(nil): Νυχτολούλουδο (nixtolouloudo(@)gmail.com)
Ημερομηνία: Πεμ 22 Δεκ 2005 - 10:45:42 EET

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

"Τα τελευταία λόγια είναι για ηλίθιους που δεν έχουν πει αρκετά" είπε
ο Καρλ Μαρξ στη σπιτονοικοκυρά του, που του ζητούσε να πει μια
τελευταία φράση πριν πεθάνει για να την καταγράψει. Ακόμη κι αν είχε
δίκιο, γεγονός είναι ότι τα τελευταία λόγια ενός ετοιμοθάνατου πάντα
αποκτούν μια ιδιαίτερη σημασία, ειδικά μάλιστα όταν αυτός είναι
διάσημος. Φράσεις έξυπνες, φιλοσοφημένες ή ακόμα και συνηθισμένες,
έμειναν στην ιστορία, καθώς αποτέλεσαν τα τελευταία λόγια διάσημων
προσωπικοτήτων. Ας δούμε όμως μερικούς από τους πλέον χαρακτηριστικούς
"διάσημους αποχαιρετισμούς".

Εδώ ο κόσμος χάνεται...

Ορισμένοι άνθρωποι ήταν τόσο πολύ προσκολλημένοι σε αυτό που έκαναν ή
πρέσβευαν σε όλη τους τη ζωή, που ακόμα και τη στιγμή του θανάτου τους
δεν μπορούσαν να σκεφτούν τίποτα άλλο. Κλασσικότερο ίσως παράδειγμα
αποτελεί ο Αρχιμήδης με το περίφημο "Μη μου τους κύκλους τάραττε",
αλλά, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε, δεν ήταν ο μόνος:

    * Ο Γάλλος Dominique Bouhours μόχθησε για να βελτιώσει το επίπεδο
της γαλλικής γλώσσας και αυτό φαίνεται και στα τελευταία λόγια του:
"Είμαι έτοιμος να - ή πρόκειται να - πεθάνω; Και οι δύο εκφράσεις
χρησιμοποιούνται".

    * Ο Λέων Τολστόι επιμένει: "Ακόμα και στην κοιλάδα του θανάτου,
δύο και δύο δεν κάνουν έξι".
    * Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, υπερβολικά τελειομανής κάνει την
αυτοκριτική του: "Προσέβαλα τον Θεό και την ανθρωπότητα, γιατί η
δουλειά μου δεν έφτασε στα επίπεδα που θα έπρεπε".
    * Ο Σουηδός επιστήμονας και ποιητής Albrecht von Haller κάνει τη
διάγνωση της κατάστασής του: "Φίλε μου, η αρτηρία σταματά να χτυπά".
    * Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Βεσπασιανός ονειρεύεται ακόμη μεγαλύτερη
εξουσία, λέγοντας: "Νομίζω ότι γίνομαι Θεός".
    * Ο Άγγλος ηθοποιός Edmund Gwenn συμπεραίνει: "το να πεθαίνεις
είναι εύκολο. Η κωμωδία είναι δύσκολη".
    * Ο Σουηδός εργάτης, τραγουδοποιός και συνδικαλιστής Joe Hill
παροτρύνει τους τριγύρω του: "Μην κλαιτε για μένα. Οργανωθείτε!".
    * Ο Ισπανός θεατρικός συγγραφέας Vega Carpio εξομολογείται:
"Εντάξει λοιπόν, θα το πω: Ο Δάντης με κάνει κι αρρωσταίνω".

Οι χιουμορίστες...

Υπάρχουν πάντως άλλοι, που ακόμη και στις τελευταίες στιγμές της ζωής
τους δεν χάνουν το χιούμορ τους και κρατούν μια καλή ατάκα για το
τέλος:

    * Ο James French, θανατοποινίτης, λίγο πριν εκτελεστεί στην
ηλεκτρική καρέκλα έκανε λογοπαίγνιο με το όνομά του: "Τι θα λέγατε για
αυτό το πρωτοσέλιδο στις αυριανές εφημερίδες: τηγανιτές πατάτες (σ.σ
στα αγγλικά "French fries")".
    * Ο συγγραφέας Francois Rabelais δηλώνει μεγαλόψυχα: "Χρωστάω
πολλά. Δεν έχω τίποτα. Τα υπόλοιπα τα αφήνω στους φτωχούς".
    * Ο Ιταλός ζωγράφος Pietro Perugino αρνείται να κοινωνήσει
λέγοντας: "Είμαι περίεργος να δω τι συμβαίνει στον άλλο κόσμο σε
κάποιον που δεν έχει κοινωνήσει".
    * Ο ποιητής Heinrich Heine δηλώνει με σιγουριά: "Ο Θεός θα με
συγχωρέσει. Αυτή είναι η δουλειά του".

Οι φιλοσοφημένοι...

