JotD / QotD Ελληνική Λίστα Ανεκδότων (JotD)


Θέμα: Καρδιά αγκινάρα


(nil): Nikos Tsekhs (ntsekhs(@)gmail.com)
Ημερομηνία: Παρ 21 Απρ 2006 - 01:23:08 EEST

Από την Ιωάννα Μιχελάκου

Μέσες άκρες όλες έχουμε υπάρξει ερωτευμένες με δύο. Μπορεί με τον νυν
και τον πρώην. Ή με τον νυν και τον επόμενο. Τι γίνεται όμως όταν
είσαι ερωτευμένη με δύο νυν;

O άντρας που πάντα ονειρευόμουν να έχω ταίρι μου θα μου πρόσφερε
συναισθηματική και υλική ασφάλεια, θα ήταν παντοτινά ερωτευμένος μαζί
μου, θα έκανε τρέλες για μένα, θα μου ήταν αφοσιωμένος, θα με είχε στα
όπα όπα, αλλά θα μου έτριζε και λίγο τα δόντια, έτσι για να μου
κρατάει το ενδιαφέρον, θα ήταν αρκετά ώριμος, αλλά κατά βάθος παιδί,
θα περνούσε εξίσου καλά αν πηγαίναμε για τρέκινγκ στον Αμαζόνιο ή αν
λύναμε αγκαλιά σταυρόλεξα στον καναπέ, θα με πήγαινε βόλτες στο
φεγγαρόφως αλλά και για ξέφρενο κλάμπινγκ μέχρι πρωίας, θα ήταν ο
τέλειος εραστής, θα ήταν άγριος και βαρύς, αλλά και γλυκός και
συναισθηματικός. Γενικά θα ήταν κάτι ανάμεσα στο Ρεμάλι της Φωκίωνος
Νέγρη και το θείο μου τον Λάκη, τον οποίο η θεία μου η Ρούλα
παντρεύτηκε πριν 48 χρόνια και όπως έκτοτε όλοι λένε φτύνοντάς την
«τον έδεσε το γάιδαρό της». Δηλαδή έψαχνα έναν άντρα γεμάτο με τα
χαρακτηριστικά κλισέ με τα οποία παίρνεις τα αφτιά των φιλενάδων σου,
όπως εγώ.
Όπως έχεις εκ πείρας διαπιστώσει από τότε που φόρεσες για πρώτη φορά
σουτιέν, τέτοιος άντρας δεν υπάρχει. Έτσι κι εγώ αρκέστηκα σε κάποιον
που είχε τουλάχιστον τα μισά από αυτά που αναζητούσα. Και δεν ήταν
εύκολο να βρω ούτε αυτά. Τα άλλα μισά μού προέκυψαν στην πορεία, αλλά
δυστυχώς όχι από εκεί που το περίμενα.

