JotD / QotD Ελληνική Λίστα Ανεκδότων (JotD)


Θέμα: Ο θάνατος της Υπατίας


(nil): ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ (kallimaxos(@)gmail.com)
Ημερομηνία: Σαβ 21 Μαΐ 2005 - 12:13:26 EEST

   Αγαπητέ φίλε, το ζήτημα του θανάτου της Υπατίας είναι
περίπλοκον. Τό έχει αναλύσει επισταμένως και ο καθηγητής
του Πανεπιστημίου Αθηνών πατήρ Γ. Μεταλληνός εις το βιβλίον του
"Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία;". Ιδού όμως και μία
άλλη πτυχή του θέματος από το διαδικτυακόν φόρουμ της
"Δημοθοινίας" <http://www.ellhnismos.org/cgi-bin/kea/ikonboard.cgi> :

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΤΙΑΣ
ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ

Ιστοσελίς άρθρου: <http://www.ellhnismos.org/cgi-bin/kea/ikonboard.cgi?s=a8f08973fcb65e6b73b9031a96b37a77;act=ST;f=28;t=1006>

Το θέμα που ανακινείται μεθοδικά και συστηματικά από διάφορους
γνωστούς-άγνωστους κύκλους, έχει να κάνει με την σχέση ελληνισμού-
χριστιανισμού. Πρώτο μέλημα για κάποιους είναι η καθύβριση της
ελληνοορθοδοξίας καθώς και ότι σχετίζεται με αυτήν. Άλλα θέματα όπως
η δράση άνω των 190 αιρέσεων και παραθρησκευτικών οργανώσεων είναι
ψιλά γράμματα......

Και όμως για κάποιους είναι θέμα ζωτικής σημασίας να βρίζουν την
ορθοδοξία γιατι αυτή φταίει για όλα.....Δεν καλλιεργεί την "κριτική
σκέψη" ενώ αντίθετα έχει κυνηγήσει και κυνηγά ανελέητα τον
ελληνισμό.. την πατρώα θρησκεία. Πραγματικά, αν αυτή η μάστιγα που
λέγεται ορθοδοξία έχει κάνει τέτοιο κακό...και συνεχίζει...κάτι πρέπει
να γίνει...Πρέπει οι συνειδήσεις να αφυπνίζονται διαβάζοντας
"μυητικότατα" περιοδικά και βιβλία.....να τρέχει ο κόσμος στην φύση,
στον καθαρό αέρα..(ο καθαρός αέρας βοηθάει το γονίδιο..), και
φορώντας αρμάνι και ρόλεξ να οργανώνει μυητικά συμπόσια και τελετές
και να μαγειρεύει θεϊκές σούπες σε μεγάλα καζάνια...Έτσι ονειρεύονται
κάποιοι τους νεοέλληνες...

Αυτοί λοιπόν οι κάποιοι, όχι μόνο δεν έχουν ιδέα από φιλοσοφία,
ιστορία, θεολογία, αλλά προκαλούν επιδεικνύοντας τις "γνώσεις" τους
από ξεφύλλισμα κάποιων βιβλίων.....Αλλά ας επανέλθουμε...

Ο χριστιανισμός, λένε πολλοί, έχει κυνηγήσει ανελέητα τον ελληνισμό
στο παρελθόν, και προβάλλουν ως ένα χαρακτηριστικότατο παράδειγμα
την ανόσια δολοφονία της Υπατίας από, όπως με θέρμη υποστηρίζουν,
φανατικούς χριστιανούς, οι οποίοι κυνηγούσαν ανελέητα όποιον
θεωρούσαν Έλληνα. Η λέξη "Έλλην" ήταν για τον τότε χριστιανό
βαρύτατη κατηγορία, καθώς "θύτης και Έλλην" ήταν ο υπέρμαχος των
ελληνικών ιδεών και της φιλοσοφίας....' όπως για παράδειγμα ο φίλος
μας ο Ορέστης, ο φίλος της Υπατίας, ο οποίος όντας υπέρμαχος του
ελληνισμού και των ελληνικών ιδεών τα έβαλε με το εκκλησιαστικό
κατεστημένο της Αλεξάνδρειας, με τον επίσκοπο της Αλεξάνδρειας
Κύριλλο, και γι' αυτό το λόγο κακοχαρακτηρίζονταν ως "θύτης και
Έλλην"..Από εδώ και πέρα αρχίζει η ιστορία....Μια ιστορία περίεργη και
ίσως όχι και τόσο απλή όπως προσπαθούν να την παρουσιάσουν
κάποιοι.......Ας δούμε λοιπόν την ιστορία αυτή όπως θέλουν να την
παρουσιάζουν κάποιοι..

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε στην Αλεξάνδρεια ένας έπαρχος που τον
έλεγαν Ορέστη. Σύμφωνα με τον Σωκράτη, ο ίδιος ο Ορέστης έλεγε πως
είχε βαπτισθεί από τον επίσκοπο Αττικό, οι ενέργειές του όμως
αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο. Η σχέση του με την Υπατία, είναι
για πολλούς απόδειξη του "ελληνολατρικού του φρονήματος". Φανατικός
εχθρός αυτού του επάρχου ήταν ένας..... αδυσώπητος χριστιανός ..ο
"αγράμματος" επίσκοπος Αλεξάνδρειας Κύριλλος...Αυτός λοιπόν ο
χριστιανός, που βέβαια ως χριστιανός ήταν και σύμμαχος με τους
Ιουδαίους της πόλης, πολεμούσε τον ελληνολάτρη Ορέστη και τον
ελληνισμό....

