(nil): Nikos Tsekhs (ntsek(@)freemail.gr)
Ημερομηνία: Παρ 29 Απρ 2005 - 21:36:47 EEST

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

Έχω ένα δικό μου τρόπο να ρίχνω το Ι-τσινγκ. Οι περισσότεροι το κάνουν με
ξυλάκια, νομίσματα, ζάρια, μ' ό,τι έχουνε πρόχειρο. Εγώ, στην πορεία των
χρόνων, κατέληξα στο ότι καθετί μπορεί να σε βοηθήσει. Τα πάντα σού δίνουν
ένα χρησμό. Παράδειγμα: παίζω με το τηλεκοντρόλ — στις πόσες φορές που θα
πατήσω το κουμπί θ' ακούσω τη λέξη «Ελλάδα»; ή τη λέξη «κρίση»; ή τις
λέξεις «πρόκληση / ακρίβεια / [το] διέρρευσαν / παραλάβαμε»; Ας πούμε στις
11. Μονός αριθμός. Άρα, γιανγκ. Ή, μετράς παράθυρα στις ειδήσεις: 3 στο ένα
κανάλι (=γιανγκ), 4 στο άλλο (=γιν) και ούτω καθεξής. Ή κόρνες από
αυτοκίνητα. Ή (στατιστικά στην κορυφή) αθροίζεις νούμερα από πινακίδες
αυτοκινήτων, μέχρι να καταλήξεις σε μονοψήφιο αριθμό. Καταλαβαίνετε, οι
πινακίδες μπορούν να ξεκινάνε από το 1000 (τελικό άθροισμα = 1) και να
φτάνουν μέχρι το 9999 (τελικό άθροισμα = 9+9+9+9 = 36, 3+6 = 9). Μάλιστα σ'
αυτό με την εξάσκηση έχω γίνει εξπέρ: μπορώ να αθροίζω πινακίδες χωρίς
σχεδόν να κάνω το λογαριασμό στο μυαλό μου. Εδώ θα σας αποκαλύψω ένα κόλπο:
το 9 (και οι συνδυασμοί του: 1+8, 2+7...) δεν παίζει κανένα ρόλο στο τελικό
άθροισμα, δε χρειάζεται καν να το υπολογίζουμε. Δε θα πω περισσότερα, κάντε
το μόνοι σας. Σε λίγες μέρες θα έχετε μάθει ένα εξαιρετικά άχρηστο
παιχνιδάκι, που όπως όλα τα άχρηστα πράγματα, όπως όλα τα παιχνιδάκια,
ομορφαίνει την πλάση.

Λοιπόν, όλο το (δικό μου) κόλπο με το Ι-τσινγκ είναι να μετράς διάφορα μονά
και ζυγά. Κάτι άκρως αποτελεσματικό στην περίπτωσή μου — ο γκόμενος που θα
πάρω σ' ένα μπαρ: είναι ο ποιος στη σειρά που μου την πέφτει; ο πρώτος; ο
πέμπτος; ο ποιος; Ή (σχεδόν τέλειο αυτό, σοβαρά μιλάω) πόσες ωθήσεις κάνει
κάθε φορά στο πήδημα πριν σταματήσει για να πάρει δυνάμεις; 17; Γιανγκ. 8;
Γιν. Και ούτω καθεξής. Είναι αποτελεσματικό, σας λέω, αν και πρέπει να
'χεις διαρκώς το νου σου και να μετράς σωστά για να μην κάνεις κανένα
λάθος, που μπορεί να αποβεί φοβερά καταστροφικό. Αν δεν είσαι σίγουρη, πολύ
συχνά πρέπει να ξαναρχίσεις ξανά-μανά από την αρχή, οπότε υπάρχει πάντα ο
κίνδυνος ο τύπος να χύσει στον κώλο σου, να κάνει ώρες να του ξανασηκωθεί,
κι εσύ να 'χεις μείνει χωρίς χρησμό. Και απέσβετο λάλον ύδωρ.

