(nil): Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr)
Ημερομηνία: Παρ 31 Δεκ 2004 - 01:48:49 EET

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

Η έννοια του χρόνου αποτελούσε πάντα ένα μυστήριο για τον άνθρωπο. Τι
είναι ο χρόνος; Πώς υπολογίζεται; Πώς τιθασεύεται; Μπορεί κανείς να τον
νικήσει; Ερωτήματα που «έτρωγαν» πάντα τον άνθρωπο. Σήμερα οι
επιστήμονες προσπαθούν να τον κατανοήσουν, αλλά και παλιότερα, σε
πολλούς αρχαίους πολιτισμούς, οι άνθρωποι είχαν κατανοήσει κάποιες
λεπτές εκφράσεις της έννοιας του χρόνου - ίσως πιο πρακτικές από τις
σημερινές.

Αρχικά πρέπει να κατανοηθεί κάτι απλό ... που συνέχεια το παραβλέπουμε:
ότι μπορεί ένα λεπτό της ώρας να έχει για όλους μας 60 δευτερόλεπτα -
γεγονός που μας βολεύει όλους στο να οργανώσουμε τη ζωή μας σε κάποια
καθημερινά και πρακτικά ζητήματα - αλλά ουσιαστικά ο χρόνος βιώνεται
καθαρά ψυχολογικά. Αυτό γίνεται εύκολα κατανοητό αν σκεφτούμε ότι η
συντροφιά ενός αγαπημένου προσώπου μας φαίνεται ότι κράτησε πολύ λίγο,
ενώ ένα λεπτό περιμένοντας μπροστά σε ένα κόκκινο φανάρι φαντάζει
«αιώνας», όπως ακριβώς και κάποια λεπτά αναμονής σε ένα ραντεβού με ένα
πρόσωπο που ανυπομονούμε να συναντήσουμε.

Από τη μία μεριά έχουμε λοιπόν τη μετρήσιμη όψη του χρόνου, που
αστρονομικά καθορίζεται με μία περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο σε
365,25 ημέρες, οι οποίες διαιρούνται σε ώρες, λεπτά κ.ο.κ. Πρόκειται
ουσιαστικά για κύκλους τους χρόνους που βοηθάνε να «προσανατολιστούμε
στο χρόνο» και που από τα πανάρχαια χρόνια αποτέλεσαν τη βάση της
δημιουργίας ημερολογίων, αλλά και της τέλεσης τελετουργιών και γιορτών.
Από πολύ παλιά ο άνθρωπος μετρούσε το χρόνο προσπαθώντας να οργανώσει τη
ζωή του, όχι με τρόπο τυχαίο αλλά συμβαδίζοντας με τους ρυθμούς της Φύσης.

Σήμερα η σύγχρονη επιστήμη προσπαθώντας να μετρήσει τον χρόνο όσο
γίνεται πιο «απόλυτα» έχει ορίσει σαν μονάδα μέτρησης του χρόνου το ένα
«ατομικό δευτερόλεπτο», μέγεθος που αντιστοιχεί σε 9.192.631.770 κύκλους
του Καισίου-133 (για όσους καταλαβαίνουν από Ατομική Φυσική). Έτσι
ορίζεται ο χρόνος ακολουθώντας έναν κύκλο του μικρόκοσμου κι όχι έναν
μακροκοσμικό κύκλο όπως είναι η περιφορά της Γης γύρω απ' τον Ήλιο.

Πάνω απ' όλα όμως, στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες κυριαρχεί η αντίληψη
ενός γραμμικού χρόνου, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με την αντίληψη
του χρόνου που είχαν μεγάλοι πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί, αλλά και ο
λεγόμενος «ανατολίτικος» τρόπος σκέψης. Γι' αυτούς ο χρόνος είναι
κυκλικός, ακολουθώντας περιστροφές ... άποψη σαφώς πιο φυσική και συνεπώς
πραγματική και ουσιαστική, καθώς όπως είδαμε παραπάνω η δημιουργία ενός
γραμμικού χρόνου δεν είναι παρά μια σύμβαση της σύγχρονης επιστήμης, η
οποία - παραδόξως (!) - για να μετρήσει τον χρόνο βασίζεται σε κύκλους ...
μακροκοσμικούς ή μικροκοσμικούς !

Έτσι για τους αρχαίους Ινδούς, ο χρόνος αναπαριστάται στον κοσμικό χορό
του θεού Σίβα, καταστροφέα και (ανα)δημιουργού των μορφών, κυρίαρχου της
δημιουργίας αλλά και της καταστροφής. Αυτό ακριβώς δεν κάνει και ο
χρόνος; «Γεννάει» και «τρώει» τα παιδιά του, όπως ο αρχαιοελληνικός
τιτάνας, ο Κρόνος.

Η έννοια της κυκλικής φύσης του χρόνου ήταν ένα «κοινό μυστικό» σε όλους
τους αρχαίους πολιτισμούς, γεγονός που αντικατοπτρίζεται στα πάνθεα και
τη μυθολογία τους.