Το μίσος των δύο ανδρών ήταν παροιμιώδες.. Μέρα τη μέρα γινόταν όλο
και πιο μεγάλο...μέχρι που η κατάσταση άχησε να ξεφεύγει κάπως. Από
την μία μεριά ο Ορέστης και ο ελληνισμός και από την άλλη ο κακός
επίσκοπος και ο χριστιανισμός. Έχουμε δηλαδή ΄΄διπολισμό΄΄ για τους
βαθύτατα μυημένους........
Μια μέρα λοιπόν, ο Ορέστης τιμώρησε ένα οπαδό του Κύριλλου, τον
επίσης αγράμματο και άξεστο Ιέρακα, ενώπιον του ΄΄λαού της
Αλεξάνδρειας΄΄, για να τον σωφρονίσει και να τηρεί τους νόμους,
καθώς σύμφωνα με τις κατηγορίες των Ιουδαίων της πόλεως, είχε ως
σκοπό την πρόκληση ταραχών.. Ήταν φαίνεται ένα αναρχικό στοιχείο της
εποχής. Η τιμωρία του γι' αυτό το λόγο έπρεπε να είναι
παραδειγματική...Μια άλλη μέρα τιμωρεί κάπως πιο αυστηρά ένα άλλο
αναρχικό στοιχείο, έναν ΄΄λοβοτομημένο ιδεολογικά΄΄ μοναχό Αμμώνιο,
ο οποίος είχε απειλήσει την σωματική ακεραιότητά του . Η αναρχία σε
όλο της το μεγαλείο... κάτι τέτοια όμως ο τιμωρός Ορέστης δεν τα
σηκώνει...Ο Κύριλλος όμως δεν μένει άπρακτος, του τα είχε μαζεμένα από
παλιά και απ' ότι φαίνεται κάπου αρχίζει να εκνευρίζεται..... Γι' αυτό
το λόγο και θέλει να τον εκδικηθεί. Μισεί θανάσιμα αυτόν τον έπαρχο
γιατί όλο του μπαίνει εμπόδιο στα σχέδιά του να, ενισχύσει την
χριστιανική εκκλησία και βέβαια να κυνηγήσει τον ελληνισμό με την
ησυχία του.

Πώς να τον εκδικηθεί λοιπόν; Πώς να τον χτυπήσει καίρια και
αποτελεσματικά, και μαζί με αυτόν και τον ελληνισμό; Τι σκέφτηκε
λοιπόν....αφού δεν μπορεί να τα βάλει με τον ίδιο θα τα βάλει με
κάποιον του στενού του περιβάλλοντος..μήπως με τους δικούς του; Με
τους γονείς......με κανένα θείο καμιά γιαγιά; Η λύση τελικά ήταν να
εξοντώσει την φίλη του.....Αυτή λοιπόν ήταν η άτυχη Υπατία, η ξακουστή
φιλόσοφος και μαθηματικός. Τι άλλο καλύτερο, με ένα σμπάρο δύο
τριγώνια..και θα πλήγωνε τον Ορέστη και θα χτυπούσε καίρια τον
ελληνισμό...γιατί ακριβώς ο ελληνισμός ήταν κοινός εχθρός για τον
χριστιανισμό και τον ιουδαισμό..ή αλλιώς για τον
ιουδαιοχριστιανισμό...πιο ωραία η λέξη και πιο ακριβής για
πολλούς......Τα είχαν συμφωνήσει, εξ' αρχής, πώς να εξοντώσουν από
κοινού τον επικίνδυνο ελληνικό πολιτισμό..ή καλύτερα ο ιουδαϊσμός
καθοδηγούσε τον χριστιανισμό σε αυτό το θεάρεστο έργο, κατά
παραγγελία του Γιαχβέ.....Τι σχεδιάζει λοιπόν ο Κύριλλος...Λέγει κρυφά
βέβαια, σε έναν ΄΄πασίγνωστο και ξακουστό" 'χριστιανό' της
Αλεξάνδρειας, τον Πέτρο τον αναγνώστη......να παρακολουθήσει στενά την
Υπατία και όταν ΄΄κρίνει" ο ίδιος να μπουκάρει και να την ξεκάνει.
Έτσι λοιπόν, μια μέρα, ο γνωστός σε όλους μας Πέτρος.... καθοδηγώντας
μια γνωστότατη ομάδα 'χριστιανών' ανδρών, ορμά στην άτυχη φιλόσοφο
και 'εκβάλλοντες επί την εκκλησίαν η επώνυμον Καισάριον συνέλκεσαν
απεκδύσαντες την εσθήτα' και με όστρακα την έγδαραν και την
διαμέλλισαν...Να λοιπόν πως ο Κύριλλος πήρε την εκδίκησή του...και το
ανελέητο κυνήγι του ελληνισμού συνεχίζεται.......

Αυτή η παραπάνω ιστοριούλα έχει γίνει μια πικρή καραμέλα την οποία
πιπιλίζουν ακούραστα και με πάθος πολλοί ΄μυημένοι' ερευνητές...και
όχι μόνο, άνθρωποι με ΄΄αυστηρά κριτική σκέψη" και έντονο το
συναίσθημα για προσφορά στην επιστήμη.....Ας πάρουμε όμως, τα πράγματα
από την αρχή..

Η ιστορία εκτυλίσσεται στην Αλεξάνδρεια. Η Αλεξάνδρεια είναι μια
πολυφυλετική πόλη με μεγάλη ιστορία και πολιτισμό. Τρία στοιχεία
είναι έντονα, ο ελληνισμός , ο χριστιανισμός και ο ιουδαϊσμός.

Σε αυτό το σημείο όμως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μια ιστορική
ανακρίβεια. Η λέξη ΄Έλλην' πως χρησιμοποιείται από τον τότε
χριστιανό; Με ποια έννοια; Όταν ένας χριστιανός έλεγε κάποιον
Έλληνα' τι εννοούσε; Εννοούσε τον Έλληνα φυλετικά-γενετικά ή μήπως
κάτι άλλο; Το ότι εννοούσε κάποιον ως ΄΄Έλληνα΄΄, αυτόν που είναι
φυλετικά Έλλην βολεύει πολλούς και πολλές..γιατί φαίνεται πως από
την μία μεριά είναι οι χριστιανοί, που δεν είναι φυλετικά Έλληνες
και άρα είναι κάτι άλλο..π.χ. Εβραίοι..και από την άλλη οι φυλετικά
Έλληνες. Έτσι έχουμε να κάνουμε με δύο μεγάλες φυλετικές ομάδες,
τους 'φυλετικά Ιουδαιοχριστιανούς' από την μία και από την άλλη τους
'φυλετικά Έλληνες'. Πόσο 'ελληνολατρικά' ρομαντικό ακούγεται...