Αυτός και ο άλλος
O Γιώργος μπάταρε υπερβολικά προς το θείο Λάκη, που λέγαμε. Δηλαδή,
μου πρόσφερε τεράστια ασφάλεια, μπορούσε και χουχούλιαζε για ώρες
αγκαλιά στον καναπέ μαζί μου βλέποντας γυναικείες ταινίες, είχε
καταλήξει πως ήθελε να κάνει σοβαρή σχέση μαζί μου, με πήγαινε
συνέχεια βόλτες στο φεγγαρόφως, δεν έβγαινε τα βράδια μόνος του, είχε
καλή και σταθερή δουλειά, δεν κοίταζε άλλες, ήταν αρκετά ώριμος και
καλλιεργημένος, ήταν άνθρωπος που μπορούσες να βασιστείς πάνω του στα
δύσκολα, και όλα αυτά σε σημείο που εκεί γύρω στους τρεις μήνες σχέσης
άρχισα να χασμουριέμαι μέχρι που δάκρυζα.
Επιπλέον, δεν υπήρχε αυτό που η μαμά μου χαρακτηρίζει «ενθουσιασμό και
επιπολαιότητα των πρώτων ημερών». Δηλαδή, βαριόμουν. Εκείνη ακριβώς τη
χρονική περίοδο, που αντίκριζα τον Γιώργο και αισθανόμουν σαν να
έβλεπα την αδελφή μου, βρέθηκε στο δρόμο μου ο Σωκράτης. Τον γνώρισα
σε ένα κλαμπ. Πού αλλού; Εκεί γίνονται όλα τα εγκλήματα. Μου
καλογυάλισε, με διασκέδασε, με φλόμωσε στα κομπλιμέντα, με γοήτευσε με
τη δουλειά του -καλλιτέχνης γενικώς και αορίστως-, μου έδωσε και το
τηλέφωνό του. Κι εγώ αντί να το πετάξω, ως συνήθιζα μετά από τέτοιες
γνωριμίες, με εξέπληξα που το κράτησα. Και με κοίταξα επίμονα στον
καθρέφτη για να βεβαιωθώ πως ήμουν όντως εγώ που το έκανα αυτό όταν
του τηλεφώνησα την επομένη και του πρότεινα να βγούμε. O Σωκράτης ήταν
το άκρως αντίθετο του Γιώργου. Αυθόρμητος, τρελούτσικος, ριψοκίνδυνος,
με πέραση στις γυναίκες, ήξερε να λέει αυτά που ήθελα να ακούσω (η
πολλή εξάσκηση, βλέπεις), δεν έπαιρνε τίποτα ως δεδομένο, δεν ήξερε αν
ήθελε να κάνει σχέση μαζί μου ή με οποιαδήποτε άλλη, πράγμα που για
αλλαγή μού άρεσε.
Έτσι, άρχισα να βγαίνω με τον Σωκράτη. Ή μάλλον ΚΑΙ με τον Σωκράτη. Ως
σωστή υπολογίστρια, σκέφτηκα να βγω ένα διάστημα μαζί του για να δω
και τι κουμάσι είναι, χωρίς να χωρίσω τον άλλο, και άμα μας προέκυπτε
σχέση, θα σχολούσα τον Γιώργο. Γι' αυτό και δεν αποκάλυψα σε κανέναν
από τους δύο την ύπαρξη του άλλου και προχώρησα, βλέποντας και
κάνοντας.
Λίγες ημέρες αργότερα, και ενώ είχα καταφέρει να μπαλώσω και στους δύο
την αδυναμία μου να βγω το βράδυ έξω (ανά περίπτωση), μου πέρασε από
το μυαλό μια σκέψη που μου έκοψε τα ήπατα: Αν ο ένας από τους δύο
ανακάλυπτε την ύπαρξη του άλλου, θα με παρατούσαν πιθανότατα και οι
δυο, αν μη τι άλλο, για τα ψέματα που είπα. Και από εκεί που είχα δύο,
θα έμενα με κανέναν. Ε, λοιπόν, έπρεπε να κρατήσω ή τον έναν ή τον
άλλο. Και έπρεπε να αποφασίσω άμεσα.

Δρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ
Αλλά μέχρι να αποφασίσω, συνέχισα να βγαίνω και με τους δυο. Την
Παρασκευή φορούσα μαύρο φόρεμα και γόβες και συνόδευα τον Γιώργο στο
δείπνο με το αφεντικό ή στο θέατρο. Το Σάββατο έβαζα το τζιν και τα
άρβυλα και καβαλούσα τη μηχανή του Σωκράτη για να πάμε στο 45ο χλμ.
Αθηνών-Κορίνθου, όπου, όπως είχε μάθει από κάποιον που δε θυμόταν
ποιον, γινόταν ένα πάρτι. Στον Γιώργο έλεγα πως θα δούλευα στο γραφείο
μέχρι αργά, ενώ στον Σωκράτη πως έβγαινα με τις φίλες μου για σινεμά.
Το ένα Σαββατοκύριακο πήγαινα με τον Γιώργο στα Καλάβρυτα «για να
αναπνεύσουμε καθαρό αέρα και να ξεφύγουμε από το στρες της πόλης», το
επόμενο έτρεχα -κυριολεκτικά- με τον Σωκράτη στους αγώνες μοτοκρός
στην Τρίπολη. O Γιώργος με πήγαινε σε εστιατόρια με παρκαδόρο, ενώ ο
Σωκράτης είχε βαλθεί να μου γνωρίσει τις κουζίνες όλου του Τρίτου
Κόσμου.
Στην αρχή αυτός ο διχασμός και η δυαδική ζωή που ζούσα ήταν
διασκεδαστική. Μετά από λίγο άρχισε να με τρελαίνει. O Γιώργος
σιχαινόταν τα βαμμένα νύχια, ενώ ο Σωκράτης λάτρευε τα κόκκινα
δαχτυλάκια των ποδιών μου. (Εκείνη την περίοδο της ζωής μου τη θυμάμαι
ως την εποχή του βάφε-ξέβαφε.) Τον Γιώργο τον έφτιαχναν τα εσώρουχα με
λουλουδάκια και δαντέλες, ενώ ο Σωκράτης τα προτιμούσε μαύρα και
δερμάτινα. Έπρεπε λοιπόν να έχω και το νου μου. Κάθε που επρόκειτο να
έρθει κάποιος από τους δύο στο σπίτι, έκανα έρευνα λες και ήμουν του
Εγκληματολογικού, μην τυχόν και είχαν απομείνει τίποτε ξεχασμένα
ενοχοποιητικά στοιχεία μέσα στο φούρνο, κάτω από τον καναπέ, πίσω από
το φερ φορζέ, σαν υστερική έψαχνα όπου μπορείς να φανταστείς. Όταν
χτυπούσε το τηλέφωνο και άκουγα τη φράση «πού θα πάμε το βράδυ;»,
απαντούσα επιφυλακτικά «όπου θέλεις εσύ» μέχρι να καταλάβω ποιος από
τους δύο ήταν και να συντονιστώ, καθότι, αν απαντούσα στον Σωκράτη
«κάνει πρεμιέρα απόψε ο Λαζόπουλος», θα με περνούσε για τρελή. Έπρεπε
να προσέχω και τα ονόματα μήπως και τα μπλέξω, οπότε τελικά υιοθέτησα
την εύκολη λύση του «μωράκι μου». «Μωράκι» ο ένας, «μωράκι» και ο
άλλος.
Επιπλέον είχα και το μόνιμο άγχος με το κινητό. Το τηλέφωνο του
Γιώργου ήταν στη μνήμη του κινητού στη θέση 1. Του Σωκράτη στη θέση 2.
Κι αν έστελνα κατά λάθος το μήνυμα που προοριζόταν για τον ένα στον
άλλο; Δύο σκατοκουμπάκια είναι, και μάλιστα το ένα δίπλα στο άλλο. Ή,
ακόμη χειρότερα, αν ήμουν με τον έναν και τηλεφωνούσε ο άλλος και με
ρωτούσε «πού είσαι;», τι θα του έλεγα, «στη θεία τη Ρούλα για
οικογενειακό δείπνο»; Kάπως έτσι τα κινητά έχουν κλείσει σπίτια και
σπίτια. Γι' αυτό κι εγώ έκοψα τη σύνδεση και έβαλα κάρτα στο κινητό
μου -μην τυχόν και πέσει ο αναλυτικός λογαριασμός σε λάθος χέρια-, με
αναγνώριση κλήσεων, δόνηση, φωτάκι και τέλος πάντων ό,τι άλλο
χρειαζόταν για να μη συμβεί το απευκταίον. Επιπλέον έμαθα και τυφλό
σύστημα στην πληκτρολόγηση μηνυμάτων, καθότι ορισμένες φορές
χρειαζόταν να στείλω μήνυμα στον έναν παρουσία του άλλου, πράγμα που
συνήθως γινόταν κάτω από το τραπέζι του εστιατορίου - και με το ένα
χέρι, παρακαλώ!
Τα δε ψέματα έβγαιναν από το στόμα μου αβίαστα και σκηνοθετούσα
υποτιθέμενες εξόδους με τεράστια ευκολία. Εντυπωσιάστηκα τόσο πολύ και
εγώ η ίδια με την ευκολία μου στα ψέματα και από τότε έπαψα να μου έχω
εμπιστοσύνη. Εξελίχθηκα σε μια τέλεια μοιχαλίδα. Μέχρι και οι
παντρεμένες θα με ζήλευαν. Εν ολίγοις, μπλέχτηκα και κουράστηκα και
έφτασα να μη με αναγνωρίζω. Και κάποια στιγμή αποφάσισα να συζητήσω
σοβαρά με τον εαυτό μου να δω τι μου συνέβαινε και τι θα έκανα.

