σε γαμήσω;»
>
> Έγινε πα-νι-κός. Εννοώ από τα γέλια. Δεν έχω γελάσει πιο πολύ στη ζωή
> μου. Ούτε αυτή, όπως μου ομολόγησε αργότερα, όταν ξαναβρήκε την ανάσα
> της που είχε εγκλωβιστεί μαζί με μια σχετικά μεγάλη τζούρα καπνού στα
> πνευμόνια της.
>
> Αγκαλιαστήκαμε στο σκοτάδι και εγώ άρχισα να της χαϊδεύω το δεξί βυζί, ή
> μπορεί να ήταν και το αριστερό, αλλά δεν έχει σημασία γιατί δεν έχουν
> και μεγάλες διαφορές. Αρχίσαμε να μιλάμε και να λέμε διάφορα άσχετα με
> το θέμα, σαν να θέλαμε να ξεχάσουμε τα περασμένα-ξεχασμένα που είχαν
> συμβεί τα προηγούμενα λεπτά. Που δεν ξεχνιούνται είναι η αλήθεια, αλλά
> τουλάχιστον διακωμωδούνται ή αυτή είναι στην τελική η απεγνωσμένη
> προσπάθεια που κάνω τόση ώρα, αντί να παίζω το πουλί μου με καμμιά
> τσόντα στην τηλεόραση... Γιατί πρέπει να πω, ότι τελικά τη μαλακία δεν
> την κόβω που να χτυπιέσαι και δεν έχει αποτύχει ποτέ και πάντα τελειώνω
> και η μόνη αίσθηση αποτυχίας είναι όταν βλέπω στις τσόντες ή στις
> φαντασιώσεις μου, όλους να γαμούν, ενώ εγώ είμαι ο μόνος ?αυτόχειρας?.
> Σαν στο ανέκδοτο. Όλοι οι προβολείς πάνω μου και ο παρουσιαστής στο
> μικρόφωνο: «Κυρίες και κύριοι!!! Ο Μαλάκας!!!!!!!!!!!!!»
>
> Και μια τελευταία φιλοσοφική σκέψη, που έχω εμπνευστεί από την αρχαία -η
> κότα γέννησε τ? αυγό ή το αυγό την κότα... Λοιπόν, προσπαθώ να τη
> διατυπώσω:
>
> «'Αραγε, πρώτα γεννήθηκε στο μυαλό μας η έννοια ?Μαλακία? ως μια πράξη
> ηλίθια και άσκοπη και μετά χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει απόλυτα τον
> αυνανισμό, ή πρώτα ο άνθρωπος αυνανίστηκε και συνειδητοποιώντας το πόσο
> ηλίθιο είναι αυτό, γενίκευσε τον όρο που χρησιμοποίησε, για να
> περιγράψει όλες τις ηλίθιες πράξεις;»
>
> Τώρα σας μπέρδεψα ε; Μην το αρνείστε...
>
> --
>
> Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
>
> Έχουν πάρει θέση οι εκπρόσωπες των νυφών...
> Εύη Δρούτσα, ALPHA TV
>
> ________________________________________________________________________
>
> Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
> https://anekdota.duckdns.org
>
> ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
> ________________________________________________________________________
>
>
>
-- Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει : Να θυμάσαι να αλλάζεις το εσώρουχό σου καθημερινά. Warcraft II Tips ________________________________________________________________________ Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων https://anekdota.duckdns.org ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___ ________________________________________________________________________
- Επόμενο μήνυμα: Arashmidos: "γυναίκες/ανδρες 8, 18, 28, 38 και 48 ετών"
- Προηγούμενο μήνυμα: Nikos Tsekhs: "Κοριτσάκια εννέα-πέντε"
- Σαν απάντηση στο: Nikos Tsekhs: "pipes"
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]