(nil): Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr)
Ημερομηνία: Κυρ 28 Σεπ 2003 - 00:19:16 EEST

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

Το Τρίγωνο των Βερμούδων έγινε γνωστό καθώς φέρεται να είναι ο τόπος
ενός μεγάλου αριθμού εξαφανίσεων πλοίων και αεροπλάνων, υπό μυστηριώδεις
συνθήκες και, συνήθως, χωρίς κανένα ίχνος. Γεωγραφικά ορίζεται από το
Miami της Florida, το San Juan του Puerto Rico και τα νησιά των
Βερμούδων. Η περιοχή άρχισε να αποκτά τη φήμη της μετά το τέλος του 2ου
Παγκοσμίου Πολέμου, με την κορύφωση να έρχεται στις δεκαετίες του 60 και
του 70.

Όμως, πολύ πριν το Τρίγωνο αποκτήσει τη φήμη του, οι θάλασσες της
περιοχής ήταν γεμάτες μυστήριο και κινδύνους για τους ναυτικούς. Στα
νότια του Τριγώνου, τα πολυάριθμα νησιά της Καραϊβικής αποτελούσαν το
ορμητήριο άγριων πειρατών. Στα δυτικά και εν μέρει εντός της περιοχής
του Τριγώνου ρέει το περίφημο ρεύμα του Κόλπου του Μεξικού, ένα «ποτάμι
μέσα στη θάλασσα» με θερμοκρασία και φυσικοχημικά χαρακτηριστικά ελαφρώς
διαφορετικά του υπόλοιπου ωκεανού. Ολόκληρη η περιοχή χαρακτηρίζεται
από εξαιρετικά ευμετάβλητες καιρικές συνθήκες και ιδιαιτέρως έντονα
μετεωρολογικά φαινόμενα τα οποία είναι συνήθως εντελώς απρόβλεπτα και
βραχύβια. Τέλος, στα βόρειοανατολικά του Τριγώνου και σε μερική
επικάλυψη με την περιοχή που αυτό ορίζει, βρίσκεται η θάλασσα των
Σαργασσών, ίσως το πιο ιδιόμορφο κομμάτι ωκεανού στον πλανήτη.

Η Θάλασσα των Σαργασσών

Όταν ο Κολόμβος έκανε το ταξίδι του προς το Νέο Κόσμο, βρέθηκε κάποια
στιγμή να πλέει σε μια θάλασσα γεμάτη φύκια, γεγονός που τον έκανε να
πιστέψει ότι πλησίαζε τη στεριά. Όταν προσπάθησε να βυθομετρήσει δε
μπόρεσε να βρει το βυθό, καθώς σε αρκετά σημεία αυτός βρίσκεται σε βάθος
μεγαλύτερο των 5.000 m. Στα χρόνια που ακολούθησαν η Θάλασσα των
Σαργασσών δεν έπαψε ποτέ να είναι ο φόβος και ο τρόμος των ναυτικών.

Στην περιοχή που ορίζεται ανάμεσα στον 20ο και τον 35ο βόρειο παράλληλο
και ανάμεσα στον 30ο και τον 75ο δυτικό μεσημβρινό, ο Ατλαντικός ωκεανός
είναι καλυμμένος από ένα πυκνό στρώμα φυκιών. Ο βυθός του ωκεανού
βρίσκεται σε βάθη 1.500-7.000 m. Το φύκι Sargassum αναπαράγεται μόνο του
στην επιφάνεια του ωκεανού και λόγω των ασθενών θαλασσίων ρευμάτων ο
κύριος όγκος του διατηρείται συσσωρευμένος σε εκείνη την περιοχή.

Η Θάλασσα των Σαργασσών χαρακτηρίζεται από αδύναμα θαλάσσια ρεύματα,
υψηλή αλατότητα και μεγάλα διαστήματα άπνοιας. Στην εποχή των
ιστιοφόρων, ένα πλοίο που θα κατέληγε στη Θάλασσα των Σαργασσών μπορούσε
να παγιδευτεί για εβδομάδες ή και μήνες λόγω των αδύναμων ή ανύπαρκτων
ανέμων. Για πολλούς αιώνες έφερε το χαρακτηρισμό «Θάλασσα των χαμένων
πλοίων», καθώς πολλά ήταν τα σκάφη που παγιδεύτηκαν στα νερά της και
μάλιστα διατηρήθηκαν εν πλώ με πληρώματα νεκρά από τη δίψα και την ασιτία.

