(nil): Nikos Tsekhs (ntsek(@)freemail.gr)
Ημερομηνία: Παρ 21 Μαΐ 2004 - 14:15:46 EEST
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]
Αν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω.
Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω -
που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ)
που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ' εγώ εκεί
απ' τες πολλές μονάδες μια. Μες στ' ολικό ποσό
δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ'αρκεί.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1897)
Η καριέρα του ξεκίνησε με έναν κακό οιωνό. Στα επτά του παράτησε το
πιάνο και ασχολήθηκε με τη Βυζαντινή Μουσική. Όταν ήταν μόλις στα οκτώ,
ετοιμαζόταν να δώσει την πρώτη του μίνι - "συναυλία" στα Χανιά. Η
επιτροπή Λαϊκής επιμόρφωσης είχε ναυλώσει 50θέσιο πούλμαν από την
κωμόπολη που έμενε, την Κίσσαμο, για το γεγονός. Μα η ψυχολογία του
νεαρού καλλιτέχνη κλονίστηκε όταν είδε πως στο πούλμαν ήταν μόνο αυτός,
ο κυρ-Μιχάλης ο δάσκαλός του στο δημοτικό, η μάνα του και η υπεύθυνη της
λαϊκής επιμόρφωσης. Ουδείς εκπρόσωπος φορέα του τόπου, ουδείς γείτονας,
ουδείς φίλος. Η συναυλία πήγε καλά και ο μικρός πήρε πολλά συγχαρητήρια.
Μάλιστα κάποιος φιλόμουσος δημοσιογράφος έγραψε τα καλύτερα λόγια την
επόμενη μέρα σε τοπική εφημερίδα των Χανίων. Δεν παρέλειψε φυσικά να
αναφερθεί στο γεγονός της απουσίας των "οικείων" του νεαρού καλλιτέχνη
και ιδιαίτερα των εκκλησιαστικών αρχών (παπάδων, δεσπότη) του τόπου.
Μέσα του υπήρχε έντονη η τάση να τα παρατήσει ως μάταια, χωρίς κι αυτός
να ξέρει γιατί. Δέχτηκε πολλές "ενέσεις" εμψύχωσης από το δάσκαλό του
στη μουσική ώστε να ξαναρχίσει να ασχολείται, αν και η μείωση της
απόδοσής του ήταν ήδη εμφανής. Τα παιδιά, όμως, όπως θα ξέρετε, δε
χάνουν εύκολα τον ενθουσιασμό τους, εκτός κι αν τους συμβεί κάτι
εξαιρετικά δυσάρεστο, τραυματικό. Έτσι, συνέχισε να ασχολείται και η
απόδοσή του επέστρεψε καλύτερη από πριν.
Στα δεκατέσσερά του δέχτηκε ισχυρό πόλεμο ζήλειας από τους "συναδέλφους"
του. Το ενοριακό συμβούλιο της εκκλησίας του πολιούχου συνεδρίασε νύχτα
προκειμένου να βρεθεί τρόπος να απομακρυνθεί το "ανώριμο παιδί" με την
"παιδική φωνή" από τη θέση που δικαιωματικά άξιζε (ως πιο κατηρτισμένο
και ικανό από τους άλλους) και το κατάφερε, εγκαθιστώντας έναν (μαϊμού
όπως αποδείχτηκε αργότερα) μουσικό άρτι επαναπατρισθέντα από τας Αθήνας
στη θέση του παιδιού και μάλιστα επί πληρωμή. Αργότερα αποδείχτηκε ότι η
κίνηση αυτή ήταν απλά μέρος της εκπλήρωσης μιας μυστικής πολιτικής
δέσμευσης (ρουσφέτι) του δεσπότη να "βολέψει" τον άρτι αφιχθέντα από τας
Αθήνας μαϊμού μουσικό. Κι αυτόν και τον αδερφό του.
Ελάχιστες ημέρες αργότερα και ως καθαρή σύμπτωση, μια γειτονική εκκλησία
είχε ανάγκη από ψάλτη και έτσι ο μικρός βρέθηκε πρωτοψάλτης, ως λύση
ανάγκης, όχι ως επιλογή. Εκεί παρ' ελπίδα αποδείχτηκε περίτρανα ότι τη
θέση την άξιζε (αρχή άνδρα δείκνυσι που λένε) και -τω όντι- ήταν
ικανοποιημένος και αυτός και οι "εργοδότες του". Ταυτόχρονα έβγαζε ένα
ικανό χαρτζιλίκι και παράλληλα συνέχιζε τις σπουδές του στο ωδείο μέχρι
που πήρε πτυχίο και έγινε καθηγητής της βυζαντινής μουσικής. Του δόθηκε
μάλιστα η ευκαιρία να εμφανιστεί δύο φορές σε μεγάλη ορθόδοξη εκκλησία
της Γερμανίας, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις. Καταχωρήθηκε ως
αναγνωρισμένος καθηγητής μουσικής στο επίσημο λεξικό ελλήνων
καλλιτεχνών. Έγιναν επαινετικές αναφορές γι' αυτόν και το έργο του από
βιβλία, περιοδικά και εφημερίδες. Στα δεκαεννιά του μετακόμισε στην
Πάτρα για να σπουδάσει μαθηματικά και όπως αργότερα του εξομολογήθηκαν η
απουσία του από την Κίσσαμο ήταν παραπάνω από αισθητή. Κι αυτός φυσικά
τους είχε στην καρδιά του γιατί ήταν σταθμός για τα εφηβικά του χρόνια
και την μετέπειτα εξέλιξή του και ιδιαίτερα τον πιο αγαπημένο του απ'
όλους, το συνάδελφό του τον κυρ-Κώστα που δυστυχώς για την κοινωνία τους
δεν είναι πια στη ζωή.
