(nil): Nikos Tsekhs (ntsekhs(@)gmail.com)
Ημερομηνία: Τρι 26 Φεβ 2008 - 00:46:08 EET

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

Περιπλανώμαι εις απέραντον και σκοτεινήν βιβλιοθήκην έχουσα
λαβυρινθώδεις στενούς διαδρόμους, διατρεχομένων υπό συριζόντων παγερών
ρευμάτων, φυλλομετρούντων τους αμετρήτους χονδρούς δερματοδέτους
τόμους, και διαπερνώντα τον μυελόν των οστών μου. Αι προθήκαι με τους
βαρείς τόμους υψώνονται εις τοσούτον ύψος ώστε χάνονται εις το ημίφως.

Η οροφή, αν υπάρχει, παραμένει κεκρυμμένη εντός ηερόεντος σκότους.
Παράθυρα ή άλλου είδους ανοίγματα δεν υπάρχουσιν. εν αμυδρόν
υποπράσινον φάσμα αγνώστου προελεύσεως επιτρέπει μόλις και μετά βίας
να διακρίνη τις, ή να νομίζη πως διακρίνη τα πράγματα, ενώ η έντονος
οσμή των παλαιών ευρωτιόντων βιβλίων πλανάται παντού.

Αν και η φύσις μ' έχει προικίσει δια γοητευτικής αρρενωπής
φυσιογνωμίας, αρμονικού μυώδους σώματος, ως επίσης και δια
εντυπωσιακού ομολογουμένως εις μέγεθος πέους μήκους τριαντατριών (13)
εκατοστών του γαλλικού μέτρου, παρ' όλα ταύτα λέγω, σκοπός της
περιπλανήσεως μου δεν ήσαν αι ερωτικαί περιπέτειαι και αι αφροδίσιαι
ηδοναί, αλλά η εξεύρεσις τρόπου τινός ίνα δραπετεύσω εις τον 'έξω
κόσμον'.

Ελάχιστοι επεθύμουν να δραπετεύσωσιν εις τον λεγόμενον 'έξω κόσμον'
διότι αυτή καθαυτή η ιδέα του 'έξω κόσμου' εθεωρείτο αποκύημα
φαντασίας και παραλογισμού. όσον αφορά δε εκείνους οίτινες προσεπάθουν
να δραπετεύσωσιν, εθεωρούντο εκ των υπολοίπων μελών της αποικίας, είτε
παράφρονες, είτε παράνομοι τυχοδιώκται, είτε τέλος παρωχημένοι
μυστικισταί, και ως εκ τούτου απεμονώνοντο, εξεδιώχνοντο η
διεπομπεύοντο.

Μίαν ημέραν -ο όρος 'ημέρα' χρησιμοποιείται καταχρηστικώς διότι όπως
ανεφέραμεν ήδη, δεν υπήρχον ημέραι η νύκται εις την βιβλιοθήκην- μίαν
ημέραν λοιπόν συνήντησα σοφόν γέροντα όστις είχεν δαπανήσει ολόκληρον
τον βίον του προσπαθών να δραπετεύση εις τον 'έξω κόσμον'. Επρόκειτο
περί αξιοθρηνήτου ερειπίου με χαίνων, δύσοσμον στόμα εκ του οποίου
εξήρχοντο απεχθείς σίελοι.

- Ω, σοφέ γέρον, υπάρχει 'έξω κόσμος'; Κι αν ναι, τι με συμβουλεύεις
να πράξω;' τον ερώτησα καταστέλλων την αηδίαν μου.

Ο γέρων σείων ελαφρώς την πολιάν, σοφήν κεφαλήν του με απέτρεψεν του
εγχειρήματος λέγων μετά πικρίας.

