(nil): Nikos Tsekhs (ntsekhs(@)gmail.com)
Ημερομηνία: Πεμ 06 Οκτ 2005 - 13:00:13 EEST

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

Η ώρα πήγε τέσσερις αλλά εσύ εκεί, σκαρφαλωμένη στη μπάρα, τσακίρ κέφι
και ώπανινανάι, λικνίζεσαι στους τσαχπίνικους ρυθμούς ενός ακόμα
τσιφτετελιού. Έχεις πιει ατέλειωτα κερασμένα σφηνάκια, έχεις κουνήσει
τους γοφούς σου πιο πολλές φορές κι από τα σκαμπανεβάσματα της
Σοφοκλέους, έχεις στριγγλίσει όλους τους στίχους από τα άσματα που ο
μελαχρινός ψιλογύφτουλας DJ παίζει όλο το βράδυ και έχεις χαμογελάσει
στον κάθε λιγούρη λαμέ που πάει να σου την πέσει. Η βραδιά πήγε καλά,
μα θα τελειώσει ακόμα καλύτερα αν πάρεις σπίτι το τεκνό που σε
τσεκάρει διακριτικά από απέναντι.

Πάνω, λοιπόν, που πας να δικαιώσεις τα λεφτά που έσκαγαν οι γονείς σου
στο Gene Kelly και να ρίξεις την τελειωτική πιρουέτα που θα τον κάνει
δικό σου, βλέπεις κάτι που σε κάνει να χάσεις την ισορροπία σου και να
προσγειώσεις τον Bolsoi πισινό σου στο μπολ με τα φιστίκια. Το τεκνό
θέλει τεκνά, τέκνο μου...

Κόντρα στα σημάδια, εσύ θεώρησες ότι τον είχες σίγουρο γιατί γύρισε
και σε κοίταξε. Ας ήταν ντυμένος στην πένα, ας είχε άψογο χτένισμα και
μανικιούρ, ας παρήγγειλε Cosmopolitan στο μπάρμαν κλείνοντάς του το
μάτι. Κανένας ποτέ δεν αντιστάθηκε σε σένα Κικίτσα, ιδιαίτερα στο
θέαμα των σμιλεμένων σου γλουτών (μασαζοκαλσόν, Telemarketing 30
ευρώ), του λεοπάρ φορέματος (feaux animal print ζώνη μπλουτζίν, Ρίτσα
εποχιακά 25 ευρώ), των χρυσαφί ψηλοτάκουνων (J Huang Bournazos,
απομίμηση στο κινέζικο της γειτονιάς σας 7 ευρώ) και της ξανθής
ατίθασης χαίτης (3 κιλά λακ και μία μάσκα με αυγό, λάδι και σπαράγγια,
Κομμώσεις Κούλης 150 ευρώ). Θεώρησες ότι όλες οι χορευτικές κινήσεις
που τελειοποιούσες τόσα χρόνια βλέποντας Πρωινό Καφέ και Pokemon
μπορούν να λυγίσουν κάθε άντρα. Θεώρησες πως θα τον κάνεις να τρώει
από το χέρι σου. Φάε τη σκόνη του τώρα, καθώς φεύγει με άλλο ένα τεκνό
και πάνε να παίξουν τις κουμπάρες, ενώ εσύ παριστάνεις τη θεία από το
Σικάγο.

Η παλαιολιθική εποχή (από τότε φαινόταν ότι στολίζει τον τυραννόσαυρο)

Κόντρα στις τάσεις της εποχής και στη μόδα που επέβαλε το κυνήγι των
δεινοσαύρων, εσύ τον άντρα τον ήθελες προσεγμένο. Ο Άααργκ, που έμενε
στην ίδια σπηλιά με τον Ούγκχχ και τον Ιγιάαακχχ, ήταν διαφορετικός.
Δεν βρομούσε, γιατί τριβόταν κάθε μήνα (παλαιολιθική εποχή είναι, μην
τρελαθούμε κιόλας) με άμμο από αυτή που είχε δίπλα στο ποτάμι και
έφευγε η μάκα. Δεν είχε μαύρα νύχια, γιατί έτρωγε χρησιμοποιώντας
κλαδάκια και έβγαζε τα κακκάδια από τα νύχια του με ένα κοκαλάκι
σκίουρου. Δεν είχε ανακατεμένα μαλλιά γιατί τα ξέμπλεκε με μια σπάλα
από αρουραίο. Και το κυριότερο, ποτέ μα ποτέ δεν κυνηγούσε κορίτσια με
το ρόπαλο.