Σε αυτούς λοιπόν τους φοβερούς ερευνητές απευθύνονται τα παρακάτω
χωρία από την Κ. Διαθήκη, στα οποία χωρία εξακριβώνεται ποια σημασία
έχει για τον χριστιανό η λέξη 'Έλλην'

Κατά Μάρκ. 7.25-26 'ακούσασα γαρ γυνή περί αυτού ως είχε το
θυγάτριον αυτης πνεύμα ακάθαρτον ελθουσα προσέπεσε στους πόδας
αυτού, η δε γυνή ην Ελληνίς, Συροφοινίκισα τω γένει..
Πραξ.18.24 'Ιουδαίος δε τις Απολλώς ονόματι, Αλεξανδρεύς τω γενει,
ανήρ λόγιος...
Πραξ. 4.36 'Ιωσήφ δε ο επικληθείς Βαρνάβας από των αποστόλων, ο
έστιν μεθερμηνευόμενον υιός παρακλήσεως, Λευίτης, Κύπριος τω γένει.
Πραξ.18.2.2 'και ευρον τινά Ιουδαίον ονόματι Αμύλκαν, Ποντικόν τω
γένει... (Ποντικός = Πόντιος)

Έχουμε λοιπόν μια Ελληνίδα, αλλά όμως Συροφοινόκισσα στο γένος, ή
καλύτερα μία Συροφοινίκισσα αλλά Ελληνίδα στο θρήσκευμα.. Έχουμε
έναν Απολλώ Ιουδαίο αλλά Αλεξανδρέα στο γένος, ή καλύτερα έναν
Αλεξανδρέα αλλά στo θρήσκευμα Ιουδαίο....και πάλι έναν Λευίτη Βαρνάβα
αλλά Κύπριο στο γένος...κτλ...κτλ...κτλ..
Από τα παραπάνω λοιπόν αποδεικνύεται πως οι λέξεις 'Έλλην' αλλά και
'Ιουδαίος' έχουν καθαρά θρησκευτική έννοια, μιλάμε για
θρησκεύματα...και όχι για φυλές ή γένη...
Πάνω σε αυτό να κάνουμε και μία απλή ερώτηση.....; Φαντάζεστε πολλούς
Συροφοίνικες στο γένος να θυσιάζουν στο δωδεκάθεο...;ή μάλλον σε ένα
'εμπλουτισμένο' δωδεκάθεο με τις γνήσιες τοπικές 'πανάρχαιες'
φοινικικές παραδόσεις..όπως ζωολατρίες, ανθρωποθυσίες, ειδωλολατρεία
και τα παρεμφερή....Και γιατί μόνο Συροφοινικες, γιατί όχι και Μήδοι
Πέρσες Καρχηδόνιοι Αιγύπτιοι κτλ κτλ κτλ. Μπορεί λοιπόν όλοι αυτοί
να θεωρούνται 'Έλληνες', όχι όμως στο γένος αλλά στο θρήσκευμα...........

Ο Πλούταρχος λέει στο έργο του 'Περί Ίσιδος και Οσίριδος' την
συνήθεια πολλών 'Ελλήνων' της εποχής του να είναι έρμαια της
δεισιδαιμονίας τους, να λατρεύουν αγάλματα ως ζωντανά (όθεν άριστα
λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις το τους μη μανθάνοντας ορθως ακουειν
ονομάτων κακως χρησθαι και τοις πράγμασι, ώσπερ Ελλήνων οι τα χαλκά
και τα γραπτά και λίθινα μη μαθόντες μηδ' εθισθέντες αγάλματα και
τιμάς θεών, αλλά θεούς καλειν, ειτα τολμωντες λέγειν ότι την Αθηνάν
Λάχαρης εξέδυσε, τον δ' Απόλλωνα χρυσους βοστρύχους έχοντα Διονύσιος
απέκειρεν....λανθάνουσι συνεφελκόμενοι και παραδεχόμενοι δόξας πονηράς
επομένας τοις ονόμασι..71), να φοβούνται τον κακό δαίμονα
(....Τυφώνα και άλλους.. ΄΄το μεν γαρ εις ταυτα τα ζώα τους θεούς τον
Τυφώνα δείσαντας μεταβαλειν...72 καθώς και ΄΄πολλων δε λεγόντων εις
τοιάυτα τα ζώα την του Τυφωνος αυτου διάρασθαι ψυχήν....) και να
προσπαθούν να τους εξευμενίσουν με θυσίες ζώων και όχι
μόνο......(Αιγυπτίων δ' οι πολλοί θεραπεύοντες αυτά τα ζώα και
περιέποντες ως θεούς ου γέλωτος μόνον ουδέ χλευασμού καταπεπλήκασι
τας ιερουργίας...71)....

