(nil): Nikos Tsekhs (ntsekhs(@)gmail.com)
Ημερομηνία: Σαβ 18 Φεβ 2006 - 12:56:36 EET

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

Το σύνδρομο των κλειστών ποδιών
Aπό την Ειρήνη Χειρδάρη

Στην Ιαπωνία κάποτε έδεναν τα πόδια των κοριτσιών για να μάθουν να
περπατάνε με μικρά βήματα, όπως οι γκέισες - κι αυτό ήταν κάτι που
αποδοκίμαζαν οι φεμινίστριες. Όμως γιατί τόσες νέες γυναίκες σήμερα
κρατούν οικειοθελώς ερμητικά κλειστά τα πόδια τους και απέχουν από το
σεξ;

Δεν ξέρω τι την είχε πιάσει τη γιαγιά μου εκείνη τη μέρα. Μας μάζεψε,
εμένα και όσες ξαδέλφες μου είχαμε ενηλικιωθεί, για να μας πει κάτι
σημαντικό. «Είστε γυναίκες πια», ξεκίνησε, «και πρέπει να σας
προειδοποιήσω. Κάθε γυναίκα ανάμεσα στα πόδια της έχει ένα ζωάκι, το
οποίο τρέφεται με σπέρμα. Αν το αφήσει καιρό νηστικό, εκείνο ανεβαίνει
προς τα πάνω, ταξιδεύει στο στομάχι, στους πνεύμονες, στην καρδιά, και
όσο δε βρίσκει φαγητό ολοένα κι ανεβαίνει προς τα πάνω, μέχρι που στο
τέλος τής τρώει το μυαλό». Ε, αυτό δεν ήταν παραμύθι, ήταν εφιάλτης.
Κοίταζα την Ελένη, εκείνη κοίταζε τη Μαρία, εκείνη κοίταζε την Όλγα,
εκείνη κοίταζε εμένα και τα βλέμματά μας συμφωνούσαν ότι, πάει, η
γιαγιά μας τα 'χε χάσει! 'ραγε μήπως θα 'πρεπε να φωνάξουμε εκείνους
τους κυρίους με τις άσπρες μπλούζες να έρθουν να την πάρουν;
Τελικά τους φωνάξαμε. Μερικά χρόνια αργότερα. Για να πάρουν εμένα. Πώς
στο καλό είχα ξεχάσει τα λόγια της γιαγιάς;

Ήταν μια ανεξήγητη περίοδος της ζωής μου. Έτρεχα από γιατρό σε γιατρό
προσπαθώντας να καταλάβω τι στο καλό μού είχε συμβεί. Μια το δέρμα μου
γέμιζε ακμή, μια πάθαινα αλλεργικά σοκ, μια κρίσεις άγχους, μια
βουλιμικές κρίσεις, μια ξεσπούσα σε κλάματα χωρίς λόγο, ξυπνούσα τη
νύχτα και κάπνιζα το ένα τσιγάρο πίσω απ' το άλλο, περίμενα να
ξημερώσει λίγο κι ύστερα πήγαινα για τρέξιμο -έτρεχα έξι χιλιόμετρα τη
μέρα και κολυμπούσα άλλα έξι χιλιόμετρα στην πισίνα-, αλλά η ένταση
δεν έλεγε να φύγει. Έπινα βαλεριάνες και ανθοϊάματα του Μπαχ, δούλευα
μέχρι αργά το βράδυ μήπως και πέσω εξαντλημένη για ύπνο, αλλά,
αλίμονο, ηρεμία δεν έβρισκα πουθενά. Δε μου άρεσε το σπίτι μου, δε μου
άρεσε η πόλη, δε μου άρεσαν οι άνθρωποι που έβλεπα στο δρόμο, δε μου
άρεσε το σώμα μου, δε μου άρεσε το πρόσωπό μου που έβλεπα κάθε πρωί
στον καθρέφτη. Και άντε πάλι χιλιόμετρα τζόκινγκ μήπως και βρω την
ευεξία στην άσκηση. Αν με παρακολουθούσε προπονητής εκείνη την
περίοδο, τώρα θα ήμουν ολυμπιονίκης. Και αν κρατούσα τα χρήματα που
έδωσα τότε σε γιατρούς, τώρα θα είχα εξοχικό. O μόνος, απ' όλους τους
γιατρούς που πήγα, που φάνηκε να ψυλλιάστηκε κάτι ήταν ο γυναικολόγος,
που με γνώριζε από παιδί. «Και η ερωτική σου ζωή πώς είναι σήμερα;» με
ρώτησε. «Θυμάμαι ότι είχες ανάγκη για έντονη ερωτική ζωή από την
εφηβεία σου».