Την κουρτίνα Ένα ή την κουρτίνα Δύο;
Όταν ήμουν με τον Σωκράτη, περνούσα πολύ καλά. Το πρόβλημα ήταν πως
και όταν ήμουν με τον Γιώργο περνούσα πολύ καλά. O Γιώργος με έψαχνε
και λάτρευε το χώμα που πατούσα, ενώ τον Σωκράτη τον έψαχνα συνέχεια
εγώ και δεν ήμουν ποτέ βέβαιη ότι έβγαινε μόνο μαζί μου. Στο μόνο
συμπέρασμα όπου κατέληξα ήταν πως τους ήθελα και τους δύο. Τον ένα για
τη σιγουριά που μου πρόσφερε και τον άλλο για την αβεβαιότητα. O ένας
με έκανε να αισθάνομαι γυναίκα και ο άλλος κορίτσι. O ένας ήταν
άντρας, ο άλλος παιδί. Όμως όταν ήμουν με τον Γιώργο, μου έλειπε η
τρέλα του Σωκράτη, όταν ήμουν με τον Σωκράτη, μου έλειπε η ηρεμία και
η ωριμότητα του Γιώργου. Και εκνευριζόμουν που ο ένας δεν είχε τα
χαρακτηριστικά του άλλου.
Προσπαθούσα να κάνω τον Γιώργο να αντιμετωπίσει τη ζωή λίγο πιο χαλαρά
και τον Σωκράτη να σοβαρευτεί. Πότιζα τον Γιώργο σφηνάκια, μήπως και
μεθύσει λίγο, και απειλούσα τον Σωκράτη πως, αν έπινε κι άλλο, δε θα
τον κουβαλούσα αγκαλιά στο σπίτι. Τελικά ήμουν ερωτευμένη και με τους
δύο και δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ζούσα μόνο με τον ένα, χωρίς
τον άλλο. O καθένας μου κάλυπτε με το χαρακτήρα του τις ανάγκες που
μπορούσε.
Αλλά αυτό που με προβλημάτιζε ήταν το πώς θα ζούσα εφεξής. Έχοντας ένα
«σύζυγο» και έναν «εραστή»; Με φαντάστηκα σε δέκα χρόνια ξανθιά, με
φουσκωμένο από το κομμωτήριο μαλλί και φο νύχια, ξαπλωμένη σε σεζλόνγκ
δίπλα στην πισίνα να τρίβομαι στον κηπουρό όσο ο φαλακρός με λευκό
μπουρνούζι σύζυγος θα μιλάει στο κινητό για μπίζνες. Αυτή η εικόνα
πολύ με χάλασε, πρέπει να ομολογήσω. Με τίποτα δε θα ήθελα να το ζήσω
αυτό, αλλά έτσι που πήγαινα...
Ευτυχώς, από τη δύσκολη θέση με έβγαλαν εκείνοι. Και οι δυο μαζί. Ένα
βράδυ που είχα ραντεβού με τον Σωκράτη, τον αγκάλιασα για να τον
φιλήσω και μου μύρισε κάτι πολύ οικείο. Θεέ μου, είχε αλλάξει ΚΑΙ
αυτός άφτερ σέιβ και είχε αγοράσει το ίδιο με αυτό που ο Γιώργος μου
επιδείκνυε το ίδιο πρωί. Oι δύο εραστές μου φορούσαν το ίδιο άφτερ
σέιβ. Δηλαδή, κάθε φορά που θα ήμουν με τον ένα, θα με κατέτρεχε, πέρα
από τη σκέψη, και η μυρωδιά του άλλου!
Αν και υποψιάστηκα προς στιγμήν πως κάτι σουρεαλιστικό και μεταφυσικό
συνέβαινε και ο ένας μετατρεπόταν σιγά σιγά στον άλλο, συνήλθα
γρήγορα, για να καταλάβω πως τελικά δε θα μπορούσα να είμαι με κανέναν
από τους δύο πραγματικά, αφού το μισό μου κομμάτι θα ήταν συνέχεια
κάπου αλλού. Τους χώρισα και τους δύο. Τον έναν επειδή δε με «έτρεχε»
αρκετά, τον άλλο επειδή με «έτρεχε» πέραν του δέοντος. Πού θα πάει, θα
βρω έναν που να μου κάνει και τα δύο. Ψάχνω.

