(nil): Suspect (mr.suspect(@)gmail.com)
Ημερομηνία: Τρι 25 Οκτ 2005 - 01:00:07 EEST

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

«MIGHTY MIKE» ΑRΝΑΟUTIS: Ο Έλληνας!!!
Το «ουδείς προφήτης στον τόπο του» δεν πρέπει να έχει τελειότερο
παράδειγμα από τον Μιχάλη Αρναούτη. O Έλληνας πυγμάχος, έχοντας
κατακτήσει τα πάντα στην Ελλάδα, κάνοντας υψηλό πρωταθλητισμό και
στελεχώνοντας όλες τις εθνικές ομάδες από την ηλικία των δώδεκα, στα
είκοσι πήρε την μεγάλη απόφαση να δοκιμάσει την τύχη και κυρίως τον
εαυτό του στο εξωτερικό. Ο Μιχάλης κυνήγησε ένα όνειρο που έχουν
εκατομμύρια πυγμάχοι σε όλο τον κόσμο, την καταξίωση στην
επαγγελματική πυγμαχία. Ένα άπιαστο όνειρο για όλους που το
επιτυγχάνουν πολλοί λίγοι.

Συνέντευξη στον Περικλή Κολυβάρη

Σήμερα στα 25 του, ο Mighty Mike, όπως είναι πια γνωστός γράφει τη
δική του ιστορία καθώς είναι παγκόσμιος πρωταθλητής πλέον στην
επαγγελματική πυγμαχία φτάνοντας μάλιστα στη κορυφή αήττητος.
Χρειάστηκε να περάσουν 65 χρόνια από τον τίτλο του θρυλικού Αντώνη
Χριστοφορίδη για να δει η Ελλάδα παγκόσμιο πρωταθλητή στην
επαγγελματική πυγμαχία, βάζοντας το όνομα του δίπλα στα ιερά τέρατα
ενός από τα πιο δημοφιλή αθλήματα σε όλο τον κόσμο. Βέβαια χωρίς να
υποτιμούμε στο παραμικρό τον Χριστοφορίδη άλλος ήταν ο συναγωνισμός το
1941 και άλλος σήμερα. Περιττό να πούμε ότι ο Αρναούτης είναι ο
μοναδικός Έλληνας αυτή τη στιγμή που αγωνίζεται επαγγελματικά στην
Αμερική,

Ο Μιχάλης Αρναούτης βρέθηκε για λίγες ημέρες στα πάτρια εδάφη,
ευχαριστούμε το Ελληνικό καλοκαίρι γι΄ αυτό, και φυσικά δεν χάσαμε την
ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί του στο αγαπημένο του στέκι την καφετέρια
του φίλου του Νίκου Ανδρεάδη στο Μαρούσι και λίγο αργότερα τη παρέα
συμπλήρωσε και το μεγάλο όνομα της Ελληνικής πυγμαχίας ο Τιγκράν
Ουζλιάν. Δεν κρύβω ότι ο Αρναούτης με εντυπωσίασε και με το παραπάνω,
καθώς πέρα από τα τετριμμένα που χρησιμοποιούμε υπερβολικά, κάποιες
φορές, για να περιγράψουμε αθλητές, σοβαρός, σεμνός, προσγειωμένος,
καλό παιδί που στην περίπτωση του Μιχάλη ισχύουν και με το παραπάνω
και δεν θα τα αποφύγω, ο Αρναούτης είναι άριστος συζητητής πανέξυπνος
και με τεράστιες γνώσεις για πάρα πολλά πράγματα.

-Μιχάλη κατ΄ αρχήν συγχαρητήρια για το απίστευτο επίτευγμα σου να
κατακτήσεις παγκόσμιο τίτλο στο επαγγελματικό μποξ στην Αμερική.
Σας ευχαριστώ πολύ.