Η ποια; Η τελευταία σχέση μου είχε διαλυθεί πριν δύο χρόνια, όταν
εκείνος με απάτησε με την καλύτερή μου φίλη, και ολόκληρο το είναι μου
βρέθηκε σε εμπόλεμη κατάσταση. Όπου και να βρισκόμουν, έβλεπα εχθρούς
- ήταν εκείνοι με το πέος. Τριάντα χρόνια μετά τη σεξουαλική
επανάσταση, κι ενώ όλες οι γυναίκες της οικογένειάς μου υποστήριζαν
μέχρι θανάτου τη σεξουαλική απελευθέρωση, εγώ βίωνα το «σύνδρομο των
κλειστών ποδιών». Και τις συνέπειές του. «Oι κοχλάζουσες επιθυμίες,
όταν δεν ικανοποιηθούν, προκαλούν κάμποση πένθιμη περισυλλογή ακόμη
και στην πιο ρωμαλέα και υγιή κοπέλα» λέει η Σίνθια Χάιμελ, συγγραφέας
του Συμβουλές σεξ για γυναίκες και εξηγεί: «Πέφτει σε σκέψεις.
Καπνίζει πάρα πολλά τσιγάρα. Καταριέται τη μοίρα της. Αρχίζει να
υποψιάζεται ότι κάτι δεν πάει καλά με εκείνη». Διάβαζα και ξαναδιάβαζα
βιβλία σεξ για γυναίκες, προσπαθώντας να βγάλω μια άκρη. «Oι
άνθρωποι», έλεγε ένα τέτοιο βιβλίο, «είναι φτιαγμένοι για να κάνουν
σεξ. Είναι ο βασικός λόγος ύπαρξής μας και όλες οι άλλες
δραστηριότητες -το παίξιμο της τρομπέτας, το καθάρισμα των χαλιών, το
διάβασμα αστυνομικών μυθιστορημάτων, το χλαπάκιασμα μους σοκολά- δεν
είναι παρά τρόποι για να περνάμε την ώρα μας μέχρι να μπορέσουμε να
ξανακάνουμε σεξ». Τότε γιατί τόσο πολλές γυναίκες περνούν μεγάλες
περιόδους που δεν κάνουν; Oι λόγοι που συγκέντρωσα από την έρευνά μου
εκείνη την περίοδο ήταν αυτοί που παραθέτω παρακάτω, και να διαβαστούν
προσεκτικά αν υποπτεύεσαι ότι πάσχεις κι εσύ από το ίδιο σύνδρομο.

          Εσύ γιατί έκλεισες τα πόδια σου;
          
Εργασιομανία: Ένα σωρό χαζομάρες κυκλοφορούν στις μέρες μας, ότι
πρέπει πάντα να επιδιώκουμε την πρώτη θέση και να βγάζουμε πολλά
χρήματα και ορίστε, όλο και περισσότερες γυναίκες εκτοπίζουν το σεξ
από τη ζωή τους λόγω... έλλειψης χρόνου. Μα γιατί πρέπει να ζούμε για
να δουλεύουμε και να μη δουλεύουμε για να ζούμε; Μου το είχε πει η
πρώτη μου διευθύντρια, όταν δε φάνηκα κάποιες μέρες στη δουλειά. «Μην
ανησυχείς, αυτά θα μας μείνουν στο τέλος της ζωής μας. Τα πάρτι, τα
ταξίδια και οι εραστές μας. Ελπίζω ο λόγος της απουσίας σου να ήταν
ένας απ' τους τρεις». Όσες διευθύντριες δε σκέφτονται έτσι υποφέρουν
σίγουρα κι αυτές από το «σύνδρομο των κλειστών ποδιών» λόγω έλλειψης
χρόνου και το μόνο που τους δίνει ηδονή πλέον είναι η καριέρα τους.
Σίγουρα είναι από εκείνες που αναρριχήθηκαν στην κορυφή με νύχια και
με δόντια πατώντας πάνω σε πολλά αθώα κορίτσια, οπότε καλό θα ήταν να
τις αποφεύγουμε. Αν τώρα παίζονται τίποτα εκατομμύρια στο δικό σου
μισθό, κάνε λίγη υπομονή. Η αλήθεια πάντως είναι ότι με το σεξ ηρεμείς
από τα βάσανα της δουλειάς και γίνεσαι πιο δημιουργική.

