(nil): Black & Yellow Media & Advertising (ptyon(@)otenet.gr)
Ημερομηνία: Δευ 30 Αυγ 2004 - 02:39:34 EEST
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]
ΕΔΩ ανέκδοτο ΕΚΕΙ συνημμένο με τα σώψυχα.
Ένας τύπος κάνει τον περίπατό του και περνά έξω από μια μεγάλη βόλα με
κήπους, γκαζόν, συντριβανάκια, κλπ.
Ξαφνικά το μάτι του παίρνει ένα ζευγάρι ολόγυμνων που πηδιούνται πίσω
από ένα θάμνο. Πιο εκεί ένα άλλο ζευγάρι το κάνουν στη στάση του σκύλου.
Ακούει βογγητά και φωνές, κοιτάζει λίγο πιο πέρα ένα άλλο ζευγάρι τα ίδια.
θεωρώντας ότι αυτό προσβάλλει τη δημόσια αιδώ, πηγαίνει και χτυπάει το
κουδούνι της πόρτας. Του ανοίγει μια καλοντυμένη κυρία.
-Έχετε υπ' όψιν σας τις δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα στον κήπο σας;
ρωτά αυστηρά. Τι σόι σπίτι είναι αυτό;
-Μπουρδέλο!, του απαντά ευγενικά η κυρία. Προσφέρουμε χαρά στους
στερημένους.
-Και είναι ανάγκη αυτά να γίνονται στον κήπο; ξαναρωτά θυμωμένος ο τύπος.
-Ξέρετε..., λέει η κυρία.
...
.
...
.
...
.
...
.
...
.
...
.
...
.
...
.
...
.
...
.... Σήμερα είναι Τετάρτη και έχουμε λαϊκή αγορά...
Πολύ ωραία είναι η λίστα μας. Γράφουμε όλοι μας το μακρύ και το κοντό μας και καμιά φορά παρεξηγούμαστε που βρίσκεται κάποιος να γράψει κάτι διαφορετικό από αυτό που πιστεύει ο εαυτούλης μας και ας είναι αυτό το "διαφορετικό" πιστεύω όλου του υπόλοιπου γνωστού κόσμου-πλην ημών βεβαίως.
Αλλά αυτό συμβαίνει όταν όλοι αποφασίζουν πως οι κανόνες - τους οποίους υποτίθεται αποδεχτήκαμε πριν μπούμε στη λίστα, στην οποία οικειοθελώς μπήκαμε, δεν μας ζόρισε κανείς- είναι για να τους γράφουμε εκεί που δεν τους πιάνει μελάνι.
Βέβαια δεν μπορώ να μην απορήσω και να μη διαφωνήσω με μερικούς, γι' αυτό και γράφω αυτές τις αράδες. Διότι κατά καιρούς εμφανίζονται πολλά φρούτα, που νομίζουν πως είτε κατέχουν τη γνώση όλου του κόσμου, ή -το χειρότερο- ότι είναι απευθείας απόγονοι του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Μεγάλου Κωνσταντίνου, των Κομνηνών και άλλων δυνάμεων.
Όπως βλέπετε, ό,τι γράφω το αποστέλλω σε συνημμένο. Που σημαίνει πως αυτά που πιθανόν διαβάζετε κάποιοι αυτή τη στιγμή δεν θα τα διαβάσει κανείς άλλος στο μέλλον, γιατί πολύ απλά τα συνημμένα διαγράφονται από το αρχείο της λίστας (εκτός και αν κάτι άλλαξε και δεν το πήρα χαμπάρι...) Και τα στέλνω σε συνημμένο γιατί, μ' αυτά που λέω πολλοί Έλληνες διαφωνούν. Όχι απαραιτήτως γιατί έχουν αντίθετη άποψη, αλλά γιατί τις περισσότερες φορές μη έχοντας κάτι να βγάλουν μέσα από το σακί της ημιμάθειάς τους, οφείλουν να διαφωνήσουν. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως το μνημείο της δικής μου -ενδεχόμενης- βλακείας θα πρέπει να μείνει εκεί στο αρχείο να το διαβάζουν εσαεί (μαζί με τις ενδεχομένως το ίδιο βλακώδεις ανταπαντήσεις) και τα ανιψάκια μου που σε λίγο θα μάθουν να κάνουν το πρώτο τους σερφάρισμα.
