(nil): Nikos Tsekhs (ntsekhs(@)gmail.com)
Ημερομηνία: Σαβ 15 Οκτ 2005 - 10:32:04 EEST

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

εμείς που σκοτώσαμε την αιωνιότητα
ι.π.
δημοσιεύτηκε στο φανζίν suckerpunch #2

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στις μέρες μας η αναφορά στην ιστορία φαντάζει οπισθοδρομική και, σε
αρκετές περιπτώσεις, εκκεντρική. Εγώ ωστόσο θέλοντας να έχω μια όσο το
δυνατόν πληρέστερη εικόνα του προσώπου που έπαιξε το σημαντικότερο
ρόλο από οποιονδήποτε άλλο στην αλλαγή τόσο της κοινωνίας μας, όσο και
της ίδιας μας της φύσης, θέλησα ηθελημένα να στηριχτώ στις κλασσικές
πηγές.

Το δίχως άλλο, οι μέρες που ξόδεψα, ξεφυλλίζοντας σκονισμένες σελίδες
περιοδικών και βιβλίων, θα ήταν αφάνταστα πιο κουραστικές και
σημαντικά λιγότερο αποδοτικές χωρίς τη βοήθεια της Μαίη Κ.,
βιβλιοθηκάριου και, τα τελευταία χρόνια σύμμαχο στον αγώνα μας. Θα
ήταν άδικο στις μελλοντικές ιστορικές αναφορές -γιατί είμαστε πλέον
βέβαιοι ότι η ιστορία θα ξαναρχίσει τη ροή της- να μην μνημονευθεί με
μεγάλα γράμματα το όνομά της.
Πιστεύω ότι η παρούσα μπροσούρα, αν και επί του παρόντος θα θεωρηθεί
αναμφίβολα ως το αντίστοιχο των παρανοϊκών γραμμάτων που συνηθίζουν να
στέλνουν οι μανιακοί δολοφόνοι στις εφημερίδες προσπαθώντας να
δικαιολογήσουν τις αποτρόπαιες πράξεις τους, θα βρει τη δικαίωσή της
στις μελλοντικές γενιές -ναι, γενιές. Σ' αυτές άλλωστε απευθύνεται το
παρών πόνημα και όχι στους εκφυλισμένους νεκροζώντανους του σήμερα, με
την ελπίδα ότι αυτές όχι μόνο θα καταλάβουν, αλλά και θα μάθουν και θα
διασφαλίσουν τη ροή της ζωής και του χρόνου.
Είθε να μπορέσουμε όλοι να αναπαυτούμε.
Αλλά πρώτα, τα γεγονότα.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Ι

