(nil): Panayotis Antoniadis (antoniad(@)aueb.gr)
Ημερομηνία: Τετ 16 Νοε 2005 - 17:57:06 EET

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

Η κριτική του Αθηνοράματος για την καινούργια ταινία του Trier:
http://www.athinorama.gr/cinema/new/movie.asp?id=7736
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΜΙΑΣ ΤΡΙΛΟΓΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ. ΠΙΟ ΣΥΜΠΥΚΝΩΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΑΚΑ ΑΠΟ ΤΟ "DOGVILLE", ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΚΟ ΣΤΥΛ ΤΟΥ
ΣΙΝΕΜΑ-ΘΕΑΤΡΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΜΙΑ ΕΚΠΛΗΞΗ. ΑΠΛΟΪΚΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΟ ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΝΑ
ΛΑΝΘΑΝΟΝΤΑ ΡΑΤΣΙΣΜΟ.

Είναι πραγματικά ανέκδοτο! .. και μάλλον ανησυχητικό ..

Νομίζω ότι η μόνη τιμωρία για αυτόν τον κριτικό που το πιο πιθανό είναι ότι εκτελεί καθήκοντα (γιατί βλάκας δεν είναι) είναι να
διαδοθεί η κριτική του!

Επισυνάπτω και το πιο τεκμηριωμένο από τα δεκάδες σχετικά σχόλια που έχουν σταλεί στη σελίδα με την κριτική του κοινού (δεν ξέρω
ποιος την έγραψε αλλά τα λέει πολύ ωραία):

http://www.athinorama.gr/cinema/votes/default.asp?id=7736

5 ΑΣΤΡΑ και Ο ΜΠΑΜΠΗΣ Ο ΦΛΟΥ, έως ΣΗ-ΘΡΟΥ

(Α) Βιριδιάνα (1961): Η δόκιμη μοναχή Βιριδιάνα επισκέπτεται το θείο της [που] αποπειράται να τη βιάσει κι αυτοκτονεί, κάτι που ωθεί
τη Βιριδιάνα να εγκαταλείψει το μοναστήρι και να επιδοθεί σε αγαθοεργίες, δίνοντας τροφή και στέγη σε ζητιάνους, ΜΙΑ ΟΛΟΤΕΛΑ ΜΑΤΑΙΗ
ΠΡΑΞΗ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ ΤΗ ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΚΑΚΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ. Η πιο "άσελγη" ταινία του Μπουνιουέλ, προκάλεσε την οργή της
καθολικής εκκλησίας, θριάμβεψε όμως στις Κάννες.

Βαθμολογία: 5*, Μπ. Ακτσ.

(Β) Μάντερλεϊ (2005): Φεύγοντας από την Ντόγκβιλ, η Γκρέις ανακαλύπτει το Μάντερλεϊ, μια φυτεία όπου [..] οι μαύροι δεν γνωρίζουν
ότι έχει καταργηθεί η δουλεία. Η Γκρέις αποφασίζει να τους διδάξει πώς να ζουν και να δουλεύουν ως ελεύθεροι πολίτες, κάτι που
ωστόσο αποδεικνύεται πολύ πιο περίπλοκο απ' ό,τι αρχικά φανταζόταν. [.] ΑΠΛΟΪΚΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΟ
ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΛΑΝΘΑΝΟΝΤΑ ΡΑΤΣΙΣΜΟ. [.]
Ήμουν (: Μπ. Ακτς) από τους λίγους που είχα θεωρήσει το Dogiville ΜΕΓΑΛΗ ΜΠΑΡΟΥΦΑ και φορέα απλοϊκών μηνυμάτων, εντύπωση που
ενισχύεται με το Manderlay, όπως και από το σενάριο του Dear Wendy, μία ταινία που υπερεκτιμήθηκε ΔΥΣΤΥΧΩΣ και από το Αθηνόραμα.
[..] Αλήθεια, η λέξη δημαγωγία υπάρχει στο δανέζικο λεξιλόγιο;

Βαθμολογία 1*, Μπ. Ακτς.

(Γ) Διευκρινήσεις: (1) Οι τελευταίες δύο φράσεις του (Β) είναι από την αναλυτικώτερη κριτική του κ. Μπακτσς στο τεύχος του
Αθηνοράματος. (2) Τα Dogville και Dear Wendy έχουν βαθμολογηθή αντιστοίχως με 4 * και 3* από την ΒΒ του Αθηνοράματος.