Σεξουαλικές ενοχές: Μήπως όταν ήσουν μικρή η μητέρα σου υπαινισσόταν
ότι το σεξ είναι κάτι βρόμικο; Oι μαμάδες το κάνουν αυτό όλη την ώρα -
είναι ένας από τους κινδύνους που συνεπάγεται το επάγγελμα της
μητέρας. Το λένε για να μην αρχίσεις να τραβιέσαι ξαφνικά με
μποντιμπιλντεράδες πρώην κατάδικους και για να μη βρεθείς έγκυος στα
δεκαοκτώ σου. Τώρα που έμαθες να προσέχεις λοιπόν, σταμάτα πια να
αναρωτιέσαι μήπως το σεξ είναι κάτι βρόμικο. O Γούντι 'λεν, όταν τον
είχαν ρωτήσει επί του θέματος, είχε πει με βεβαιότητα «ναι, αν το
κάνεις σωστά».

Κόμπλεξ κατωτερότητας: Το να νιώθεις ανασφαλής είναι ένας πολύ καλός
τρόπος για να καταστρέψεις τη σεξουαλική σου ζωή. Αν αναρωτιέσαι για
κάθε σου ραντεβού «τι στο καλό θέλει μαζί μου αυτός ο κούκλος; », τότε
μπορεί να πάσχεις από έλλειψη αυτοσεβασμού. Η συγγραφέας Σίνθια Χάιμελ
μας θυμίζει διαρκώς στα βιβλία της ότι «υπάρχουν άσχημες γυναίκες που
έχουν γκόμενο, στρίγκλες γυναίκες που έχουν γκόμενο, ηλίθιες γυναίκες
που έχουν γκόμενο, γυναίκες που έχουν χοντρά γόνατα κι έχουν γκόμενο,
γυναίκες γεμάτες κρεατοελιές που έχουν γκόμενο». Σε όποια κατηγορία κι
αν ανήκεις, δεν έχεις λόγο για να απέχεις.
Κόμπλεξ ανωτερότητας: Εντάξει, οι άντρες που συναντάς είναι όλοι
ηλίθιοι. Γιατί δε δοκιμάζεις να τα φτιάξεις με αλλοδαπό; Με έναν Ινδό,
έναν Κινέζο, ένα μαύρο μπασκετμπολίστα, ένα Νεοζηλανδό; Μέχρι να
μπορέσετε να συνεννοηθείτε, θα έχουν περάσει κάνα δυο χρονάκια καλού
σεξ και όταν καταλάβεις με ποιον έχεις να κάνεις, θα τον έχεις
αγαπήσει - άντε συνηθίσει. Ψάξε στις πρεσβείες, στις αθλητικές ομάδες
και τους οργανισμούς τουρισμού. Αν τώρα το κόμπλεξ ανωτερότητας έχει
να κάνει με εκείνο το φαινόμενο κατά το οποίο πολλές κοπέλες φτύνουν
κάτι ωραίους τύπους επειδή αυτοί οι ωραίοι τύποι δε βγάζουν όσα
βγάζουν εκείνες, ας ξεκαθαρίσουμε ότι οι άντρες δε γίνεται πια να
είναι ένα μέσο για τσάμπα ποτά.