Ο Κ.Χ. ήταν από κάθε άποψη ένας άνθρωπος μαλθακός, ήπιος και αφάνταστα
βαρετός. Η μαθητική του ζωή του επιφύλασσε ελάχιστα αξιομνημόνευτα
γεγονότα, τα οποία ελαχιστοποιήθηκαν στην φοιτητική του ζωή και
εξαλείφτηκαν παντελώς στην εργασιακή του. Στα 44 χρόνια του μπορούσε
κανείς να πει ότι αντιμετώπιζε τη ζωή με παντελή απουσία πάθους.
Το πρωινό του ξεκινούσε πάντα στις 7:30 με τσάι και -χτεσινό- ψωμί και
μαρμελάδα. Ακολουθούσε γύρω στις 8:00 η καθημερινή κένωση των εντέρων
του. Η γυναίκα του έφευγε για τη δουλειά της στις 8:10, ενώ αυτός ήταν
ακόμη στο αποχωρητήριο. Δε γνωρίζουμε αν αντάλλασσαν αποχαιρετισμούς
και κατευόδια. Στις 8:25 έπαιρνε το λεωφορείο για τη δουλειά του.
Βρισκόταν εκεί πάντα στις 8:55. Στις εννιά ακριβώς άρχιζε την εργασία
του - λογιστής του δημόσιου τομέα. Επέστρεφε σπίτι του γύρω στις έξι
παρά είκοσι, ανάλογα με την κίνηση που θα συναντούσε στο δρόμο.
Ο ελεύθερος χρόνος του αναλισκόταν στην ανάγνωση εφημερίδων, την
τηλεόραση, κάποιες περιστασιακές εξόδους με τη γυναίκα του και
-περίπου μία φορά το μήνα- την ερωτική του περίπτυξη με τη σύζυγό του.
Ήταν αρκετά ικανοποιημένος από τη ζωή του, κυρίως γιατί είχε
κατορθώσει να εξορίσει κάθε έκπληξη, κάθε απρόσμενο γεγονός, κάθε
εικασία έστω, περιπέτειας, από αυτήν. Η ζωή του ήταν τόσο
κανονικοποιημένη, όσο και οι λογιστικές του εγγραφές και τα τεράστια
κενά της έλλειψης πάθους τα συμπλήρωνε η πηχτή ουσία της συνήθειας.
Ο Κ.Χ. δεν είχε αθληθεί ποτέ του. Η ζωή του ποτέ δεν του παρουσίασε
την ανάγκη για οιοδήποτε φυσική άσκηση και ποτέ του δεν είχε ασχοληθεί
με κάποιο σπορ. Με εξαιρετικά σημαντική εξαίρεση, το χαροπάλεμα.
Προσβεβλημένος από μια θανατηφόρα μορφή καρκίνου του στομάχου, βρέθηκε
να παλεύει για πρώτη φορά στη ζωή του: με τον ίδιο το θάνατο.
Το πάθος, ο έρωτας, η δίψα για ζωή, η φιλοδοξία, η αφοσίωση σε
σκοπούς, οι μισοτελειωμένες υποθέσεις, η αγάπη και το μίσος, ποτέ δεν
είχαν αποτελέσει εμπόδια για το θάνατο. Πάντοτε τα υπερνικούσε με
ευκολία, αφήνοντας πίσω του μια ανάμνηση, κάποια δάκρυα, ένα
αποστραγγισμένο από τα ζωτικά υγρά κουφάρι. Στην περίπτωση του Κ.Χ.
εχθρός του ήταν η συνήθεια, και η αξιοθαύμαστη εμμονή του Κ.Χ. να
αγκιστρωθεί από αυτή.
Η αυξανόμενη εντροπία των καρκινικών κυττάρων που του κατέτρωγε τα
σωθικά προσέκρουσε πάνω στην πεισματώδη τάση για αδράνεια για παντελή
απροθυμία οποιασδήποτε αλλαγής.
Μπροστά στα έκπληκτα στην αρχή και κάπως επικριτικά στη συνέχεια,
βλέμματα της γυναίκας του και των γιατρών, ο Κ.Χ. αγκιστρώθηκε από τη
ζωή, με το πάθος μιας, ας μου επιτραπεί η έκφραση, κουράδας που
βουλώνει τη λεκάνη αγνοώντας τους αλλεπάλληλους χείμαρρους νερού από
το καζανάκι και αν και με τα μισά του σωθικά κατεστραμμένα κατάφερε να
βρίσκεται εν ζωή, απαιτώντας το τσάι του και τη μαρμελάδα του κάθε
πρωί, προς μεγάλο εκνευρισμό της εκάστοτε νοσοκόμας που άρχιζε τη
πρωινή της βάρδια.
Η επιμονή του αυτή, δεν προκαλούσε δυσφορία μόνο στις νοσοκόμες, αλλά
και στην ίδια τη γυναίκα του, η οποία μέρα με τη μέρα εξαντλιόταν
οικονομικά από τα διαρκή έξοδα νοσήλευσής του. Από πολλές απόψεις,
όταν μετά από τρεισήμισι μήνες εδέησε να πέσει σε κώμα, ήταν μια
ανακούφιση, τόσο για τη -στα πρόθυρα της φτώχειας- γυναίκα του όσο και
στα πρόθυρα της παραδοχής του παράδοξου, γιατρούς του.
Αλλά η ανακούφιση δεν ήταν παρά πρόσκαιρη. Μετά από μόλις είκοσι
ημέρες και ενώ προετοιμαζόταν η σιωπηρή συγκατάθεση όλων για τη
νοσοκόμα που θα αναλάμβανε να τραβήξει το σωληνάκι, επανήλθε, για λίγα
μόλις λεπτά, πριν ξαναπέσει σε κώμα. Σ' αυτές τις λιγοστές στιγμές
εγρήγορσης, φρόντισε να δηλώσει ότι αισθανόταν περίφημα, πριν
διαψεύσει έμπρακτα τον εαυτό του πέφτοντας ξανά σε κωματώδη κατάσταση.
Η ιστορία συνεχιζόταν έτσι, με τον πεισματάρη Κ.Χ. να συνέρχεται κάθε
τόσο για λίγα λεπτά, να δηλώνει ότι αισθάνεται καλύτερα, και μετά να
ξαναπέφτει σε κώμα. Ο αρχικός εκνευρισμός των γιατρών έδωσε τη θέση
του στην επιστημονική περιέργεια. Αν μη τι άλλο, αυτό σήμαινε ότι η
γυναίκα του, ή χήρα του όπως είχε αρχίσει να θεωρεί τον εαυτό της,
απαλλάχθηκε τουλάχιστον από τα έξοδα περίθαλψής του.