 Θα ήθελα πριν φτάσουμε στην ιστορική αυτή στιγμή, να πάρουμε τα
πράγματα λίγο από την αρχή, και στο τι σε οδήγησε στο να πάρεις την
μεγάλη απόφαση και μάλιστα σε τόσο μικρή ηλικία να πυγμαχήσεις
επαγγελματικά στο εξωτερικό;
Μεγάλωσα στην Ελλάδα κυριολεκτικά μέσα στην πυγμαχία. Όταν όμως έφτασα
στο κρίσιμο σημείο της ενηλικίωσης δεν έβλεπα μπροστά μου το μέλλον
αλλά και τις ευκαιρίες που θα ήθελα να είχα. Σε κάθε τουρνουά στο
εξωτερικό που συμμετείχα οι ξένοι έβλεπαν σε εμένα ένα ταλέντο, σε
αντίθεση με τους εδώ αρμόδιους. Το να παίξω βέβαια επαγγελματικά στην
Αμερική ήταν ένα όνειρο που είχα από την πρώτη στιγμή που φόρεσα
γάντια. Όλοι οι αθλητές έχουν σαν όνειρό τους να αγωνιστούν σε μία
γιορτή του αθλητισμού όπως είναι η Ολυμπιάδα και αν υπάρχει στο άθλημά
τους και επαγγελματισμός να πρωταγωνιστήσουν και εκεί. Η πρώτη επαφή
έγινε το 98-99 που πήγα στην Αγγλία σε ένα πυγμαχικό κολέγιο του
Lennox Lewis. Τους άρεσα επέστρεψα στην Ελλάδα και λίγο αργότερα έδωσα
τον πρώτο μου αγώνα στο Κίεβο.

Η διαδρομή σου από τότε που έμπαινες άγνωστος στο αεροπλάνο, μέχρι
σήμερα που είσαι πλέον αήττητος παγκόσμιος πρωταθλητής στην
W.B.Ο.-N.A.B.O. και το πιο καυτό όνομα στα 64 κιλά πως ήταν;
Σίγουρα όχι στρωμένη με ροδοπέταλα! (γέλια) Πέρασα πάρα πολλά αλλά
ποτέ δεν έχασα την πίστη στον εαυτό μου και ποτέ δεν αρνήθηκα να παίξω
με κάποιον αντίπαλο. Ότι ευκαιρία υπήρξε την άρπαξα και μέσα μου πάντα
έλεγα ότι πρέπει να τα καταφέρω. Ατελείωτες ώρες σκληρής προπόνησης,
αυστηρά πειθαρχημένη ζωή και μοναξιά χαρακτήριζαν τη ζωή μου από την
πρώτη μέρα που βρέθηκα εκτός Ελλάδος μέχρι σήμερα. Ήξερα όμως βαθιά
μέσα μου ότι τελικά θα τα κατάφερνα όπως και έγινε. Έχω ακόμα δρόμο
μπροστά μου και να είσαι σίγουρος ότι θα είναι ανοδικός. Τα επόμενα
χρόνια όλος ο κόσμος θα μιλάει για μένα, όσο περίεργο ή εγωιστικό ίσως
και αν ακούγεται αυτό!

Στην Αμερική αλλά και στην Ευρώπη είσαι διάσημος. Ψηφίστηκες μάλιστα
ως ο πιο τηλεοπτικός πυγμάχος στο αθλητικό κανάλι Showtime, οι θέσεις
δίπλα στο ρινγκ στους αγώνες σου κοστίζουν μέχρι και 5000$, έχεις
κάνει δεκάδες εξώφυλλα σε περιοδικά σε όλο τον κόσμο και οι προτάσεις
για αγώνες συνοδεύονται πέφτουν βροχή όπως και τα δολάρια. Στην Ελλάδα
είσαι όμως άγνωστος, ακόμα και σε αυτούς που ασχολούνται με το άθλημα,
σε ενοχλεί αυτό;
Όχι, δεν με ενοχλεί είναι άλλωστε φυσικό επόμενο αφού πυγμαχώ και ζω
στην Αμερική. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που δεν έχει
επαγγελματική πυγμαχία. Επιπλέον το συμβόλαιο που είχα με τον
μάνατζερ μου προέβλεπε πολύ υψηλές τιμές για εξώφυλλα, φωτογραφήσεις
και συνεντεύξεις, κάτι που έκανε την προβολή μου στην Ελλάδα αδύνατη
λόγω του υψηλού κόστους. Το νέο μου όμως συμβόλαιο, αφήνει ότι αφορά
την πατρίδα μου να το διαχειρίζομαι εγώ και οι εκπρόσωποί μου. Το
Showtime έχει μεταδώσει συνολικά πέντε αγώνες μου με τους τέσσερις από
αυτούς να είναι σερί κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στα χρονικά της
πυγμαχίας.

Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ ερασιτεχνικής και επαγγελματικής πυγμαχίας;
Θα σου πω μόνο αυτό, είναι δύο διαφορετικά αθλήματα! Οι γύροι είναι
τριπλάσιοι τα χτυπήματα πολύ πιο δυνατά, διαφορετική στρατηγική,
απίστευτα πιο σκληρή προπόνηση, αλλά το κυριότερο υπάρχουν σε κάθε
κατηγορία απίστευτα καλοί και πάρα πολλοί αθλητές. Όλος ο πλανήτης
πυγμαχεί επαγγελματικά προσπαθώντας να φτάσει στην κορυφή, να
πυγμαχήσει επαγγελματικά στην Αμερική. Ο αθλητής που κέρδισα με νοκ
άουτ (στον 1ο γύρο) για να πάρω τη ζώνη του παγκόσμιου πρωταθλητή ο
Τζέσσε Φελιτσιάνο, είχε κερδίσει και αυτός με τη σειρά του με νοκ άουτ
τον χρυσό Ολυμπιονίκη της κατηγορίας Αμπντουλάεφ.

Ο πρώτος αγώνας πως ήταν;
Εντυπωσιάστηκα αναμφισβήτητα από την ατμόσφαιρα, τη διοργάνωση και τον
κόσμο και προς στιγμή πήγα να χάσω την αυτοσυγκέντρωση μου. Να
σκεφτείς στην είσοδο του καζίνο που έγινε ο αγώνας ένας ηλικιωμένος
από την πόρτα ήρθε να μου πάρει το σακβουαγιάζ που κρατούσα. Αρνήθηκα
ευγενικά λέγοντας ότι δεν ήμουν κουρασμένος. Επιμένοντας μου είπε ότι
αυτή τη μικρή ξεκούραση που μου δίνει θα τη χρειαστώ μέσα στο ρινγκ.
Κέρδισα με νοκ άουτ και όλοι ήταν πανευτυχείς και γιορτάζαμε. Στην
επόμενη προπόνηση μετά από δύο ημέρες ο προπονητής μου ήταν σκυθρωπός
και πολύ στενοχωρημένος και κλεισμένος στο γραφείο του έβλεπε τον
αγώνα. Τον ρώτησα «δάσκαλε τι έχεις» και μου απάντησε ότι έκανα πολλά
λάθη, αυτά και αυτά, και αν θέλω να προχωρήσω έπρεπε να στρωθώ στη
δουλειά για να τα διορθώσω. Με προσγείωσε αμέσως και ξεκίνησα
προπόνηση σαν μην είχε συμβεί τίποτα.