Ένα άλλο από τα ονόματά της είναι «Οι παράλληλοι των Αλόγων» (μτφ του
«Horse Lattitudes»), καθώς πολλά από τα Ισπανικά πλοία που κατευθύνονταν
στο Νέο Κόσμο κουβαλούσαν τα άλογα των στρατιωτών. Όταν ένα πλοίο
παγιδευόταν και τα πληρώματα άρχισαν να υποφέρουν από τη δίψα πετούσαν
στη θάλασσα τα νεκρά ή ζωντανά άλογα ώστε να εξοικονομήσουν νερό.. Άλλα
πλοία πολύ συχνά συναντούσαν τα κουφάρια των αλόγων να επιπλέουν στη
θάλασσα.

Για αιώνες οι, πάντα προληπτικοί, ναυτικοί πίστευαν ότι η περιοχή ήταν
στοιχειωμένη από τα φαντάσματα των αλόγων και των ναυτικών που είχαν
πεθάνει εκεί. Το θρύλο συντηρούσαν και οι συχνές ανακαλύψεις πλοίων
εγκαταλελειμμένων. Αρκετές φορές τα πληρώματα εγκατέλειπαν τα
ακινητοποιημένα από την άπνοια πλοία τους, προσπαθώντας να γλιτώσουν
κωπηλατώντας τις σωσίβιες λέμβους.

Οι ναυτικές ιστορίες του 17ου και 18ου αιώνα μιλούσαν για δεκάδες πλοία
που εξακολουθούσαν να πλέουν μπλεγμένα στα φύκια. Εγκαταλελειμμένα ή
φορτωμένα με τα κουφάρια των άτυχων ναυτικών που παγιδεύτηκαν μαζί τους
στο Σάργκασσο. Πλοία από όλες τις εποχές, από σπανιόλικα γαλιόνια
κατάφορτα με χρυσάφι, μέχρι Ρωμαϊκές γαλέρες με σκελετούς να κρέμονται
από τα κουπιά τους. Η Θάλασσα των Σαργασσών ήταν η Θάλασσα των Χαμένων
Πλοίων, ένα κομμάτι ωκεανού που κάθε ναυτικός ήθελε να αποφύγει.

Ακόμα και σήμερα, πολλά μικρά σκάφη κινδυνεύουν εάν βρεθούν εκεί καθώς
τα φύκια μπλέκονται στις προπέλες τους και τα ακινητοποιούν.

Το Ρεύμα του Κόλπου (Gulf Stream)

Από την περιοχή ανάμεσα στη Florida και τις Bahamas εισέρχεται στον
Ατλαντικό και το περίφημο Ρεύμα του Κόλπου. Πρόκειται για ένα ποτάμι
μέσα στη θάλασσα το οποίο χαρακτηρίζεται από θερμοκρασία υψηλότερη κατά
10οC από τα νερά του ωκεανού και από αυξημένη περιεκτικότητα σε αλάτι.
Τα νερά του Ρεύματος κινούνται, στη συγκεκριμένη περιοχή, με ταχύτητα
περίπου 4 κόμβων την ώρα και κατεύθυνση βόρεια-βορειοανατολικά.

Το Ρεύμα του Κόλπου είναι υπεύθυνο για πολλά έντονα και αιφνίδια καιρικά
φαινόμενα. Όταν φυσούν δυνατοί βορειοανατολικοί άνεμοι η θάλασσα
αγριεύει και μπορεί να σηκώσει κύματα 10-15 m ύψος, ικανά να βυθίσουν ή
να αναποδογυρίσουν μικρά σκάφη.

Η θερμοκρασιακή διαφορά ανάμεσα στο Ρεύμα και τα γύρω νερά πολύ συχνά
δημιουργεί ένα στρώμα ομίχλης που ξεκινά απότομα και τελειώνει επίσης
απότομα, οριοθετώντας περίπου τη διαδρομή που ακολουθεί το «ποτάμι μέσα
στη θάλασσα».

