(nil): Nikos Tsekhs (ntsek(@)freemail.gr)
Ημερομηνία: Κυρ 11 Απρ 2004 - 21:39:09 EEST

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

Την εποχή που η Ελλάδα προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές της χούντας,
οι ελβιελοφορεμένοι πολίτες της δεν άργησαν να αναγάγουν σε αντικείμενα
κοινωνικής καταξίωσης (ίσως και
λατρείας) οτιδήποτε έγραφε Adidas, Nike ή Polo στην ούγια. Προηγήθηκαν
τα Lacoste και τα Fred Perry, ακολούθησαν τα Timberland, τα Sebago, και
όχι μόνο.

Τα φανφαρώδη "Ζήτω η Ελλάς", παραγγελιά των πραξικοπηματιών, ξέφτισαν
πρόωρα στην συνείδηση του Έλληνα και πετάχτηκαν στην σκοτεινότερη γωνιά
του πλυσταριού, δίπλα σε ένα ή δυο
καταταλαιπωρημένα ζευγάρια Zita Hellas. Ήρθε, για να μείνει, η
φιλελεύθερη εποχή της Coca Cola και του hamburger, της disco, του rock
club και του roof garden, του thanks, του ok και του
sorry. Οτιδήποτε ξενικό (κατά προτίμηση αμερικάνικο) ήταν in, ήταν must.
ακόμη και στον προφορικό λόγο (από τις φωτεινότερες και ανθεκτικότερες
στον χρόνο εξαιρέσεις, ο "μαλάκας").
Η απέλπιδα κυβερνητική καμπάνια του "ΕΠΙΜΕΝΕΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ" (για όσους την
θυμούνται) με σήμα κατατεθέν τα... αστικά λεωφορεία, απέτυχε παταγωδώς.
Υπήρχε οικογένεια που μπορούσε να σπουδάσει τα
παιδιά της στο εξωτερικό και δεν το έκανε; Άλλωστε, οι -επιμένοντες
ελληνικά- τότε κυβερνήτες μας, σε ξένες χώρες είχαν σπουδάσει. Το ίδιο
και τα παιδιά τους που μας κυβερνάνε σήμερα (για
μαλάκες ψάχνετε;).
Έτσι με μεγάλωσαν εμένα: μέσα από τη πόρτα του σχολείου να τιμώ τους
προγόνους μου κι έξω από αυτήν να δοξάζω τους ξένους. Όχι όλους, μόνο
τους δυνατούς και οικονομικά εύρωστους και κυρίως
τους Αμερικάνους. Και όπως οι περισσότεροι συνομήλικοί μου, για μεγάλο
διάστημα προτιμούσα το δεύτερο (αλήθεια, ποιος «μαλάκας» είπε πως
είμαστε αντιαμερικάνικος λαός;).

- ο . ο . ο .

«Αφού θα σπουδάσεις σε καπιταλιστική χώρα, ποιος ο λόγος να μην το
κάνεις στο κατεξοχήν τους πρότυπο, την Αμερική;» Αδιάσειστο επιχείρημα
οικογενειακής φίλης, σπουδαγμένης στο Columbia, στους
ενδοιασμούς μου αν ήθελα να σπουδάσω στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην
Αμερική (το θέμα των Πανελληνίων Εξετάσεων με την "αρωγή" και την
"ευδοκίμηση" ακόμα μνημονεύεται στα φροντιστήρια, εγώ
έτυχε να το γνωρίσω από πρώτο χέρι).
Τελικά αποφάσισα την λύση της. πάπιας: να κολυμπήσω πρώτα στα ρηχά,
πηγαίνοντας σε ένα από τα ανθίζοντα εκείνη την εποχή αμερικάνικα
κολέγια, και μετά να δοκιμάσω στα βαθιά, να αναχωρήσω
δηλαδή για την "γη της επαγγελίας", την φοβερή και τρομερή Αμερική. Έτσι
κι έκανα (μαλάκας ήμουνα;)

- ο . ο . ο .

Steve: Where are you from?
Spiros: Greece.
Steve: Oh yes, Greece. that island in the Mediterranean Sea, right?
Yes, yes. the one you also call Mykonos, right?

Sharon: Where are you from?
Spiros: Greece.
Sharon: Yes, I knew it! Welcome to the States. You know, I always liked
guys from the Middle East.