Πως αισθάνθηκες με τη ζώνη του παγκόσμιου πρωταθλητή στη μέση σου;
Ήταν μία μαγική βραδιά. Ο αγώνας ήταν προγραμματισμένος για δώδεκα
γύρους των τριών λεπτών. Είχα αποφασίσει να ξεκινήσω προσεκτικά έτσι
ώστε να «διαβάσω» το παιχνίδι του αντιπάλου μου. Σε αντίθεση με εμένα
αυτός ξεκίνησε πολύ δυνατά χωρίς να με υπολογίζει. Στρατηγικά έπρεπε
να ανεβάσω λίγο τις στροφές μου για να τον ηρεμήσω. Αιφνιδιάστηκε από
το κοντράρισμα και είδα αμέσως αρκετά ανοίγματα που οδήγησαν τελικά σε
νοκ άουτ στον πρώτο γύρο, μετά από τρία νοκ ντάουν. Το πρώτο νοκ
ντάουν ήρθε νωρίς και η γωνία μου με ενημέρωσε ότι είχα ακόμη δύο
λεπτά, πράγμα που εκμεταλλεύτηκα αφού ήταν πάρα πολύς ο χρόνος. Το
συναίσθημα ήταν απερίγραπτο γιατί πριν τον αγώνα ήμουν το αουτσάιντερ
και αμέσως μετά καθιερώθηκα. Αισθανόμουν ο βασιλιάς του κόσμου.

Η επόμενη ημέρα πως ήταν;
Πήρα δύο ημέρες ρεπό και ξανά προπόνηση. Όλος ο κόσμος στο δρόμο μου
έδινε συγχαρητήρια, είχαν όλοι δει τον αγώνα! Τους επόμενους μήνες
όπου πήγαινα έπαιρνα και τη ζώνη μαζί μου. Αν καταφέρω να την
υπερασπίσω για πέντε συνεχείς φορές -θέλω άλλες τέσσερις-, κάτι που
δεν έχει κάνει κανένας ποτέ στην ιστορία, θα την κρατήσω για πάντα και
μάλιστα θα μπει και η φωτογραφία μου επάνω, αν όχι θα την πάρει ο
επόμενος!

Υπάρχει ποτέ περίπτωση να σε δούμε να αγωνίζεσαι στην Ελλάδα; Γιατί
ξέρουμε όλοι ότι οι αμοιβές που δίνονται για το επαγγελματικό μποξ για
τα ελληνικά δεδομένα αλλά και για την Ευρώπη, στο επίπεδο σου είναι
απλησίαστες!
Δεν υπάρχει αθλητής που δεν θα ήθελε να αγωνιστεί μπροστά στους
συμπατριώτες του στο δικό του κοινό. Το όνειρό μου είναι να πυγμαχήσω
σε ένα κατάμεστο Παναθηναϊκό στάδιο, το ιστορικό Καλλιμάρμαρο
υπερασπίζοντας ή διεκδικώντας έναν παγκόσμιο τίτλο. Για τις αμοιβές
έχεις δίκιο. Αλλά μην ξεχνάς ότι έχω συμβόλαιο για αγώνες με το κανάλι
Showtime που εκπέμπει δορυφορικά και pay per view οπότε λίγα πράγματα
θα αλλάξουν αφού θα πληρωθούμε από εκεί. Πέρα από τους Έλληνες είναι
και χιλιάδες Ευρωπαίοι που θα ήθελαν να με δουν να αγωνίζομαι. Λαμβάνω
γύρω στα 500-600 e-mail καθημερινώς και δεκάδες γράμματα με τα
περισσότερα από αυτά να είναι από την Ευρώπη.

