(nil): Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr)
Ημερομηνία: Κυρ 09 Νοε 2003 - 14:19:26 EET
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]
Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο πνευματισμός ήταν πολύ στη μόδα και πολλοί
ήταν εκείνοι που άρχισαν να ασχολούνται με τις εκδηλώσεις κα τις
εφαρμογές του. Νύχτες ολόκληρες μαζεύονταν γύρω από κινούμενα τραπέζια
ευελπιστώντας σε κάποιο σημάδι από τον "άλλον κόσμο." Ταυτόχρονα,
ακολουθώντας το ίδιο ρεύμα, εμφανίστηκε και η τεχνική της "ψυχικής
φωτογραφίας", της φωτογραφίας δηλαδή που αποτυπωνόταν στο φωτογραφικό
φιλμ μέσω όχι μιας εξωτερικής προέλευσης πηγής φωτός, αλλά από το
"πνεύμα" ή, καλύτερα, από τη συγκεντρωμένη πάνω σ' αυτό σκέψη του
ανθρώπινου νου. Έγιναν λοιπόν πολλά πειράματα, καταγράφηκαν σοβαρές
και αξιόπιστες μαρτυρίες, ωστόσο κανείς δεν έδωσε την απαιτούμενη
προσοχή, μέχρι τη στιγμή που μια μέρα εμφανίστηκε από το πουθενά ο Τεντ
Σέριος.
Ο Σέριος γεννήθηκε το 1918 στο Κάνσας Σίτυ του Μισούρι της Αμερικής και
ήταν γιος ενός έλληνα μετανάστη που είχε ένα καφενείο στην πόλη. Το
1963, ήταν άνεργος, συχνά μεθυσμένος και είχε δουλέψει ως αχθοφόρος σε
ένα ξενοδοχείο του Σικάγου. Εκεί τον συνάντησε για πρώτη φορά ο
καθηγητής της ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Ντένβερ, Jule
Eisenbud, ο οποίος εξεπλάγη από την ικανότητά του να εμφανίζει πάνω σε
φωτογραφικό φιλμ εικόνες με το να κοιτάζει έντονα το φακό μιας
φωτογραφικής μηχανής.
Μπροστά σε πλήθος αξιόπιστων μαρτύρων, κάτω από συνεχώς διαφορετικές
συνθήκες, κάτω από μέτρα που ελήφθησαν ώστε να αποφευχθεί κάθε περίπτωση
απάτης, ο Σέριος υλοποίησε εκατοντάδες φωτογραφίες που έφταναν από τοπία
όπως ο Πύργος του Έιφελ στο Παρίσι ή το μαυσωλείο Tag Mahal στις Ινδίες,
έως το Πεντάγωνο ή το πορτραίτο της βασίλισσας της Αγγλίας ή ακόμα
αεροπλάνα και αυτοκίνητα αγώνων, με την κάθε λεπτομέρεια που αυτά
συνεπάγονταν.
Το φαινόμενο αυτό ήταν ήδη γνωστό στα μέσα του 19ου αιώνα, από τότε που
ένας άνθρωπος γνωστός με το όνομα Willam H. Mumler προσπαθούσε να πείσει
όλον τον κόσμο ότι μπορεί να εμφανίσει πάνω σε φιλμ φωτογραφίες νεκρών
ανθρώπων που γνώριζε όταν ακόμα ζούσαν, με το να συγκεντρώνει τη σκέψη
του πάνω στο φιλμ, όταν οι συγγενείς του νεκρού του το ζητούσαν. Ο
άνθρωπος αυτός οδηγήθηκε στα δικαστήρια για απάτη ή όπως είπαν κάποιοι
για μαγεία (ποτέ δεν έγινε ξεκάθαρο). Αθωώθηκε, και οι άνθρωποι που τον
δίκασαν παραδέχθηκαν, πράγμα εκπληκτικό για την εποχή, την αυθεντικότητα
της ικανότητας που αντιπροσώπευε. Το 1931 κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο
ενός Ιάπωνα γιατρού, του Τομοκίτσι Φουκουράι, ο οποίος ήταν ο πρώτος που
ασχολήθηκε με την επιστημονική μελέτη της ψυχικής φωτογραφίας. Στο
βιβλίο του, ο Φουκουράι έδινε τα αποτελέσματα από μια σειρά πειραμάτων
που πραγματοποίησε από το 1910 ως το 1913, όμως ελάχιστοι ήταν εκείνοι
που έδωσαν σημασία σ' αυτά που περιέγραφε, παρά του ότι τα πειράματά του
είχαν καλυφθεί από επισημότητα και βεβαιωθεί από αξιόπιστα πρόσωπα. Το
φαινόμενο της ψυχικής φωτογραφίας έφερε για μακρύ χρονικό διάστημα το
όνομα "πνευματική φωτογραφία", γιατί πιστευόταν τότε ότι επρόκειτο για
μια εκδήλωση του "υπερπέραν", και ότι ως τέτοια ανήκε στο χώρο του
Πνευματισμού.