Συνειρμικά (όχι όμως και υπεραπλουστευτικά, αφού ατύχησα να έχω
εκατοντάδες παρόμοιες στιχομυθίες όσο διάστημα έζησα στο. πρότυπο του
καπιταλισμού), μέχρι τα 20 μου με μάθαιναν να θαυμάζω
(ακόμα και να φοβάμαι) έναν λαό του οποίου τα .συνομήλικα- παιδιά
νομίζουν ότι η Ακρόπολη βρίσκεται στην Μέση Ανατολή και ότι ο Μέγας
Αλέξανδρος ήταν καπετάνιος. Φανταστείτε να με έλεγαν και
Σπύρο (για μαλάκες ψάχνετε;). Δώδεκα χρόνια μετά, στις 11 Σεπτεμβρίου
2001, το Μεγάλο Μήλο σπαράζει ξεφλουδισμένο για τον χαμό των πρωτότοκων
διδύμων του. Όλοι μιλάνε για απομυθοποίηση της
Αμερικής. Σχεδόν όλοι, ανάμεσα στις εξαιρέσεις κι εγώ (φαντάζομαι και
αρκετοί ακόμα σαν κι εμένα). Όχι, εγώ δεν απομυθοποίησα την Αμερική στις
11 Σεπτεμβρίου του 2001. Άρχισα να το κάνω στις
11 Σεπτεμβρίου 1988 και το ολοκλήρωσα στις 11 Σεπτεμβρίου του 1990.
Χρειάστηκε να περάσουν δυο χρόνια για να πιστοποιήσω ό,τι κατάλαβαν οι
υπόλοιποι μέσα σε μισή ώρα. και έντεκα χρόνια
αργότερα. Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα ξαναπήγαινα να
σπουδάσω στην Αμερική; Φυσικά ναι. Ουδέποτε υποστήριξα ότι δεν αγάπησα
την Αμερική, μόνο ότι την απομυθοποίησα (μαλάκας
είμαι;).

- ο . ο . ο .

Αγάπησα την Αμερική, ψεύτης δεν είμαι. Εκείνη όχι. Με αγκάλιασε από την
πρώτη στιγμή, με σεβάστηκε ως πολίτη, μου εξασφάλισε εξαρχής ως φοιτητή
ζηλευτό εξοπλισμό, εκπαιδευτικό προσωπικό και
περιβάλλον, ανέχτηκε πρόθυμα την βαριά μου προφορά, δεν με ξεχώρισε ποτέ
για την καταγωγή μου, αναγνώρισε αμέσως όλα μου τα δικαιώματα, με έμαθε
να εμπιστεύομαι το κράτος και τους συμπολίτες
μου. Δεν με αγάπησε όμως, απλά μου πρόσφερε ό,τι μπορούσα να πληρώσω,
αφήνοντάς μου πάντα την αίσθηση του δικαίου και της ισονομίας. Εξάλλου,
ποτέ δεν μου υποσχέθηκε ότι θα με αγαπήσει. Ήταν
εξαρχής ειλικρινής, ξεκαθαρίζοντάς μου ότι η σχέση μας εξαρτάται πρώτα
και πάνω απ’ όλα από τις οικονομικές μας συναλλαγές. Ήταν συνεπής.
Εγώ πάλι, κατά καιρούς την μίσησα την Αμερική, την συμπάθησα, την
χλεύασα, την αναγνώρισα, την σεβάστηκα, την κορόιδεψα και τελικά την
αγάπησα. Πρώτα την απομυθοποίησα και μετά την
αγάπησα. Και έφυγα.
Αγάπησα την Αμερική για έναν κυρίως λόγο: γιατί με έκανε πιο Έλληνα! Με
έκανε τόσο πιο Έλληνα που δεν άντεξα άλλο κοντά της.
Εκεί χόρεψα το πρώτο μου ζεμπέκικο, εκεί δημιούργησα την πρώτη μου
ελληνική συλλογή δίσκων, εκεί λαχτάρισα τις ρίζες και τις παραδόσεις
μου, εκεί απαίτησα και πέτυχα την καθαρότητα της γλώσσας
μου, εκεί εκτίμησα το χιούμορ των ασπρόμαυρων ελληνικών ταινιών, την
καλοκάγαθη (ακόμα και κουτοπόνηρη) ζεστασιά των ελληνικών χωριών, την
ομορφιά των Ελληνίδων, την ντομπροσύνη των Ελλήνων,
εκεί λαχτάρησα την ελληνική φύση, την πνευματικότητα του Ηρωδείου και
της Ακρόπολης, την ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας μου.
Στην Αμερική πιστοποίησα, αποδέχτηκα και ενίσχυσα
την ελληνικότητά μου!
Τα ελληνικά μου ήθη και έθιμα, η γλώσσα μου, οι παραδόσεις μου και οι
πρόγονοί μου ήταν (και είναι) αυτά που με ξεχώριζαν ως οντότητα, ως
προσωπικότητα, ως άνθρωπο μέσα σε όλο εκείνο το
πολυεθνικό μωσαϊκό που ζει στην Αμερική. Και όχι μόνο δεν αποποιούμαι τα
χαρακτηριστικά της φυλής μου (ελαττώματα για άλλες φυλές), αλλά τα
ενισχύω κιόλας. Δεν θα απορροφηθώ από κανέναν, θα
ξεχωρίζω πάντα ως Έλληνας.