Ένα βράδυ αποφάσισες να το σκάσεις από τη δική σου σπηλιά, την ώρα που
ο μπαμπάς ασχολούνταν με τη μαμά, και να πας να τον βρεις. Όταν μπήκες
στη σπηλιά του τα έχασες. Ο Άααργκ, ντυμένος με λαμπερά δέρματα από
τον Γυαλιστερόσαυρο που οι υπόλοιποι είχαν σκοτώσει το πρωί, έκανε
βαριετέ για τα αδέρφια του που, σκασμένοι στα γέλια, του έφτυναν
άντερα αντιλόπης και κοψίδια ορνιθόρυγχου (κομπλιμέντο σημαντικό για
την παλαιολιθική εποχή, εφάμιλλο με τα γαρίφαλα στις σύγχρονες
πίστες). Σε μια συναισθηματική κορύφωση του σόου, οι άλλοι κάλυψαν τα
κεριά και μέσα στο ημίφως τραγούδησε το 'Όταν θα βγεις στον πηγεμό για
το Λοχ Νες, πάρε μας μαζί σου, είμαστε βολικές'...

Η βιβλική εποχή (καλέ, ποιος κουνάει τη βάρκα;)

Τον έβλεπες κάθε μέρα και θαύμαζες τα μπουκλωτά ασημένια μαλλιά του,
το συνοφρυωμένο πρόσωπο και την κόκκινη μύτη. Οι ιστορίες που
διηγούνταν για τα ταξίδια του έξω από τους κρεμαστούς κήπους της
Βαβυλώνας σε έκαναν να ονειροπολείς. Φανταζόσουν αυτό τον καπετάνιο
καραβοκύρη στο κορμί σου και σε έπιανε σύγκρυο. Μπορεί να είχε τατουάζ
με γυμνές εξωτικές καλλονές, μπορεί να έπινε λίγο παραπάνω, μπορεί και
να είχε τσιμπήσει κανα αφροδίσιο στην Κουάλα Λουμπούρ, τότε που
ξεφορτώνανε σκραπ και μείνανε 15 μέρες στη ... (η λέξη απουσιάζει
γιατί η Μαλαισία δεν ήταν τότε γνωστή στο δυτικό κόσμο). Τον ήθελες.
Ένα βράδυ άκουσες κάτι εβραίες να μουρμουρίζουν. Τις πλησίασες και
συνειδητοποίησες ότι λέγανε κάτι για το δελτίο καιρού. Προβλέπεται
καταιγίδα.

Τυλίχτηκες με το χιτώνα σου και γύρισες σπίτι. Η βροχή άρχισε να
πέφτει και δε σταμάτησε μέχρι που πλημμύρισαν τα πάντα. Πανικόβλητη
έψαχνες για έξοδο και σκέφτηκες να ανοίξεις το παράθυρο και να
πηδήξεις έξω (τι διάολο, δεν υπήρχαν τότε πολυόροφα). Εκεί έμεινες
κάγκελο. Έξω από το σπίτι σου, στην πλημμυρισμένη κεντρική λεωφόρο του
χωριού, περνούσε μια μεγάλη ξύλινη κιβωτός. Πάνω στο κατάστρωμα
διέκρινες κάθε είδους ζώα σε ζευγάρια. Και ψηλά, στη γέφυρα, διέκρινες
καπετάνιο τον ανομολόγητο έρωτά σου να χαμογελάει κοιτώντας τον
ορίζοντα. Άρχισες να κουνάς τα χέρια σα μανιακή και να χοροπηδάς στο
περβάζι. Τότε εμφανίστηκαν στην κουπαστή πολλά όμορφα αγόρια, δύο
αδέρφια (ο ένας φώναζε τον άλλο Άβελ καθώς του έμπηγε το μαχαίρι στο
σβέρκο), ένας φρεσκοκουρεμένος που κοίταγε τα μούσκουλά του και
γκρίνιαζε ότι δεν έχει αρκετή δύναμη, ένας μουσάτος με χλαμύδα που
μάταια κουνούσε το ραβδί του προσπαθώντας να ανοίξει τα νερά για να
προσαράξουν και τρεις παίδαροι με ένα φούρνο μικροκυμάτων. Όλοι
χοροπηδούσαν και στρίγγλιζαν υστερικά Ουυυυυυ ουυυυυυυυ καθώς σου
ανταπέδιδαν το χαιρετισμό. Πριν πνιγείς στα βρόμικα νερά πρόλαβες να
διακρίνεις την πινακίδα στο πίσω μέρος της κιβωτού. Νώε, καυτές
κρουαζιέρες...