Με το Σέριο όμως τα πράγματα έδειχναν διαφορετικά. Οτιδήποτε έβγαζε
πάνω στο φωτογραφικό φιλμ, έρχονταν από το υποσυνείδητό του και ήταν
καθαρά εμποτισμένο με την προσωπικότητά του. Όταν για παράδειγμα του
ζητήθηκε να εμφανίσει στο φιλμ την Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι ( L'
Arc du Triomphe), ο Σέριος εμφάνισε ένα μοντέλο αυτοκινήτου της μάρκας
Triumph, αντικειμένου που η λέξη βρισκόταν μέσα σ' αυτό που του ζητήθηκε
(αντικειμένου που το γνώριζε λόγω του ενδιαφέροντός του για τα
αυτοκίνητα), και όχι το μνημείο στο Παρίσι που δεν το γνώριζε καθόλου.
Όπως περιγράφει ο Jule Eisenbud στο βιβλίο του "The World of Ted Serios"
που εκδόθηκε το 1967 στη Νέα Υόρκη, ο Σέριος, όταν του ζητούσαν να
αποτυπώσει μια φωτογραφία στο φιλμ συγκεντρωνόταν, έκλεινε τα μάτια
του, έσφιγγε τα χείλη του, ενώ το μυϊκό του σύστημα φαινόταν να
βρίσκεται σε μεγάλη ένταση. Το πρόσωπό του γινόταν κόκκινο και οι
χτύποι της καρδιάς του ήταν εξαιρετικά γρήγοροι. Σε κάθε πείραμα τα
πόδια του ήταν σταυρωμένα το ένα πάνω στο άλλο, που και που το πάνω πόδι
τινασσόταν απότομα, ενώ σε όλα τα πειράματα έπινε μεγάλες ποσότητες αλκοόλ.
Κάθε φορά τα αποτελέσματα πάνω στο φιλμ ήταν εκπληκτικά, πέρα από
κάποιες περιπτώσεις στις οποίες ο Σέριος παραπονιόταν ότι η φωτογραφική
μηχανή δε θέλει να συνεργαστεί μαζί του. Όλα τα φιλμ είχαν προηγουμένως
εξεταστεί εργαστηριακά, όπως άλλωστε και ο ίδιος ο Σέριος είχε εξεταστεί
από πλήθος γιατρών, είχε ακτινογραφηθεί, ενώ στα περισσότερα πειράματα
είχε τοποθετηθεί σε διαφορετικούς ειδικούς θαλάμους, όπου η μόνη
ελευθερία που του επιτρεπόταν ήταν να μπορεί να κουνάει το κεφάλι του.
