(nil): Nikos Tsekhs (ntsek(@)freemail.gr)
Ημερομηνία: Πεμ 16 Οκτ 2003 - 13:23:52 EEST

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

Τι σχέση υπάρχει μεταξύ των πεκινουά του τρίτου πατώματος, των
συνταξιούχων του ρετιρέ και των σταυρολέξων; Μάλλον καμία, αλλά οι
πτωχοί πλην τίμιοι οικοδόμοι έχουν άλλη άποψη.

Στην εποχή που ζούμε οι κυρίες του τρίτου πατώματος έχουν το συνήθειο να
βάζουν λουρί στα πεκινουά τους όταν τα βγάζουν βόλτα. Και μην μου πείτε
τώρα ότι δεν γνωρίζετε ποιες κυρίες είναι αυτές. Όλοι μας έχουμε
γνωρίσει τουλάχιστον μία, ανεξαρτήτως της δεκαετίας που διανύει ο
καθένας. Είναι σαν να βλέπεις κάποιον στον δρόμο, και κάτι μέσα σου σε
κάνει να γνωρίζεις ότι τον λένε Λαλάκη, Επαμεινώνδα ή Ιδομενέα, ανάλογα
με την περίπτωση. Έτσι και οι κυρίες του τρίτου πατώματος, έχουν κατά
καιρούς πρωταγωνιστήσει σε ελληνικές ταινίες, αλλά και στην
καθημερινότητα των περισσοτέρων μας, μιας και τυγχάνει να μένουμε και
εμείς σε έναν όροφο μιας πολυκατοικίας. Αυτό μας κάνει τα όντα που
είμαστε αλλά και εκείνους που θα θέλαμε να είμαστε. Διότι είναι πόθος
ευσεβής αγαπητοί μου φίλοι το να θέλεις να μετακομίσεις έναν όροφο παραπάνω.

Οι εν λόγω κυρίες όμως σπάζουν αυτή την τάξη της φύσης του ανθρώπου
(-Την ποια;!). Διότι τα πεκινουά κατοικούν από απαρχής ανεγέρσεως
πολυκατοικιών στο τρίτο πάτωμα, ανεξαρτήτως του ότι εκείνα προσωπικά θα
προτιμούσαν να μην μένουν καν σε διαμέρισμα. Μαθηματικό παράδοξο θα
έλεγε κανείς ο αριθμός των σκυλιών να μην σχετίζεται με τον αριθμό του
ορόφου. Όμως καλοί μου αναγνώστες πρέπει να κατανοήσετε την σημασία του
τρίτου πατώματος, καθώς και την αγωνία του χτίστη που βοήθησε στην
ανέγερσή του. Διότι είναι άτιμο πράγμα αυτό το πηλοφόρι αγαπητοί μου
φίλοι και όσοι το δουλεύουν γνωρίζουν την μπαμπεσιά του. Μπορεί την μια
να βάζεις θεμέλια, και την επομένη να σηκώνεις θεόρατα τείχη. Την μια να
ελευθερώνεις και την άλλη να φυλακίζεις.

Σε αντίθεση με τις κυρίες του τρίτου πατώματος που βάζουν λουρί στα
πεκινουά τους όταν τα βγάζουν βόλτα, οι συνταξιούχοι τα φέρνουν βόλτα,
δύσκολα μεν, αλλά ας είναι καλά το λουρί στην μέση τους, που όλο και
αποκτάει μια τρύπα παραμέσα και έτσι δεν τους πέφτουν τα πανταλόνια.
Τουλάχιστον στην προκειμένη περίπτωση, ο όροφος δεν παίζει ρόλο. Διότι
όταν κανείς βγαίνει στην σύνταξη, εάν δεν βρίσκεται στο νοίκι, δύσκολα
θα πιάσει τον εαυτό του να μετακομίζει κάποια στιγμή μες στην υπόλοιπη
ζωή του. Θα κάτσει λοιπόν στο ρετιρέ, στο ισόγειο, ή στο διαμέρισμα -
μεσοτοιχία με εκείνο της κυρίας του τρίτου πατώματος και θα πίνει τα
ωραία του καφεδάκια, θα συμπληρώνει το ωραίο του προ-πο, και θα μετρά
αργά τα τάλαρα: ντάνγκα - ντάνγκα - ντάνγκα.