Μπορούμε να πούμε πως αυτοί ήταν πραγματικά Έλληνες, ή μάλλον η λέξη
'Έλλην' άρχιζε να χάνει το πραγματικό της νόημα; Μήπως έχουμε να
κάνουμε με ειδωλολατρία; Όχι βέβαια, θα πουν πολλοί, κανα δυό
περιπτώσεις συνέβαιναν που και που....Ήταν υπερβολικοί οι χριστιανοί
όταν έλεγαν 'αυτούς τους Έλληνες' ειδωλολάτρες, κυνηγούσαν τον
ελληνικό πολιτισμό και τις ιδέες....Φαντασθείτε τρεις αιώνες μετά την
εποχή του Πλουτάρχου τι θα γινόταν, την εποχή δηλαδή της Υπατίας.....
Έχουμε καμία ένδειξη που να μας δείχνει πως έγινε κάποια οργανωμένη
προσπάθεια, (τους πρώτους αιώνες μ.Χ.), να αντιμετωπισθεί αυτή η
θλιβερή κατάσταση....; Ο Πλούταρχος μιλούσε για την έντονη
δεισιδαιμονία και αθεΐα της εποχής του, τις οποίες και χαρακτήριζε
ως ηλίθιες και επικίνδυνες, είναι άξιες 'γέλωτας και χλευασμού'(δόξα
δ' εμφύεται δεινή, τους μεν ασθενεις και ακάκους εις άκρατον
υπερείπουσα την δεισιδαιμονίαν τοις δε δριμυτέροις και θρασυτέροις
εις αθέους εκπίπτουσα και θηριώδεις λογισμούς..71)...Και βέβαια οι
άθεοι στην εποχή μας είναι οι 'σκαπανείς της επιστήμης', οι
πρωτοπόροι της διανόησης...για ρωτήστε και τον ιερέα των Δελφών
Πλούταρχο...να δούμε τι θα απαντήσει....; Μήπως και σήμερα δεν γίνονται
τέτοιες 'ιερουργίες' με ομοιώματα ζώων και όχι μόνο....από 'μυημένες
οργανώσεις'.............; Που είσαι ρε Πλούταρχε..................................

Οι 'εν λόγω φοβεροί ερευνητές', 'ύστερα από κριτική σκέψη',
ξεχωρίζουν από ολόκληρο το έργο του εκκλησιαστικού ιστορικού Σωκράτη
τρεις μόνον φράσεις, την ύψιστη κατηγορία 'θύτης και Έλλην', τον
'Πέτρο τον αναγνώστη' και την περιγραφή του βασανιστικού θανάτου της
Υπατίας....Γι' αυτούς ο Σωκράτης δεν έγραψε τίποτα άλλο..ούτε για την
εποχή εκείνη ούτε για τους πρωταγωνιστές της..Μήπως όμως κάποιοι
διαλέγουν ότι θέλουν και εξηγούν όπως θέλουν γιατί απλά έτσι
θέλουν...γιατί πρέπει, φαίνεται, να αφυπνιστούν συνειδήσεις...Και όμως ο
Σωκράτης έχει γράψει τέσσερα κεφάλαια σχετικά 7.13-16, που αφορούν
την κατάσταση στην Αλεξάνδρεια , την διαμάχη Κυρίλλου-Ορέστη και όχι
μόνο.....

Στο κεφάλαιο λοιπόν, 7.13, ο εκκλησιαστικός ιστορικός Σωκράτης
αναφέρεται στην κατάσταση που επικρατούσε τότε στην Αλεξάνδρεια
μεταξύ Ιουδαίων και Χριστιανών. Η κατάσταση αυτή βέβαια, δεν
ικανοποιεί κάποιους οι οποίοι προβάλλουν με στόμφο και αυταπάρνηση
τους Ιουδαίους και τους Xριστιανούς (στο θρήσκευμα όπως είπαμε) ως
φιλαράκια και συμμάχους......Οι Ιουδαίοι λοιπόν στο θρήσκευμα, σύμφωνα
με τον Σωκράτη 'αεί μεν πολέμιοι πανταχού τοις Xριστιανοις', ήταν
δηλαδή ανέκαθεν εχθροί των Xριστιανών, δεν τους χώνευαν
φαίνεται..Ίσως κάποιοι θα πουν πως το έκαναν για τα μάτια του
κόσμου..όπως λέει και το τραγούδι..και άρα ο Σωκράτης δεν ξέρει τι
λέει...όταν όμως αναφέρει τον 'Πέτρο τον αναγνώστη', ξέρει και με το
παραπάνω, καθώς αποδεικνύεται έτσι γι' αυτούς πως ο εν λόγω Πέτρος
είναι χριστιανός. Οι σχέσεις λοιπόν, ανθρώπων που ήταν Ιουδαίοι στο
θρήσκευμα με αυτούς που ήταν Xριστιανοί στο θρήσκευμα ήταν
τεταμένες.

Χαρακτηριστικό των της 'εμπόλεμης' καταστάσεως μεταξύ χριστιανών και
Ιουδαίων είναι ένα περιστατικό που έλαβε χώρα στο θέατρο της
Αλεξάνδρειας στο οποίο είχαν συγκεντρωθεί Ιουδαίοι οι οποίοι μόλις
διαπίστωσαν την παρουσία του χριστιανού Ιέρακα αντέδρασαν
έντονα....'τουτον τον Ιέρακα το πλήθος των Ιουδαίων εν τω θεάτρω
θεασάμενοι κατεβόων ευθύς, ως δι' ουδέν άλλον παραβάλλει τω θεάτρω,
η ίνα στάσιν τω δήμω εμβάλλοι'. Οι Ιουδαίοι έβριζαν και φώναζαν κατά
του, μάλλον χριστιανού, Ιέρακα, κατηγορώντας τον ως πράκτορα και
υποκινητή επεισοδίων. Ο έπαρχος Ορέστης όμως, αντιδρά συλλαμβάνοντας
τον Ιέρακα και τον βασανίζει δημόσια προς τέρψιν των Ιουδαίων
'αρπάσας ουν τον Ιέρακα δημοσία τω θεάτρω βασάνοις υπέβαλλεν'.
Βασάνισε τον Ιέρακα μπροστά στους Ιουδαίους..... Σε αυτό το σημείο, θα
πρέπει να προστεθεί πως είναι ιστορικά εξακριβωμένο ποιες ήταν οι
σχέσεις του έπαρχου με την ιουδαϊκή συναγωγή της Αλεξάνδρειας..απλά
δεν πολυαναφέρεται γιατί είναι κάτι για πολλούς άνευ σημασίας....Ο
Ορέστης επίσης, μισούσε θανάσιμα γενικά τους επισκόπους ' ότι
παρηρουντο πολύ της εξουσίας την εκ βασιλέως άρχειν τεταγμένων', οι
επίσκοποι δηλαδή δεν τον άφηναν να 'επιβάλλει τα τεταγμένα του
βασιλέως', και σαν 'φίλος' με την συναγωγή που ήταν, φανταστείτε
ποια θα ήταν 'τα τεταγμένα του βασιλέως'...Η αντίδραση του Κυρίλλου
είναι άμεση, καθώς αντιδρά κατηγορώντας ευθέως τους Ιουδαίους και
'μεταπέμπεται τους πρωτεύοντας Ιουδαίων'. Ο επίσκοπος έκανε κάτι το
ανήθικο, 'κυνήγησε τον ελληνισμό' χωρίς δισταγμό...