Τα επόμενα σχέδια σου πια είναι;
Τέλος Αυγούστου υπερασπίζομαι για δεύτερη φορά τον τίτλο μου και
σαράντα ημέρες πριν θα είμαι «έγκλειστος» στο Μεξικό στο σκληρότερο
προπονητικό καμπ που υπάρχει για να επανέλθω στην πραγματικότητα μετά
την παραμονή μου στην Ελλάδα. Αμέσως μετά τον αγώνα σε συνεργασία με
τον εκπρόσωπό μου στην Ελλάδα, θέλω να διοργανώσω τον Νοέμβριο στην
Αθήνα, ένα μεγάλο σεμινάριο σε κεντρικό ξενοδοχείο που θα καλύπτει τα
πάντα γύρω από την επαγγελματική πυγμαχία. Θα έρθει μαζί μου όλη η
προπονητική μου ομάδα μαζί με παγκόσμιους πρωταθλητές για να δείξουν
όλες τις παραμέτρους και τα μυστικά του αθλήματος. Ο κάθε ένας στον
τομέα του. Ο προπονητής μου Bill Jonhson ειδικά θέλει να δείξει τα
πάντα που αφορούν τεχνική, στρατηγική πριν και κατά τη διάρκεια του
αγώνα, προπονητική, και αν τον δείτε να κάνει στόχους με το γιο του,
παγκόσμιος πρωταθλητής και αυτός, θα χαζέψετε όπως χάζεψα και εγώ την
πρώτη φορά. Άλλη μία άγνωστη ειδικότητα στην Ελλάδα είναι ο λεγόμενος
cut-man που δουλειά του είναι να συνεχίζεις τον αγώνα άσχετα με
τραυματισμούς, σκισίματα και πρηξίματα. Ένα μόνο θα σου πω αν στην
Ολυμπιάδα στη γωνία του Παυλίδη ήταν ο δικός μου cut-man θα συνέχιζε
χωρίς να καταλάβει κανείς τίποτα και θα έπαιρνε το μετάλλιο. Πολύ
σημαντικό και με ρωτούν συνέχεια για αυτό είναι και το επαγγελματικό
μπαντάρισμα του χεριού με ταινία (taping). Ακόμα ο match maker ο
άνθρωπος που «διαβάζει» τους αντιπάλους και βρίσκει τους αντίστοιχους
παρτενέρ για σπάρινγκ στην προπόνηση θα εξηγήσει τη δική του
φιλοσοφία. Όλη η ομάδα είναι ενθουσιασμένη με την ιδέα ότι θα έρθουν
στην Ελλάδα και θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν ώστε να δοθούν και
στους Έλληνες οι κατάλληλες ευκαιρίες και κυριότερα οι σωστές γνώσεις.
Ο προπονητής μου ιδιαίτερα, στα 72 του τώρα πια, αποτελεί ένα πολύ
μεγάλο κεφάλαιο για την πυγμαχία στην Αμερική. Στα νιάτα του
διεκδικούσε τον παγκόσμιο τίτλο από τον κάτοχο Sugar Ray Robinson και
την παραμονή του αγώνα έπεσε θύμα τροχαίου. Όταν έμαθα την τραγική
αυτή ιστορία αγόρασα την εφημερίδα της εποχής από το αρχείο για 500$
και την έβαλα σε περίοπτη θέση στο σπίτι μου.

Επαγγελματισμός σε όλα δηλαδή!
Ακριβώς, ο κάθε ένας είναι επιφορτισμένος με μία συγκεκριμένη δουλειά,
κορυφαίος στο είδος του, με εμπειρία χρόνων πίσω του και συναναστροφή
με δεκάδες αθλητές κορυφαίας κλάσης. Από την πρώτη επαφή καταλαβαίνεις
τη διαφορά και από τα απλούστερα πράγματα. Τις πρώτες φορές πριν την
προπόνηση που μου έδεναν τα χέρια δύο άτομα με taping δυσανασχετούσα
γιατί έπαιρνε πολύ ώρα. Ο προπονητής μου όμως έλεγε ότι είναι δικιά
του δουλειά να είμαι γερός για να πυγμαχώ.

