(nil): Nikos Tsekhs (ntsek(@)freemail.gr)
Ημερομηνία: Παρ 14 Ιαν 2005 - 10:29:44 EET

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΝΥΝ ΚΑΙ ΤΕΩΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΑ ΝΙΑΤΑ !

Στον προθάλαμο του αναρρωτηρίου μας έβαλαν να περιμένουμε πίσω από μία
κλειστή δίφυλλη πόρτα. Ο τρόμος μας είχε κυριέψει όλους. Δεν υπήρχαν
περιθώρια σκέψης. Ήταν ένας χλωμός γκριζοπράσινος κόσμος, ακαθόριστος,
βουβός. Μόνον ένα βουητό, σαν από παράσιτα ραδιοφώνου, έφτανε στα αυτιά. Το
βουητό του μυαλού που καταδικάζεται στηνν απραξία. Τα χέρια πονούσαν από
από το κρύο, τα πόδια πονούσαν από τις ασκήσεις, το σβέρκο είχε φαγούρα από
τις τρίχες των κομμένων μαλλιών, το στήθος ήταν ιδρωμένο. Κάθε πρόσωπο
φάνταζε ανέκφραστο, παγερό. Κανείς δεν τολμούσε να αρθρώσει λέξη. Ήταν
αδύνατο να βγεί από το στόμα κάποιος ήχος. Ούτε αναστεναγμός.

Η δίφυλλη πόρτα άνοιξε. Πρόβαλε ένας δεκανέας:

«Περάστε μέσα»

Ήταν μια τεράστια αίθουσα, γυμνή. Η τυπική σκατοπράσινη λαδομπογιά ανέβαινε
μέχρι τα μισά του τοίχου, η λάμπα με το μακρύ πάνινο καλώδιο, γεμάτο
μυγοχέσματα, κρεμασμένη από το ταβάνι. Δεν νομίζω πως είχε Χριστό. Κάπου
στη μέση της αίθουσας ένα μακρόστενο τραπέζι. Πίσω του καθισμένοι τρείς
αξιωματικοί-γιατροί. Δίπλα στο τραπέζι μια ιατρική ζυγαριά με μια μεταλλική
μπάρα που μετράει το ύψος του ανθρώπου.

Ο δεκανέας μας έβαλε να σταθούμε με τη ράχη στο τοίχο, κάπου ένα μέτρο ο
ένας από τον άλλο.

«Να μην ακούσω κιχ. Γδυθείτε και ρίξτε τα ρούχα εμπρός στα πόδια σας.»

Αρχίσαμε να γδυνόμαστε. Ο δεκανέας έκοβε βόλτες μπροστά μας νευρικός. Οι
περισσότεροι έβγαλαν αμέσως όλα τα ρούχα τους. Στο κατώτερο επίπεδο
εξευτελισμού που είχαμε φτάσει δεν υπήρχαν περιθώρια για ντροπές και
σεμνοτυφίες. Ξέραμε πως η διαταγή «γδυθείτε» σημαίνει «γδυθείτε εντελώς».

Ένα μικροκαμωμένο παιδάκι δίστασε να βγάλει το σλιπάκι του. Ο δεκανέας
βρήκε την ευκαιρία που ζητούσε:

«Παρθένα είσαι μωρή; Φοράς και σλιπάκι, σκατόπουστρα; Δεν ξέρεις ότι οι
άντρες φοράνε σώβρακο; Βγάλε γρήγορα την κυλότα σου πριν σε πλακώσω στα
χαστούκια!»

Οι στρατιωτικοί γιατροί είχαν ανάψει τσιγάρο και ψιλοκουβέντιαζαν. Ο ένας
από αυτούς σηκώθηκε, έριξε μια ματιά από το παράθυρο και ξαναγύρισε κοντά
στους άλλους. Αυτή τη φορά κάθησε πάνω στο τραπέζι και συνέχισε την
κουβέντα με τους άλλους δυο.

Στεκόμαστε εκεί, ακίνητοι, μέσα στη κρύα αίθουσα, ολόγυμνοι στο
καταχείμωνο, με το βλέμμα στραμμένο προς τους τρείς αξιωματικούς, που
έδειχναν να αδιαφορούν τελείως για την παρουσία μας. Έτρεμα από το κρύο και
οι συνάδελφοί μου το ίδιο.