Σκοπός, λοιπόν, ανέκαθεν των Ιουδαίων ήταν να βγάλουν από την μέση
τους Xριστιανούς, όπου αυτοί υπήρχαν, καθώς απ' ότι φαίνεται το να
είναι κανείς χριστιανός στο θρήσκευμα είναι....κακό...Τα μέσα και οι
τρόποι για να εκθέσουν τους χριστιανούς πολλοί..Καταστροφή του ναού
του Απόλλωνα στην Αλεξάνδρεια, την οποία φορτώνουν στους
χριστιανούς, πιο παλιά καταστροφή του ναού του Δαφναίου Απόλλωνα
στην Αντιόχεια (Μανουήλ, Σαβέλ κτλ...), την οποία και φορτώνουν στους
χριστιανούς. Αυτά όμως δεν αρκούν, χρειάζεται κάτι πιο δραστικό. Γι'
αυτόν το λόγο 'μηχανάς επενόουν επί βλάβη των χριστιανων'...μα πως θα
πουν κάποιοι, αφού είναι σύμμαχοι των χριστιανών...Ο Σωκράτης όμως μας
λέει πως βασικό τους μέλημα ήταν το να επινοούν και μηχανεύονται
τεχνάσματα με σκοπό να βγάλουν από την μέση τους χριστιανούς, αλλά
και να τους εκτοπίσουν από την πόλη της Αλεξάνδρειας 'και αιτίαν του
εξελαθηναι αυτους της Αλεξάνδρειας'. Έτσι συσκέπτονται νύκτα και
επινοούν ένα καταπληκτικό τέχνασμα (διέδωσαν κατά την νύχτα, πως η
τοπική χριστιανική εκκλησία είχε πιάσει φωτιά, και καραδοκούσαν..
μέχρι που έτρεξαν πολλοί χριστιανοί για να δουν τι έγινε, τους
οποίους οι Ιουδαίοι και έσφαξαν... ) δολοφονούν όσους χριστιανούς
μπορούν...Που είναι οι αρχές; Που είναι ο ακοίμητος φρουρός του
ελληνισμού ο έπαρχος Ορέστης να βάλει μια τάξη; Μήπως το ήξερε και
δεν έκανε τίποτα; Είναι μια καλή ερώτηση, η απάντηση της οποίας
φανερώνει την σχέση του επάρχου με τους Ιουδαίους της
Αλεξάνδρειας...Με το φως λοιπόν του ήλιου 'ουκ επελάνθανον οι το άγος
εργασάμενοι', φανερώθηκε το ανδραγάθημα των Ιουδαίων..αλλά και η
περίεργη αδράνεια του Ορέστη, του υπέρμαχου του ελληνισμού...Τι να
κάνει λοιπόν ο Κύριλλος; Να ζητήσει και συγνώμη; Μαζί με πολύ
πλήθος, δεν κυνήγησε έλληνες, όπως κάποιοι κραυγάζουν, αλλά πήρε
κάπως σβάρνα τους Ιουδαίους και τους εκδιώκει από την πόλη
αφαιρώντας τους και τις περιουσίες..'συν πολλώ πλήθει τους μεν
αφαιρειται τους δε εξελαύνει της πόλεως και της ουσίας αυτων
διαρπαγηναι υπό του πληθους αφεις'. Ο επίσκοπος δεν κυνήγησε έλληνες
στο θρήσκευμα, αλλά πολίτες Ιουδαίους στο θρήσκευμα, οι οποίοι,
είχαν χωρίς αιτία σφάξει κάμποσους χριστιανούς...Τι να περιμένει ο
Κύριλλος, βοήθεια από τον έπαρχο; Ο έπαρχος έιχε σοβαρή δουλειά να
φέρει εις πέρας... ήταν μάλλον σε καμιά βιβλιοθήκη και διάβαζε......
Η 'άδικη' εκδίωξη των Ιουδαίων από την Αλεξάνδρεια όπως είναι φυσικό
στεναχωρεί κάπως τον Ορέστη, οι φίλοι του οι οποίοι 'εκ των
Αλεξάνδρου του Μακεδόνος οικήσαντες την πόλιν', όπως λέει ο
Σωκράτης, είχαν οικήσει την Αλεξάνδρεια επί Αλεξάνδρου και τώρα να
εκδιώκονται από έναν χριστιανό;....κάπως οξύμωρο δεν είναι; Γι' αυτόν
το λόγο 'εχαλέπηνε και μέγα πένθος ετίθετο..', με άλλα λόγια
πενθούσε ο άνθρωπος...Ο Σωκράτης αναφέρει πως ο λόγος για την δισφορία
του Ορέστη ήταν πως ελαττώθηκε σημαντικά ο πληθυσμός της
Αλεξάνδρειας..... Να ελαττωθεί ο πληθυσμός της πόλεώς του έτσι
ξαφνικά...; Φοβούνταν φαίνεται την υπογεννητικότητα....δύσκολοι
καιροί......Μάλλον όμως οι λόγοι ήταν οικονομικοί.....