Ξέρω ότι στην Αμερική συναναστρέφεσαι και έχεις γνωρίσει πολλούς
διάσημους από κοντά, πως είναι η επαφή μαζί τους;
Αν και αποφεύγω τις «κοσμικές» συγκεντρώσεις, η πυγμαχία είναι στο
επίκεντρο της ζωής όλης της χώρας, έτσι αναπόφευκτα γνωρίζεις πολλούς
διάσημους από κοντά. Θα πω κάτι κοινότυπο που το λένε όλοι στη θέση
μου αλλά είναι αλήθεια. Ότι είναι και αυτοί άνθρωποι όπως όλοι μας και
μάλιστα αν έχεις φτάσει τόσο ψηλά και είσαι επιτυχημένος σε οτιδήποτε
και αν κάνεις είσαι συνήθως πολύ απλός και άνετος.. Είμαστε κολλητοί
φίλοι με τον Έμινεμ, του αρέσει η πυγμαχία μου και εμένα μου αρέσει
πολύ η μουσική του. Στη ραπ αναπόφευκτα εντρύφησα στο γυμναστήριο
καθώς είμαι ο μόνος λευκός εκεί! Ο Έμινεμ πάντως μου έχει υποσχεθεί
ότι θα έρθει στην Ελλάδα. Από τον δικό μου χώρο θα αναφέρω τον
Σμόκινγκ Τζο Φρέιζερ προπονούμαι μάλιστα και κάποιες φορές στο
γυμναστήριο του στην Φιλαδέλφεια, και βέβαια τον Σούγκαρ Ρέι Λέοναρντ
που είναι παρών σε κάθε αγώνα μου σχεδόν. Είναι όμως δύσκολο να πω για
κάποιους. Την πρώτη φορά που ήμουν σε κάποια πυγμαχική συγκέντρωση
τρελάθηκα και έβγαζα φωτογραφίες με όλους συνεχώς! Νόμιζα ότι δεν θα
τους ξανάβλεπα ποτέ, αλλά έκανα λάθος. Ήταν όλοι σχεδόν παρόντες κάθε
φορά σε κάθε αγώνα που πήγαινα ή έπαιζα.

Η ζωή σου πως είναι στην Αμερική;
Δεν έχει αλλάξει παραμένει σκληρή και μοναχική. Ζω τώρα στο Ατλάντικ
Σίτυ στην πόλη των καζίνο απομονωμένος μέσα στο δάσος. Καθημερινή,
πεντάωρη προπόνηση τουλάχιστον, που ξεκινά με τρέξιμο 10 χιλιόμετρα
κάθε πρωί. Η συνέχεια είναι αργότερα στο γυμναστήριο με στόχους,
σάκο, αχλάδι κλπ. και βέβαια ατελείωτους γύρους σπάρινγκ. Στο
γυμναστήριο μου είμαστε γύρο στους 40 επαγγελματίες αθλητές όλοι
πρώην, νυν ή μελλοντικοί παγκόσμιοι πρωταθλητές μαζί με την ομάδα
τους. Καταλαβαίνεις λοιπόν τη γίνεται στα σπάρινγκ. Κυριολεκτικά η ζωή
μου ή η ζωή σου. Με αυτό τον τρόπο όμως ανεβαίνεις ή διατηρείσαι ψηλά.
Αν κάνεις σπάρινγκ με χειρότερους από εσένα ανεβαίνεις απλά μία
κατηγορία από πάνω τους αλλά ποτέ στην κορυφή. Για τον αγώνα μου για
τη ζώνη του παγκόσμιου πρωταθλητή έκανα 200 γύρους σπάρινγκ σε αυτό το
επίπεδο. Το παράκανα βέβαια καθώς το φυσιολογικό είναι γύρο στους 80
με 90 γύρους.

Τα γυμναστήρια πως είναι;
Ακριβώς όπως τα βλέπεις στις ταινίες! Σε εμπνέουν να προπονηθείς και
να τα δώσεις όλα. Το δύσκολο είναι να κερδίσεις τον σεβασμό στο
γυμναστήριο και να ασχοληθούν μαζί σου. Αλλιώς κάνεις μόνο τον
σπάρινγκ παρτνέρ ή μιμείσαι τον αντίπαλο σε αυτούς που παίζουν. Σε
κάθε γύρο αυτός που είναι απέναντί σου θέλει να σε πάει κάτω και να
αποδείξει ότι είναι καλύτερος σου και δικαιούται περισσότερες
ευκαιρίες. Ο κάθε μποξέρ έχει τη δική του προπονητική ομάδα και στην
ουσία οι άλλοι είναι αντίπαλοι.