Μορφολογία και χαρακτηριστικά της περιοχής

Στα βόρεια και τα ανατολικά της περιοχής του Τριγώνου βρίσκεται μόνο ο
Ατλαντικός Ωκεανός και η Θάλασσα των Σαργασσών, μέρος της οποίας
περιλαμβάνεται σε αυτό. Στα δυτικά ρέει το Ρεύμα του Κόλπου και στη
συνέχεια βρίσκονται οι ηπεριωτικές ΗΠΑ. Στα νότια-νοτιοδυτικά βρίσκονται
η Κούβα και οι Μπαχάμες, ενώ στα νότια οι Αντίλλες.

Η περιοχή του Τριγώνου χαρακτηρίζεται από μεγάλα βάθη ωκεανού και
ιδιαίτερα μετεωρολογικά φαινόμενα. Το βάθος του ωκεανού είναι στα
περισσότερα σημεία κάτω από τα 5.500 m, ενώ στα ανοιχτά των ακτών του
Puerto Rico βρίσκεται το βαθύτερο σημείο του Ατλαντικού Ωκεανού με βάθος
περίπου 8.300 m.

Ο καιρός είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητος και απρόβλεπτος. Ακόμα και όταν οι
ευρείας κλίμακας προγνώσεις είναι καλές είναι πιθανό να αναπτυχθούν
απότομα θύελλες με ταχύτητες ανέμου έως και 75 κόμβους οι οποίες είναι
περιορισμένες, χωρικά, σε μικρά τμήματα της θάλασσας, αλλά τρομερά βίαιες.

Ένα άλλο φαινόμενο της περιοχής είναι κυκλώνες που αναπτύσσονται και
παρασύρουν μάζες νερού σε ύψος αρκετών δεκάδων, ή και εκατοντάδων
μέτρων, απειλώντας αεροσκάφη που πετούν χαμηλά.

Οι καταιγίδες της περιοχής φορτίζουν την ατμόσφαιρα με στατικό
ηλεκτρισμό, σε βαθμό μεγαλύτερο από το συνηθισμένο, με αποτέλεσμα να
είναι πιο συχνή η εμφάνιση του φαινομένου της Φωτιάς του St Elmo, ή επί
το επιστημονικότερο εκκένωσης κορόνα. Αυτό το φυσικό φαινόμενο
συνίσταται στη δημιουργία ενός αδύναμου φωτός στο περίγραμμα
αντικειμένων, κατά τη διάρκεια καταιγίδων. Το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί
στις αντένες και τις προπέλες πλοίων, τα φτερά αεροπλάνων, αλλά και σε
κτίσματα στη στεριά.

Από την περιοχή του Τριγώνου περνούσε κατά τη δεκαετία του 60 και τις
αρχές αυτής του 70 η γραμμή μηδενικής απόκλισης του μαγνητικού από το
γεωγραφικό Βορά. Πρόκειται για μια γραμμή μεσημβρινού η οποία
μετακινείται με την πάροδο του χρόνου καθώς μετακινούνται και οι
μαγνητικοί πόλοι της Γης. Κατά κανόνα οι κατευθύνσεις προς το μαγνητικό
και το γεωγραφικό Βορά έχουν απόκλιση έως και 20ο. Αυτή η απόκλιση
σημειώνεται στους χάρτες ναυσιπλοΐας, έτσι ώστε να λαμβάνεται υπ’ όψιν
στην χάραξη και τήρηση πορείας. Σήμερα η γραμμή μηδενικής απόκλισης
βρίσκεται δυτικά της Florida και διασχίζει τον Κόλπο του Μεξικού.

Η ευρύτερη περιοχή είναι σταυροδρόμι της ναυσιπλοϊας καθώς συναντώνται
οι ρότες πλοίων που κινούνται από και προς τη Βόρεια, την Κεντρική και
τη Νότια Αμερική, και τα νησιά της Καραϊβικής. Το ίδιο ισχύει και για τα
αεροπλάνα, καθώς πλήθος αεροδιάδρομοι διέρχονται από εκεί. Πέρα από την
εμπορική κίνηση, αυξημένη είναι και η κίνηση που προέρχεται από μικρά
ιδιωτικά ή μισθωμένα αεροπλάνα και πλοιάρια, καθώς τα νησιά της περιοχής
είναι περιοχές με ιδιαιτέρως ανεπτυγμένη τουριστική δραστηριότητα.