ΙΙ

Όταν ο Κ.Χ. συνειδητοποίησε τον προελαύνοντα θάνατό του,
πανικοβλήθηκε. Είχε στρώσει τη ζωή του μια χαρά, τα πάντα συνέβαιναν
σύμφωνα με το πρόγραμμα, από τις συσπάσεις των εντέρων του μέχρι τη
σεξουαλική του διέγερση. Τώρα αυτός ο παρείσακτος ερχόταν να του την
αναστατώσει. Στην αρχή αντιστάθηκε και μετά αναγκάστηκε να παλέψει.
Καθώς ο αντίπαλός του αποδεικνυόταν σκληρός και επίμονος, η πάλη του
άρχισε να αποκτά ολοένα και καινούργια χαρακτηριστικά.
Όταν έπεσε σε κώμα, βρισκόταν σε μια κατάσταση ημισυνείδησης με ένα
μόνο σκοπό: την αδράνεια, τη διατήρηση της προηγούμενης καταστάσεώς
του. Η προσήλωση στο σκοπό του ήταν πραγματικά θαυματουργή: παρήγαγε
ένα μαχητή από το -σχεδόν- κουφάρι ενός λογιστή. Σύντομα ο σκοπός του
εμπότισε κάθε κύτταρό του με το ίδιο μήνυμα Η εγκεφαλική του
λειτουργία άγγιξε στάδια που είχαν αγγίξει μέχρι τότε μόνο μύστες, ή
ψυχεδελικοί ερευνητές. Από το κυτταρικό επίπεδο, ο ενσυνείδητος σκοπός
του απλώθηκε στο ηλεκτροχημικό και εκεί πολέμησε τον εισβολέα σε
επίπεδο κβάντα, όπως και σε επίπεδο κυττάρων.
Σε ένα ανώτερο επίπεδο, συνειδητοποίησε ότι υπήρχε μεγάλη πιθανότητα,
να τον θεωρήσουν νομοτελειακά νεκρό και να διακόψουν τη σύνδεση με το
σωληνάκι που τον διατηρούσε στη ζωή. Ξεχνώντας για λίγο το ανοιχτό
μέτωπο μάχης του με τον εχθρό συγκέντρωσε όλες τις δυνάμεις του και
προσανατόλισε όλο του το είναι, προς την επιστροφή του στην εγρήγορση.
Όταν τα κατάφερε, γρήγορα ξανατραβήχτηκε στην κωματώδη κατάσταση και
επέστρεψε με ταχείς ρυθμούς στο πεδίο μάχης.
Ανά τακτά χρονικά διαστήματα επαναλάμβανε την ίδια διαδικασία ενώ
ενδιάμεσα μαχόταν όλο και πιο λυσσασμένα.
Στην ημισυνειδητή, ημιάχρονη κατάστασή του, ο σχεδόν καραφλός λογιστής
με το γκρίζο παντελόνι, το σακάκι με τα μπαλώματα στους αγκώνες και τα
μυωπικά γυαλιά του, βρέθηκε να μάχεται με ένα αιματοβαμμένο σπαθί με
τα τερατώδη, αποκρουστικά καρκινώδη τέρατα. Να τα γαζώνει με πολυβόλο
να τα καίει με φλογοβόλα και ναπάλμ. Αυτά απάντησαν με λυσσαλέες
επιθέσεις, έκπληκτα που βρίσκονταν να χάνουν την μάχη από ένα τόσο
ανάξιο, εκ πρώτης όψεως, αντίπαλο.
αλλά ακόμα και η ασταμάτητη εντροπιακή νομοτέλεια του θανάτου δεν
κατάφερε να τα βγάλει πέρα με τη μαγεία της συνήθειας, της τάξης και
της παντελής έλλειψης φαντασίας.
Ενάμιση χρόνο μετά, το τελευταίο καρκινικό κύτταρο έπεσε νεκρό,
θανάσιμα λαβωμένο από το τελευταίο -και πλέον αποτελεσματικό- όπλο του
λογιστή: ένα σιδερένιο χάρακα.