Η κλασική εποχή (έρως ανίκατε μάχαν, ος εν πισινές παρειές νεανία ελοχεύεις)

Λίγα πράγματα δεν έχουν ειπωθεί ακόμα για τα σμιλεμένα σώματα των νέων
που έπαιζαν κεφαλοκλείδωμα στις παλαίστρες μαθαίνοντας φιλοσοφία.
Αλειμμένοι με λάδια και μύρο, με ένα στεφάνι ελιάς στο αυτί και
τσαχπινιά στο μάτι, σφιχταγκαλιάζονταν και προσπαθούσαν να ρίξουν
αλλήλους στο καναβάτσο. Ο Σωκράτης προσπαθούσε να ψελλίσει κάτι περί
ρητορικής ερώτησης ενώ του έτρεχαν τα σάλια, ο Πλάτωνας έκλεινε το
μάτι στον Περικλή που προσποιούνταν ότι έγραφε νόμους (ανάμεσα στα
τεφτέρια του είχε κρυμμένο το τελευταίο τεύχος του Κρώξιμο, τα της
φιλοσοφίας μάταια γαρ καθίστανται τοιούτου παιδαρέως διατεθειμένου)
και ο Φειδίας σχεδίαζε το Erectio (η λογοκρισία και ο εξελληνισμός τον
ανάγκασαν να αντικαταστήσει τους φαλλούς με Καρυάτιδες και να το
βαφτίσει Ερέχθειο).Κάποια στιγμή όμως, ο Αγησίλαος ο καντινιέρης της
παλαίστρας άνοιξε το ραδιόφωνο και όλοι έμειναν αποσβολωμένοι με την
είδηση. Ο βασιλεύς της Ιθάκης συνελήφθη να παίζει τσιγκολελέττα με
τους υποψήφιους αντικαταστάτες του στα ανάκτορα κατά την επιστροφή του
από πολύμηνο ταξίδι στην εξωτική Τροία. Η σύζυγος υπέστη νευρικό
κλονισμό και νοσηλεύεται εκτός κινδύνου σε ναό της Αφροδίτης της
ανδροχωρίστρας στην ηρωικήν Λεμεσσόν...

Η ρωμαΓ―κή εποχή (πωπωωω, ο Καίσαρας τον έχει κολοσσαίο)

Κάθε που σκοτείνιαζε, ο μέγας στρατηλάτης, η αυτού μεγαλειότης, ο
κατακτητής των πάντων, ο Ιούλιος Καίσαρας αποτραβιόταν στο παλάτι του
και διοργάνωνε ρωμαΓ―κά όργια (καμιά σχέση με σταφύλια και ξερατά, μόνο
μανάρια και ξεφωνητά). Πάνω στα ανάκλιντρα αναστέναζε η γερουσία,
άλλος από ηδονή κι άλλος από λουμπάγκο (είπαμε, γερουσία ήταν, δεν τα
σηκώνανε όλοι τα ακροβατικά). Ο Ιούλιος, ή για όσους του είχαν πιο
πολύ θάρρος Ιουλία, καθόταν στο θρόνο του και απολάμβανε ένα θέαμα που
θα έκανε και τον πιο τολμηρό παρατηρητή της ιστορίας να χλωμιάσει.
Τοίχο με τοίχο διακόσμηση από Ρωμαίους και πληβείους, λεγεωνάριους και
καμαρώτους, γοργόνες και μάγκες να γιορτάζουν την τελευταία κατάκτηση
της λεγεώνας. Κάποια στιγμή, αποκαμωμένος από το οφθαλμόλουτρο και τις
τσιρίδες, σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς το δωμάτιό του. Εκεί τον
περίμενε μια έκπληξη. Ο Βρούτος στα τέσσερα παρίστανε το Βουκεφάλα και
ο Καλλιγούλας με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά την είχε δει
Μεγαλέξανδρος. Αυτό που τον αποτέλειωσε ήταν τα λόγια που
ανταλλάσσανε.

Βρούτος- Κάνε γρήγορα μη μας πιάσει. Σε θέλω. Ο κύβος ερρίφθη.

Καλλιγούλας- Ήλθον, είδον και εκσπερμάτισον.

Ο Καίσαρας έπεσε στο πάτωμα από το εγκεφαλικό και το μόνο που κατάφερε
να ψελλίσει ήταν Αχ, κι εσύ με το τεκνό μου το Φρούτο;

Η αναγέννηση (τι τρούλος είναι αυτός που ζωγράφισες μωρή; Δεν το πιστεύω!)