Είπα «κώλος». Κώλος, και δη απήδηχτος (το Word αγνοεί τη λέξη και μου
προτείνει το «πηδηχτός»...), ένιωθα όλη την τελευταία βδομάδα, αφ' ης στιγμής
έκλεισα το ραντεβού με τον Ψ. και μετά. Ήμουν σε άθλια κατάσταση, με το
ηθικό μου στο ναδίρ και τις ορέξεις μου εντοιχισμένες στο μυαλό μου. Δεν
είμαι ακριβώς ο τύπος της γυναίκας που πέφτει στην κατάθλιψη για έναν
άντρα, και αυτό ήταν το χειρότερο στην προκειμένη περίπτωση. Ήμουν
ηττημένη. Πέρα για πέρα. (Αλλά όλα στην ώρα τους, θα τα πούμε αυτά).
Κατέφυγα στο κινέζικο βιβλιαράκι μου, αφού πρώτα έκανα τρία τέταρτα ζάπινγκ
ψάχνοντας λέξεις σχετικές με θέματα ομοεκκλησιαστικά. Σκατά. Θεόσκατα. Το
Ταό και η τηλεόραση ήταν αμείλικτα. Έπεσα πάνω σε ύφαλο: 29ο εξάγραμμο, «Το
Νερό». Το «Νερό» είναι το άκρον άωτον της απόγνωσης. Δε σηκώνει κουβέντα.
Σε πνίγει. Σα ταϊβανέζικη ταινία τρόμου. Μία από τις ρήσεις του είναι και η
κάτωθι:

Πηγάδι μέσα στο πηγάδι. Πέφτεις στο πηγάδι, και μετά στο εσωτερικό πηγάδι.
Καταστροφή.

Την κάτσαμε. Να δεις που μου τα 'λεγε σωστά ο γερο-Κομφούκιος. Να δεις που
μου τα 'λεγε σωστά... Κι εκείνο το μαλακισμένο σχόλιο: «Τα προβλήματα
φαίνεται να μην έχουν τελειωμό. Η κατάσταση ολοένα επιδεινώνεται. Οι
κίνδυνοι είναι πραγματικοί, αλλά οι εσωτερικές σου αμφιβολίες είναι που θα
σε οδηγήσουν στην καταστροφή».

Την κάτσαμε.

* * *

Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται, κι έτσι αποφάσισα να κάνω ό,τι
γελοιωδέστερο. Ένα είδος ομοιοπαθητικού τάι-τσι, παναπεί. Αποφάσισα να πάω
για ψυχανάλυση. Ήμουν ένα βήμα πριν την τρέλα, οπότε θα 'κανα κάτι
πραγματικά τρελό. Θα αφηνόμουν στην παράνοια. Άρχισα να γελάω μόνη μου στην
παράλογη σκέψη ότι ο Φρόιντ άφησε εκείνο το μουσάκι για να κρύβει τις ουλές
από το παραμορφωμένο του σαγόνι —καρκίνος-καρκίνος-καρκίνος—, γιατί η
ειρωνεία του πράγματος με εξιτάρισε, κι έβαλα μια ταινία στο βίντεο: ο
Κλάους Κίνσκι, στα εντελώς χάλια του, περιστοιχίζεται από μια στρατιά
μισόγυμνες βαμπιρέλες και πλακώνονται στα πηδήματα. Χάρμα οφθαλμών. Έκανα
κι ένα τηλεφωνηματάκι.

* * *

Καθρέφτη-καθρεφτάκο του μέλλοντος και της ισορροπίας μου, βάλε τώρα τα
δυνατά σου, σε παρακαλώ, και πες μου: τι σκατά θα γίνει με τον Ψ.; Θα τα
πάω καλά; Θα βγάλω τίποτα απ' αυτή την εμπειρία; Θα χάσω το χρόνο μου; Τι;
Τι;... Το απόγευμα έχω ραντεβού. Θα— Άι! Ο πιτσιρικάς από πίσω μου μου 'ριχνε
σφαλιάρες στον κώλο — το 'χε δει στις τσόντες και το εφάρμοζε πάντα πάνω
μου γιατί είμαι βολικιά και γιατί μου αρέσει και γιατί δεν ξέρει τι ακριβώς
είναι. Κι εγώ μέτραγα. Είναι ωραίο παιδί, θα δώσει πανελλαδικές τον
Ιούνιο-πότε-είναι κι έχει ένα ωραίο μακρύ στειλιάρι που δε χύνει κατά την
ηλικία του. Η αλήθεια είναι ότι τον παίρνω συχνά, τον έχω εκπαιδεύσει τον
εύελπι, γιατί είναι γειτονόπουλο κι έχει ωραία, φουσκωτά χείλια σαν εβραίος
πατριάρχης. Έχωνε με δύναμη την ψωλή του στην καλομαθημένη μου κωλοτρυπίδα
σταθερά και με καλό ρυθμό, αφού πρώτα με είχε πάρει από μπροστά κι έχυσε
μια φορά στην κοιλιά μου σουφρώνοντας το στοματάκι του και κοιτώντας
παραπονιάρικα τον τοίχο δεξιά του, αυτόν που δεν έχει καθρέφτη.

