(nil): Nikos Tsekhs (ntsekhs(@)gmail.com)
Ημερομηνία: Κυρ 29 Ιουν 2008 - 11:25:25 EEST
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]
Δημόσιος εξευτελισμός από το αφεντικό; Όχι και τόσο ιδιωτική
διαπόμπευση από το έτερο ήμισυ; Εκτέλεση "εν ψυχρώ" από τον
υποτιθέμενο φίλο; Για όλα και όλους υπάρχει λύση. Σας τη δίνουμε, μαζί
με μια αναπληρωματική. Ή είμαστε έξτρα λαρτζ ανδρικό περιοδικό ή το
κλείνουμε το μαγαζί.
Ο boss δήλωσε - παρουσία όλων των μισητών συναδέλφων στο meeting - πως
με έναν ακόμη σαν και σένα θα μπορούσε να ξαναφιλμάρει το σίκουελ του
"Ηλίθιος και Πανηλίθιος". Φαράσι δεν υπήρχε στην αίθουσα συσκέψεων και
κανείς δεν προσφέρθηκε να σε μαζέψει από το πάτωμα.
H πρώην - πλέον - μετά την τριακοσιοστή υπενθύμιση πως δεν έχει σκοπό
να περιμένει στεφάνι μετά τα τριανταπέντε, αποφάνθηκε (λίγο
περισσότερο φωναχτά από όσο οι κώδικες του αστεράτου εστιατόριου
επιτρέπουν) πως είχε δίκιο η κολλητή της η Βίβιαν που έπαιρνε όρκο πως
είσαι κρυφοαδελφή. Αναγκαστικά συμφώνησε και ο sommelier που βρισκόταν
πέντε τραπέζια δεξιότερα.
O φίλος σου ο Μίλτος που σου χρωστά ένα χιλιάρικο από τα Χριστούγεννα
(που θα σου το επέστρεφε "το αργότερο μέχρι τα Φώτα") σκάει μύτη στο
σπίτι σου με το τελευταίο μοντελάκι της Νokia, εξακόσια ευρουδάκια
cash και προθυμοποιείται να σου δείξει πώς δουλεύει όταν τον ρωτάς
"κλεμμένο ή δικό σου ρε μ@λ@κ@;".
Μην περιμένεις από άλλους τη λύτρωση. Πάρε την κατάσταση στα χέρια σου
και ξεκαθάρισε τις προθέσεις σου με τέσσερα (4) απλά βήματα πριν είναι
πάρα πολύ αργά (που είναι δηλαδή αλλά πρέπει να βγει και άρθρο).
Στάδιο Νο 1 : Δίδαξε το σώμα σου να είναι λιγότερο φλύαρο
Σύμφωνοι, βράζεις από θυμό όταν κάποιος σε προσβάλλει. Λύση όμως δεν
είναι να παραστήσεις τον Ζιντάν στο κύκνειο άσμα του, η πιθανότητα να
τη γλιτώσεις με μια απλή κόκκινη αν κουτουλήσεις τη μούρη του
αφεντικού είναι μηδαμινή. Κι όσο κι αν καίγεται το χέρι σου να μπει
από το ένα μάγουλό της και να βγει από το άλλο (μαζί με δόντια, σάλια,
ούλα και αίματα), καμιά δικαστής δεν θα σε κοιτάξει με συμπάθεια
επειδή θα σκέφτεται τι ωραία που θα 'ταν να της το 'κανες αυτό της
ίδιας, πεσμένης στα τέσσερα. Τέτοιες δικαστίνες μόνο στις ουγγρικές
τσόντες υπάρχουν, παρτο απόφαση.
