(nil): Ariadne (aricha(@)otenet.gr)
Ημερομηνία: Σαβ 23 Ιουλ 2005 - 00:16:31 EEST

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα περιστατικό που συνέβη προ μιας εβδομάδας και
το θεώρησα ανεκδοτάρα (το προτίμησα, για να μην πάρω στα σοβαρά αυτά που
άκουσα και ξεχάσω τους λόγους για τους οποίους αποφάσισα να αλλάξω τελείως
τη ζωή μου με σκοπό την άνοδο της ποιότητάς της!).

Ζω σε νησί τα τελευταία δύο χρόνια από τότε που παντρεύτηκα τον άντρα της
ζωής μου. Στο νησί είναι αρκετά διαφορετικά τα πράγματα απ' ό,τι στην πόλη
(Θεσσαλονίκη), λίγο-πολύ γνωρίζει ο ένας τον άλλον, πολλές φορές
εξυπηρετείσαι χωρίς καθυστερήσεις και εύκολα "ε, μιας και είσαι ο γιος της
κυρα-Μήτσαινας που έχει την ταβέρνα με τους φοβερούς κολοκυθοκορφάδες" π.χ.
Συχνά οι απαιτήσεις σου ικανοποιούνται άμεσα και δεν είσαι υποχρεωμένος να
περιμένεις με τις ώρες σε ουρές, πολλές φορές τελειώνεις τη δουλειά σου από
το τηλέφωνο ή ακόμα ακόμα στην ταβέρνα της κυρά-Μήτσαινας όπου συναντάς τον
αρμόδιο και διευθετείς το θέμα σου πανεύκολα, ειδικά μετά από πέντε-έξι
τσουγκρίσματα και άσπρους πάτους.

Βέβαια, καλά όλα αυτά, αλλά όταν πρόκειται για κάποιον που διαθέτει έστω και
την παραμικρή εξουσία, τα πράγματα είναι έως τραγελαφικά! Το τουπέ και η
αλλαγή στη συμπεριφορά είναι για γέλια, ξέρετε, από κει που είχαμε μια απλή
θεσούλα στο δημόσιο και βάζαμε καμιά σφραγιδούλα, σηκώναμε και κανα
τηλεφωνάκι, ξαφνικά γίναμε μεγαλοκαρεκλάτοι και αποκτήσαμε πρόσωπο και
έχουμε το δικαίωμα να διαπράττουμε ως και σκάνδαλα τοπικού, έστω, χαρακτήρα
και όλα να περνάνε στο ντούκου μιας και "δε βαριέσαι μωρέ, έτσι ήταν πάντα,
τώρα θ' αλλάξουν τα πράματα"... Για να μη μιλήσω για έχοντες ακόμη
περισσότερη εξουσία, εκεί πια υπάρχουν ιστορίες και ιστορίες να λέει κανείς
και να γελάει (ή μήπως να κλαίει;) μέχρι αύριο!

Αλλά ινάφ με το παραλήρημα, με το παρδόν κιόλας που σας κουράζω, ακούστε
τώρα τι έγινε για να δούμε αν θα μου δώσετε δίκιο ή όχι. Κάναμε λοιπόν το
ζεύγος περίπατο σε κεντρικό σημείο με τη δυο μηνών κορούλα μας στο καρότσι
της. Περπατώντας στο πεζοδρόμιο, φτάνουμε στην άκρη του και διαπιστώνουμε
ότι στη ράμπα αναπήρων που υπάρχει και μάλιστα διαθέτει και πασσαλάκια στις
δυο άκρες της, βρίσκεται παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Μερικά μέτρα πιο πέρα
βρίσκεται το αστυνομικό τμήμα.