Κάποιοι άλλοι έχουν φιλοσοφήσει το θέμα του θανάτου περισσότερο και
αυτό φαίνεται και στα τελευταία τους λόγια:

    * Ο Μπετόβεν παροτρύνει: "Χειροκροτήστε φίλοι μου, η κωμωδία τελείωσε".
    * Ο διάσημος γόης Τζιάκομο Καζανόβα κάνει τον απολογισμό της ζωής
του: "Έζησα σαν φιλόσοφος και πεθαίνω σαν χριστιανός".
    * Ο Γκαίτε, ζητώντας να του ανοίξουν και το άλλο παράθυρο, λεει το
περίφημο: "Περισσότερο φως".
    * Ο Λουδοβίκος ο 14ος φαίνεται αρκετά ρεαλιστής: "Γιατί κλαις,
νόμιζες ότι ήμουν αθάνατος;".
    * Ο Salvador Dali αντίθετα, φαίνεται να πιστεύει στην αθανασία,
καθώς δηλώνει με σιγουριά: "Οι ιδιοφυΐες δεν πεθαίνουν. Θα ζήσω για
πάντα".
    * Ο Αμερικανός θεατρικός διευθυντής Charles Frohman αναρωτιέται:
"Γιατί να φοβηθώ το θάνατο; Ο θάνατος είναι μόνο μια όμορφη
περιπέτεια".
    * Ο Κάρολος Μαρξ διώχνει αγανακτισμένος τη σπιτονοικοκυρά του, που
του ζητούσε να πει μια τελευταία φράση για να την καταγράψει,
λέγοντας: "Τα τελευταία λόγια είναι για ηλίθιους που δεν έχουν πει
αρκετά".

Μ' ένα παράπονο...

Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι που νιώθουν ότι είχαν κι άλλα να προσφέρουν
σε αυτό τον κόσμο και πεθαίνουν με ένα παράπονο:

    * Η Βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ η Α' εκλιπαρεί: "Όλα μου τα
υπάρχοντα για μια στιγμή".
    * Ο Ευγένιος Ο' Νιλ διαμαρτύρεται: "Γεννήθηκα σε ένα δωμάτιο
ξενοδοχείου - και γαμώτο - πεθαίνω σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου".
    * Ο Ιταλός πολιτικός και συγγραφέας Marchese d'Azeglio λεει στη
γυναίκα του: "Αχ, Λουίζα, φτάνεις πάντα ακριβώς την ώρα που εγώ
φεύγω".
    * Η συγγραφέας Charlotte Bronte απευθυνόμενη στο σύζυγό της: "Δεν
πεθαίνω, έτσι δεν είναι; Δεν θα μας χωρίσει, είμαστε τόσο
ευτυχισμένοι".
    * Ο Πάντσο Βίλα παρακαλάει τους δημοσιογράφους που βρίσκονται
δίπλα του: "Μην το αφήσετε να τελειώσει έτσι. Πείτε τους ότι είπα
κάτι".

Οι γενναίοι...

Κάποιοι άλλοι, δείχνοντας αξιοθαύμαστο θάρρος και γενναιότητα στη ζωή
τους, αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο και τον θάνατο:

    * Ο Τσε Γκεβάρα προκαλεί τους εκτελεστές του: "Ξέρω ότι έρχεστε να
με σκοτώσετε. Πυροβολήστε, δειλοί. Θα σκοτώσετε μόνο έναν άντρα".
    * Ο Καθιστός Ταύρος, ινδιάνος αρχηγός των Σίου αρνείται να δεχτεί
τη μοίρα του: "Δεν έρχομαι! Κάνε με ότι θέλεις! Δεν έρχομαι! Εμπρός!
Εμπρός! Ετοιμάσου! Πάμε".
    * Ο Αμερικανός επαναστάτης Nathan Hale δηλώνει: "Λυπάμαι που έχω
μόνο μια ζωή να δώσω για την πατρίδα".
    * Ο Danton, αρχηγός της Γαλλικής Επανάστασης, παροτρύνει τους
δήμιούς του: "Δείξτε το κεφάλι μου στον κόσμο, αξίζει να το δουν".

Τα "κακά παιδιά"...

Μερικοί, εξίσου γενναίοι, αλλά με περισσότερο θράσος, δεν εννοούν να
"συμμορφωθούν" ούτε καν αυτή την έσχατη ώρα:

    * Ο ισπανός στρατηγός και πολιτικός Ramon Narvaez επισημαίνει:
"Δεν χρειάζεται να συγχωρήσω τους εχθρούς μου. Τους έχω σκοτώσει
όλους".
    * Η ηθοποιός Joan Crawford, μόλις άκουσε την σπιτονοικοκυρά της να
προσεύχεται δυνατά, την προειδοποίησε: "Μην τολμήσεις να ζητήσεις από
το Θεό να με βοηθήσει".
    * Ο θανατοποινίτης Johnny Garrett, πιο αθυρόστομος, δηλώνει: "Θα
ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένειά μου που με αγάπησε και με
φρόντισε. Οι υπόλοιποι μπορείτε να μου φιλήσετε τον κ...".