Χαρακτηριστικό της ανεξέλεγχτης κατάστασης είναι τα γεγονότα με 500
μοναχούς απόν έρημο της Νιτρίας. Σύμφωνα με τον Σωκράτη, ένθερμοι
μοναχοί μπαίνουν στην πόλη για να ενισχύσουν τον Κύριλλο κατά την
'διαμάχη' του με τον έπαρχο, καθώς η φιλοϊουδαική στάση του
τελευταίου ήταν ιδιαίτερα προκλητική εις βάρος του χριστιανικού
στοιχείου της πόλεως.........Οι διαθέσεις των μοναχών ήταν ιδιαίτερα
εχθρικές έναντι του 'ελληνιστή' έπαρχου...αποτέλεσμα είναι ένας
μοναχός, ο Αμμώνιος, να εκτραπεί κάπως...και να του πετάξει μια πέτρα
περιποιημένη...
Τότε όμως, 'κάτοικοι της Αλεξάνδρειας', αισθανόμενοι την απειλή
έναντι του ανδρείου επάρχου τους αντεπιτίθενται, εκδιώκοντας τους
επικίνδυνους μοναχούς....Βέβαια, ποιοι ήταν αυτοί οι κάτοικοι, είναι
'κάπως δύσκολο' να βρούμε ποιοι είναι...Η αντεπίθεση του Ορέστη έχει
σαν αποτέλεσμα την σύλληψη του ατίθασου μοναχού από την Νιτρία, του
μοναχού Αμμώνιου. Η διαμάχη ελληνισμού και χριστιανισμού σε όλο της
το μεγαλείο...Ο Ορέστης λοιπόν, από θέση ισχύος, βασανίζει μέχρι
θανάτου τον Αμμώνιο, τιμωρώντας παραδειγματικά έναν 'επικίνδυνο'
χριστιανό 'δημοσία κατά τους νόμους εξετάσει αυτόν υποβαλων επί
τοσουτον εβασάνισε ως αποκτειναι'...Και όλα αυτά προς τέρψιν ποιων....;

Ο ανδρείος έπαρχος δεν εκτελεί απλά τον κατηγορούμενο, αλλά τον
βασανίζει μέχρι εκεί που δεν παίρνει...αυτό που δεν κάνουν οι γείτονες
Ιουδαίοι το κάνει ο Ορέστης...μα τι είναι αυτά τώρα ..κάτι τέτοια τα
κάνουν οι χριστιανοί...κατά των ανυπεράσπιστων 'ελλήνων'..........

Και ερχόμαστε τώρα στην δολοφονία της Υπατίας
Πολλοί ερευνητές αποδίδουν με μιάς στον Κύριλλο τον φόνο της
Υπατίας. Κάτι τέτοιο όμως ο Σωκράτης, ο οποίος και είναι σύγχρονος
με τα γεγονότα, δεν το λέει. Αναφέρει μόνον κάποιο Πέτρο αναγνώστη,
ο οποίος ηγήθηκε κάποιων 'ένθερμων ανδρών', 'συφρονήσαντες άνδρες
το φρόνημα ένθερμοι'...Αν κάποιος τώρα, αναρωτηθεί ποιος θα είχε
πραγματικά όφελος από τον θάνατο της Υπατίας θα είναι υπερβολικός.....

Ο Κύριλλος είχε φέρει σε δύσκολη θέση τον ΄΄ελληνολάτρη" Ορέστη και
είχε εκδιώξει τους Ιουδαίους. Από την άλλη οι εκδιωχθέντες Ιουδαίοι
μισούσαν θανάσιμα τον Κύριλλο, γιατί ακριβώς ο χριστιανός επίσκοπος
είναι η αιτία της πολιτικής κοινωνικής και οικονομικής καταστροφής
τους. Μήπως λοιπόν, υπεύθυνοι για την δολοφονία της φιλοσόφου, είναι
οι Ιουδαίοι, οι οποίοι ανέκαθεν μηχανοραφούσαν εις βάρος των
χριστιανών; Μήπως θα είχαν να κερδίσουν κάτι από τον δημόσιο
διασυρμό των Χριστιανών και ιδίως του Κυρίλλου, ο οποίος Κύριλλος,
ας μην ξεχνάμε, τους έχει εκδιώξει από την Αλεξάνδρεια;

Τα πράγματα ίσως αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν...

Όπως είπαμε και πιο πάνω, οι Ιουδαίοι έχουν κατά καιρούς καταστρέψει
αρχαιοελληνικούς ναούς και τα φορτώσαν στους Χριστιανούς για να
προκαλέσουν την δημόσια κατακραυγή εις βάρος τους...μήπως λοιπόν,
είναι δυνατόν να διέπραξαν και τον θάνατο της φιλοσόφου και να τον
φόρτωσαν στους χριστιανούς; Κάτι τέτοιο φαίνεται λογικό την στιγμή
ακριβώς που έχασαν την δύναμή τους στην Αλεξάνδρεια...πως αλλιώς θα
αντιδρούσαν;

Η ίδια η Υπατία δεν ήταν όποια και όποια 'Θέωνος μεν του φιλοσόφου
θυγάτηρ πλατωνικήν επί πλωτίνω διατριβήν διαδέξασθαι, πάντες γαρ δι'
υπερβάλουσαν σωφροσύνην πλέον αυτήν ήδοντο και κατεπλήτοντο'.
Ήταν ξακουστή και όχι άδικα.
Τα πράγματα λοιπόν ήταν μπερδεμένα....
Ο φθόνος των χριστιανών έναντι της φιλοσόφου όλο και μεγάλωνε καθώς
'συνετυγχανε συγχνότερον τω Ορέστη. Συναντούσε όλο και περισσότερο
τον Ορέστη, τον ευνοούμενο της συναγωγής.
Οι χριστιανοί προβληματίζονταν σε τέτοιο βαθμό, ώστε μερικοί να
θεωρούν ότι επηρέαζε αρνητικά τον Ορέστη εις βάρος του Κυρίλλου. Ας
μην ξεχνάμε και κάτι άλλο...η Υπατία ανέκαθεν υποστήριζε τον
Ορέστη......και πολιτικά.....