Επειδή πολλά έχουμε περάσει με Αρχές, Δήμους, Εφορίες, Αρχαιολογίες,
Τράπεζες, Πολεοδομίες κλπ κλπ που δεν είναι της παρούσης και τα παίρνουμε
στο κρανίο με κάτι τέτοιες καφρίλες χωρίς φυσικά να είμαστε τίποτα απολύτως
νομοταγείς κι εμείς, αλλά και περισσότερο με μια διάθεση περιέργιας να
παρατηρήσουμε αντιδράσεις, αποφασίζουμε να παραπονεθούμε για το γεγονός στο
Τμήμα. Πηγαίνουμε μπροστά και ο Δημήτρης κάνει νόημα στον πρώτο που είδαμε
μέσα να βγει λιγάκι έξω "να του πούμε". Βγαίνει λοιπόν ο ένστολος, εγώ τον
έκανα δεν τον έκανα 16 χρονών αλλά σίγουρα προφανώς θα 'τανε παραπάνω. Του
εξηγούμε για το παρκαρισμένο και ότι είναι κρίμα γιατί ούτε κι εμείς με το
καροτσάκι δε μπορούμε να κατέβουμε χωρίς να ταρακουνήσουμε το παιδί μας,
αλλά πολύ περισσότερο ότι είναι κρίμα και κατάντια και μέχρι και δυσφήμιση
για το νησί να μην υπάρχει πρόσβαση σε ράμπα αναπήρων και μάλιστα μέσα σε
τουριστική περίοδο (μετά μας τη λένε οι ξένοι και νευριάζουμε). Όλο
προθυμία μας λέει ότι θα το κοιτάξει.

Συνεχίζουμε τη βόλτα μας και αφού κάνουμε έναν μεγάλο γύρο στην περιοχή,
βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο μετά από 20 λεπτά περίπου. Ακριβώς εκείνη τη
στιγμή που περνάμε έξω από το Τμήμα βλέπουμε ΤΡΕΙΣ (3!!!) αστυνομικούς να
εξέρχονται του Τμήματος και να κατευθύνονται στον τόπο του εγκλήματος, ο
βαθμοφόρος μπροστά και άλλοι δυο πιτσιρικάδες από πίσω. Σταματάμε να
σπάσουμε πλάκα... Όσο προχωράνε προς το παρκαρισμένο συζητάνε σε έντονο
ρυθμό... "να, εκεί μου έδειξαν, ναι, πάνω σε ράμπα αναπήρων είπανε, πριν
λίγο μου το 'πανε". Πλησιάζουν και βλέπουν ότι το παρκαρισμένο έχει
ξεπαρκάρει και η ράμπα είναι ελεύθερη. Οπότε ακολουθεί η εξής στιχομυθία:

- Πού είναι το αυτοκίνητο; Έφυγε προφανώς. Και πού είναι η ράμπα ρε
παιδιά;
- Να εδώ και είχε παρκαρισμένο αυτοκίνητο πριν.
- Μα αυτό δεν είναι ράμπα ρε παιδιά...

Και κάνουν μεταβολή αμέσως γιατί βεβαίως δεν έχουν άλλο χρόνο για χάσιμο και
συνεχίζουν...

- Μα πώς; Αφού έχει τη χαρακτηριστική κλίση.
- Ναι, αλλά δεν έχει σήμανση! Βλέπετε εσείς κανα σήμα;
- Όχι, αλλά...
- Αφού δεν έχει σήμα πώς είναι ράμπα;
- Α, δηλαδή πρέπει να έχει σήμα; Μάλιστα... και δηλαδή γιατί το πεζοδρόμιο
να είναι έτσι εκεί;
- Ε, τι να πω... Μάλλον έγινε ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΟ ΛΑΘΟΣ!

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
Το να παντρεύεσαι είναι σα να πηγαίνεις για φαγητό έξω
Πρώτα παραγγέλνεις ό,τι θέλεις και μετά, όταν δεις τι τρώνε οι άλλοι,
εύχεσαι νάχες πάρει εκείνο
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: -=Greek=-: "Re: Επιθέσεις στο Λονδίνο.(Προσοχή. Δεν περιέχει ανέκδοτο. Όποιος δεν θέλει δεν το διαβάζει. Σημείωμα για τους σπαστικούς της Λίστας -ΔΤΘ είναι λίγοι)"
• Προηγούμενο μήνυμα: Suspect: "surreal 18"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]