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν 9 θεούς που σχετίζονταν με την έννοια του
χρόνου, με πιο γνωστό τον Κρόνο, πατέρα των Θεών, του οποίου το όνομα
σχετίζεται άμεσα και ετυμολογικά με την έννοια του χρόνου. Επίσης ο
Ωκεανός αντιπροσώπευε τον θεό-ποταμό που περιέβαλε τη Γη, απ' τον οποίο
γεννιέται και η έννοια του γραμμικού χρόνου σαν «ποταμός».

Αλλά ο πιο «ειδικός» θεός της Αρχαίας Ελλάδας που σχετίζονταν με τον
χρόνο ήταν ο ... Καιρός. Είναι μια σχετικά άγνωστη θεότητα της οποίας τα
σύμβολα και τα χαρακτηριστικά περιγράφουν με ακρίβεια και απόλυτη
πρακτικότητα τις ιδιότητες του χρόνου να μας ... ξεφεύγει μαζί με τις
ευκαιρίες που περικλείει !

Ο θεός Καιρός λοιπόν αναπαριστάται σαν ένας φτερωτός νέος που ισορροπεί
στην άκρη του ξυραφιού - όπως ο καθένας που θέλει να κυριαρχήσει στον
χρόνο - και κρατάει τη Ζυγαριά της Μοίρας, γεγονός που τον σχετίζει με
τη μοίρα και το πεπρωμένο. Αυτή η περίεργη και μοιραία θεότητα
αντιπροσωπεύει την «στιγμή που περνάει και χάνεται» και την έννοια της
ευκαιρίας που πρέπει να εκμεταλλευτούμε.

Άλλες θεότητες που συναντάμε στην αρχαία Ελλάδα σε σχέση με τον χρόνο
είναι οι τρεις Μοίρες που αντιστοιχούν στις τρεις διαστάσεις του χρόνου:
παρελθόν, παρόν και μέλλον. Σε πλήρη αντιστοιχία συναντάμε τις τρεις
Νόρνες στους Νορβηγούς του βορρά. Παρόμοια στους Βίκινγκς συναντάμε την
αντίληψη για τέσσερα στυλ ζωής με βάση τον χρόνο: τον χρόνο-τσεκούρι,
τον χρόνο-σπαθί, τον χρόνο-άνεμο και τον χρόνο-λύκο.

Το πέρασμα του χρόνου στην αρχαία Αίγυπτο αντιπροσώπευε η θεά Νουτ, θεά
του νυκτερινού ουρανού. Κάθε βράδυ κατάπινε τον Ήλιο, τον χώνευε στη
διάρκεια της νύχτας και τον πρωί τον ... έφτυνε ! Έτσι δημιουργούνταν ο
ημερήσιος κύκλος, σαν μονάδα του χρόνου αλλά και της ανθρώπινης
καθημερινότητας.

Στους Ινδιάνους της φυλής Micmac της Β. Αμερικής η έννοια του χρόνου
φαίνεται να έχει έναν πιο αφηρημένο και «μαγικό» χαρακτήρα. Μάλλον το
αυτί τους δεν ίδρωνε για το πέρασμα του χρόνου, όπως εμείς ιδρώνουμε
σήμερα στις τεχνοκρατικές κοινωνίες μας. Οι Micmac δεν είχαν λέξεις για
την «ώρα», το «λεπτό» κ.ο.κ., αλλά μόνο μία λέξη για το «εδώ και τώρα»:
Neegh.

Όμοια οι Hopi της Αριζόνα δεν έχουν λέξεις για το παρελθόν, το παρόν και
το μέλλον. Και γι' αυτούς σημασία έχει μόνο το παρόν! Αλλά και οι
Ινδιάνοι-Αλγκογκίνοι (Αραπάχο, Μαυροπόδηδες, Τσεγιέν) αρνήθηκαν να
φορέσουν ρολόγια καθώς πιστεύουν ότι αυτά «θα υπενθυμίζουν τις
απαιτήσεις των άλλων και θα θαμπώνουν το φως του πραγματικού χρόνου».

Απόψεις σαν κι αυτές δηλώνουν μια ουσιαστική πραγματικότητα: ότι ο
χρόνος στην πρακτική και ουσιαστική του διάσταση είναι κυρίως μια
κατάσταση της συνείδησης. Αν επιχειρούμε να τον τιθασεύσουμε είναι σαν
να προσπαθούμε να ισορροπήσουμε πάνω στο ξυράφι του θεού Καιρού! Ίσως ο
μόνος τρόπος να τον κατανοήσουμε είναι να ... πάμε με τα νερά του, δηλαδή:

1. να κατανοήσουμε την κυκλική του φύση, και

2. να μάθουμε να ζούμε (συνειδητά και με σκοπό) το «ΤΩΡΑ», το κάθε
«ΤΩΡΑ», την κάθε μας στιγμή.

Ίσως αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να μη γίνουμε τροφή του Κρόνου.

http://www.rednova.com/news/display/?id=107962

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
Όταν ήμουν οκτώ χρονών, σε μια σχολική παράσταση, έπαιξα το ρόλο ενός δέντρου.
Και από τότε ήξερα ότι το θέατρο θα είναι το δέντρο της ζωής μου.
		Ζυλ Ντασσέν
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: Έβελυν: "2005- Η χρονιά του πετεινού : Προβλέψεις α λα κινέζικα"
• Προηγούμενο μήνυμα: Έβελυν: "Τι περισσότερο συνηθισμένο από ένα... "θαύμα" ;"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]