Σε αυτό το σημείο λοιπόν, κάποιος θα έπρεπε να επέμβει για να
ενταθεί ακόμα περισσότερο η κατάσταση εις βάρος του των χριστιανών
της Αλεξάνδρειας.

Η δολοφονία μίας επιφανούς Ελληνίδας της πόλεως όπως η Υπατία,
σίγουρα εξυπηρετούσε αυτόν τον σκοπό. Το γεγονός ότι ανέκαθεν οι
Ιουδαίοι 'μηχανάς επενόουν' εις βάρος των χριστιανών, δικαιολογεί
ένα τέτοιο έγκλημα, για την πραγματοποίηση του οποίου και δεν θα
δίσταζαν να προσποιηθούν τους χριστιανούς.......... Ο Σωκράτης αναφέρει
χαρακτηριστικά κάποιον Ιουδαίο, ο οποίος υποκρινόταν τον χριστιανό
για να κερδίζει χρήματα 'Ιουδαίος τις απατεών χριστιανίζειν
υποκρινόμενος πολλάκις εβαπτίζετο και δια ταυτης της τέχνης χρήματα
συνελέγετο' Σωκράτης 7.17'.
Μήπως άραγε, προσποιούνταν τους χριστιανούς μόνον όταν ήταν να
κερδίσουν χρήματα........;
Μήπως και σήμερα κάποιοι...από τον πνευματικό οικονομικό ή πολιτικό
χώρο προσποιούνται τους χριστιανούς......ενώ είναι κάτι άλλο...;
Μα συμβαίνουν τέτοια πράγματα σήμερα....; Αν είναι δυνατόν......

Έτσι λοιπόν βρέθηκε ένας Πέτρος αναγνώστης, που δεν ξαναεμφανίζεται
πουθενά. Ήταν αναγνώστης στην εκκλησία του Κυρίλλου, και δεν ξέρουμε
τίποτα γι' αυτόν. Μα ήταν τότε τόσες πολλές εκκλησίες στην
Αλεξάνδρεια; Εγώ μία ξέρω ότι ήταν...Βέβαια, αν αναρωτηθεί κανείς και
σκεφθεί πως 'αναγνώστες' δεν έχει μόνο η εκκλησία, έχει και η
συναγωγή, καθώς στις συναγωγές, μεταξύ των άλλων, μελετούν και
αναγιγνώσκουν εδάφια από την Π.Διαθήκη, τότε ίσως η βαλίτσα πάει
μακριά. Και αν πάλι αναρωτηθεί ποιων ήταν συνήθεια πατροπαράδοτη να
'πριονίζουν' και να γδέρνουν με όστρακα τότε πάει ακόμα πιο μακριά
(ας θυμηθούμε με ποιόν τρόπο έγινε η γενοκτονία επί Τραϊανού,
ελληνικών πληθυσμών στην Κύπρο και Αλεξάνδρεια από φανατικούς
Ιουδαίους).
Έτσι σχεδόν όλοι πέφτουν πάνω στον Πέτρο τον αναγνώστη, ο οποίος
εκφράζει το 'ανθελληνικό' μένος των χριστιανών.....

Τα αποτελέσματα λοιπόν της δολοφονίας της Υπατίας είναι η πρωτοφανής
δυσφήμιση της εκκλησίας του Κυρίλλου 'τουτο ου μικρόν μωμον Κυρίλλω
και τη Αλεξανδρέων εκκλησία ειργάσατο'. Η εκκλησία του Κυρίλλου
δυσφημίστηκε. Ποιος επεδίωκε κάτι τέτοιο;
Νομίζω πως είναι ευδιάκριτο.
Αρκεί να αναλογισθεί κανείς και την πραγματική σχέση χριστιανισμού
και ιουδαϊσμού.
Το παρακάτω περιστατικό ίσως βοηθήσει στην απάντηση, καθώς φανερώνει
την ιδιαίτερα 'αγαστή συνεργασία' μεταξύ χριστιανών και Ιουδαίων,
καθώς και τους κοινούς στόχους τους.........
Λέει λοιπόν αυτός ο Σωκράτης πως σε μια περιοχή μεταξύ της
Χαλκιδικής και Αντιοχείας της Συρίας 'Ιουδαίοι διέσυρον χριστιανοις
και αυτόν τον Χριστόν εν παιγνιόις' (καλή ώρα όπως πολλοί
'ελληνολάτρες' σήμερα). Ο χλευασμός και η κοροϊδία εις βάρος του
χριστιανισμού δεν τους έφτανε...γι' αυτό το λόγο 'παιδίον χριστιανόν
συλλαβόμενοι σταυρώ προσδήσαντες επεκρέμασαν και πρωτον μεν
καταγελωντες και χλευάζοντες διετέλουν, μετ΄ου πολύ δε και των
φρενων εκστάντες , το παιδίον ηκίσαντο ώστε και ανελείν'. Σταύρωσαν
δηλαδή ένα παιδάκι που είχε την ατυχία να είναι χριστιανός και αφού
το βασάνισαν το έσφαξαν.....Τι να περίμενε βοήθεια από κανέναν
Ορέστη;...που τέτοια τύχη...η διαμάχη ελληνισμού και χριστιανισμού σε
όλο της το μεγαλείο........ Βέβαια, αυτό το ανοσιούργημα, μια φορά το
έκαναν....... ήταν μια στιγμή αδυναμίας...... δεν το έχουν ξανακάνει ποτέ
άλλοτε......ούτε κρυφά ούτε φανερά.......κάτι τέτοια ελληνολάτρες σαν τον
Ορέστη δεν τα επέτρεπαν...........
Στα παραπάνω ας προσθέσουμε και κάτι ακόμα...Εκείνη περίπου την
περίοδο, ο Κύριλλος είχε να αντιμετωπίσει, σε θεολογικό και
εκκλησιαστικό επίπεδο, έναν φανατικό εχθρό, τον πατριάρχη
Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριο. Η σύγκρουση των δύο ιεραρχών, που
επικεντρώθηκε στο χριστολογικό ζήτημα, (την προβληματική του οποίου
οι 'εν λόγω' ερευνητές μας παντελώς αγνοούν.....), κορυφώθηκε στην
τρίτη οικουμενική σύνοδο, στην Έφεσο. Αποτέλεσμα της θεολογικής
αυτής σύγκρουσης ήταν η επικράτηση του Κυρίλλου και η εκδίωξη του
πατριάρχη Νεστορίου από τον θρόνο της Κων\πόλεως. Εάν λοιπόν ο
Κύριλλος διέπραττε ένα τέτοιο έγκλημα οι νεστοριανοί δεν θα έχαναν
την ευκαιρία να το επικαλεστούν εις βάρος του, προσπαθώντας να
επωφεληθούν από την δυσφήμιση της εκκλησίας της Αλεξάνδρειας, με
σκοπό τόσο την ενίσχυση του Νεστορίου όσο και την εκτόπιση του
Κυρίλλου από τον επισκοπικό θρόνο της Αλεξάνδρειας.
Το περίεργο της υπόθεσης είναι πως δεν έχουμε μαρτυρίες σύγχρονων
παραγόντων για το αν υπαίτιος της δολοφονίας της Υπατίας είναι ο
Κύριλλος. Κάτι τέτοιο κάποιος σύγχρονος δεν το επικαλείται, αλλά
μόνο κάποιοι άλλοι, π.χ. ο νεοπλατωνικός Δαμάσκιος, ο Ιωάννης
Μαλάλας, οι οποίοι έζησαν έναν δύο τρεις ή και τέσσερις αιώνες μετά
τον Κύριλλο και την Υπατία, η αξιοπιστία των οποίων σε πολλά άλλα
θέματα είναι αμφισβητούμενη....
Ποιες λοιπόν είναι πιο αξιόπιστες πηγές; Οι σύγχρονοι με τα γεγονότα
ή οι κατά πολύ μεταγενέστεροι, οι οποίοι άλλωστε εξυπηρετούν και
κάποια σκοπιμότητα, ανάλογα με τον χώρο που προέρχονται;