Μπορεί η Βιριδιάνα και το Manderlay να έχουν διαφορά 44 χρόνια και οι δύο κριτικές πχ τα μισά, αλλά ο κριτικός είναι ίδιος και το
θέμα των ταινιών είναι διαχρονικό και πρακτικώς το ίδιο, όπως συναφής είναι και ο περίπλοκος και διφορούμενος χειρισμός του θέματος
από τους δύο εξίσου ιδιοφυείς, ευρηματικούς & μονομανείς σκηνοθέτες.
Αντί της καλών προθέσεων & αφελούς καθολικής Βιριδιάνας έχουμε την καλών προθέσεων & αφελή αμερικανίδα Γκρέϊς, και αντί των
εξαθλιωμένων φτωχών έχουμε τους εξαθλιωμένους μαύρους. Οι πρωτοβουλίες των δύο γυναικών είναι παρεμφερείς και οι συνέπειες των
πρωτοβουλιών αυτών πάνω-κάτω οι ίδιες. Στην πρώτη περίπτωσι θίγεται αν και με περίπλοκο και έμμεσο τρόπο η πανίσχυρη τότε Καθολική
Εκκλησία, στην δεύτερη με ανάλογο τρόπο η πανίσχυρη σήμερα Αμερική. Όποιος έχει δεί τις δύο ταινίες και του υποδειχθεί η αναλογία
δύσκολα θα διαφωνήση (εκτός και αν υποχρεωθή, αναζητώντας δικαιολογίες). Αυτό δεν σημαίνει ότι ο LvT αντέγραψε τον LB, δεν ξέρω κάν
αν και ο ίδιος έχη αντιληφθή την αναλογία, πάντως άλλη αναλογία υπέδειξε σε συνέντευξί του. Και όσον αφορά τα ντόπια χωράφια, ούτε
και ο κ. Μπάκτσς το αντελήφθη, ώστε να μπορέση πχ να πιαστή από την πιθανότητα αντιγραφής για να δικαιολογήση το 1*. Η εξήγησί μου
για την ομοιότητα των δύο ταινιών είναι ότι οι δύο σκηνοθέτες ξεκινώντας συμπτωματικώς από ένα παρεμφερές θέμα κατέληξαν στην ίδια
ανατρεπτική και μη-pc προσέγγισι, γιατί κατά βάθος μοιάζουν.
Οι καλλιτέχνες της πλάκας πιάνουν τέτοια θέματα για να χαστουκίσουν λαϊκιστικά το κακό πιλάφι και όλοι χειροκροτούν στο τέλος τον
πιλότο για την ασφαλή προσγείωσι στα ψευτοανθρωπιστικά ή, σήμερα, στα pc χωράφια, γιατί το pc δεν είναι παρά ένα εφησυχαστικό
σαβουάρ βίβρ. Υποθέτω ότι και το Μάντερλεϋ θα έπαιρνε 3-4*, αν, πχ, η ταινία τελείωνε αμέσως μετά τα Κεφάλαια 1-2, με την Γκρέϊς να
μοιράζη από ένα γράμμα συγγνώμης για τα δεινά, ένα χρυσό κλειδί της Αμερικής, μία σημαία και ένα κουλουράκι OREO σε κάθε μαύρο
λέγοντας πχ 'From now on you are not a nigger, you are not even a negro; you are a colored person with equal rights. Just work and
enjoy to the fullest the land of freedom'. Ας πούμε, γιατί παίρνει 3* το δασκαλίστικο αφελογράφημα Crash (2005) στο οποίο, δυστυχώς
ή κάτι τέτοιο, 'έχει μικρό μόνο ρόλο η Σάντρα Μπούλοκ';