Xαλάρωσε, πάρε μια βαθιά ανάσα (στην ανάγκη πάρε και περισσότερες,
αρκεί να μη φανεί σαν να χασμουριέσαι), μην πεις κουβέντα όσο σε
μαστιγώνουν με λέξεις, απλά κοίτα τους μέσα στα μάτια, βαθιά μέσα στα
μάτια, μην περιμένεις να υπνωτιστούν αλλά εσύ εκεί, μέχρι να
τελειώσουν, αν δεν μιλάς κάποια στιγμή θα βαρεθούν να παίζουν τένις
και να μη γυρνάει πίσω το μπαλάκι, έτσι μπράβο, αυτό είναι ψυχική
δύναμη και κύρος, μην τους δώσεις την ικανοποίηση να διακόψουν το λόγο
τους στη μέση, άφησέ τους να εκσπερματώσουν πάνω σου και να νιώσουν
ανακουφισμένοι. Μετά σκουπίσου και ξεκίνα εσύ (στάδιο Νο 2)
Eναλλακτικά (για τους ανυπόμονους) : μια μπουνιά στη μύτη, ένα
τράβηγμα μαλλιών και πέταγμα στον τοίχο, μια καλοζυγισμένη κλωτσιά
ανάμεσα στα πόδια (είναι εντελώς ηλίθιο να γράφεις "ανάμεσα στα πόδια"
όταν όλοι ξέρουμε τι υπάρχει ανάμεσα στα πόδια αλλά ας όψεται ο
αρχισυντάκτης που είπε "με σεμνότητα το αρθράκι, το έχεις παραχέσει
τελευταία"), χωρίς - πάλι - να πεις κουβέντα και χωρίς - ασφαλώς - να
τους κοιτάς στα μάτια γιατί κινδυνεύεις να αστοχήσεις στο
καλοζυγισμένο σουτ, τέτοια τυφλά σουτ ούτε ο Βαν Μπάστεν στις καλές
του μέρες έκανε. Θα σε σέρνουν μετά για αυτόφωρο αλλά τουλάχιστον θα
το φχαριστηθεί η ψυχούλα σου.
Στάδιο Νο 2 : Μάθε στη γλώσσα σου να συνεργάζεται με τον εγκέφαλό σου
Θέλεις να πεις λόγια που ως και τη Λίντα Μπλαιρ (τη θυμάσαι τη γλυκιά
παιδούλα στον Εξορκιστή;) θα έκαναν να κοκκινίσει και να κρυφτεί κάτω
από το κρεβάτι. Να μη το κάνεις, η Λίντα δεν θα κοκκίνιζε με τίποτε.
Αντίθετα, μπορείς να παραστήσεις τον Don Vito Corleone με φωνή πιο
σταθερή κι από σερβίς του Ναδάλ, επιχειρήματα πιο ακλόνητα κι από τη
χούντα της Μυανμάρ και να τους κάνεις όλους να κατουρηθούν πάνω τους
από την παγερή και πειστική σου στάση, έτοιμους να πέσουν στα γόνατα,
να σου φιλήσουν και τα δυό χέρια και να ζητήσουν συγχώρεση. Μην
συγχωρέσεις κανέναν, εδώ πληρώνονται όλα και εξοφλούνται τοις
μετρητοίς, κανείς δεν αφήνει χρέη για την άλλη ζωή (εκτός από τον
κ@ργιόλη τον Μίλτο).
Καλόν είναι - ειδικά αν ο σωματότυπός σου δεν παραπέμπει ξεκάθαρα στον
Don - να μην προσπαθήσεις να μιμηθείς και τη χροιά της φωνής του, αν
όμως επιμείνεις έχε πρόχειρη μια κάλτσα (καθαρή) στην τσέπη και
φρόντιζε να μην αναγουλιάζεις όσο μιλάς.
Εναλλακτικά (για όσους δεν έχουν κάλτσα): μπορείτε απλά να πείτε
"εύχομαι να πεθάνεις μέσα σε ένα βαρέλι από ληγμένη φέτα". Εντάξει,
δεν είναι ακριβώς αποστομωτικό αλλά ώσπου να συνειδητοποιήσουν τι
ακριβώς άκουσαν θα έχεις πέντε ολόκληρα λεπτά για να ρίξεις ο,τι
μπινελίκι δεν πρόλαβε να ξεστομίσει η Λίντα.