- Ο 'έξω κόσμος' τέκνον μου, είναι μύθος εις ον μόνον αφελείς
πιστεύουσιν. άπας ο κόσμος, η βιβλιοθήκη είναι. ο,τι γνωρίζομεν δια
τον κόσμον είναι καταγεγραμμένα εις τους τόμους αυτής. ο,τι και να
φανταστώμεν, και το πλέον απίθανον των απιθάνων, κάποιος κάπου το έχει
γράψει. Ακόμη και αυτή ταύτη η απίθανος συνομιλία μας, κάπου
ευρίσκεται καταγεγραμμένη. Δεν υπάρχει τίποτε εκτός, τίποτε το οποίον
να μην είναι εντός της βιβλιοθήκης...

Η φωνή του εξήρχετο μεμιγμένη μετ' αποκόσμου, φρικιαστικού ρόγχου.
Απεχώρησα εκνευρισμένος. Ήτο προφανές ότι παρ' όλην την φήμην του ως
μεγάλου σοφού, ο γέρων έπασχεν εκ μαλακύνσεως εις προκεχωρημένον
στάδιον.

Εις πείσμα των αποθαρρυντικών μηνυμάτων τα οποία ελάμβανον,
εξηκολούθουν την έρευναν. όλαι αι πληροφορίαι περί του εγχειρήματος
της εξόδου, συνέτεινον εις την ύπαρξιν ενός και μοναδικού τόμου, του
πρωτοτύπου της Παλαιάς Διαθήκης, της αυθεντικής θεεικής αποκαλύψεως
των γεγονότων. Η γνησία Παλαιά Διαθήκη ήτο καθ' όλα ομοία των
αντιγράφων της, πλην μιας παραγράφου η οποία είχεν αφαιρεθεί εκ των
μεταγενεστέρων αντιτύπων. άπαν το νόημα περιείχετο εις εκείνην την
παράγραφον.

Διήλθεν μία και πλέον δεκαετία κατά την διάρκειαν της οποίας
περιεπλανήθην εις τους πλέον απομεμακρυσμένους αγνώστους και ζοφερούς
διαδρόμους της βιβλιοθήκης, ερευνών δια την αυθεντικήν Παλαιάν
Διαθήκην. Εις μάτην. Αναζητών τον κατάλογον τον αφορούντα τα
θρησκευτικά βιβλία ίνα πιστοποιήσω την ύπαρξιν και την θέσιν της μη
λογοκεκριμένης Διαθήκης διεπίστωσα ότι εξέλιπεν. Ούτως ωδηγήθην εις
την αναζήτησιν του γενικού καταλόγου των καταλόγων, ίνα ανακαλύψω την
θέσιν του καταλόγου των θρησκευτικών βιβλίων.

Οι κλητήρες της βιβλιοθήκης με επληροφόρησαν ότι γενικόν κατάλογον
διέθετεν μόνον ο γενικός βιβλιοθηκάριος. ήρχισα τότε ν' αναζητώ τον
γενικόν βιβλιοθηκάριον, πρόσωπον μυθικόν δια το οποίον ελέγετο ότι
αναγιγνώσας όλα τα βιβλία της βιβλιοθήκης, απεμνημόνευσεν την θέσιν
αυτών και είτα κατέστρεψεν όλους τους καταλόγους. Προς τον σκοπόν
τούτον ήρχισα να συλλέγω πληροφορίας περί της υπάρξεως του μυθικού
τούτου προσώπου, εκ παντός είδους αλλόκοτους ψευδοπροφήτας,
εξαθλιωμένους παράφρονας, επικινδύνους δολοφόνους, αυταρχικούς
κατωτέρους και διεφθαρμένους ανωτέρους υπαλλήλους της βιβλιοθήκης. Δεν
θα επεθύμουν να δοκιμάσω την υπομονήν του ευγενούς αναγνώστου και
κυρίως της ωραίας αναγνωστρίας δι' ανιαρών λεπτομερειών. Τούτο μόνον
θα προσθέσω. Πολλάκις έθεσα την ζωήν μου εις κίνδυνον δια μίαν
πληροφορίαν ήτις απεδείχθη εκ των υστέρων άχρηστος και παραπλανητική.

