(nil): Nikos Tsekhs (ntsekhs(@)gmail.com)
Ημερομηνία: Παρ 05 Μαΐ 2006 - 21:13:33 EEST

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

Για να ξεκαθαριζόμαστε από την αρχή αυτό το άρθρο δεν είναι δικό μου.
Το διάβασα κάπου και μου άρεσε. Αποφάσισα να το αντιγράψω και να το
υποβάλλω εδώ. Το θέμα είναι ότι θέλω να περάσει ως δικό μου. Ζήλεψα
τον τρόπο έκφρασης και την ιδέα του πραγματικού συγγραφέα. Το διάβασα
και είπα: "γιατί δεν το σκέφτηκα πρώτος ρε μαμώτο'';

Ούτε οι παραπάνω γραμμές είναι δικός μου πρόλογος που έγραψα ως
εισαγωγή στο κλεμμένο άρθρο. Είναι και αυτά κλεμμένα. Είναι ο
κανονικός πρόλογος του κλεμμένου άρθρου.

Ποιο είναι τελικά το θέμα αυτού του περιβόητου άρθρου; Μα αυτό
ακριβώς. Λέγεται "ένα κλεμμένο άρθρο" και το θέμα του είναι η κλοπή
ενός άρθρου που κάποιος άλλος έγραψε.

Το αντέγραψα αυτολεξεί εδώ μη μπαίνοντας καν στον κόπο να αλλάξω
μερικές αντωνυμίες και δυο τρία επίθετα έτσι για ξεκάρφωμα. Τώρα
βέβαια βρίσκομαι ανάμεσα σε παράξενα συναισθήματα. Από τη μια χαίρομαι
που θα πάρω τη δόξα για ένα τόσο αριστουργηματικό άρθρο αλλά από την
άλλη ζω στην αγωνία. Τρέμω στη σκέψη ότι από στιγμή σε στιγμή κάποιος
θα βγει και θα με δείξει κοροϊδευτικά με το δάχτυλο. Αυτό το άρθρο
είναι κλεμμένο θα φωνάξει αυστηρά. Το έχω διαβάσει εκεί και το έγραψε
ο τάδε.

Νιώθω σαν να έχω πάει απρόσκλητος σε γάμο φορώντας δανεικό κουστούμι.
Κυκλοφορώ ανάμεσα στους καλεσμένους, φιλάω τη νύφη και απολαμβάνω το
γιορτινό τραπέζι. Μέσα όμως στο τεσσάρων νούμερων μεγαλύτερο κουστούμι
του συχωρεμένου του θείου του Βασίλη που έχω δανειστεί από τη χήρα του
ιδρώνω. Συναντάω τα τυχαία και αδιάφορα βλέμματα των καλεσμένων που
μου χαμογελάνε αποκαλύπτοντας τα κιτρινισμένα δόντια τους και νομίζω
ότι ήδη με έχουν καταλάβει. Ευτυχώς που ο φαρδύς γιακάς του πουκαμίσου
με αφήνει να ξεροκαταπιώ την ώρα που νομίζω ότι η μπουκωμένη με πιλάφι
πεθερά της κουμπάρας θα με ξεμπροστιάσει. Θα αφήσει το πιρούνι και με
γεμάτο στόμα θα φωνάξει: "Είναι απρόσκλητος , είναι απρόσκλητος''
εκτοξεύοντας ολόγυρα κόκκους ρυζιού και εγώ θα τρέχω πανικόβλητος εν
μέσω αποδοκιμασιών και γιουχαΐσματος προς την έξοδο πατώντας τα μακριά
μπατζάκια του δανεικού παντελονιού μου.

Βέβαια θα μου πείτε αφού έχεις αγωνία μη σε καταλάβουν γιατί ομολογείς
ότι είναι κλεμμένο; Ε, τότε δεν έχετε καταλάβει τίποτα. Μα δεν το
ομολογώ εγώ. Αυτό είναι το περιεχόμενο του κλεμμένου άρθρου. Εγώ απλώς
το αντιγράφω. Τελείως συμπτωματικά το περιεχόμενο του κειμένου είναι η
παραδοχή της κλοπής ενός κλεμμένου άρθρου.

Όλοι έχουμε τα ελαττώματα μας. Αυτό είναι το δικό μου. Είμαι ζηλιάρης.