Πλήξη: Μερικές φορές ο λόγος έλλειψης σεξουαλικού ενδιαφέροντος είναι
η έλλειψη ενδιαφέροντος γενικά. Αρκετές κοπέλες -ενώ έχουν εραστές
ωραίους και επιτυχημένους- παθαίνουν πονοκέφαλο μόλις πρέπει να
επιστρέψουν μαζί τους στο σπίτι για να κοιμηθούν. Δεν υπάρχει η σωστή
χημεία. Θυμήσου ότι ποτέ δεν ξέρεις τι ή ποιος θα σε ερεθίσει και δεν
είναι καλό να υποκρίνεσαι ότι τον θέλεις, ενώ έχεις πάρει το Όσκαρ
καλύτερου προσποιούμενου οργασμού. Μήπως, ρε παιδάκι μου, στην
πραγματικότητα σου αρέσουν οι ασπρουλιάρηδες κοιλαράδες που ψευδίζουν;
Δεν είναι κακό, κι άλλες το έχουν περάσει.

Προσκόλληση στον πατέρα: Έτσι όπως τον έχεις στο μυαλό σου, με την
καραφλίτσα του, τις παντοφλίτσες του και την καρό ρομπίτσα του να σου
φτιάχνει ομελέτα το πρωί, είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι τον ταυτίζεις
με τον τύπο με το δερμάτινο παντελόνι που σε φλερτάρει. Αλλά αν
ρωτήσεις τη μαμά σου, θα σου θυμίσει ότι κι ο μπαμπάς όταν ήταν νέος
φορούσε δερμάτινο παντελόνι. Κι έτσι, κάθε φορά που πας να κάνεις σεξ
με τύπο που φοράει δερμάτινα, το μυαλό σου μπερδεύεται και από το
υποσυνείδητο ξεπηδούν αμέτρητες ενοχές. Όλοι οι ψυχίατροι υποστηρίζουν
ότι η προσκόλληση στον πατέρα είναι συχνό φαινόμενο. Για να έχουν
φτιάξει τόσο ωραία γραφεία, μάλλον καλά πηγαίνουν οι δουλειές και
δίκιο έχουν.
Ψυχολογικά τραύματα από προηγούμενες σχέσεις: Εδώ έρχεται η δική μου
περίπτωση και την ανέπτυξα σε τόσα κρεβάτια ψυχαναλυτή, ώστε δεν έχω
τι άλλο να πω επί του θέματος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, όταν ένας
άντρας σε φτύσει, υπάρχει πάντα ο επόμενος που θα σε παρηγορήσει (και
ο μεθεπόμενος και ο παραμεθεπόμενος κ.ο.κ.).

Η γιόγκα: Αν έχεις πάρει πνευματικό δρόμο που απαγορεύει το σεξ, κάτι
θα ξέρεις περισσότερο. Oι «πεφωτισμένοι» μάλλον είναι οι μόνοι στον
κόσμο που τα κατάφεραν να ζήσουν υγιώς και πολλά χρόνια χωρίς αυτό. Oι
περισσότεροι πνευματικοί άνθρωποι της Δύσης ωστόσο θεωρούν το σεξ
απαραίτητο για την ύπαρξη της οικογένειας και τη συνέχιση του είδους,
τονίζοντας απλά ότι δε γίνεται ηδονή χωρίς συναίσθημα. Από την άλλη,
πολλές γυναίκες ξεκινούν κάνοντας απλά καλό σεξ με τον πρώτο τυχόντα
και, μετά από τόσο έντονους οργασμούς, νιώθουν βαθιά συναισθήματα για
εκείνον.

          Τέλος καλό, όλα καλά;
          
Συνεχίζοντας την έρευνά μου, για να μπορέσω να βρω πώς θα ξεπεράσω το
σύνδρομο, συνάντησα δύο γυναίκες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη
θεραπεία μου. Η μία ήταν μοντέλο. Ύστερα από μια ερωτική απογοήτευση
σταμάτησε να κάνει σεξ. Πήρε δέκα κιλά. Ύστερα είκοσι. Κι ύστερα
έφτασε τα εκατό. Παντρεύτηκε έναν επίσης εύσωμο. Ζούσαν δυστυχισμένοι
σε μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας και κανείς ποτέ δεν έμαθε για τη
σεξουαλική τους ζωή. Κάποτε εκείνη βρήκε το κουράγιο, εγκατέλειψε τη
συζυγική στέγη και μετακόμισε στο Παρίσι. Τα έφτιαξε με άλλον. Έχασε
όλα τα κιλά. Ξανάγινε μοντέλο. Και για όλες τις μεταμορφώσεις της ο
λόγος ήταν το σεξ.