Σκέφτεσαι να μείνεις στην Ελλάδα, να προπονείσαι εδώ και να είσαι
κοντά στους δικούς σου αλλά να αγωνίζεσαι έξω;
Θα αστειεύεσαι βέβαια! Είναι αδύνατον κάτι τέτοιο, πέρα από τους
αντιπάλους δεν υπάρχουν καν τα τεχνικά μέσα προπόνησης!

Έχεις ή είχες κάποιον πυγμάχο πρότυπο στην αρχή της καριέρας σου;
To μόνο πρότυπο που είχα και έχω, είναι ένας από τους μεγαλύτερους
πυγμάχους που έχω συναντήσει στην καριέρα μου ο Τιγκράν Ουζλιάν. Ο
Τιγκράν με έχει βοηθήσει πολύ στην αρχή της καριέρας μου στην εθνική
ελληνική ομάδα και μαζί είχαμε φύγει αργότερα στην Αμερική. Την παρέα
συμπλήρωνε ο Νίκος Ανδρεάδης. Ελπίζω κάποια στιγμή να έρθει πάλι στην
Αμερική και να ενισχύσει την προπονητική μου ομάδα. Να ξέρετε ότι ο
Τιγκράν είναι πολύ γνωστός στην Αμερική και χαίρει μεγάλης εκτίμησης
καθώς έχει αγωνιστεί με επιτυχία κυριολεκτικά με τους πάντες.
Ξεκίνησε με επιτυχία και αυτός επαγγελματική καριέρα αλλά οι
οικογενειακές υποχρεώσεις τον γύρισαν πίσω. Θα έπρεπε να δίνει τις
γνώσεις του στην Εθνική ομάδα, είναι μία δεξαμενή γνώσεων και
εμπειρίας που παραμένει αναξιοποίητη για την Ελληνική πυγμαχία.

Σε ευχαριστούμε πολύ για την τιμή που μας έκανες, σου ευχόμαστε να
συνεχίζεις να κατακτάς ασταμάτητα τίτλους στην καριέρα σου και κάποια
στιγμή να καταφέρουμε να σε δούμε να αγωνίζεσαι και στην Ελλάδα σε μια
μεγάλη βραδιά επαγγελματικής πυγμαχίας.
Πάνω από όλα να υπάρχει υγεία και πιστεύω ότι θα έχουμε πολλές
ευκαιρίες στο μέλλον να τα ξαναπούμε από κοντά. Εγώ σας ευχαριστώ και
συγχαρητήρια για το περιοδικό σας.

Για τον Μιχάλη Αρναούτη είχαμε γράψει πρώτοι εμείς στο RINGsports
μόλις στο τεύχος 4 τον Μάρτιο του 2003. Ο Γιώργος Φωτεινόπουλος πήρε
όμως τις πρώτες συνεντεύξεις του Μιχάλη πρώτα για το Esquire και πιο
πρόσφατα για το Maxim. Παραθέτουμε κάποια χαρακτηριστικά στιγμιότυπα
από αυτές τις συνεντεύξεις αν και το κεφάλαιο Αρναούτης για την Ελλάδα
μόλις έχει αρχίσει ...

Για τον τίτλο ...
 ... «Είχα προετοιμαστεί πολύ σκληρά για αυτόν τον αγώνα» λέει ο Μιχάλης
που σε κάθε αγώνα εμφανίζεται με την ελληνική σημαία στην πλάτη ή με
ένα μπλουζάκι που γράφει: Not only am I perfect, I m Greek too. Δεν
είμαι μόνο τέλειος, είμαι και έλληνας. «Είχα δουλέψει ατέλειωτες ώρες
στο γυμναστήριο γιατί γνώριζα ότι ο Feliciano είναι πολύ δυνατός
αντίπαλος». Τελικά τον έβγαλε νοκ άουτ στην αρχή του αγώνα. «Το πρώτο
βράδυ κοιμήθηκα φορώντας την ζώνη. Τώρα την έχω κρεμάσει στο δωμάτιό
μου και την κοιτάζω τουλάχιστον δέκα φορές καθημερινά. Ακόμα δεν μπορώ
να πιστέψω ότι κατέκτησα τη ζώνη της WBO» ...