Σε οποιαδήποτε περίπτωσι, το 1* του Μάντερλεϊ δεν οφείλεται - παρά τα διάφορα που ψελλίζει αμήχανα ο κ. Μπάκτς στο τεύχος του Α-
στην επανάληψι εμμονών στα Dogville (, Wendy) & Manderlay. Αν ήταν έτσι, ο Μπουνιουέλ στις ταινίες μετά το 1961 θα είχε πήξει στο 1*
από τον κ. Μπάκτς. Και όμως, o κ. Μπάκτς συνεχίζει να αστροδοτή απλόχερα (και πολύ καλά κάνει) τον Μπουνιουέλ μέχρι τέλους (:
Σκοτεινό Αντικείμενο του Πόθου [1977]: 4*) . Όλα αυτά παρότι το θαυμαζόμενο από τον κ. Μπάκτς (αλλά και από μένα) έργο του
Μπουνιουέλ είναι οικοδομημένο πάνω σε 2 εμμονές του, για τις οποίες σε 'ιδεολογικό' επίπεδο θα αρκούσε μόνον η Βιριδιάνα.
Τι να συμβαίνη λοιπόν, και τα θαυμαζόμενα της Βιριδιάνας (τα οποία επαναλαμβάνονται, υπό συνεχή χειροκροτήματα, στην συνέχεια)
γίνονται μισανθρωπικά, απλοϊκά, δημαγωγικά, και ρατσιστικά στο Μάντερλεϊ;
Δύο είναι οι πιθανές ερμηνείες: Ή άλλαξε γενικώς η ανθρώπινη φύσι, ή άλλαξε ειδικώς κάτι στην οπτική γωνία του κ. Μπάκτσς.
Με όλο τον σεβασμό για την μακροχρόνια κριτική παράδοσι του κ. Μπάκτς (ή μάλλον κυρίως για αυτήν), θα ψωνίσω το δεύτερο σενάριο.
Ξαναδιαβάζω το σχόλιο του για το Dogiville και το Wendy για να το χωνέψω. Τι λέει με άλλα λόγια; 'Δεν ευθύνομαι εγώ για τα 4* και 3
*, αυτή που παρεσύρθη ήταν η άπειρη συνάδελφος'. Για να αναγκαστή ο κ. Μπάκτς να οδηγηθή σε αυτή την απίθανη αναδρομική απολογία για
λογαριασμό του Α, κάποιο πολύ μακρύ χέρι τού τράβηξε πάρα πολύ δυνατά το αυτί. Δύσκολο να μη σκεφθή κανείς την αναλογία με κάποιον
πρωθυπουργό Μπαμπάκτσα κάποιας Μπανανίας που ζητά ταπεινά συγγνώμην από μεγάλη χώρα:
Συγγνώμην μεγαλοδύναμη, εγώ απλώς προήδρευα και δεν αντελήφθην. Αποκλειστική υπεύθυνη για τα δύο ατυχή περιστατικά είναι η μπανανίτα
υφυπουργός.

Επίσης, ο κ. Μπάκτς στην κριτική του Α τεύχους αναζητεί ένα δίδαγμα, όπως αυτά που αναβοσβήνουν σαν επιγραφή Λούνα Πάρκ στα συνήθη
τρέχοντα κοινωνικά αφελογραφήματα των 3-4*. Εντελώς μεταξύ μας, η πραγματικότητα, όταν κάποιος την εξετάση για μεγάλες περιόδους,
σπανίως προσφέρει κάποιο σημαντικό συνολικό δίδαγμα, γιατί οι αναιρέσεις των πρόσκαιρων φαινομενικών τάσεων είναι συχνότατες.
Δίδαγμα του ζητούμενου τύπου είναι ένα προστατευόμενο είδος που φυτρώνει κυρίως στο δημοτικό και στις αφελείς κοινωνικές ταινίες.
Τέλος πάντων, ο κ. Μπάκτς βασανίζει το μυαλό του και τελικά βρίσκει ένα δίδαγμα που θα προκαλέση στο αναγνώστη την χειρότερη δυνατή
εντύπωσι (σε αντιδιαστολή με τα καλακάγαθα αφελοδιδάγματα των αμερικανικών κοινωνικών ταινιών):
'Ο σκλάβος είναι καλύτερα να μείνει σκλάβος, αφού είναι ανίκανος να διαχειριστεί την ελευθερία του [.]'. Μα κύριε Μπάκτς μου, στην
ταινία οι συγκεκριμένοι μαύροι ούτε από μόνοι τους αποκτούν την ελευθερία τους, ούτε από μόνοι τους την διαχειρίζονται, και στις δύο
περιπτώσεις κυριαρχούν η λευκή πρωτοβουλία και οι λευκές διαχειριστικές οδηγίες, οπότε, απλώς, κάνετε το άσπρο μαύρο (και είμαι
βέβαιος ότι αντιλαμβάνεστε το λογοπαίγνιο).
Αλλά αν σε ένα τέτοιο περίπλοκο σενάριο επιμένετε να αναζητάτε απλοϊκά συμπεράσματα, προτείνω τα εξής ως αντίλογο: 'Η ταινία
καταγγέλλει τους λευκούς Αμερικανούς τόσο για την σκληρότητα της δουλείας, όσο και για την αφέλεια των τρόπων επανορθώσεως της, που
έχουν τέτοιες χαοτικές συνέπειες ώστε η Αμερικανική δημοκρατία να φαντάζη στα μάτια των πρώην σκλάβων πιο επικίνδυνη και από την
Αμερικανική δουλοκρατία. Παράλληλα οι δυναστευόμενοι δεν είναι ομοιόμορφοι άνθρωποι διαφορετικής κατασκευής από τους δυνάστες, αφού
και στους δυναστευόμενους μπορεί να διακρίνη κάποιος όλες τις παραλλαγές του ανθρώπινου χαρακτήρα'
(Τονίζω ότι τα ανωτέρω δεν είναι το δίδαγμα που απεκόμισα από την ταινία -αφού δεν πήγα για να αποκομίσω κανένα απλοϊκό
δίδαγμα-απλώς διαχειρίστηκα το σύνθετο υλικό της ταινίας με διαφορετικό τρόπο).