Οι μελετητές του υπέθεταν ότι χρησιμοποιούσε για την παραγωγή των
εικόνων ένα είδος ακτινοβολίας, και για το λόγο αυτό επανέλαβαν τα
πειράματα μέσα σε έναν θάλαμο με ατσάλινους τοίχους πάχους δωδεκάμισι
εκατοστών, θάλαμος ο οποίος είχε κατασκευαστεί για τη μελέτη ραδιενεργών
σωμάτων. Την ώρα που ο Σέριος εμφάνιζε τις φωτογραφίες που του
ζητήθηκαν σε ένα φιλμ που βρισκόταν 50 εκατοστά έξω από το θάλαμο , τα
όργανα δεν ανίχνευσαν την παραμικρή εκδήλωση ραδιενέργειας μέσα στο
θάλαμο. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε σε έναν άλλο θάλαμο, εφοδιασμένο με
κρύσταλλα βαμμένα με διάλυμα μολύβδου, ώστε να διακόπτονται οι ακτίνες
Χ. Τα αποτελέσματα ήταν τα ίδια με το προηγούμενο πείραμα.
Τοποθετήθηκε σε θαλάμους με τοίχους από ξύλο και πλαστικό, υλικά ειδικά
για τη διακοπή των υπέρυθρων και των υπεριωδών ακτινοβολιών. Σε όλες
τις περιπτώσεις ο Σέριος συνέχισε να δημιουργεί χωρίς κανένα πρόβλημα
τις εικόνες του πάνω στο παρθένο φιλμ.
Εκείνο που ήταν επίσης εντυπωσιακό, ήταν οι λεπτομέρειες που έβρισκες
μέσα στις φωτογραφίες του. Πολλά από τα κτίρια που του ζητήθηκαν ήταν,
όπως μας πληροφορεί ο Eisenbud, σα να είχαν φωτογραφηθεί πάνω από ένα
αερόστατο. Ο Σέριος βέβαια ποτέ δεν είχε δει τα κτίρια αυτά από μια
τέτοια οπτική γωνία, όμως ήταν ικανός να τα παρουσιάζει με κάθε
λεπτομέρεια, να τους αποδίδει τις ανάλογες σκιές και τον ανάλογο
φωτισμό. Και, πράγμα ακόμα πιο εκπληκτικό, πολλές φορές στόλιζε τα
κτίρια με λεπτομέρειες που στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν, τα έβλεπε
δηλαδή με το δικό του μάτι, με τη δική του οπτική.
Ο Τεντ Σέριος μπορούσε, συγκεντρώνοντας τη σκέψη του πάνω σ' ένα
φωτογραφικό φιλμ, να επηρεάσει τη χημική σύστασή του επιβάλλοντας τη
λειτουργία των εγκεφαλικών του κυττάρων πάνω στην επίστρωσή του. Είναι
επίσης γνωστό πως ορισμένα άτομα, όταν ασχολούνται έστω και ελάχιστα με
τα φυτά του κήπου τους, έχουν εκπληκτικά αποτελέσματα, ενώ μερικά άλλα,
δίνουν όλον τους τον εαυτό στη φροντίδα των φυτών τους για εβδομάδες
ολόκληρες, βλέπουν όμως τα φυτά τους να μην προκόβουν καθόλου.
Πρόκειται για άτομα προικισμένα με ψυχοκινητικές ικανότητες; Αν οι
ικανότητες αυτές υπάρχουν, που όπως όλα δείχνουν υπάρχουν, αποτελούν
σπάνιες ιδιότητες κάποιων προικισμένων ατόμων, ή αποτελούν φυσικά
χαρίσματα που έχει κάθε άνθρωπος, χωρίς να μπορεί όμως να τα αναπτύξει
στο βαθμό που θα επιθυμούσε; Η περίπτωση του Τεντ Σέριος δεν μπόρεσε να
δώσει απάντηση σ' αυτό το τεράστιο για την παραψυχολογία θέμα, απ' ότι
φαίνεται θα χρειαστούν πολλά ακόμα ανάλογα εντυπωσιακά πειράματα και
πολλοί ακόμα εντυπωσιακοί άνθρωποι του σιναφιού του για να βγουν
ανάλογες εντυπωσιακές απαντήσεις.
supernatural.gr
-- Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει : Να ζει κανείς ή να μη ζει; William Shakespeare, Άμλετ ________________________________________________________________________ Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων https://anekdota.duckdns.org ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___ ________________________________________________________________________
- Επόμενο μήνυμα: Έβελυν: "Άλιστερ Κράουλεϋ"
- Προηγούμενο μήνυμα: Έβελυν: "Swedenborg"
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]