Είχα πολύ καιρό να γράψω και αφού κατά καιρούς διαβάζω όσα γράφονται...χμμμ... απλά είχα την ανάγκη να πω τα εξής:
Βαρέθηκα τους έλληνες που κατατρέχονται από επαρχιωτισμό και αρχοντοχωριατισμό. Με λίγα λόγια, βαρέθηκα να ακούω τι καλό λένε για τους έλληνες οι ξένοι, οι ίδιοι ξένοι που μέχρι πριν λίγο καιρό έλεγαν κακά για μας, και πριν από αυτό έλεγαν άλλα καλά για μας, και πριν από αυτό έλεγαν άλλα κακά για μας... και τελειωμό δεν έχει. Για τον ίδιο λόγο βαρέθηκα τους έλληνες που φουσκώνουν από υπερηφάνεια που οι «Μεγάλοι της Δύσης» τους δίνουν συγχαρητήρια και οι ίδιοι πάλι καταριούνται θεούς και δαίμονες όταν οι «ανθέλληνες κουτόφραγκοι μασόνοι» τους τα χώνουν. Δεν έχω καμιά ανάγκη να με παινεύουν και δεν φοβάμαι όποιον με κατακρίνει. Να είναι καλά τα χέρια μου και το μυαλό μου να αποδεικνύω ποιος έχει δίκιο. Και πάλι τότε δεν περιμένω να εισπράξω εύσημα. Όποιος θέλει να πάει μπροστά δεν γυρνά πίσω να μαζέψει τίτλους, φτιάχνει καινούριους δρόμους και δεν σταματά εκεί.
Βαρέθηκα τους έλληνες που χαζογελάνε σαν μαλακισμένα παρθενάκια και έχουν αναγάγει την τεμπελιά, το «ραχάτι», το ρουσφέτι, την καθυστέρηση και το «όλα-στο-τσακ» σε ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του έλληνα. Χαρακτηριστικά ενός ανατολίτη είναι αυτά, παλιότουρκε μιγάδα. Γιατί αν ανατρέξω στην Κλασσική Ελλάδα θα ανακαλύψω Έλληνες που δεν μασάγανε και ό,τι είχαν να κάνουν το έκαναν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Αλλά τι σχέση έχουμε όλοι εμείς με εκείνους;
Βαρέθηκα τους έλληνες που πιστεύουν πως είναι απόγονοι του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Μ. Αλεξάνδρου, του Μ. Κωνσταντίνου και των Κομνηνών και δεν ξέρω ποιών άλλων. Και τους βαρέθηκα, όχι γιατί δεν είναι απόγονοι (που Δεν Είμαστε) αλλά γιατί ούτε καν έχουν διαβάσει γι' αυτούς ποιοι ήταν, τι έκαναν σε αυτόν τον κόσμο, πόσο, πως και που επηρέασαν τη ζωή σε αυτόν τον πλανήτη και- κυρίως- ΤΙ λένε. Και όταν λέω να διαβάσουν, εννοώ βιβλία πέρα από το βιβλίο ιστορίας του επίσημου ελληνικού κράτους (το οποίο είναι και το μόνο που έχει διαβάσει το 99% αυτών που λένε κάτι τέτοια περί προγόνων). Και όταν λέω να διαβάσουν, εννοώ να διασταυρώσουν από διάφορες πηγές αυτά που διαβάζουν και όχι να τρώνε κουτόχορτο. Αλλά ο έλληνας ούτε διαβάζει, ούτε συγκρίνει: ό,τι πάει με τα νερά του το εξυψώνει, ό,τι του πάει κόντρα το διαολοστέλνει με μιαν απλή και φασίζουσα συλλογιστική: έτσι γουστάρει.