Οι "υπεράνω"...

Άξιοι αναφοράς είναι σίγουρα και εκείνοι που, όχι μόνο δεν τρομάζουν
στην ιδέα του θανάτου, αλλά τον αντιμετωπίζουν με φλέγμα και
αλαζονεία, δηλώνοντας μάλιστα πως βρίσκουν την όλη διαδικασία βαρετή:

    * Ο φυσικός Richard Feynman εξομολογείται την πλήξη του: "Δεν θα
πέθαινα ποτέ δυο φορές. Είναι τόσο βαρετό".
    * Ακόμη πιο βαριεστημένος ο Gabrielle D'Annunzo, Ιταλός ποιητής,
συγγραφέας, ήρωας πολέμου και γόης, αναφωνεί: "Βαριέμαι, βαριέμαι".
    * Ο Βρετανός ηθοποιός George Sanders, δηλώνει καυστικά: "Αγαπητέ
Κόσμε. Σε αφήνω γιατί βαρέθηκα. Νιώθω ότι έζησα αρκετά. Σας αφήνω με
τις ανησυχίες σας σε αυτό το γλυκό βόθρο. Καλή τύχη".
    * Αντίθετα, ο ηθοποιός Ντάγκλας Φέρμπανκς δείχνει να το
διασκεδάζει, λέγοντας: "Ποτέ δεν ένιωσα καλύτερα".
    * Πιο "υπεράνω" από όλους, ο ηθοποιός John Barrymore, αρνείται να
δεχτεί την πιθανότητα ότι μπορεί να πεθάνει: "Πεθαίνω; Δεν θα το έλεγα
αγαπητέ μου. Ένας Barrymore δεν θα επέτρεπε ποτέ να του συμβεί κάτι
τόσο συνηθισμένο".

Ο ξαφνικός θάνατος...

Για κάποιους άλλους, ο θάνατος έρχεται ξαφνικά και αναπάντεχα και,
όπως είναι φυσικό, τους πιάνει απροετοίμαστους:

    * Ο θάνατος βρήκε τον αμερικανό πιστολά Doc Holliday λίγες στιγμές
αφού είχε πιει μια γουλιά από το ουίσκι που είχε παραγγείλει. Το μόνο
που πρόλαβε να πει ήταν: "Είναι αστείο".
    * Η Λαίδη Άστορ, ανοίγοντας τα μάτια, στη θέα όλων των συγγενών
τριγύρω της αναρωτήθηκε: "Πεθαίνω ή είναι τα γενέθλιά μου;".
    * Ο συγγραφέας William Saroyan μοιάζει να βρίσκεται σε αδιέξοδο:
"Όλοι πρέπει να πεθάνουν, αλλά πάντα νόμιζα ότι θα γινόταν μια
εξαίρεση στην περίπτωσή μου. Τώρα τι γίνεται;".

Ανένταχτα...

Τέλος, υπάρχουν φράσεις που δεν μπορούν να ενταχτούν σε κάποια από τις
παραπάνω κατηγορίες, αξίζουν όμως να αναφερθούν:

    * H Μαρία Αντουανέτα ανεβαίνοντας στη γκιλοτίνα πάτησε κατά λάθος
το πόδι του δήμιού της, λέγοντάς του την τελευταία φράση της ζωής της:
"Με συγχωρείτε κύριε".
    * Ο Ερρίκος Ίψεν, ακούγοντας κάποιον να ενδιαφέρεται για την
κατάστασή του και τη νοσοκόμα να του απαντά ότι είναι καλύτερα,
απάντησε: "Αντιθέτως" και αμέσως πέθανε.
    * Ο Δαρβίνος παραδέχεται: "Δεν είμαι ο τελευταίος που φοβάται να πεθάνει".
    * Ο Ιησούς Χριστός, λίγο πριν ξεψυχήσει στο Σταυρό, απευθύνθηκε
στο Θεό: "Πατέρα, στα χέρια σου παραδίδω το πνεύμα μου".

Φαίνεται τελικά πως η φράση "Είναι η τελευταία μου λέξη ... " δεν είναι
πάντα "τρόπος του λέγειν", καθώς έρχεται μια - μοναδική - στιγμή στη
ζωή, που λέγεται κυριολεκτικά. Εκείνη τη στιγμή όλοι, ή σχεδόν όλοι,
έχουν κάτι να πουν, ακόμη κι αυτοί (βλ. Μαρξ) που πιστεύουν πως "τα
τελευταία λόγια είναι για ηλίθιους που δεν έχουν πει αρκετά".

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
Καλό ταξίδι λήδα - θα μας λείψεις !!!
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: Comte De Toulouse: "Αναδρομή στα post της λήδας"
• Προηγούμενο μήνυμα: Fanourgakis Manolis: "Διακοσμητής"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]