ΙΙΙ

Η καινούργια για όλη την ανθρωπότητα μέρα, ξεκίνησε με τον Κ.Χ. να
συνέρχεται από το κώμα, κάνοντας κάτι για πρώτη φορά στη ζωή του:
ούρλιαζε.
Οι γιατροί, μετά από αλλεπάλληλα τεστ και βιοψίες, ανακάλυψαν
έκπληκτοι κάτι πρωτοφανές: δεν υπήρχε ίχνος καρκίνου στα σωθικά του
Κ.Χ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τα σχεδόν κατεστραμμένα από την
παρατεταμένη μάχη του με τον καρκίνο εσωτερικά του όργανα, έδειχναν να
επουλώνονται μέρα με την ημέρα.
Ο λογιστής πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο σε λίγες μόλις ημέρες,
αφήνοντας πίσω του τους γιατρούς του νοσοκομείου να αναλύουν και να
εξετάζουν πυρετωδώς και με τη γυναίκα του να τον περιμένει γεμάτη
απελπισία σπίτι.
Το βοήθημα της σύνταξης που περίμενε να πάρει με το θάνατό του δεν
ήρθε, η πρωτόγνωρη αίσθηση της ελευθερίας της διακόπηκε απότομα.
Σύμφωνα με στοιχεία που δε μπόρεσα να εξακριβώσω, επίσης απότομα
διακόπηκε και η ερωτική της σχέση με έναν άλλο άνδρα. Όλα αυτά
αντικαταστάθηκαν με ένα καταπονημένο, νεκραναστημένο σύζυγό, που με
φρίκη της διαπίστωσε ότι ήταν πιο βαρετός από ποτέ και που επιπλέον
δεν είχε να της προσφέρει ένα σταθερό εισόδημα. Η ζωή τους ετοιμάστηκε
να ξαναπάρει τους συνηθισμένους αβάσταχτα πληκτικούς ρυθμούς με τον
Κ.Χ. να προσπαθεί να επανέλθει ατάραχος στην αγαπημένη του
καθημερινότητα και τη σύζυγό του να πέφτει σε ολοένα και αυξανόμενη
απελπισία.
Η ιστορία ήταν πιθανό να τελειώσει εδώ, αλλά ένα τηλεφώνημα έμελλε να
ανατρέψει τα πάντα, τόσο στην καθημερινότητά τους, όσο και σ' αυτή
ολόκληρη της ανθρωπότητας.