Τέλος μίαν ημέραν -ο όρος χρησιμοποιείται ελλείψει καταλληλοτέρου-
μίαν ημέραν λέγω, η τύχη μου εμειδίασεν επιτέλους. Προσπαθών να
εξασφαλίσω τον επιούσιον κυνηγών αγρίαν περιστεράν δι' αυτοσχεδίου
σφενδόνης ανερριχήθην επί κρηπιδώματος κάτωθεν υπερυψηλών θόλων.
Αίφνης, εν εξαιρετικώς ευκίνητον πλάσμα εκτινασσόμενον όπισθεν κίονος
ανήρπαξεν το θήραμά μου.

Ήτο μία δεκαεπταέτις (18), ξανθή, υψηλή, γεγυμνασμένη νεαρά θεεικού
κάλλους, ενδεδυμένης δια στενού bleu jean και λεπτού t-shirt υποκάτω
του οποίου διεκρίνοντο τα περιφρονούντα τους νόμους της βαρύτητος
σφριγηλά της στήθη, κεκοσμημένα δια αιχμηρών θηλών.

Η θήλυς πάνθηρ κοιτάζουσά με εχθρικώς, έφερεν την κεφαλήν του όρνιθος
εντός του στόματος και την απέκοψεν δια των λευκών οδόντων της. Εν
συνεχεία κατεσπάραξεν το πτηνόν μετ' απληστίας, πτύουσα το πτέρωμα και
τα οστά αυτού. Πριν συνέλθω της αρχικής επλήξεως μ' επλησίασεν
μειδιώσα και εκόλλησεν τα αιματωμένα εκ του αθώου αίματος της
περιστεράς χείλη της, επί των ιδικών μου εις έναν παρατεταμένον όσον
και παράφορον ασπασμόν όστις μου έκοψεν την ανάσαν. Όταν επιτέλους
απέσπασεν τα φλογερά της χείλη είπεν.

- 'Ονομάζομαι Αγριομούνα και είμαι η βιβλιοθηκάριος την οποίαν
αναζητείται. Ζητώ επειγόντως ψωλαράν τιναν ίνα γαμήση την
**λογοκρισία**ν μου!'

Χάρις εις την παροιμιώδην ψυχραιμίαν μου αντέδρασα προσηκόντως.

- Δεσποινίς, ονομάζομαι Βασίλειος Βροντοψώλης και παύσατε πλέον να
ερευνάτε. Ηύρατε τον άνθρωπόν σας. Διαθέτω αυτό το οποίον ποθείτε, και
μάλιστα έτι περισσότερον αυτού!'

Εκάγχασεν.

- Εύχομαι κύριε να μην κομπάζητε άνευ αντικρύσματος, διότι άλλως
ουδέποτε θα μάθητε αυτό το οποίον επιθυμείτε.

- 'Ιδού το αντίκρυσμα δεσποινίς!' είπον, εξάγων τον περίφημον φαλλόν
εκ της περισκελίδος. Εγνώριζον εκ πείρας οποίαν κατάπληξιν, ταραχήν ή
και αλλοφροσύνην ακόμη, επροκάλη εις τον γυναικείον πληθυσμόν το πέος
μου εν πλήρει στύσει.

- Ω, τι καυλός!' ανεφώνησεν η αισθησιακή βιβλιοθηκάριος αυθορμήτως και
ανερυθριάστως. Κατεβίβασεν εσπευσμένως το στενόν bleu jean και
κύπτουσα επί τινος προθήκης πλήρους χονδρών θρησκευτικών τόμων είπεν.

- Πράξε το καθήκον σου, ανελέητε καυλοψώλη.

Της τον ενέπηξον.

- Άααχ! εστέναξεν εξ ηδονής και πόνου.

Προϊούσης της διεισδύσεως και ευρισκόμενος περί το μέσον του μήκους
του ατελευτήτου πέους, έθεσα το πρώτον και κρισιμώτερον των ερωτημάτων
εις την ερωτικώς αχαλίνωτον βιβλιοθηκάριον

- Υπάρχει 'έξω κόσμος;'

- Θεωρείτε επίκαιρον την ερώτησιν, κύριε;

- Απολύτως.