Για τη σχολή ...
 ... Ο Bill Johnson ο λιγόλογος προπονητής και ιδιοκτήτης της
μεγαλύτερης σχολής μποξ στο Atlantic City που έχει ετήσιο κόστος
"φοίτησης" τα δέκα χιλιάδες δολάρια γνωρίζει καλά το μυστικό. Το
υπερσύγχρονο γυμναστήριο του Johnson έχει τα πάντα. Ρινγκ, δεκάδες
σάκους, σάουνες, πισίνα, μασάζ, άφθονο χώρο προπόνησης και το καλύτερο
τεχνικό επιτελείο για να πλαισιώνει τον Johnson. Ο Κουβανός Nelson
Lopez πέρα από άμεσος συνεργάτης του Johnson είναι και ένας από τους
καλύτερους cut men παγκοσμίως. «Cut man είναι αυτός που ειδικεύεται
στα σοβαρά σχισίματα και κάνει διάφορα μαγικά για να μην ακυρωθεί ο
πυγμάχος από την αιμορραγία και χάσει ένα παιχνίδι. Φαντάζεσαι να
χάσεις ένα παιχνίδι από διακοπή του γιατρού εξαιτίας ενός σοβαρού
σχισίματος τραυματισμού στο φρύδι και ενώ είσαι μπροστά στα σημεία;
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα» ...

Χρήμα και Δόξα ...
 ... «Πολλά παιδιά που τους ήρθαν απότομα χρήματα στα χέρια τους
τρελάθηκαν και καταστράφηκαν. Τα καζίνο στο Atlantic City είναι ένα
μεγάλο δέλεαρ για τους νέους που πλουτίζουν. Και εγώ είμαι αρκετά
σπάταλος αλλά ευτυχώς από την εταιρία μας επιτρέπεται να σηκώνουμε
μόνο μέχρι ένα όριο κάθε μήνα από τον τραπεζικό μας λογαριασμό. Αυτή η
πολιτική γίνεται γιατί πολλά παιδιά έχουν καταστραφεί. Παιδιά από τα
γκέτο δεν είχαν να φάνε και από το μποξ πλούτισαν. Ήρθαν χρήματα στα
χέρια τους και τρελάθηκαν. Τα έπαιξαν σε μια εβδομάδα στο καζίνο,
αγόρασαν ακριβά αυτοκίνητα, ξόδευαν αλόγιστα και μετά δεν είχαν να
φάνε. Εγώ ευτυχώς δεν έχω τρέλα με τα ακριβά αυτοκίνητα, με τα ρολόγια
και με τη λεγόμενη καλή ζωή. Μου αρέσει να πάω μια εκδρομή ή σε ένα
καλό εστιατόριο. Μέχρι εκεί» ...

Ο «Mighty Mike» Μιχάλης Αρναούτης κατά την παραμονή του στην Ελλάδα,
εμπιστεύτηκε την προστασία του στόματός του στον Οδοντίατρο
Κωνσταντίνο Δαβιτίδη και την εταιρεία PLAYSAFE χρησιμοποιώντας την
ειδική ανατομική μασέλα που έχει πατεντάρει παγκοσμίως η εταιρεία, και
τα διατροφικά του προγράμματα στον Χρήστο Γεωργιάδη της NUTRISPORT και
τους ευχαριστεί πολύ για τη βοήθεια τους.

Πηγή: Περιοδικό Ringsports (Τεύχος 29)

--
http://suspect-enjoys-the-silence.blogspot.com/
--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
Η φαντασία είναι σημαντικότερη από τη γνώση.
		Albert Einstein
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: Χρονοντούλαπο: "Επετειολόγιον 25 Οκτωβρίου"
• Προηγούμενο μήνυμα: Suspect: "πως λεγεται...."
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]