IV

Ο Τ.Π. ήταν αυτός που πρώτος τόλμησε να πειραματιστεί με πιθήκους,
προσπαθώντας να αποδείξει το, για τα δεδομένα της εποχής του,
ασύλληπτο. Τα αποτελέσματα των πειραμάτων ήταν τουλάχιστον
συνταρακτικά, αν και τα υποκείμενα τους πειράματος -είκοσι αθώοι
χιμπαντζήδες- βρήκαν μαρτυρικό θάνατο λίγες ημέρες μετά.
Ο Κ.Χ. δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από το ερευνητικό κέντρο του Τ.Π. την
αμέσως επόμενη ημέρα. Μήπως θα μπορούσε να περάσει από εκεί για
μερικές τυπικές εξετάσεις; Ο Κ.Χ. υποβλήθηκε σε νέες βιοψίες και νέες
ενδοσκοπικές εξετάσεις. Ο Τ.Π. έμεινε άγρυπνος όλο το βράδυ,
αναλύοντας και εξετάζοντας, κάνοντας ένα μόνο διάλειμμα για μια
σύντομη ερωτική συνεύρεση με την νοσοκόμα του τμήματος.
Η έκθεσή του στάλθηκε σε διάφορα επιφανή μέλη της ιατρικής κοινότητας,
προκαλώντας κυριολεκτικά ταραχή. Σύντομα ο Κ.Χ. βρισκόταν στο κέντρο
της προσοχής μιας ομάδας που αποτελούταν από τους πλέον
αναγνωρισμένους ιατρούς και βιολόγους της πόλης του.
Η κατάσταση είχε ως εξής: Η βιοψία τμήματος του στομαχιού του Κ.Χ.
αρχικά έδειξε μόνο υγιή κύτταρα. Προσεκτικότερες μελέτες όμως έδειξαν
ότι παράλληλα με τα υγιή, φυσιολογικά, κύτταρα, στα σωθικά του Κ.Χ.
ενυπήρχε και ένας αριθμός από κύτταρα αρκετά διαφορετικά από τα
συνηθισμένα. Στη βιοψία που έγινε σχεδόν ένα μήνα αργότερα, στο
ερευνητικό κέντρο του Τ.Π., τα εν λόγω κύτταρα είχαν εξαπλωθεί,
αντικαθιστώντας τα φυσιολογικά.
Ήταν προφανές ότι δεν επρόκειτο για καρκινικά κύτταρα - αυτά είχαν
εξοντωθεί. Τα νέα όμως κύτταρα επέδειχναν ένα αξιοζήλευτο
χαρακτηριστικό: μια εκπληκτική, για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο που
έγινε πολύ της μόδας εκείνη την εποχή, αρνησιθνησία. Δηλαδή, όχι μόνο
δεν παρουσίαζαν σημάδια βιολογικού εκφυλισμού αλλά ήταν και απρόσβλητα
σε οποιαδήποτε ασθένεια. Τα νέα, λογιστικά κύτταρα αποκτήσαν την
ονομασία κύτταρα Α και οι επιστήμονες προσπάθησαν να καταγράψουν κάθε
διαφορά τους από τα κανονικά κύτταρα. Ο Τ.Π. ήταν ο πρώτος που
εισήγαγε κύτταρα Α από τον Κ.Χ. σε χιμπαντζήδες, με αποτέλεσμα αυτά να
πολλαπλασιαστούν, αντικαθιστώντας μεγάλο αριθμό των κυττάρων των
χιμπαντζήδων και το πιο εκπληκτικό, εκπληρώνοντας μάλιστα σχεδόν άψογα
της λειτουργίες των προκατόχων τους. Δηλαδή τα ανθρώπινα κύτταρα Α
μέσα σε λίγες ημέρες μεταμορφώθηκαν σε σχεδόν πιθηκίσια!!! Όλα τα
υποκείμενα του πειράματος παρουσίασαν φρικτά καρκινώματα και βρήκαν,
κατά τα φαινόμενα, τραγικό θάνατο σε διάστημα δυο ημερών από την
εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων.
Για ένα περίπου μήνα ο Κ.Χ. δέχτηκε αγόγγυστα ενέσεις που τον μόλυναν
με δεκάδες θανάσιμες μολυσματικές ασθένειες, οι οποίες σε διάστημα
λίγων μόνων ημερών κατατροπωνόντουσαν από τα -διαρκώς αυξανόμενα-
κύτταρα Α. Όταν ο Κ.Χ. βγήκε και πάλι από το νοσοκομείο είχε ένα
απαίσιο χρώμα - αποτελούταν ωστόσο από 95% γενετικό υλικό Α.
Οι εξελίξεις προχώρησαν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Ο Τ.Π. εξέδωσε μια
πομπώδη ανακοίνωση που ούτε λίγο, ούτε πολύ διακήρυττε την εύρεση της
αθανασίας. Στους επόμενους ταραγμένους μήνες ο Κ.Χ. έγινε ο άξονας
πάνω στον οποίο περιστρεφόταν το υπό κατασκευήν ολοκαίνουργιο μέλλον
της ανθρωπότητας.

V

Το νεοδημιουργηθέν Ινστιτούτο Τ.Π. έκανε την πρώτη εμφύτευση κυττάρων
Α -μυστικά- στα πρώτα ανθρώπινα πειραματόζωα - δυο καταδικασμένους σε
θάνατο φυλακισμένους. Οι δυο μελλοθάνατοι -τα ονόματά τους δεν ήταν
δυνατόν να βρεθούν σε καμία από τις πηγές που είχα στη διάθεσή μου-
παρουσίασαν συμπτώματα αδιαθεσίας που τους έριξαν σε κωματώδη
κατάσταση αλλά σε μια μόλις εβδομάδα ήταν πιο υγιείς από ποτέ -τα
κύτταρα Α αποτελούσαν το 30% του συνολικού αριθμού των κυττάρων τους.
Οι οικονομικά και πολιτικά ισχυροί ήταν οι πρώτοι που δέχτηκαν
εμφύτευση κυττάρων Α. Με το αζημίωτο φυσικά. Το Ινστιτούτο Τ.Π.
αποκτούσε όλο και περισσότερη ισχύ.
Στα επόμενα τριάντα χρόνια το μυστικό της αθανασίας προκάλεσε
γενικευμένες αναταραχές και πολέμους, καθώς το Ινστιτούτο επέμενε να
χορηγεί επιλεκτικά το "δώρο" αυτό, που κόστισαν τη ζωή σε περίπου
ενάμιση δισεκατομμύριο ανθρώπους με συντηρητικούς υπολογισμούς. Ήταν
μια αναμφίβολα απαραίτητη αραίωση του πληθυσμού, πριν το δώρο της
αθανασίας αρχίσει να γίνεται προσβάσιμο στον καθένα. Οι γενετικοί
επιστήμονες του Ινστιτούτου κατάφεραν να επέμβουν στον γενετικό κώδικα
των κυττάρων Α, κατά τέτοιο τρόπο ώστε το κάθε καινούργιο αθάνατο
άτομο να είναι στείρο. Ελάχιστοι ήταν οι προνομιούχοι εκείνοι που
δέχτηκαν εμφύτευση μη-γενετικά τροποποιημένων κυττάρων Α και άρα είχαν
την ικανότητα τεκνοποίησης.
Ο πειρασμός ήταν πραγματικά τεράστιος: ποιος θα ήθελε να ξέρει ότι σε
μερικές δεκαετίες θα αποτελεί λίπασμα για το χώμα, ενώ ο γείτονάς του
θα συνεχίσει να ζει για "απεριόριστο" χρόνο; Κανείς δεν έχει
κατορθώσει μέχρι σήμερα να διαπιστώσει το χρονικό μέγεθος του
"απεριόριστου"- η πιο επικρατούσα άποψη είναι ότι κάποιος σωματικός
εκφυλισμός επέρχεται μετά από 600-700 χρόνια- και ελπίζουμε ότι ούτε
ποτέ θα το διαπιστώσει. Το γεγονός είναι ότι ο κάθε αθάνατος,
παραμένει σε μια ηλικία γύρω στα 60, για εκατοντάδες χρόνια.
Έτσι το περίπου 99,5 % της ανθρωπότητας μπήκε στην εποχή της αθανασίας.