Αχ, Κύριε Μπάκτς, αχ, κύριε Μπάκτς. Σε 40-50 χρόνια ανάμεσα στις 5-6 ταινίες που θα προκαλούν ακόμη το ενδιαφέρον από την περίοδο
2003-05, οι 3 θα είναι σχεδόν σίγουρα το Dogville, η Wendy και το Manderlay, οπότε φανταστείτε στις προβολές να διανέμουν και
φυλλάδιο με τα Manderlay σχόλιά σας για λόγους καζούρας. Άσχημο δεν θάναι για την υστεροφημία σας;
Αλλά δεν είναι μόνον ο κ. Μπάκτσς που επέλεξε την σχετική οδό. Η εστίασι του σχολίου μου οφείλεται στο ότι εδώ και 20 χρόνια θεωρώ
ότι ο συγκεκριμένος κριτικός πάντα κάνει ουσιαστικά σχόλια ανεξαρτήτως του αν συμφωνώ ή όχι με τα συνολικά συμπεράσματα (και στις
περισσσότρες περιπτώσεις κυρίως αφαιρούσα 2*, μόνον από τα, υποχρεωτικά υπερβολικά, άστρα των blockbusters).
Σημειώνω τώρα, για να ολοκληρωθή το φεστιβάλ άδολου λόγου, και τους μουτζουρογραφικούς τρόπους που επέλεξαν άλλοι επίσημοι κριτικοί
για να δικαιολογήσουν εμμέσως βαθμολογίες τύπου 1*. Εμπλούτισαν λοιπόν τις κριτικές με σχόλια και πληροφορίες ή αρβύλες όπως οι
εξής: (α) Ο LvT είναι πορνομεσήλικας που γεμίζει με τσοντοπεριοδικά τα καμαρίνια των πρωταγωνιστριών του, (β) Ο LvT έσφαξε όντως τον
γάϊδαρο, (γ) Πολλοί αμερικανοί μαύροι ηθοποιοί αρνήθηκαν να παίξουν στην ταινία. Θα δεχθώ, για λόγους οικονομίας, ότι όλα αυτά
αληθεύουν, ας πούμε δηλαδή ότι ο LvT είναι ψυχάκιας ή κάτι τέτοιο (εξάλλου νομίζω ότι έχει ή είχε μετοχές από παλαιά σε μία εταιρεία
που ή γύριζε ή εμπορευόταν τσόντες. Ναι, το σημειώνω για να γαργαλήσω και άλλο, όλους όσους ψάχνουν λόγους για να γαργαληθούν και να
κράξουν). Επίσης θα δεχθώ ότι αν ήμουν μαύρος ηθοποιός πιθανώς θα ταραζόμουνα από την διφορούμενη προσέγγισι του σεναρίου (άσε που
θα κινδύνευα μετά να μη βρίσκω δουλειά στο Χόλλυγουντ. Ναι, ναι, σιγά να μην έπαιζα σε τέτοια ταινία). Αλλά όλα αυτά ως μέρος
κριτικών απλώς αποσκοπούν στο μποϋκοτάρισμα δια αποκαλύψεων άσχετων με την καλλιτεχνική, σεναριογραφική και σκηνοθετική, ικανότητα
του LvT. Ή, τουλάχιστον, αυτό καταλαβαίνουμε εμείς στο χωριό μου, όταν βλέπουμε κάτι τέτοια, πού είναι λίγο σαν καλλιτεχνική κριτική
του τύπου:
Πάλι έβγαλαν ποιήματα και τραγούδια με λανθάνουσες τις συνήθεις εμμονές οι γνωστοί κίναιδοι κκ. Κωνσταντίνος Κ. και Μάνος Χ.
Εμπρός λοιπόν κριτικοί σηκωθείτε και πάρτε τα πλήκτρα στους ώμους, να ξεκάνουμε τους εισαγωγείς ταινιών του LvT και του βρωμερού
συναφιού του.

ΥΓ Αν ο μέσος Αμερικανός είχε την ευκαιρία να δή το Μάντερλέϊ, η πιο πιθανή αντίδρασί του θα ήταν η εξής απλή: Puzzling! (& εγώ
συμφωνώ, όπως πιστεύω θα κάνουν και πολλοί καλοί αμερικανοί μου φίλοι. Μετά τιμής, ΓΑ).

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
Καλύτερα να μαθαίνεις από τα λάθη των άλλων παρά από τα δικά σου.
		Αίσωπος
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: Costas Malliaros: "OPOIOS KATALABE......KATALABE"
• Προηγούμενο μήνυμα: Voukino: "Πάσα ομοιώτης συμπτωματική"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]