- Και εις περίπτωσιν καθ' ην αρνηθώ ν' απαντήσω;

- Λυπούμαι δεσποινίς μου, αλλά θ' αναγκασθώ ν' αποσύρω το πέος μου.

- Όχι, μη! έκραξεν πανικόβλητος αναλογιζομένη την ανυπολόγιστον
απώλειαν. Αντιμετωπίζουσα την απειλήν στερήσεως του γλυκυτάτου πέους,
υπέκυψεν.

- Λοιπόν;

- Τα όρια της βιβλιοθήκης εντός της οποίας ζώμεν, δεν εξαντλούσιν
αναγκαστικώς τα όρια του κόσμου... αχ, presto παρακαλώ, presto!

- Ούτως;

- Αχ ναι, ούτως ούτως...

- Συνεχίσατε παρακαλώ.

- Ό,τι θεωρούμεν ως κόσμον, δεν είναι παρά η γνώσις μας δι' αυτόν. Ο
κόσμος της βιβλιοθήκης είναι ο κόσμος της γνώσεως. Είμεθα φυλακισμένοι
εντός της ιδίας ημών γνώσεως. Αυτός τούτος είναι κόσμος μας και φυλακή
μας. Πλην όμως, η γνώσις δια τον κόσμον δεν ταυτίζεται κατ' ανάγκην
μετά του κόσμου. Η γνώσις περί του κόσμου, δεν είναι ο κόσμος... αχ,
presto per favore, presto prestissimo!

Ωμίλη μετά βραγχώδους εκ του πόθου φωνής, ασθμαίνουσα εκ της εντατικής
καταπονήσεως. Δεν εγνώριζον, εάν οι λόγοι αυτής ήσαν προϊόν διαυγούς
λογικής ή καρπός ερωτικού παραληρήματος. Παρ' όλ' αυτά ετόλμησα
επιμένων εις ετέραν ερώτησιν, αλλάσσων εκ presto εις prestissimo τας
γαμικάς παλινδρομήσεις.

- Μα ανέκαθεν οι άνθρωποι εγνώριζον τον κόσμον μέσω της γνώσεως.
Πάντοτε ήσαν εντός της γνώσεως. Πως λοιπόν γνωρίζομεν ότι υπάρχει έξω
κόσμος;

- Δεν το γνωρίζομεν, διότι αυτό το οποίον γνωρίζομεν είναι η γνώσις
μας. Τον 'έξω κόσμον' δεν τον γνωρίζομεν διότι είναι εκτός της γνώσεως
ημών.

-Μα τότε λοιπόν πως ωμιλούμεν περί του 'έξω κόσμου' και λέγομεν ότι υπάρχει;

Είχον εκνευριστη και εγάμουν pizzicato εκ της ανυπομονησίας.

- Το πλέον παλαιόν βιβλίον, η αυθεντική Παλαιά Διαθήκη- αΎΎΩοθήκη,
αναφέρει πως οι πρώτοι άνθρωποι έζων εις τον 'έξω κόσμον' τον οποίον
ονομάζει 'Παράδεισον.'

'Ολίγον κατ' ολίγον, αι γνώσεις συνεσωρρεύοντο και τινές ήρξαντο
καταγράφοντες ταύτας εις παπύρους. Οι πάπυροι μετά των καταγεγραμμένων
περί του κόσμου γνώσεων επληθύνοντο. Τότε ήρχισαν να γράφωνται βιβλία
δια τας γνώσεις τας οποίας περιείχον οι πάπυροι. Και κατόπιν τόμοι οι
οποίοι ανεφέροντο εις τα βιβλία τα οποία έγραφον δια τους παπύρους
οίτινες περιείχον τας περί του κόσμου γνώσεις, και ούτω καθ' εξής.