Η δεύτερη γυναίκα που συνάντησα μου είπε ότι μόλις βρήκε μόνιμο εραστή
μεγάλωσε το στήθος της. O γιατρός της υπέθεσε ότι όλα αυτά τα χρόνια
το αντρικό της στήθος ήταν καταπιεσμένη σεξουαλικότητα. «Ηρέμησα μόλις
έφτιαξα την ερωτική μου ζωή» μου είπε. «Το σεξ είναι απαραίτητο για
την ψυχική μας υγεία. Αν είσαι μια κοπέλα με φυσιολογικές ορμές και
επιθυμίες, περνούν οι μέρες και αυτές δεν εκπληρώνονται, θα σου φταίνε
όλα, θα περπατάς στο δρόμο και θα βρίζεις τους καστανάδες στη γωνιά.
Θ' αλλάζεις δουλειές. Θ' αλλάζεις χτενίσματα. Θ' αλλάζεις πόλεις. Θ'
αλλάζεις σπίτια. Κι έτσι όπως έχουν αυξηθεί τα νοίκια σήμερα, κοίταξε
μήπως έρχεται πιο οικονομικό ν' αλλάξεις κάτι στην ερωτική σου ζωή».

Με έπεισε. Δοκίμασα δυο τρεις άντρες - έτσι, σαν να παίρνω το χάπι
μου. Δεν ήταν τόσο άσχημα. Τον τέταρτο τον ερωτεύτηκα. Μια μέρα μού
πρότεινε να πάω να μείνω στο σπίτι του. Μείναμε εκεί για πέντε χρόνια.
Το μόνο που κουβάλησα από τα υπάρχοντα που είχα στο παλιό μου σπίτι
ήταν ένα παλιό, σιδερένιο κρεβάτι της γιαγιάς μου, η οποία είχε εν τω
μεταξύ «φύγει». Τα βράδια, όταν το άκουγα να τρίζει, σκεφτόμουν την
ιστορία με το ζωάκι και αναρωτιόμουν πώς στο καλό το επινόησε. Ήθελε
να μας πει ότι πρέπει να παντρευτούμε ή να μας παραπονεθεί ότι, όταν ο
άνθρωπος φτάσει στα βαθιά γεράματά του, συνεχίζει να έχει ορμές κάπου
κάπου; Αχ, Θεέ μου, μήπως η γιαγιά δεν έλεγε για μας, αλλά για εκείνη,
μήπως ένιωθε το κακό ζωάκι να της τρώει το μυαλό, από τότε που χάσαμε
τον παππού μας; Μήπως ζητούσε από τις εγγονές της να την
αποκαταστήσουν κι εμείς δεν καταλάβαμε; Τότε ήταν που έπαθα το
«ενοχικό προς τη γιαγιά σύνδρομο», αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

                  5 λόγοι για να ξαναδιαβάσεις το κείμενο
          
Ωραία, λοιπόν, τα κατάφερες. Σε πείσαμε ότι πρέπει να ξεπεράσεις τον
κίνδυνο και να αρχίσεις να κάνεις ξανά σεξ. Κι ορίστε, βρήκες νέο φίλο
και να που επιτέλους συμπεριφέρεσαι σαν φυσιολογική γυναίκα. Κάτι δεν
κατάλαβες καλά όμως, εάν:

   1. Γελάς κάθε φορά που βλέπεις το αντρικό του μόριο.
   2. Ξεσπάς σε κλάματα κάθε φορά που βλέπεις το αντρικό του μόριο.
   3. Ροχαλίζεις με το κεφάλι του ανάμεσα στα πόδια σου.
   4. Τον ρωτάς αν είναι ακόμα μέσα.
   5. Διαβάζεις αυτό το άρθρο την ώρα που εκείνος είναι μέσα.

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης.
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: Νυχτολούλουδο: "H πρώτη επαφή μου με το Διαδίκτυο ήταν κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '80."
• Προηγούμενο μήνυμα: Χρονοντούλαπο: "Επετειολόγιον 18 Φεβρουαρίου"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]