Μετά από ένα δυσβάσταχτο Μεσαίωνα, με μαύρη πανώλη, Ιερά Εξέταση
(καίγανε ότι μάγισσα, αναρχικό και τραβεστί έβρισκαν μπροστά τους) και
ΥΕΝΕΔ, απλώθηκε στην Ευρώπη το κίνημα της Αναγέννησης. Πολλοί το είδαν
σαν εξύμνηση της φυσικής ομορφιάς, επιστροφή στην υγεία και τις
αναλογίες, πρόοδο της επιστήμης και έμπνευση για τη μοναστηριακή
ψαλμωδία. Άλλοι θα μιλήσουν βέβαια για χοντρές γυναίκες, παλαβομάρες
που σχεδίαζε ο Ντα Βίντσι μαστουρωμένος, μονότονα τραγούδια των Enigma
και συνέχιση της καθολικοκρατίας κάτω από λιγότερο καταπιεστικά
καθεστώτα, αλλά τι ξέρουν αυτοί ε; Εσύ πάντα αγαπούσες έναν άνθρωπο.
Το Μικελάτζελο. Τρέχατε γυμνοί στο λιβάδι όπου σου έλεγε πόσο της
μόδας είναι τα χοντρά σου καπούλια, κάνατε έρωτα σε ερημικά ξωκλήσια
και ονειρευόσασταν το μέλλον. Πέταξες από χαρά όταν σου ανακοίνωσε ότι
του ανέθεσαν να κατέβει στο Βατικανό να ζωγραφίσει για μια εκκλησία.

Κάθε μέρα τον περίμενες καρτερικά να γυρίσει πασαλειμμένος με μπογιές
και ποτέ δεν τον ρώτησες γιατί δε σου έκανε πια έρωτα. Κουραζόταν
πολύ, όλη μέρα σκαρφαλωμένος στις σκαλωσιές. Είχε γίνει και γνωστός
ήδη και τον ενοχλούσε που όλοι στο δρόμο του έκλειναν το μάτι. Μια
μέρα όμως δεν άντεξες. Κατέβηκες στην πόλη ώστε να πας να του πεις
πόσο σου έχει λείψει. Μπαίνοντας στον καθεδρικό είδες πλήθος κόσμου να
ξεσβερκιάζεται κοιτώντας ψηλά με το στόμα να χάσκει. Έστρεψες το
βλέμμα σου προς το θόλο και έμεινες άφωνη. Κάτω από το μανδύα του, ο
αντρούλης σου κουνούσε χαριτωμένα τους δίδυμους τρούλους του σε κοινή
θέα. Να γιατί δε φορούσε εσώρουχα. Κι εσύ που νόμιζες πως τον
αγκύλωναν όταν ανέβαινε στη σκαλωσιά και του χαλούσαν την έμπνευση.
Έφυγες κλαίγοντας καθώς κάποιος του σφύριξε αποκαλώντας τον
Χελωνονιντζάκι μου...

Η τουρκοκρατία (καλέ, σουβλίστε με και μένα)

Λόγω σεβασμού στην ιστορία του τόπου μας και της δυσκολίας στο να
επιβεβαιωθούν οι πηγές μας, αναφέρουμε τάχιστα και με κάθε επιφύλαξη
ότι εικάζεται πως οι Σουλιωτοπούλες αυτοκτόνησαν από αγανάκτηση, καθώς
ο Οδυσσέας Ανδρούτσος σούβλιζε τον Αθανάσιο Διάκο, την ώρα που ο
Κανάρης έφτυνε τη Μπουμπουλίνα για να παίξει τα ναυτάκια με το
Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη...

Η κατοχή (μέχτεν ζί έσεν μάιν βουρστ;)