'Εδημιουργηθηκαν ειδικοί χώροι, αι λεγόμεναι βιβλιοθήκαι, ίνα
φυλάσσωνται. Δια της τεχνολογίας η παραγωγή βιβλίων γέγονεν υπόθεσις
ευκολωτάτη. Αι βιβλιοθήκαι επληθύνοντο και επεκτείνοντο. Κατελάμβανον
όλο και μεγαλύτερα τμήματα πόλεων, έως ότου περιέκλεισαν ολοκλήρους
τας πόλεις εντός τους. Ως ήτο φυσικόν, δεν παρήλθεν πολύς χρόνος και
ενώθησαν μεταξύ των αποτελέσασαι μίαν ενιαίαν βιβλιοθήκην της οποίας
ουδείς γνωρίζει πλέον τα όρια. Εδώ και εκατοντάδες, χιλιάδες αιώνες,
οι άνθρωποι γεννώνται, ζώσιν και αποθνήσκουσιν εντός ταύτης της
βιβλιοθήκης-τέρατος ήτις αποκτήσασα ιδικήν της ζωήν και οντότηταν,
αναπτύσσεται αφ' εαυτού ανεξελέγκτως.

Αιφνιδίως εσυνειδητοποίησα όλον το εύρος του ζόφου εντός του οποίου έζων.

- Τινί τρόπω δυνάμεθα να εξέλθωμεν αυτής της φυλακής της γνώσεως; Που
ευρίσκεται η Παλαιά Διαθήκη-Ωοθήκη; Τι λέγει; Πως θα δραπετεύσωμεν;
ερώτησα εναγωνίως, τονίζων έκαστον ερώτημα δια ισχυράς γαμικής
ωθήσεως.

- Γνωρίζω την θέσιν εκάστου βιβλίου, εκάστου τόμου εκ μνήμης. Η γνήσια
Παλαιά Διαθήκη-Ωοθήκη ευρίσκεται... αχ, ωχ, αχαχώχ...

Η φλογερή βιβλιοθηκάριος δεν ήτο πλέον εις θέσιν να συνεχίση την
ενδιαφέρουσαν συνομιλίαν μας. έτεινεν σπασμωδικώς την δεξιάν
προσπαθούσα να υποδείξη μοι παλαιόν τινα δερματόδετον και σκονισμένον
τόμον επί της παρακειμένης υαλοπροθήκης.

Λαβών και θέτων αυτόν επί της ράχεως της κεκυφυίας γαμουμένης, ήρχισα
φυλλομετρών μετά περιεργείας. Επρόκειτο περί της Παλαιάς Διαθήκης.

- Γέννεσις... αχ, απόσπασμα... αχ, κη 51... ωχ!' εψιθύρισεν μετά
δυσκολίας η ασπαίρουσα.

Ήτο το σημείον εκείνον ένθα ο όφις ο πονηρός παρουσιάσθη εις το ζεύγος
των πρωτοπλάστων προσφέρων το μήλον, το εκ του δέντρου της γνώσεως.
όμως η εν προκειμένω περιγραφή διέφερεν. Ήρχισα αναγιγνώσκων μετ'
αυξανομένου ενδιαφέροντος, χωρίς να παραμελώ βεβαίως τα της συνουσίας.
Το νόημα της πρωτοτύπου παραγράφου ήτο περίπου το εξής.

Ο πονηρός όφις παρουσιάσθη κατά την στιγμήν καθ' ην ο Αδάμ και η Εύα
συνουσιάζοντο -ασυνειδήτως έκαμνα τον παραλληλισμόν μεταξύ των
πρωτοπλάστων και ημών, η σύμπτωσις δεν ήτο δυνατόν να αγνοηθή-. Οι
πρωτόπλαστοι διέκοψαν την συνουσίαν και έλαβον το μήλον, περιπίπτοντες
εις το θανασιμώτερον εκ των θανασίμων αμάρτημα, αυτό της διακεκομμένης
συνουσίας, προτιμήσαντες την γνώσιν αντί της συνουσίας, διαστρέφοντες
την φυσιολογικήν ηδονήν εις ηδονήν της γνώσεως.