Στάδιο Νο 3 : χαμήλωσε το volume
H αγγλοσαξωνική μέθοδος του διαλέγεσθαι επιβάλλει χαμηλούς τόνους
ακόμη και στις σκληρότερες μονομαχίες. Όσο υψώνεις τον τόνο της φωνής
σου, λένε, τόσο δείχνεις σαν να προσπαθείς να καλύψεις την έλλειψη
επιχειρημάτων. Αν έχεις δίκιο, λένε οι ίδιοι γκουρού, ακόμη και ένας
ψίθυρος είναι αρκετός για να σκοτώσεις τον άλλον. Λοιπόν, αυτά είναι
πολιτισμένες παπαριές, εγώ τόσα χρόνια και δεν άκουσα κανέναν να
πεθαίνει από μετωπική με ψίθυρο, ούτε και καυγά μπόρεσα να απολαύσω
μιλώντας όπως σε εξομολόγηση. Αν εσύ θέλεις να κρατήσεις τους τόνους
χαμηλά γιατί εκτός από τον sommelier δεν θέλεις να σας ακούσει και ο
παρκαδόρος έξω, έχει καλώς. Μη μου πεις όμως ότι του κανες και τη
μούρη κρέας του απέναντι γιατί δεν θα σε πιστέψει ούτε ο εξομολόγος
σου.
Εναλλακτικά (για όσους έχουν χαλασμένο κουμπί volume) : τα 80
ντεσιμπέλ είναι μια καλή - και πολιτισμένη - ένταση (σαν μια καλή
βραχνιασμένη ηλεκτρική σκούπα) , αν ο απέναντι τολμήσει να αντιδράσει
ανεβάστε στα 110 (πρώτη πρώτη σειρά στη συναυλία των Metallica) και αν
θέλετε να τον αποτελειώσετε (λογικό, κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει
και το άρθρο) φτάστε ως τα 140 και απογειώστε ένα Rafale με κατεύθυνση
τα μούτρα του. Μετά πάτε στα 20 ντεσιμπέλ και ρωτήστε τον/την :
"είμαστε καλά ή θέλουμε μια από τα ίδια;". Αν σας γνέψει κάτι σαν "τι
είπες ;" , το Rafale την έκανε καλά τη δουλειά του (κάτι ήξερε όταν τα
πούλαγε ο Νικολά).
Στάδιο Νο 4 : η χαριστική βολή (χωρίς εναλλακτικά & ανταλλακτικά)
Μην αφήσετε τον άλλον να κλείσει αυτός τη συζήτηση. Η τελευταία λέξη
πρέπει να είναι δική σας. Καταδική σας. Με στόμφο, αποφασιστικότητα
και σιγουριά. Μπαμ στον κρόταφο!
Στον αφεντικό που σας έκανε σφουγγαρίστρα θα πείτε "ωραία, να κατέβω
τώρα στο Λογιστήριο ή αργότερα; "
Στην λεγάμενη που αμφισβήτησε τον ανδρισμό σας (μετά από τόσους και
τόσους οργασμούς που της χαρίσατε εντελώς δωρεάν) θα πείτε με ύφος που
δείχνει πικρία και απορία: "αυτό είναι άδικο, να φανταστείς πως νόμιζα
ότι η Τήλος βρίσκεται στα Επτάνησα".
Και στο φίδι που σας έκανε το φίλο και ξεροκοκάλισε το χιλιάρικό σας
σαν να 'ταν μπριζολάκι του Τέλη, θα τον πατήσετε χάμω λέγοντάς του
"πάμε τώρα έξω να σε κεράσω μια μπύρα, να μου πεις πώς δουλεύει αυτό
το μαραφέτι ρε μ@λ@κ@".
--
Η Έβελυν γράφει :
Οτιδήποτε ξεκινάει με θυμό καταλήγει με ντροπή.
Benjamin Franklin
________________________________________________________________________
Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
https://anekdota.duckdns.org
________________________________________________________________________
- Επόμενο μήνυμα: Nikos Tsekhs: "Οι 6 παράξενες υποθέσεις ανθ ρώπων που κέρδ ισαν τη λοταρία"
- Προηγούμενο μήνυμα: Nikos Tsekhs: "Sex upgrade"
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]