Σε μία εποχή που άνθισε η καταπίεση, η πείνα, η ρουφιανιά και τα ξανθά
παλικάρια της Wermacht, δεν θα μπορούσαν να λείψουν αυτοί που
εκμεταλλεύτηκαν τις συγκυρίες για να πουν τον Αδόλφο... Αδέλφω! Εσύ
ήσουν μια πιστή πατριωτοπούλα που τα βράδια φορούσες τη γαλάζια
εφαρμοστή στολή σου και έβγαινες παγανιά για να σκοτώσεις αξιωματικούς
του ΡάΓ―χ. Είχες αναμετρηθεί με επικίνδυνους αντιπάλους σαν τη Φροueλάιν
Χ και το ΣεΓ―τάν Αλαμάν, είχες πάει στο Ελ Αλαμέιν για να σταθείς στο
πλευρό των συμμάχων και έψηνες κάθε μέρα μπομπότες που μοίραζες στα
ορφανά παιδάκια της γειτονιάς σου. Στις κρυφές συναντήσεις με τα μέλη
της οργάνωσης μαζευόσασταν σε ένα υπόγειο λαγούμι που είχατε σκάψει
πίσω από τους στύλους του Ολυμπίου Διός και ακούγατε τη
μελλοντολόγο-μέντιουμ που χάιδευε την κρυστάλλινη σφαίρα της και
μουρμούριζε σε έκσταση λόγια από το μέλλον...

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα

Χωρίς να γνωρίζω κανέναν

Κι ούτε κανένας με γνώριζε

Είχες ταχτεί στον αγώνα. Δε σε ένοιαζε για τη ζωή σου. Μόνο για την
πατρίδα. Έτσι γνώρισες κι αγάπησες το Γιώργο. Αυτό το άξιο
πατριωτόπουλο, αυτό τον αφοσιωμένο αγωνιστή, αυτό το παλικάρι με τα
μελαχρινά μαλλιά και τις αέρινες κινήσεις που ήξερε πως να
στριφογυρίσει ένα Γερμανό πάνω από το κεφάλι του και να τον ξαπλώσει
αναίσθητο ή πως να ακινητοποιήσει αιμοβόρικα Ντόμπερμαν με ένα
σφύριγμα. Μετά τις συναντήσεις και όταν δεν ήταν πολύ επικίνδυνο,
γλιστρούσατε σαν τις σκιές μέχρι το βράχο της Ακρόπολης όπου
καθόσασταν και μπαλαμουτιαζόσασταν μέχρι την ανατολή. Το ρομαντικό ήχο
από τα τριζόνια χαλούσε το σποραδικό Halt! και η εκπυρσοκρότηση του
Luger κάπου στο βάθος, τα βογγητά αυτού που είχε προσπαθήσει να
ξεφύγει και έπεφτε αιμόφυρτος, καθώς και ο ήχος από άλεσμα που έκαναν
τα σαγόνια του καλύτερου φίλου του Γιώργου καθώς μασουλούσε τις
λεμονόκουπες που είχε μαζέψει από τα σκουπίδια.

Ένα βράδυ που έβρεχε μονότονα, καθόσουν στο σπίτι και ξεσκόνιζες τους
κουραμπιέδες με τα κρυμμένα εκρηκτικά όταν ένας βρόντος κόντεψε να
γκρεμίσει την εξώπορτα. Ο Σπίθας, ο φίλος του Γιώργου, έστεκε
μουσκεμένος στο κεφαλόσκαλο. Στο χέρι του κρατούσε σφιχτά μια
φωτογραφία. Την πήρες στα χέρια σου και κόντεψες να λιποθυμήσεις,
καθώς αντίκρισες το Γιώργο ντυμένο Λάιζα Μινέλι να κάνει καμπαρέ στη
Νυρεμβέργη. Μάλιστα στην πρώτη σειρά των θεατών καθόταν ένας κοντός
ένστολος με μουστάκι αγκαλιασμένος με έναν που έμοιαζε ψυχοπαθής και
κράταγε μια σύριγγα.

Με αυτά και με εκείνα πέρασαν οι αιώνες και οι γυναίκες ακόμα
καταβάλλουν απέλπιδες προσπάθειες να ξαναφέρουν κοντά τους τα
παραστρατημένα αγόρια, αυτά τα παιδιά που δε γίνονται άντρες, που θα
μπορούσαν να είναι παιδιά σου. Ο Άααργκ, ο Νώε, ο Οδυσσέας (από την
Ιθάκη κι ουχί από το... Κάιρο), ο Γιώργος Θαλάσσης και όλοι οι
επιφανείς και αφανείς «ήρωες» διάλεξαν ένα δρόμο δύσκολο, σκοτεινό,
γεμάτο βαζελίνη, φτερά, πούπουλα και κολασμένες νύχτες με tango στο
Blue Oyster Club.

http://www.zortal.gr/modules/news/article.php?storyid=1410

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
Το ταξίδι στο χρόνο δεν έχει μέλλον.
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: Χρονοντούλαπο: "Επετειολόγιον 06 Οκτωβρίου"
• Προηγούμενο μήνυμα: leda: "suicide"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]