Κατά καιρούς ζηλεύω διάφορους. Ζηλεύω τον Τζαμαϊκανό σπρίντερ με τους
υπερανεπτυγμένους θωρακικούς που κάνει παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μέτρα,
ζηλεύω τον τραγουδιστή του ροκ συγκροτήματος που χαμογελάει με νόημα
στον κιθαρίστα την ώρα του σολαρίσματος, ζηλεύω τον Λεονάρντο που
ζωγράφισε την Τζοκόντα και έκανε όνομα. Δυστυχώς όμως δεν μπορώ να
βαφτώ με φούμο και να κατέβω στο στάδιο με μαλλί ράστα, φορώντας την
στολή της Τζαμάικας και το νούμερο του ρέκορντμαν , θα με γνωρίσουν.
Ούτε να πλακώσω στο ξύλο 98 σεκιουριτάδες και τον Μick Jagger και να
ανέβω στην σκηνή του Ολυμπιακού σταδίου τραγουδώντας το jumping jack
flash σε playback. Ίσως βέβαια αν αγοράσω ένα πόστερ της Μόνα Λίζα και
υπογράψω το όνομα μου με στυλό bic (από αυτούς τους κίτρινους με το
μπλε καπάκι) να ξεγελάσω μερικούς λαθρομετανάστες από την Καμπότζη
αλλά ως εκεί, ποτέ δεν θα κερδίσω όλη την δόξα που ζηλεύω.

Θέλω 17χρονα κοριτσάκια να με κοιτάζουν στα μάτια με θαυμασμό, θέλω
τους παπαράτσι να κρύβονται έξω από το σπίτι μου, θέλω την Τατιάνα να
κάνει αποκλειστική συνέντευξη στον μανάβη μου, θέλω την Εσπρέσσο να
γράφει για το εξώγαμο μου με την Ζωζώ Σαπουτζάκη. Ας είναι όμως,
συμβιβάζομαι και με λιγότερα. Θέλω απλώς να είμαι κάποιος. Κάποιος
άλλος όχι εγώ.

Ίσως τελικά η αντιγραφή αυτού του άρθρου να είναι ότι πρέπει προς το
παρόν. Έχει καταπληκτικό θέμα και δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό. Πως το
σκέφτηκε ο μπαγάσας να γράψει άρθρο σχετικά με την κλοπή ενός άρθρου;
Είναι πολύ πρωτότυπο. Θέλω και εγώ ένα μερίδιο από το υπερφυσικό
ταλέντο του και την απίστευτη ευφυΐα του. Έστω και κλεμμένο. Έτσι ως
υποκατάστατο των θέλω μου.

Παλιότερα έπρεπε να αφιερώσεις δουλειά για να αντιγράψεις ένα κείμενο.
Έπρεπε να το γράψεις από την αρχή με τον δικό σου γραφικό χαρακτήρα.
Ίσως μάλιστα από τεμπελιά να έκοβες και μερικές λέξεις. Έτσι
γλιτώνοντας δουλειά προσέθετες και την προσωπική σου πινελιά. Τώρα πια
η αντιγραφή είναι ένα φτηνό copy paste. Δεν σου αφήνει καν την χαρά
ότι κάνεις όμορφα γράμματα, ίσως και ομορφότερα από του πραγματικού
συγγραφέα. Βρίσκεις το στόχο σου, μαρκάρεις και copy - paste. Απλά και
γρήγορα.

Λίγες γραμμές έχουν μείνει. Ο κέρσορας μου είναι πάνω από το paste.
Πατάω το κουμπάκι και η δόξα είναι δική μου.

Κλείνοντας θέλω να διευκρινίσω για ακόμα μια φορά ότι όλα τα παραπάνω
δεν είναι δικές μου σκέψεις. Είναι η αντιγραφή των σκέψεων κάποιου
άλλου. Κάθε παράγραφος, κάθε πρόταση, κάθε λέξη και κάθε γράμμα. Ακόμα
και αυτός ο επίλογος αντιγραφή είναι.

Εγω το έκλεψα απο http://www.zortal.gr/modules/news/article.php?storyid=1662

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
Τόσες πολλές γυναίκες, τόσα λίγα κότσια.
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: john john: "Ο βλάχος στην Αθήνα"
• Προηγούμενο μήνυμα: George: ""THE NIGHT OF THE LIVING COCKS" part #4"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]