VI

Η καινούργια εποχή φανέρωνε τα μυστικά της ένα-ένα.
Αρχικά ήταν η ιστορία με τις αυτοκτονίες. Όλοι οι κοινωνιολόγοι,
ψυχολόγοι και όλο αυτό το συρφετό των -λόγων που έχει ως στόχο του την
ανθρώπινη συμπεριφορά συμφωνούσαν ότι ένας από τους παράγοντες που θα
εξισορροπούσε την πληθυσμιακή αύξηση θα ήταν οι αυτοκτονίες αυτών που
πολύ απλά θα κουράζονταν από την ζωή τους. Παρόλα αυτά οι αυτοκτονίες
όχι μόνο δεν αυξήθηκαν αλλά σχεδόν εξαλείφθηκαν. Παράλληλα οι θάνατοι
από ατυχήματα μειώθηκαν στο περίπου 10%. Οι άνθρωποι έπαψαν να κάνουν
ριψοκίνδυνα πράγματα, τα "ακραία σπορ" αποτέλεσαν σύντομα ένα κομμάτι
του παρελθόντος, ειδικές διατάξεις και μια νέα, εξαιρετικά προσεχτική
οδική συμπεριφορά περιόρισαν εξαιρετικά τα αυτοκινητιστικά
δυστυχήματα, οι δολοφονίες και οι βίαιοι καβγάδες και συγκρούσεις απλά
έπαψαν να υφίστανται.
Έπειτα, όλες οι ενθουσιώδεις προβλέψεις εκείνα τα πολυτάραχα πρώτα
χρόνια της νέας εποχής μιλούσαν για μια χρυσή εποχή της ανθρωπότητας
σ' ό,τι αφορά την επιστήμη, τις τέχνες και τη γνώση γενικά. Οι
άνθρωποι έχοντας -τουλάχιστον- δέκα φορές παραπάνω χρόνια ζωής θα
είχαν όλο το χρόνο που χρειάζεται για να τελειοποιήσουν τα έργα τους,
παράγοντας αριστουργήματα στην τέχνη, ασύλληπτες εξελίξεις στην
τεχνολογία, νέες συναρπαστικές θεωρίες στην επιστήμη. Ο άνθρωπος της
νέας εποχής θα ήταν πολυπράγμων, με ασύλληπτες γνώσεις, πιθανότατα
ταξιδευτής, βιώνοντας τη ζωή σε βάθος.
Η επιστήμη όχι μόνο δεν εξελίχθηκε αλλά ακολούθησε μια πορεία σαφώς
κατιούσα. Όλο και λιγότεροι άνθρωποι διακατέχονταν από την περιέργεια,
την δίψα της ανακάλυψης και της γνώσης. Η φωτιά στα σωθικά των
ανθρώπων που τους ωθούσε να κατακερματίζουν την ψυχή τους
δημιουργώντας και προσφέροντας στην ανθρωπότητα μεγαλειώδη έργα
τέχνης, ποίησης, φιλοσοφίας ή λογοτεχνίας, έδειχνε να δέχεται επίθεση
από πυροσβεστήρες.
Όλες ανεξαιρέτως οι επιστήμες ξέπεσαν σε ένα στάδιο αρκετά κάτω από
αυτό της συντήρησης των πρωτύτερων γνώσεων. Σύντομα, το μόνο ίδρυμα
που διατηρούσε ακόμη επαφή με την εξέλιξη της επιστήμης και της σκέψης
ήταν το Ινστιτούτο Τ.Π. Τα ταξίδια στο διάστημα ξεχάστηκαν παντελώς
και όλη η πανάκριβη τεχνολογία της εξερεύνησης του διαστήματος
κατέληξε να μεταμορφωθεί σε φτηνά παλιοσίδερα. Στα μουσεία και στις
γκαλερί κυριαρχεί η έλλειψη φαντασίας και η κοινή λογική.
Ο μέσος άνθρωπος της νέας εποχής διάγει μια βαρετή, τετραγωνισμένη,
άχρωμη ζωή. Στοιβαγμένος μαζί με εκατομμύρια άλλους σε πόλεις καθαρές,
αλλά νεκρές, τερατουργήματα που επιδεικνύουν το πλαστικό γκαζόν και τα
αποστειρωμένα, αποψιλωμένα αλσύλλια ως το ύψιστο στάδιο του
πολιτισμού, διαβάζει ελάχιστα, σπανίως μετακινείται από το σπίτι του,
δεν επιδίδεται σε καμία ακρότητα. Κάνει έρωτα σπάνια και με παντελή
έλλειψη πάθους.
Ακριβώς όπως και ο Κ.Χ.
Και αυτό δεν είναι θέμα ψυχολογίας, αλλά βιολογίας.
Τα κύτταρα Α κυριάρχησαν σε όλα τα ανθρώπινα όντα και μαζί τους και η
γκρίζα, πληκτική μέχρι αθανασίας, απέθαντη ουσία του λογιστή, που, σε
ένα επίπεδο πέρα από το συνειδητό, προκάλεσε τη μετάλλαξή τους
Όταν οι -λιγοστοί πλέον- επιστήμονες μπόρεσαν να το συλλάβουν ήταν
πλέον πολύ αργά. Η ανθρωπότητα έφθασε το ζενίθ του πολιτισμού: ο
σύγχρονος άνθρωπος έχασε κάθε ζωικό χαρακτηριστικό θυσιάζοντας την
αισθαντικότητα στο βωμό της εξασφαλισμένης επιβίωσης. Ότι ξεκίνησε με
τον πολιτισμό, περατώθηκε με την αθανασία: το φάσμα των άπειρων
χρωμάτων της ζωής; περάστηκε στην πρέσα και αυτό που βγήκε ήταν το
γκρίζο της πεισματώδους επιβίωσης.