Τα παραπάνω συνθέτουν μια εικόνα κάπως διαφορετική απ' ότι πολλοί
νομίζουν για την κατάσταση που επικρατούσε τότε στην Αλεξάνδρεια.
Αυτό που μπορεί να πει κανείς σίγουρα, είναι ότι τόσο λεπτά και
ιδιαίτερα σημαντικά θέματα, όπως για παράδειγμα η δολοφονία της
Υπατίας, αντιμετωπίζονται από κάποιους εντελώς επιφανειακά.

Ο καθένας βιάζεται να βγάλει το δικό του συμπέρασμα, ανάλογα με τον
σκοπό και τα πιστεύω του. Η σοβαρή έρευνα όμως μας επιβάλει να
υπολογίζουμε όλες τις απόψεις και πιθανότητες, δίχως να διαλέγουμε
αβίαστα αυτήν που μας συμφέρει............

Δεν είναι λίγοι αυτοί που αγνοούν, είτε εσχεμένα είτε όχι, την
σφοδρότατη αντιπαράθεση μεταξύ ιουδαϊσμού και χριστιανισμού. Οι
πηγές είναι πολλές, μία εκ των οποίων είναι και ο εκκλησιαστικός
ιστορικός Σωκράτης. Το σύγχρονο λοιπόν 'ελληνολατρικό ρεύμα',
αποσιωπά έντεχνα και συστηματικά το αδιαμφισβήτητο αυτό γεγονός και
υιοθετεί με στόμφο το αδόκιμο όρο 'ιουδαιοχριστιανισμός'. Από την
άλλη δεν έχει αποσαφηνισθεί ο χαρακτήρας και η πραγματική έννοια του
όρου Έλλην', εκείνη την περίοδο, κατά την οποία περίοδο
πραγματοποιούνταν συνεχώς, από περιοχή σε περιοχή, μετακινήσεις
μεγάλων πληθυσμών διαφορετικών εθνικοτήτων. Ένα χαρακτηριστικό
αποτέλεσμα είναι ο 'αχαλίνωτος θρησκευτικός συγκριτισμός', κατά τον
οποίο λατρεύονταν δεκάδες θεότητες, άλλες συγχωνεύονταν και άλλες
αφομοιώνονταν, με εντελώς διαφορετικά ήθη και έθιμα από πληθυσμό σε
πληθυσμό, και έντονα τα κρούσματα δεισιδαιμονίας και αθείας, όπως
μας πληροφορεί ο Πλούταρχος και όχι μόνο...

Γιατί λοιπόν αποσιωπάται η πραγματική σχέση μεταξύ των δύο
θρησκευμάτων, χριστιανισμού -ιουδαϊσμού από πολλούς ερευνητές; Είναι
θέμα βλακείας, ημιμάθειας ή μήπως κάποιο όφελος; Το πιο σωστό θα
ήταν να συμμεριστούμε και αναλογιστούμε όλοι μας, ανεξαρτήτως σε πιο
χώρο ανήκουμε, τα λάθη του παρελθόντος, έτσι ώστε να μάθουμε όλοι
μας από αυτά, προκειμένου να καταλάβουμε καλύτερα το παρόν και να
προβλέψουμε το μέλλον.

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
Ήξερες οτι ...
Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων της επικής ταινίας "Η Βίβλος", ο 
σκηνοθέτης Τζον Χιούστον δήλωσε: "Δεν ξέρω πώς τα κατάφερε ο Θεός, αλλά 
εγώ δυσκολεύομαι πολύ". 
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

Γραφτείτε και εσείς στην Ελληνική Λίστα ανεκδότων (JotD) και στείλτε τα ανέκδοτά σας!!!

Επιστροφή στον κεντρικό κατάλογο αυτού του αρχείου