Βαρέθηκα τους έλληνες που πιστεύουν σε αόριστα και συγκεχυμένα πράγματα όπως ας πούμε την «Εθνική υπερηφάνεια»: δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, κορόιδο έλληνα, η υπερηφάνεια είναι προσωπική και όχι συλλογική υπόθεση. Βέβαια, για να κατανοήσεις κάτι τέτοιο θα πρέπει να βγάλεις από το μυαλό σου πως αποτελείς μέρος του «ελληνικού έθνους», γιατί ούτε αυτό υπάρχει. Και είναι πολύ δύσκολο να σε πείσει κάποιος (ακατόρθωτο, για την ακρίβεια), γιατί έτσι σου έμαθαν να πιστεύεις και να λες, αλλά ποτέ δεν το διασταύρωσες. Αλλά όλα εκείνα που σου περάσανε για κοινά χαρακτηριστικά του «ελληνικού έθνους» είναι όλα χαρακτηριστικά που - μας μάθανε ότι- χαρακτηρίζουν το «τουρκικό έθνος». Ούτε ένα δεν θα βρεις που να μπορείς να το κατατάξεις ως «ελληνικό» (όχι ότι το «τούρκικο έθνος» είναι λιγότερο παραμύθι, αλλά αυτό ας το λύσουν οι ίδιοι).
Βαρέθηκα ως εκ τούτου τον κρυπτορατσισμό των ελλήνων που πιστεύουν πως έχουν όλα τα δικαιώματα επί παντός ανθρώπου και αντικειμένου μόνοι αυτοί σε ολόκληρο πλανήτη. Μια χεσιά τόπος και μια χούφτα άνθρωποι με τόσο μεγάλη έπαρση είναι πραγματικά απίστευτο. Και το χειρότερο είναι να πιστεύεις μια ζωή πως είσαι ο κατατρεγμένος και ο αδικημένος σ' αυτήν τη ζωή. (Φαίνεται πως ο Νίκος Ξανθόπουλος έχει δημιουργήσει σχολή). Μια ζωή μυξοκλαίς σαν γκόμενα που της έσπασε το τακούνι. Και αυτή η νοοτροπία είναι ίδιον του «ελληνικού έθνους» ή την έχεις βγάλει απ' έξω; Φασιστάκος που έχει αναγάγει τον εαυτούλη του σε ύψιστη αξία, ένα κοσμικό κέντρο γύρω από το οποίο περιστρέφονται όλοι οι υπόλοιποι.
Βαρέθηκα ό,τι είναι προς το «εθνικόν συμφέρον» (άλλη μία αόριστη, ασαφής, μυθοποιημένη και γενική έννοια) να το βαπτίζεις καλό, έλληνα. Αλλά ισχύει ακριβώς το αντίθετο: μόνο ό,τι είναι καλό αναγνωρίζουμε ως «εθνικό» ως γνωστόν. Γνωστόν; Μπα... Αν ήταν έτσι, ας πούμε σήμερα το απόγευμα δεν θα γινόμασταν χοντρά μαλάκες γιουχαΐζοντας κάποιον αντίπαλο γιατί ήταν καλύτερος από τον έλληνα (και μη πει κανείς ότι μετά τον χειροκρότησαν- αν δεν έδειχνε την συμπεριφορά που έδειξε ο Νικολαΐδης ακόμα θα βρίζαμε τον Κορεάτη). Το «εθνικό συμφέρον», αυτή η παπαριά που μας μάθανε στο σχολείο δεν υφίσταται. Ακόμα και όταν πρόκειται για τα Ίμια δεν πρόκειται για την επιβίωση κάποιου «έθνους». Το «έθνος», αν υποθέσουμε ότι υφίσταται ως έννοια, κινδυνεύει μόνο όταν εξαφανιστεί βιολογικά, αλλιώς μπορεί να υφίσταται διεσπαρμένο σε όλον τον κόσμο. Το κρατικό συμφέρον (δηλαδή το σύνολο των ατομικών συμφερόντων που εκπροσωπείται) είναι εκείνο που κινδυνεύει αν χαθούν τα Ίμια. Ο Έλληνας, για να θυμηθούμε και λιγάκι από Όμηρο, είναι
«άδομος» χωρίς σπίτι δηλαδή. Γι' αυτό και πήγε σε όλον τον κόσμο. Όχι σαν τον έλληνα που κλειδώνεται και αμπαρώνεται σε 10 τετραγωνικά κλουβί και δεν κουνάει ρούπι.
Αλλά ο φοβιτσιάρης που σκιάζεται και τη σκιά του ακόμα εκ των πραγμάτων κάποια στιγμή βγαίνει και ήρωας από το πουθενά. Αυτό όμως δεν τον κάνει και εξ αντικειμένου ήρωα, αλλά μόνον «κατά συνθήκην και περίστασιν». Γι' αυτό και όταν κάποιες φορές αναδεικνυόμαστε δεν σημαίνει πως ντε και καλά το αξίζαμε.
