(nil): Nikos Tsekhs (ntsek(@)freemail.gr)
Ημερομηνία: Τετ 26 Ιαν 2005 - 11:44:26 EET
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]
Mια φορά και έναν καιρό ήταν επτά νάνοι, μικροί σε μέγεθος αλλά μεγάλοι
στην ψυχή. Ζούσαν σε ένα χωριουδάκι της Ρουμανίας, χόρευαν και
τραγουδούσαν, δεν ενοχλούσαν κανέναν. Κατόπιν, σε μια στιγμή μέσα, βρέθηκαν
στο Αουσβιτς. H ιστορία αυτή δεν είναι παραμύθι, εκτυλίχθηκε στην κόλαση.
Είχε όμως ένα περίεργο «χάπι εντ»...
Ροζάβλεα, ένα μικρό χωριό της Τρανσυλβανίας, τα τέλη του 19ου αιώνα: Ο
νάνος Σίμσον Όβιτζ, γεννηθείς το 1868, αποφασίζει να μετατρέψει την
αναπηρία του σε προσόν. Φορά μαύρο κοστούμι και ημίψηλο καπέλο και γίνεται
δημόσιος διασκεδαστής - σε γάμους, γιορτές, γεννήσεις είναι πάντα εκεί να
«κεράσει» τον κόσμο αστεία και γρίφους.
Παντρεύεται δύο φορές και αποκτά δέκα παιδιά, τα επτά από αυτά νάνοι.
Πέφτοντας κάτω από τη μηλιά, οι λιλιπούτειοι γόνοι, πέντε κορίτσια και δύο
αγόρια, γίνονται κι αυτοί μουσικοί. Σύντομα, η επιτυχία τους ξεπερνά τα
σύνορα. Στα εβραϊκά χωριά, η άφιξή τους θεωρείται γεγονός. Ο Σίμσον, ο
πατέρας, πεθαίνει το 1923. Επτά χρόνια αργότερα, λίγο προτού χαθεί κι
εκείνη, η μητέρα τους τους δίνει μια συμβουλή: «Ό,τι και να γίνει, να
μείνετε όλοι μαζί».
Το ημερολόγιο δείχνει 30 Αυγούστου του 1940. H ρουμανική Τρανσυλβανία
γίνεται έδαφος της Ουγγαρίας. Περνούν τέσσερα χρόνια. Τον Ιούνιο του 1944,
οι 400.000 Εβραίοι της Ουγγαρίας μεταφέρονται στο Αουσβιτς. Ανάμεσά τους
βρίσκονται και οι μικροί Όβιτζ. Παγωμένοι από τον φόβο, περιμένουν μαζί με
τόσους άλλους στην αποβάθρα, ενόσω οι ναζί ξεδιαλέγουν εξευτελιστικά τους
νεοαφιχθέντες. Τότε είναι που εμφανίζεται στη σκηνή ο Μένγκελε. Ο διαβόητος
δόκτωρ Γιόζεφ Μένγκελε, ο γενετιστής του στρατοπέδου, ο συλλέκτης
ανθρώπινων πειραματόζωων, κυρίως διδύμων. Στο όνομα της έρευνας γύρω από
την κληρονομικότητα, υποβάλλει τα θύματά του σε σαδιστικά βασανιστήρια:
αφαίρεση νωτιαίου μυελού, μόλυνση με τον ιό του τύφου, ακρωτηριασμούς,
στειρώσεις... Στο Αουσβιτς έχει το παρατσούκλι «Ο Αγγελος του Θανάτου».
Και εντούτοις - αναφέρει το γαλλικό περιοδικό «Nouvel Observateur» -, ο
Μένγκελε περιβάλλει τους επτά νάνους της οικογένειας Όβιτζ με ένα
προστατευτικό πέπλο. Γνωρίζοντας πως δεν μπορούν να αντέξουν τη ζωή του
στρατοπέδου, τους εφοδιάζει με κουβέρτες, τους απαλλάσσει από το
προσκλητήριο και τη ριγέ στολή. «Όσο μένετε μαζί μου, όλα θα πάνε καλά»,
τους λέει. Είναι απάνθρωπος με όλους τους άλλους, εκτός από αυτούς. Στο
εργαστήριό του, στο συγκρότημα 10, τους εξετάζει από όλες τις πλευρές, τους
φωτογραφίζει, τους ακτινογραφεί, τους αφαιρεί κάποια δόντια, μαλλιά,
βλεφαρίδες, τους βομβαρδίζει με ερωτήσεις για τη σεξουαλικότητά τους. Μια
μέρα, τους εξομολογείται πως λατρεύει την ιστορία της «Χιονάτης και των
επτά νάνων».
Με την είσοδο του Κόκκινου Στρατού, ο Μένγκελε διαφεύγει στο Βερολίνο.
Βρίσκει καταφύγιο στην Αργεντινή, όπου διάγει μια ήσυχη ζωή, ανοίγει ένα
κατάστημα παιχνιδιών και στο τέλος πνίγεται σε μια πισίνα χωρίς ποτέ να τον
ενοχλήσει κανείς. Οι Όβιτζ επέζησαν όλοι. Το 1949, κι έπειτα από ένα
πέρασμα από την ΕΣΣΔ, μεταναστεύουν στο Ισραήλ, στη Χάιφα, και συνεχίζουν
την καριέρα των διασκεδαστών. Σαράντα πέντε χρόνια αργότερα, δύο Ισραηλινοί
δημοσιογράφοι, οι Γεχούντα Κορέν και Εϊλάτ Νεγκέβ, θα καταφέρουν να
ανασυγκροτήσουν την απίστευτη οδύσσειά τους, χάρη στη μαρτυρία της
τελευταίας εν ζωή, της Πέρλα Όβιτζ - θα χαθεί κι αυτή τον Σεπτέμβριο του 2001.
Γιατί έσωσε ο Μένγκελε τα αδέλφια; Σίγουρα όχι επειδή ήταν καλός άνθρωπος ή
επειδή τα συμπάθησε, ούτε επειδή αγαπούσε τα παραμύθια των αδελφών Γκριμ.
Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε κι από αυτές η πιο αληθοφανής μοιάζει να
είναι πως φιλοδοξούσε να εκθέσει, μια μέρα, τους επτά νάνους ως ζωντανές
αποδείξεις των ναζιστικών θεωριών περί «εκφυλισμού της εβραϊκής φυλής».
Μέσα στο χιτλερικό του ντελίριο, ήλπιζε ίσως πως «οι νάνοι του» θα ήταν οι
μόνοι που θα επιβίωναν της «τελικής λύσης». H Πέρλα Όβιτζ είχε κάθε δίκιο
να επαναλαμβάνει, με μια πικρή ειρωνεία, τη φράση «H αναπηρία μου ήταν το
μόνο μέσο που βρήκε ο Θεός για να με κρατήσει στη ζωή».
Απο ΤΑ ΝΕΑ
-- Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει : Δες ένα ξημέρωμα τουλάχιστον μια φορά το χρόνο. ________________________________________________________________________ Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων https://anekdota.duckdns.org ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___ ________________________________________________________________________
- Επόμενο μήνυμα: Χρονοντούλαπο: "Επετειολόγιον 26 Ιανουαρίου"
- Προηγούμενο μήνυμα: Nikos Tsekhs: "Ορχιδέα- Όρχις, σαλέπι, σερνικοβότανο"
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]