Δέκα λεπτά αργότερα μπήκε μέσα και μία δεύτερη δεκάδα. Ο υπαξιωματικός τους
έστησε στον τοίχο και τους πρόσταξε να γδυθούν. Επανέλαβε τις ίδιες
διαταγές και τις ίδιες ειρωνείες.

Το σαγόνι μου έτρεμε, τα δάχτυλά μου είχαν μελανιάσει. Οι τρείς αξιωματικοί
συνέχισαν να συζητούν. Σαν να μην είχαν αντιληφθεί την παρουσία μας ή σαν
να μην τους αφορούσε.

Περιμέναμε ακόμη ένα τέταρτο της ώρας, πάντα ακίνητοι και πάντα ολόγυμνοι,
μέχρι που έφεραν και μία τρίτη δεκάδα, που παρατάχθηκε και γδύθηκε με τη
σειρά της.

Αφού πέρασαν άλλα πέντε λεπτά, ένας από τους αξιωματικούς σηκώθηκε από την
καρέκλα του και ξεκινώντας από την ομάδα που μπήκε τελευταία στην αίθουσα
άρχισε να ρίχνει εξεταστικές ματιές στους νεοσύλλεκτους. Συμπληρώνοντας τη
γύρα κοντοστάθηκε στον διπλανό μου.

«Γιατί φοράς γυαλιά;»

«Έχω μυωπία.»

«Πόσο;»

«Δύο βαθμούς στο δεξί και ενάμισι στο αριστερό.»

«Δώσε μου τα γυαλιά σου.»

Τα πήρε, τα σήκωσε ψηλά προς τη λάμπα, τα εξέτασε προσεκτικά και τα
ξανάδωσε ψυχρός και αδιάφορος στον ιδιοκτήτη τους. Έριξε σε μένα μια ματιά,
από την κορφή ως τα νύχια και με προσπέρασε.

Όταν τελείωσε ξαναγύρισε στην καρέκλα του και άναψε τσιγάρο. Αμέσως μετά
σηκώθηκε ο δεύτερος γιατρός, αυτός που καθόταν στο τραπέζι.

Φαίνεται πως ήταν αφροδισιολόγος γιατί τον ενδιέφεραν αποκλειστικά τα
γεννητικά όργανα. Τα εξέταζε με έναν περίεργο τρόπο. Είχε στα χέρια του ένα
μακρύ ραβδί με μεταλλική λαβή. Με την άκρη του ραβδιού παραμέριζε τα
αρχίδια του κάθε νεοσύλλεκτου, έριχνε μια ματιά αριστερά και δεξιά και
ύστερα προχωρούσε στον επόμενο. Μολις μας επιθεώρησε έτσι και τους τριάντα
είπε στον δεκανέα:

«Πες τους να γυρίσουν»

«Μετάαααβολή!» πρόσταξε εκείνος και αμέσως μετά έπειτα πρόσθεσε:

«Σκύψτε.»

Ο ίδιος αξιωματικός ξανάρχισε την γύρα του, επιθεωρώντας αυτή τη φορά τους
κώλους. Με την άκρη του ραβδιού του παραμέριζε τους γλουτούς και έσκυβε να
δεί καλύτερα.

«Κύριοι, η φάσις της κωλοβυθομετρήσεως, που λέγαμε,» είπε ο ένας από αυτούς
και οι υπόλοιποι έσκασαν μαζί στα γέλια.

Ένιωσα την άκρη του ραβδιού να με αγγίζει στα πισινά.

«Θανάση, βρήκες κανέναν σπασμένο;» φώναξε πάλι ο ευφυολόγος.

«Μπα, όλοι τους παρθένοι είναι» του αποκρίθηκε.

Δύο τρία λεπτά αργότερα τελείωσε και αυτό το μαρτύριο. Ο δεκανέας μας
πρόσταξε να πάρουμε τις αρχικές μας θέσεις.

Απόσπασμα, «Ο Πολιτισμός των Στρατοπέδων»,
ISBN 960-7756-12-6, Εκδόσεις Μάριος Βερέττας, Λόντου 4, 10681, Αθήνα )

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
Τίποτα δεν γιατρεύει καλύτερα την αϋπνία από την συνειδητοποίηση ότι
πρέπει να σηκωθείς.
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: AL BANDY: "Love story"
• Προηγούμενο μήνυμα: Nikos Tsekhs: "Τέλος εφηβείας"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]