Μεγάλη πόλη η Πάτρα άρα πίστευε ότι έχει πιο πολλές ευκαιρίες να
τελειοποιηθεί εκεί εκτός από τον τομέα των μαθηματικών και στον τομέα
της μουσικής. Οι σπουδές του όμως σημαδεύτηκαν από φοβερά προβλήματα που
δε μας ενδιαφέρουν τώρα. Η δε μουσική του, μαζί με το ανδρικό του
φιλότιμο, έμελλε να υποστεί ένα σοβαρότατο πλήγμα. Μετά από τρία χρόνια
απραγίας και απλής συμμετοχής του σε στιλ κομπάρσου σε χορωδίες, με τη
βοήθεια ενός ντόπιου Πατρινού φίλου του και συναδέλφου βρήκε τελικά μια
κουτσο-θέση αριστερού (β') ψάλτη σε ένα παρεκκλήσι και έβγαζε εξήντα
χιλιάρικα δραχμές το μήνα (σπουδαία υπόθεση για ένα φοιτητή).
Εκεί βέβαια υπήρχε ένα νέο, κωμικοτραγικό πρόβλημα: Ο αριστερός
(δεύτερος) ψάλτης ήταν καλύτερος από το δεξιό, γεγονός που αποτελούσε
πρωτάκουστη δυσφήμιση για τις θεόπνευστες επιλογές του προϊσταμένου
αρχιμανδρίτη του ναΐσκου. Ο αρχιμανδρίτης το καταλάβαινε καλά και
σφιγγότανε, αλλά τελικά βρήκε τρόπο να το επιλύσει: Έκρυψε το μικρόφωνο
του ψαλτηριού και διέδωσε ότι το έκλεψε ο αριστερός ψάλτης (ο πεινάλας
φοιτητής). Σαφώς επιπόλαια κίνηση γιατί επρόκειτο για μια αντίκα
μικρόφωνο που όμοιά τους δεν έχουν ούτε οι γύφτοι που φωνάζουν
"πατάτες". Ο νεαρός φοιτητής όμως καθότι υπερήφανος Κρητικός, ψάχνοντας
το βρήκε σ' ένα συρτάρι του ιερού, τυλιγμένο με λευκά τραπεζομάντιλα σαν
να ήταν ιερό σκεύος. Τη δε σιδερένια βάση του μικροφώνου τη βρήκε
κρυμμένη στην τουαλέτα - καμπινέ (ω ναι!) του ναΐσκου και καλυμμένη με
ένα κόκκινο βελούδο. Η συνέχεια ήταν πρωτόγνωρη για τα εκκλησιαστικά
χρονικά: Την ώρα της λειτουργίας οι πιστοί άκουγαν με το ένα αυτί τον
παπά να βγάζει τα άγια και με το άλλο το νεαρό ψάλτη να ρίχνει καντήλια.
Φυσικά παραιτήθηκε, παρότι οι εξήντα χιλιάδες του έλειψαν.
Δεν ξανασχολήθηκε με τη μουσική. Κανείς από τότε δεν τον ξανάκουσε ούτε
τον ξαναείδε σε εκκλησία. Πολλοί είπαν ότι δεν πηγαίνει ούτε ως απλός
πιστός. Οι κύκλοι του αρχιμανδρίτη αστραπιαία διέδωσαν ως κάλυψη ότι ο
νεαρός είναι ομοφυλόφιλος, αλκοολικός, σατανιστής, ναρκομανής, άσωτος
και ότι τον έδιωξαν λόγω της αντιεκκλησιαστικής του συμπεριφοράς και
έλλειψης συνεργατικού πνεύματος, φήμες που εξαπλώθηκαν πολύ πιο έξω από
τους εκκλησιαστικούς κύκλους, καθότι ο νεαρός ήταν πολύ κοινωνικός και
δημοφιλής. Οι φήμες αυτές είχαν επιπτώσεις στον κοινωνικό του κύκλο τον
οποίο ελαχιστοποίησαν, ή πιο σωστά εξαφάνισαν εντελώς. Ο νεαρός φοιτητής
και τέως φιλόδοξος μουσικός κλείστηκε σε ένα δωμάτιο μόνος του και
πέρασε δύσκολα τα δυο τελευταία χρόνια των σπουδών του, αποφεύγοντας να
απαντήσει στο τηλέφωνο και βγαίνοντας έξω μόνο νύχτα και μόνο για να
αγοράσει τσιγάρα. Ο δε αρχιμανδρίτης υπάρχει ακόμα. Φοράει τα
χρυσοποίκιλτα άμφιά του και βγάζει πομπώδη κηρύγματα εις τύπον Εωσφόρου
και τόπον Χριστού του Παντοκράτορος.
-- Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει : Ξέρεις ότι είναι Δευτέρα όταν ξυπνάς και είναι Τρίτη. Garfield ________________________________________________________________________ Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων https://anekdota.duckdns.org ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___ ________________________________________________________________________
- Επόμενο μήνυμα: George Anagnostopoulos: "Στου χαντάκ..."
- Προηγούμενο μήνυμα: akis: "πως σκέφτεστε;"
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]