(nil): George Kokkinos (gkokk(@)panafonet.gr)
Ημερομηνία: Τρι 15 Αυγ 2006 - 17:47:32 EEST

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

ΑΛΛΕΡΓΙΚΟ ΣΟΚ

Ετοιμάζομαι να βάψω
με τις τελευταίες πινελιές των δακρύων, την ψυχή σας.
Θα επιθυμούσα να απομακρύνετε, από την οθόνη του υπολογιστή
τα μικρά παιδιά, καθώς και όσους δεν αντέχουν
τις δακρύβρεχτες απολογίες και τις καταθέσεις συναισθημάτων.
Έχω σκοπό, να τρυπήσω με τα λόγια μου, το άδικο της μοίρας
και να μ' ακολουθήσετε, σε δρόμους δίχως τέλος.
Συγχωρήστε με, για το ακατάλληλο της ώρας και της μέρας
μα εγώ, δε θα σας ευχηθώ χρόνια πολλά
θα σας αποτρέψω, θα βρω χίλιες δυο δικαιολογίες να με μισήσετε
γιατί πολύ απλά, βαρέθηκα να με αγαπούν.
Δέχτηκα την αγάπη τους, έτσι μου έλεγαν
κι όταν έστρεψα το βλέμμα αλλού, με πάτησαν στο λαιμό
με σκότωσαν από την αγάπη τους.
Δεν ήμουν κακός, έγινα με το χρόνο έτσι, όταν διαπίστωσα
πως έπαιρνα πίσω λιγότερα, από αυτά που είχα δώσει.
Σιγά-σιγά, έβλεπα να αλλάζω προς το χειρότερο
και το ένιωθα κάθε τόσο να με κυριαρχεί και να με γεμίζει
η κακία εκείνη, που διαμόρφωνε το χαρακτήρα μου.
Αυτό με τσίμπησε, σαν μέλισσα, μου προκάλεσε αλλεργικό σοκ
κι άντε να συνέλθω, με τα φάρμακα τα ληγμένα, της μνήμης.
Δε θα ευχηθώ χρόνια πολλά, ούτε στον εαυτό μου, δε γιορτάζω
ποτέ δεν ένιωσα να γιορτάζω, δεν είχα κανένα λόγο να χαρώ.
Δεν είχα, ούτε έναν άνθρωπο στο πλευρό μου
να μου δώσει, μια αγκαλιά, να με φιλήσει, το καλύτερο δώρο
μια γυναίκα να με αγαπήσει, όσο θα την αγαπούσα κι εγώ.
Οι φίλοι με ξέχασαν, διαπίστωσαν ότι άρχισα να τρελαίνομαι
και γρήγορα με διέγραψαν, χάσανε το τηλέφωνό μου, είπαν.
Δεν υπάρχουν φίλοι, δεν υπάρχουν εχθροί, για τον ίδιο λόγο
όλοι κοιτάζουν, το προσωπικό τους συμφέρον
και το πού θα χωρέσουν το πουλάκι τους, όταν καυλώνει.
Για φιλίες με γυναίκες, δε το συζητάμε, ανύπαρκτες
αδύνατο να κοιτάξεις γυναίκα με φιλικό μάτι, όταν είσαι στερημένος.
Κάποια στιγμή το βλέμμα σου, πέφτει στο κορμί τους και τρελαίνεσαι
ανεβάζεις τα μάτια και τις διαβάζεις, απ' άκρη ως άκρη
από τα πόδια, μέχρι τα στήθη και το πρόσωπο
κι όταν κάποια στιγμή, κάτι σκιρτήσει μέσα σου, είναι αργά πια
ήδη έχεις παραβεί τα όρια, με το διεστραμμένο σου μυαλό.
Το έπαθα πολλές φορές, γνώρισα πολλές γυναίκες που ήθελα
κι όλες ήταν δεσμευμένες και ερωτευμένες, με άλλους φυσικά.
Ήθελαν την παρέα και το καλαμπούρι, μου είπαν! Είναι έτσι;
Γύρναγα κάθε φορά, πίσω στο σπίτι
και χωρίς να προλάβω να βγάλω, ούτε το κλειδί από την πόρτα
έπιανα στις χούφτες μου το πέος και γέμιζα τον κόσμο, με σπέρματα.
Δεν το είπα ποτέ, σε καμιά! Τι θα άλλαζε άλλωστε;
Θα μπορούσα εγώ, να αλλάξω τον κόσμο, που με έκανε έτσι;
Θα μπορούσα να αλλάξω τον εαυτό μου, όπως μεγάλωνα;

Σιγά-σιγά, έβλεπα να πηγαίνω προς το χειρότερο
και το ένιωθα λίγο-λίγο να με κατατρώγει.
Σταμάτησα να παρευρίσκομαι σε γάμους
ένιωθα πιο ευχάριστο το περιβάλλον, στις κηδείες.
Άρχισα να ζηλεύω, να γίνομαι αγνώριστος
να πενθώ για τη χαρά των γνωστών μου
άλλωστε, φίλοι δεν υπήρξαν, ούτε κι εχθροί.
Τώρα, κάθε φορά που βλέπω στο δρόμο
κάποιο ερωτευμένο ζευγαράκι, να φιλιέται
αλλάζω πεζοδρόμιο και πορεία.
Κλείνω τα μάτια μου και τ' αυτιά μου, στα φιλιά
αδυνατώ να ακούσω ξανά, αυτό τον απαίσιο ήχο
που βγάζουν τα χείλη, όταν ενώνονται με άλλα.
Όταν ήμουν μικρός, ονειρευόμουν πολλά
ήθελα να γίνω συγγραφέας, καλλιτέχνης
ήθελα να έχω λεφτά και γυναίκες
και κάποια στιγμή, να παντρευτώ μία από αυτές
για να κάνω οικογένεια και παιδιά.
Σήμερα, έχω διαφορετικά όνειρα κι άλλες ελπίδες.
Ξέρω, ότι η πληγή στα παραθύρια της ψυχής
δε βάφεται με τα τελευταία μου δάκρυα
και τίποτα στον κόσμο αυτό, δε μπορεί να με γιατρέψει.
Βλέπω ξανά και ξανά, ένα αυτοκόλλητο στον τοίχο
που λέει "το να κοιτάς τον εαυτό σου, στον καθρέπτη
κάνει καλό στην αυτοπεποίθησή σου..."
όμως, όσες φορές κι αν τον κοίταξα
είδα μόνο τα σπυριά στο πρόσωπό μου, από το αλλεργικό σοκ.

Υ.Γ. κάπου το διάβασα αυτό και μου άρεσε
"τα χρήματα που διαθέτει όλος ο πλανήτης
δε φτάνουν για να τον θρέψουν
φτάνουν όμως, για να τον καταστρέψουν...".
Τέλος τα χρόνια πολλά, χρόνια καλά για όλους μας!

Γιώργος Κόκκινος
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=29964

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει :
Το σήμερα είναι μια σφήνα ανάμεσα στο χθες και το αύριο.
Είναι δηλαδή μια στιγμή ελάχιστη, μεταξύ δύο απείρων!
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
        ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: Χρονοντούλαπο: "Επετειολόγιον 16 Αυγούστου"
• Προηγούμενο μήνυμα: Georgios K. Liakopoulos: "pics 3"
• Σαν απάντηση στο: Χρονοντούλαπο: "Επετειολόγιον 13 Αυγούστου"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]