          Τα 6 σημεία του κακού
Πώς να καταλάβεις ότι έχεις καρδιά-αγκινάρα και είσαι έτοιμη να
ερωτευτείς ακόμη έναν ή και δύο.
          
          

    * Όταν είσαι σε μια σχέση, βαριέσαι γρήγορα.
    * Θέλεις να συνεχίσεις να φλερτάρεις με άλλους άντρες, ακόμη και
όταν έχεις μια υγιή σχέση με κάποιον.
    * Χρειάζεσαι να σου επιβεβαιώνουν συνέχεια πως είσαι επιθυμητή.
    * Χαρακτηρίζεις τον εαυτό σου «μια αθεράπευτα ρομαντική, που είναι
ερωτευμένη με τον έρωτα».
    * Δεν μπορείς να σταματήσεις να φλερτάρεις ακόμη και με τους
φίλους του φίλου σου, χωρίς να σε νοιάζουν οι συνέπειες.
    * Ζηλεύεις τις «ελεύθερες» φίλες σου, που μπορούν και κοιμούνται
με όποιον θέλουν χωρίς να φοβούνται μήπως τυχόν τις πιάσουν στα πράσα.

          Μα θαρρώ πως θα τα μπλέξω
Αν τελικά βρεθείς να έχεις σχέση με δύο (ή και τρεις) άντρες συγχρόνως
και πρέπει να το κρατήσεις μυστικό, πρόσεξε:
          
          

    * Μη συστήνεις σε κανέναν από τους δύο τις φιλενάδες σου. Μπορεί
να τους ξεφύγει κάτι, ηθελημένα ή αθέλητα.
    * Αν είσαι από τους τύπους που, όταν πίνουν λίγο παραπάνω, λύνεται
η γλώσσα τους και τους ξεφεύγουν τα πάντα, κόψε το ποτό.
    * Απόφυγε τα ρουφηχτά φιλιά - τα ίχνη τους θα σε προδώσουν.
    * Μην πηγαίνεις τον ένα στα μέρη όπου πας με τον άλλο.
    * Αν συνηθίζεις κατά τη διάρκεια του σεξ να φωνάζεις ονόματα, ξανασκέψου το.
    * Όταν πρέπει να πεις ψέματα, πες ένα μικρό και μη φτιάχνεις
περίπλοκες ιστορίες για να δικαιολογηθείς.

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
Φάνη Πάλλη Πετραλιά:
« Δεν μπορούμε να τα παρουσιάζουμε στον κόσμο όλα ωραία, τα πουλάκια που
πετούν, τα ρυάκια που κελαηδούν».
(...τα κοάλα που τραγουδούν, τα πετεινάρια που κολυμπούν).
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

Γραφτείτε και εσείς στην Ελληνική Λίστα ανεκδότων (JotD) και στείλτε τα ανέκδοτά σας!!!

Επιστροφή στον κεντρικό κατάλογο αυτού του αρχείου