VII

Κάποιοι από εμάς ανήκαμε στο θνητό 0,5% - κάποιοι άλλοι απλά
διατηρήσαμε κάποια ζωικά και ανθρώπινα χαρακτηριστικά μέσα μας. Στην
αρχή δεν ήμασταν παρά σκόρπιες παρέες, αλλά στη συνέχεια ο αδιάκοπος
ξεπεσμός της ζωής μας ανάγκασε να ενωθούμε. Να δικτυωθούμε και να
οργανωθούμε. Να κατανοήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο κάθε πτυχή της
κατάντιας που μας περιβάλλει και να καταστρώσουμε σχέδια.
Χρειάστηκαν χρόνια, σχεδόν δυο αιώνες, στη διάρκεια των οποίων πολλοί
από τους θνητούς εναπομείναντες ανθρώπους παραδόθηκαν στην ροή της
εντροπίας προτού προλάβουν να δουν την πραγματοποίηση του οράματός
μας.
Σήμερα, το έτος 2435, τεσσεράμισι αιώνες μετά την έναρξη της εποχής
της αρνησιθνησίας, είμαστε έτοιμοι να παραδώσουμε στην ανθρωπότητα το
δώρο του θανάτου.

Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

24 Δεκέμβρη 2345: Ο Κ.Χ. εκτελείται από τον αδερφό μας Τζέη Ουίνστον.
Είθε το όνομά του να κοσμεί τα μελλοντικά ιστορικά βιβλία και η γη να
αφομοιώσει σύντομα το κουφάρι του λογιστή.

25 Δεκέμβρη 2345: Το Ινστιτούτο Π. ανατινάζεται από τα θεμέλιά του,
μαζί με τους περίπου 800 επιστήμονες που βρίσκονταν εκεί εκείνη την
ώρα, την τράπεζα ωαρίων και σπερματοζωαρίων, καθώς και δώδεκα χιλιάδες
κατεψυγμένα έμβρυα .