Τώρα πήδαγε αυτό που του άρεσε περισσότερο, σοβαρός, διαβασμένος, σχεδόν
έτοιμος να δώσει εξετάσεις για το Πολυτεχνείο. Και με βάραγε στα κωλομέρια.
Άι! Άι! Άι! Άι! Άι! Άι! Έξι μπάτσες. Γιν. Άι! Άι! Άι! Άι! Άι! Άι! Γιν. Άι!
Άι! Άι! Άι! Άι! Άι! Γιν. (Δεν το πιστεύω...) Άι! Άι! Άι! Άι! Άι! Άι! Άι! Άι!
Γιν;! Άι! Άι! Άι! Άι! Άι! Άι! Άι! Άι! Άι! Άι! Γιν!!!

Και έχυσε.

Σωριάστηκε πάνω μου παίζοντας λίγο ακόμα τον πούτσο του μέσα μου, σαν
κουταβάκι. Είχε συγκινηθεί κι ήτανε γλύκας, αλλά εμένα μου 'χε κάνει ζημιά.
Έστριψα το λαιμό μου και τον είδα. Ήτανε για κλάματα μες στην ευτυχία του.

«Χτύπα με πάλι», του είπα βραχνά και σοβαρά-σοβαρότατα σα δασκάλα.

«υορίστε;» μου κάνει.

«Χτύπα με», του επανέλαβα. «Χαστούκισε, να χαρείς, πάλι τον κώλο μου. Έλα...»

«Δεν τελείωσες;» με ρώτησε χαζά.

«Μου λείπει κάτι για να τελειώσω»,του είπα. «Θα μου κάνεις τη χάρη;»

«Είσαι μαζόχα».

«Ναι, ναι, βάρα με τώρα μη σου πω τίποτα».

Με βάρεσε, μάλλον άκεφα.

Μία, δύο, τρεις φορές.

«Φτάνει τόσο;» ρώτησε.

«Ναι», του απάντησα.

Έφτανε.

Γιανγκ.

Βουνό πάνω από τη Γη: «Η Απώλεια».

Τώρα κι αν την κάτσαμε τη βάρκα.

* * *

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας έμπαινα στο γραφείο του Ψ. ξέροντας πως ο
κακός και άραχλος χρησμός μου έλεγε, μέσα στα σκοτεινά, ανάμεσα στους
άλλους του γρίφους: «Το όνειρο προμηνύει πολλά κακά». Μα πού πάω; Τι κάνω;
Γιατί δεν κάθομαι να ξαναδώ τον θείο Κλάους να χαμουρεύεται με τις
βρικολακίνες του;

Τι θα του 'λεγα αυτουνού τώρα; Και, το κυριότερο: τι θα μου 'λεγε εκείνος;

Ουφ...

http://harasevaggelio.blogspot.com/2005/04/blog-post_28.html

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
Αν δεν τα καταφέρεις με την πρώτη, πιθανότατα δεν προσπάθησες αρκετά.
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: Nikos Tsekhs: "Νορβηγός κατηγόρησε Νορβηγίδα για βιασμό γιατί τον ...ξύπνησε με ανορθόδοξο τρόπο (πίπα)"
• Προηγούμενο μήνυμα: Nikos Tsekhs: "Χαράς Ευαγγέλιο: Γιν και Γιανγκ"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]