- ο . ο . ο .

Η Ελλάδα ποτέ δεν ήταν συνεπής απέναντί μου. Ούτε είναι. Ίσως μάλιστα να
μην με αγάπησε ποτέ της ούτε κι αυτή, όπως ακριβώς και η Αμερική.
Ειρωνικό δεν είναι; Η καθεμία τους προσπάθησε να με
κάνει να αγαπήσω την άλλη, χωρίς όμως καμιά τους να αγαπήσει εμένα.
Μέχρι να πεθάνω θα τρώω φέτα, λάδι, κοκορέτσι και σπληνάντερο, θα
καπνίζω σαν φουγάρο, θα γουστάρω γκόμενες με πιασίματα (ας γαμήσουν οι
άλλοι τα κόκαλα), θα θεωρώ την φασίνα του σπιτιού
γυναικεία δουλειά και του αυτοκινήτου αντρική, θα βλέπω μπάλα και θα
σιχαίνομαι το baseball, θα βγάζω έξω και θα πληρώνω τη γυναίκα μου και
θα απαιτώ να μου μαγειρεύει (και στους φίλους
μου) όταν μένουμε μέσα, θα πηγαίνω για ούζα όταν οι άλλοι πάνε
γυμναστήριο, θα πλακώνω όποιον μου βρίσει την μάνα, θα τραπεζώνω 20
νοματαίους στην γιορτή και τα γενέθλιά μου, θα πηγαίνω και
στα μπουζούκια και στο Ηρώδειο, με κάποιο μαγικό τρόπο θα χαλάω
περισσότερα λεφτά απ’ όσα βγάζω, θα δουλεύω άλλοτε 18 ώρες κι άλλοτε
καθόλου, θα πηγαίνω φαντάρος και θα ψηφίζω γιατί έτσι
πρέπει κι όχι όποτε κάνω κέφι, γενικώς δεν θα χωνεύω τους Τούρκους και
θα ζηλεύω τους Ιταλούς, θα θεωρώ άσχετους τους Αμερικάνους και αδερφές
τους Άγγλους, θα τα ρίξω στην κουμπάρα μου όταν
βρω ευκαιρία, δεν θα προδώσω τον καλύτερα μου φίλο αν δεν με προδώσει
πρώτος εκείνος, θα στείλω μπουρδελότσαρκα το γιο μου πριν κλείσει τα 13
και θα κόψω τα πόδια της κόρης μου αν πηδηχτεί στα
13 (εννοαείται θα τους στείλω και τους δυο στο εξωτερικό για σπουδές),
θα πασχίσω για την υστεροφημία μου αλλά και για το καλό μου όνομα στην
γειτονιά, αν χρειαστεί θα πάρω στο σπίτι μου την
μάνα μου όπως και την πεθερά μου, θα βρίζω τους πολιτικούς μέχρι να τους
ξαναψηφίσω, θα θέλω να αναγράφεται η θρησκεία μου στην ταυτότητά μου και
δεν θα αφήσω κανέναν Αλβανό να σηκώσει την
σημαία μου στην παρέλαση.

- ο . ο . ο .

ΚΟΥΙΖ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑΣ
Ρεπόρτερ: Ξέρεις τι γιορτάζουμε σήμερα, 28η Οκτωβρίου;
Μαθητής : ΟΧΙ
Είναι μαλάκας ο μαθητής ή Έλληνας;

(Εξαρτάται από το αν είναι μαλάκας ο ρεπόρτερ ή απλά ψάχνει για μαλάκες.
Γιατί Έλληνας είναι σίγουρα, αλλιώς πως θα σκεφτόταν να ρωτήσει τέτοια
μαλακία;)

www.mpakouros.net

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
Η σκηνή: ένα κοτόπουλο στην άκρη του δρόμου. Τον διασχίζει.
Ερώτηση: Γιατί το κοτόπουλο διέσχισε τον δρόμο;
ΠΛΑΤΩΝΑΣ:
Για το καλό του. Στην άλλη πλευρά βρίσκεται η αλήθεια.
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: Έβελυν: "Oι γκέισες της μόδας"
• Προηγούμενο μήνυμα: Nikos Tsekhs: "Οι γυναίκες και τα καλά παιδιά"
• Επόμενο στο thread: Nikos Tsekhs: "Re: Ο "μαλάκας" ο Έλληνας"
• Απάντηση: Nikos Tsekhs: "Re: Ο "μαλάκας" ο Έλληνας"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]