25 Δεκέμβρη 2345: Το πρόγραμμά μας πλημμυρίζει σε δισεκατομμύρια
αντίτυπα τους δρόμους των πόλεων. Έχει ως εξής:
"Η φωτιά που από το λυκαυγές της ιστορίας συντρόφευε τον άνθρωπο στην
πορεία του έχει σβήσει. Η ίδια η πορεία του έχει πάψει να υφίσταται.
Μοναδικός σύντροφος του ανθρώπου πλέον είναι ο πάγος.
Σήμερα, η πρώτη σπίθα ζωής φώτισε τα τυφλά σας μάτια. Όσοι
απολαμβάνουν ακόμα την πολυτέλεια του θανάτου είναι καλά κρυμμένοι, οι
τράπεζες ωαρίων τους αριθμούν ήδη εκατομμύρια.
Οι υπόλοιποι που αν και αρνησιθνησιγενείς επιζητούμε την επαναφορά της
ζωής στον πλανήτη, κυκλοφορούμε ανάμεσά σας. Θα παραδίνουμε σε κάθε
ένα από εσάς τη λύτρωση. Θα σας σκοτώνουμε έναν έναν, ακόμα και με τα
γυμνά μας χέρια αν χρειαστεί, μέχρι ο απέθαντος σπόρος σας να
εξαφανιστεί από το πρόσωπο του πλανήτη. Όταν τα σκουλήκια επιτεθούν με
βουλιμία τεσσάρων αιώνων και στον τελευταίο από εσάς μια καινούργια
φωτεινή, καυτή σαν τη φωτιά μέρα θα ξημερώσει για την ανθρωπότητα.
Τότε θα αναπαυθούμε στην πολυτέλεια του θανάτου.
Ο πόλεμος της φωτιάς ενάντια στον πάγο έχει ήδη αρχίσει".

ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ

Αν διαβάζετε αυτό τότε ίσως να έχουμε επιτύχει στον αγώνα μας, που
ούτε λίγο ούτε πολύ, συνίσταται στην εξόντωση του νέου, τύπου Α,
ανθρώπινου γένους. Αφήνω αυτό το μικρό κείμενο ως μια υπενθύμιση για
τις επόμενες γενιές (έχοντας γνώση ότι ο πόλεμος που έχουμε κηρύξει
στο ανθρώπινο γένος, ίσως να καταστρέψει οποιαδήποτε ιστορικά
στοιχεία) τους απογόνους αυτών που τώρα κρύβονται σε υπόγεια καταφύγια
και σπηλιές, του τι συνέβη, με την ελπίδα ότι δε θα ξανασυμβεί ποτέ
πια. Ότι οι άνθρωποι των επόμενων γενεών θα βουτήξουν γυμνοί και με
θάρρος στην καρδιά στη φωτιά της ζωής βγαίνοντας για πάντα σημαδεμένοι
από αυτή, ανείπωτα πιο σοφοί, έτοιμοι να παραδοθούν στην αιώνια
ξεκούραση.
Εμείς, αυτοί που φροντίσαμε να βάλουμε μπουρλότο στον κόσμο, θα σας
συναντήσουμε στους ερημότοπους του πάντοτε, στις πυρές του τώρα.

Γιάνγκ Τσούι, 27 Δεκεμβρίου 2435

σημειώσεις:

1. Η χρήση αρχικών τόσο στην περίπτωση του λογιστή, όσο και στα
πρόσωπα ή τους θεσμούς στα οποία θα αναφερθώ δεν είναι ούτε τυχαία,
ούτε κάποιο κάποιο παράξενο καπρίτσιο μου. Απλά δε νομίζω ότι υπάρχει
κανένας λόγος να μνημονευτούν στην ιστορία τα ονόματα που αποτέλεσαν
σύμβολα μιας τόσο ζοφερής εποχής.
2. Εδώ θα πρέπει να προσθέσω ότι ελάχιστα πράγματα έχουν απομείνει να
διαβάσει κανείς, πέρα φυσικά από διαφημιστικά έντυπα. Γράφεται
ελάχιστη λογοτεχνία, σχεδόν καθόλου ποίηση, ενώ τα φιλοσοφικά και
επιστημονικά συγγράμματα αποτελούν είδος προς εξαφάνιση.

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
"Εν οδώι μη σπεύδειν."
Στον δρόμο να μη βιάζεσαι.
	(Χείλων ο Λακεδαιμόνιος)
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: leda: "Στην αναβροχιά . . ."
• Προηγούμενο μήνυμα: John Tikis: "10 τρόποι να την κά νετε να σας χωρίσει"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]