Αυτό όμως που έχω παρατηρήσει είναι ότι μια μεγάλη μερίδα αυτής της
συμπαθούς μας τάξης, στην οποία ελπίζουμε όλοι μας στο μακρινό μέλλον να
ενταχθούμε, αρέσκεται στο να λύνει σταυρόλεξα. Το γεγονός αυτό καλοί μου
αναγνώστες με προβλημάτισε ιδιαίτερα, καθώς μου φαίνεται περίεργο στην
εποχή μας τα σκυλιά να έχουν την ακριβώς αντίθετη τύχη με τα σταυρόλεξα.
Διότι μου είναι αδιανόητο, μέσα στην ίδια πολυκατοικία τα σκυλιά να
δένονται και τα σταυρόλεξα να λύνονται. Από την στιγμή που υπάρχει η
παιδεία για να λυθεί ένα από εκείνα τα δύσκολα «χωρίς μαύρα», πως είναι
δυνατόν μέσα στην ίδια κοινωνία κάποιοι να δένουν τα κακόμοιρα σκυλάκια
που υποτίθεται ότι έχουν σαν παιδιά τους;

Κάθε δυσκολία και σταυρόλεξο. Κάθε σωστά συμπληρωμένο λήμμα και ένα βήμα
μπροστά. Και σαν επακόλουθο όλων αυτών και η ελευθερία. Όμως φαίνεται
ότι τώρα όλα καταρρίπτονται. Μήπως δηλαδή η πρόοδος είναι τελικά δυνατόν
να συμβαδίσει με τα δεσμά; Ή μήπως τώρα μόνο βγαίνω από τον λήθαργο για
να δω ότι αυτά που νόμιζα ότι δεν πάνε μαζί, στην πραγματικότητα δεν
κάνουν χώρια; Αλλά για να το κάνω πιο απλό, θα ρωτήσω και εσάς: Εσείς,
πόσα σταυρόλεξα λύσατε σήμερα; Κανένα; Μα δεν είναι δυνατόν! Δηλαδή
θέλετε να μου πείτε ότι το λύσιμο σταυρολέξων είναι ασχολία λίγων; Ωχ!

Μάλλον λοιπόν τα πράγματα είναι πολύ πιο πολύπλοκα από όσο τα
παρουσίασα. Ίσως τελικά τα αληθινά σταυρόλεξα να παραμένουν άλυτα, όπως
άλυτα είναι και τα πεκινουά. Και όσα προβλήματα κάνουν πως λύνονται,
αυτό γίνεται εις βάρος των πεκινουά του τρίτου πατώματος, από τους
μεγαλοσυνταξιούχους του ρετιρέ. Για αυτό τα σκυλιά έχουν ακόμα πνίχτες
στον λαιμό τους. Η πρόοδος έχει καταντήσει να είναι προνόμιο των λίγων
σε βάρος των αδυνάτων. Τελικά μου φαίνεται ότι παρόλο που τα σταυρόλεξα
είναι για λύσιμο και οι λωποδύτες για δέσιμο, τα πραγματικά σταυρόλεξα
παραμένουν άλυτα και οι αληθινοί εγκληματίες λυτοί.

Εμείς; Εμείς βρισκόμαστε μάλλον στο τρίτο πάτωμα και ετοιμαζόμαστε για
την απογευματινή μας βόλτα. Έχοντας όμως και ένα μέρος της ευθύνης για
την κατάσταση, μπορούμε να αρχίσουμε και εμείς από σήμερα να λύνουμε που
και που κανένα σταυρόλεξο για τον εαυτό μας.

Γ-ουφ!

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
Υπόδικας         = υποδιοικητής
		Το Λεξικό του Φαντάρου
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: Suspect: "50"
• Προηγούμενο μήνυμα: Nikos Tsekhs: "Η γέννηση της Αθηνάς"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]