Κατά τα άλλα, καλά και αναμενόμενα. Και τα «Κεντέρης-Κεντέρης». Δηλαδή ο Κεντέρης είναι αθώος. Και η Θάνου; Ποιος φώναξε για τη Θάνου; Κανείς...Για το ίδιο πράγμα δυο μέτρα και δυο σταθμά ο έλληνας... Και για ποιο πράγμα είναι αθώος ο Κεντέρης; Ας θυμίσω για τι πράγμα κατηγορείται μπας και το χωνέψουν οι ανεγκέφαλοι τηλεορασάκηδες: διότι Δεν Προσήλθε Για Έλεγχο Αντιντόπινγκ. Αφού Δεν Πήγε, και αφού είναι Υποχρεωμένος να πάει, και αφού αν Δεν Πάει αντιμετωπίζει τιμωρία, τότε Ορθώς Τιμωρείται και άρα Δεν Είναι Αθώος για ό,τι τον κατηγορούν. Είναι Ένοχος. Γκέγκε ή να κάνω και κακά; Κι εν πάση περιπτώσει, άντε, κομμάτια να γίνει, για λόγους «εθνικού συμφέροντος», επειδή «τον κυνήγησαν τα ξένα συμφέροντα», επειδή «παραστράτησε» το παιδί και όλα αυτά τα ωραία, να τον υποστηρίξω γιατί είναι έλληνας. Αλλά τι έλληνας είναι αυτός που κρύβεται; Που είναι ο περιώνυμος «ελληνικός τσαμπουκάς», το «ελληνικό τσαγανό», η δική του «ελληνική υπερηφάνεια»; Με άλλα λόγια, που είναι τα - κατά τον έλληνα- «χαρακτηριστικά» του «
ελληνικού έθνους»;
Έχουν πάει περίπατο για να μάθουμε να είμαστε μαλάκες και εύπιστοι. Για να μάθουμε να πιστεύουμε σε παραμυθάκια σαν αυτά που έχουν ταΐσει την Φανή Χαλκιά και μας τα επιστρέφει: «είμαστε γεννημένοι για πρωτιές, είμαστε μεγάλοι» κτλ, κτλ, κτλ. Αλλά η η δίδα Χαλκιά ανήκει στην κατηγορία εκείνων που βρίζουμε όλον τον χρόνο, τους «αλήτες-ρουφιάνους-δημοσιογράφους». Φαίνεται πως ένα χρυσό μετάλλιο είναι αρκετό να μας τυφλώσει και να μας κάνει να χάσκουμε σαν ιθαγενείς της Αμερικής μπροστά στα καθρεφτάκια του Κολόμβου. Η δίδα Χαλκιά για την οποία η ιστορία επαναλαμβάνεται, σαν να λέμε Κεντέρης. Δεν πειράζει. Όταν κι αυτή πιαστεί ας ξανακάνουμε πως δεν ξέραμε και «τι του σκάρωσαν τα ανθελληνικά κέντρα του παιδιού». Εκτός και αν προλάβει να την κάνει με γρήγορα πηδηματάκια, σαν τη Βούλα την Τσιαμήτα, ας πούμε (που τη θυμήθηκα; Ε, τρία χρόνια τραυματισμένη είναι πάρα πολλά. Θυμάστε πότε τραυματίστηκε; Μα, ναι, τι σύμπτωση! Πριν της κάνουν αντιντόπινγκ τέστ στο Παγκόσμιο το 2001. Σύμπτωση...Αλλά, ως γνωστόν, η μνήμη το
υ έλληνα είναι κοντή- και, ναι, Είχε Δίκιο ο Μητσοτάκης και ας μην γουστάρω που είχε δίκιο)
Μπορείτε να νιώσετε όσο «εθνικά υπερήφανοι» θέλετε. Μπορείτε να πανηγυρίσετε ή να μεμψιμοιρήσετε, να χαρείτε ή να λυπηθείτε με όσα συμβαίνουν σε αυτόν τον τόπο που συνηθίσαμε να ονομάζουμε Ελλάδα και αυτούς τους ανθρώπους που μας έμαθαν να αποκαλούμε έλληνες. Ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει σε ό,τι γουστάρει και να βλέπει ό,τι θέλει. Όποιος θέλει βλέπει Ολυμπιάδα, όποιος θέλει βλέπει ντόπα. Όποιος θέλει βλέπει έξοδα, όποιος θέλει βλέπει επένδυση. «Κατά τον δαίμοναν αυτού» είναι η ζωή μας. Αλλά το να προσπαθεί ένας ημιμαθής να πείσει κάποιον που έχει φάει τη ζωή του πάνω από στοίβες βιβλία, πάει πολύ. Ακόμα χειρότερα όταν αυτός ο ημιμαθής είναι τεμπελχανάς του κερατά και από πάνω αισθάνεται «εθνικά υπερήφανος» για πράγματα που δεν έχουν καμιά αξία και «εθνικά δικαιωμένος» που ένα τσούρμο «τσογλανάκια στα καναλάκια» καταξιώνουν αυτήν του την αποχαύνωση, τον αυτό-βαυκαλισμό του και την μιζέριά του, εξυψώνουν ό,τι χειρότερο έχει να δείξει ένας άνθρωπος εις βάρος εκείνων που μια ζωή κοιτάνε να είναι συνεπεί
, καλοί και εξυπηρετικοί, να παλεύουν την αδικία παντού, να βοηθάνε όπου και όπως μπορούνε, να είναι απλοί και καθημερινά να φροντίζουν για καλύτερη ποιότητα ζωής στη δική τους και των γύρω τους και να τους λένε και μαλάκες από πάνω.
Βαρέθηκα, βαρέθηκα, βαρέθηκα. Πιο πολύ βαρέθηκα την εξύψωση του εφήμερου και του «δήθεν», του μοντέρνου «πλούσιου επαρχιώτη μηχανόβιου» (ή αυτοκινητόβιου) με το μαλλί χαίτη και παντελονάκι κάπρι, της γκόμενας με το Matiz, με τα ψηλοτάκουνα και το γυαλί μάσκα που είναι σαν μποξέρ μετά από πολύ (μα πολύ) ξύλο, τον καραγκιοζάκο που εκτονώνεται στο γήπεδο, τον κοιλαρά έλληνα (ωραίος απόγονος!) που ούτε σώμα υγιή, ούτε νου υγιή, ούτε κανένα μέτρο διαθέτει στη ζωή του.
Λοιπόν, αυτά. Θέλω να γράψω κι άλλα, αλλά αρκετά. Έκανα κάποτε μια πρόβλεψη και είπα ότι μετά τα τριάντα μου δεν θα έχω τίποτε άλλο να πω και να κάνω εκτός από το να παντρευτώ και να κοινωνικοποιηθώ τελείως. Τα τριάντα τα κλείνω σε 6 μήνες και σε 20 και σήμερα παντρεύομαι, by the way {sorry Λήδα, μένω στο Αίγιο :) } και το μυαλό έχει αρχίσει να μη λειτουργεί μετά τις 2 το πρωί πια. Άμα μεγαλώσει κανείς...
Εμπρος. Διαγράψτε ό,τι διαβάσατε και ξεχάστε τα. Στείλτε τα υβριστικά σας κείμενα όσοι δεν σας άρεσαν αυτά που έγραψα ΣΕ ΣΥΝΗΜΜΕΝΟ. Οι υπόλοιποι στείλτε ανέκδοτα: έχουμε ανάγκη από χαμόγελα.
Χρήστος.
-- Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει : Βρήκαμε παπά, ας θάψουμε καμιά δεκαριά. ________________________________________________________________________ Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων https://anekdota.duckdns.org ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___ ________________________________________________________________________
- Επόμενο μήνυμα: Χρονοντούλαπο: "Επετειολόγιον 30 Αυγούστου"
- Προηγούμενο μήνυμα: Karasardelis Kostas: "Dear Athens"
- Σαν απάντηση στο: Phidias N. Bourlas: "Re: Όποιος μπεί στους 8 καλύτερους στην Ολυμπιάδα ... παίρνει χοντρά λεφτά !"
- Επόμενο στο thread: JB: "Re: Όποιος μπεί στους 8 καλύτερους στην Ολυμπιάδα ... παίρνει χοντρά λεφτά !"
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]