Όλα ήσαν πλέον φανερά. έκτοτε οι πρωτόπλαστοι εξεδιώχθησαν του
Παραδείσου και ήρχισεν η περιπλάνησίς των εις τον κόσμον της γνώσεως.
ίνα εξέλθη πλέον η ανθρωπότης εκ του κύκλου της ματαίας και επιμόχθου
γνώσεως έπρεπε να υπάρξη εις το μέλλον άλλον ζεύγος ανθρώπων το οποίον
να συνέχιζεν την συνουσίαν των πρωτοπλάστων μετά της ιδίας βιβλικής
ορμής και εντάσεως, μη διακόπτον δι' ουδέναν λόγον, ουδέ ακόμη και δια
την γνώσιν, ίν' ολοκληρωθή επιτέλους ο κύκλος της θλίψης και των
αδίκων βασάνων των ανθρώπων.

Ευτυχώς δεν είχον διακόψει ουδέ στιγμήν την συνουσίαν κατά την
διάρκειαν της αναγνώσεως της Παλαιάς Διαθήκης. Προαισθάνθην την
επερχομένην εκσπερμάτισιν ως αναπόφευκτον και συνταρακτικήν. Και ω,
του θαύματος! Εκσπούντος του οργασμού, το καταπέτασμα της βιβλιοθήκης
εσχίσθη, τα τείχη της Ιεριχούς κατέρρευσαν. Τα αγγελικά κωλομάγουλα
της Αγριομούνας σαλπίζοντα εις την πυρίνην καυλάραν μου παιάναν
νικηφόρον, κατεκρήμνιζον υπερυψηλούς θόλους και αψίδας, αφανίζοντα
προθήκας και τόμους. Το θαύμα συνετελείτο ενώπιον των οφθαλμών μας.

Δυνατός, υγιής άνεμος έπνεεν. Αι σελίδες των τόμων εξηνεμίζοντο, τα
γράμματα εξητμίζοντο, πάσα γνώσις εξαερούτο. Στρέφοντες τα όμματα άνω,
είδομεν άπαξ δια παντός εις την θλιβεράν ζωήν ημών τον νυκτερινόν,
έναστρον, ουράνιον θόλον. Ο νους μας ομοίως, ηθρίασεν, απελευθερώθη,
κατέστη διαυγής. Η βιβλιοθήκη απεδεικνύετο φάντασμα της φαντασίας μας.
Απεδεικνύετο κατά τον πλέον αδιαμφισβήτητον τρόπον πως πάσα γνώσις δεν
ήτο παρά εντός του κρανίου μας.

Με το γαμήσι ξελαμπικάρισε το μυαλό μας και είδομεν τα πράγματα
καθαρά! Η ανθρωπότης επέστρεφεν και πάλιν εις τον Παράδεισον κατόπιν
μυριάδων χιλιετηρίδων περιπλανήσεων! Γαμών την ακόλαστον και
γοητευτικήν βιβλιοθηκάριον ήτις εκροσώπει την γνώσιν, διότι η γνώσις
είναι αφ' εαυτής ακόλαστος επιθυμούσα διακαώς και διαρκώς την
αυτοαύξησίν της, και γοητευτική διότι αποπλανεί υποσχομένη την σοφίαν,
ωδήγησα ως άλλος Μωυσής την εξαθλιωμένην ανθρωπότηταν οπίσω εις την
απωλεσθείσαν εκ βλακείας Γην της Επαγγελίας.

Aπεδείχθη ούτως τελεσιδίκως ότι η γνώσις είναι καρπός βλακείας και
τούμπαλιν, και εξήλθομεν επιτέλους του φαύλου κύκλου τον οποίον
αποτελούσιν η γνώσις και η απόγνωσις.

--
Η Έβελυν γράφει :
Ήξερες ότι ...
Τον 3ο αιώνα π.χ. οι αρχαίοι κάτοικοι της Ιταλίας φορούσαν μασέλες
φτιαγμένες από δόντια ζώων.
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: Χρονοντούλαπο: "Επετειολόγιον 26 Φεβρουαρίου"
• Προηγούμενο μήνυμα: Nikos Tsekhs: "Καιρός για... Ούζα"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]