Ένας μύθος γεννιέται

Η ιστορία του Τριγώνου δε δημιουργήθηκε απότομα. Υπήρξε ένα αρχικό
στάδιο ωρίμανσης, η δεκαετία του 50, μια περίοδος σταδιακής
δημοσιοποίησης κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 60, και μια πραγματική
έκρηξη και ταχεία διάδοση κατά τη δεκαετία του 70.

Το 1950 ένας δημοσιογράφος του Associated Press, ο E. Jones, έγραψε ένα
άρθρο όπου υπαινισσόταν ότι υπήρχε κάποιο μυστήριο γύρω από την
εξαφάνιση 5 τορπιλοπλάνων του Αμερικάνικου Ναυτικού, στα ανοιχτά των
ακτών της Florida, το 1945. Δύο χρόνια αργότερα ένα άρθρο στο περιοδικό
Fate αναφέρθηκε στην ίδια υπόθεση και προσέθεσε και κάποιες άλλες
εξαφανίσεις αεροπλάνων στην περιοχή. Αναφορά στην περίπτωση των 5
αεροπλάνων έγινε και στα βιβλία Flying Saucers του H.T. Wilkins το 1954,
The Flying Saucer του D. Kehoe το 1955 και The Case for the UFO του
Μ.Κ.Jessup, επίσης το 1955.

Ο όρος «Το Τρίγωνο» χρησιμοποιούταν σχετικά συχνά κατά τη δεκαετία του
50 όταν γινόντουσαν αναφορές σε περιστατικά που έλαβαν χώρα στη
συγκεκριμένη περιοχή. Το 1962 ο D. Titler στο βιβλίο του Wings of
Mystery αφιέρωσε ένα ολόκληρο κεφάλαιο στην ιστορία των 5 αεροπλάνων,
υπό τον τίτλο The Mystery of Flight 19.χρησιμοποιώντας τον όρο «Το
Τρίγωνο του Θανάτου». Επίσης το 1962, σε ένα άρθρο του A. Eckert με
τίτλο Lost Patrol έγιναν εκτεταμένες αναφορές σε μια σειρά διαλόγων που
διαμείφθηκαν μεταξύ του πύργου ελέγχου και των αεροσκαφών όπως: «... όλα
φαίνονται παράξενα...», «η θάλασσα δείχνει περίεργη...», «... δεν είμαστε
σίγουροι για τίποτε, ακόμη κι ο ωκεανός δε δείχνει όπως θα έπρεπε ..».
Το όνομα Τρίγωνο των Βερμούδων πρωτοεμφανίστηκε το 1964 σε ένα άρθρο του
V. Gaddis στο περιοδικό Argosy.

Το πρώτο βιβλίο με κύριο θέμα το Τρίγωνο κυκλοφόρησε το 1969, γραμμένο
από τον J. Spencer και με τίτλο Limbo of the Lost. Στις αρχές της
δεκαετίας του 70 γράφτηκαν εκατοντάδες άρθρα σε περιοδικά και
εφημερίδες, όμως κανένα άρθρο ή βιβλίο δε διαβάστηκε όσο το The Bermuda
Triangle του C. Berlitz που κυκλοφόρησε το 1974. Ο Berlitz, ξεκινώντας
από την περίφημη πια Πτήση 19, παρουσίαζε μια σειρά περιστατικών και
διάφορες θεωρίες. Το βιβλίο του πούλησε περισσότερα από 10.000.000 σε
όλο τον κόσμο και ήταν εκείνο που όσο κανένα άλλο συνέβαλε στη διάδοση
της ιστορίας και την καθιέρωση του Τριγώνου των Βερμούδων ως ένα από τα
μεγάλα μυστήρια του 20ου, και όχι μόνο, αιώνα.

e-telescope.gr

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
Στην Atlanta είναι παράνομο να δέσεις μια καμηλοπάρδαλη σε ένα τηλεφωνικό
θάλαμο ή σε ένα φανάρι.
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: Έβελυν: "Μυστήρια που παραμένουν άλυτα"
• Προηγούμενο μήνυμα: Έβελυν: "Πόσο ζυγίζει ένα κιλό;"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]