(nil): Nikos Tsekhs (ntsekhs(@)gmail.com)
Ημερομηνία: Πεμ 31 Ιουλ 2008 - 10:52:02 EEST
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]
Ένα βράδυ, στα τέλη της άνοιξης του 1992, ο Κάρατζιτς δέχθηκε έναν
δημοσιογάφο των «New York Times» για να του παραπονεθεί για ένα άρθρο
του που μιλούσε για την «εθνοκάθαρση», στην οποία επιδίδονταν Σέρβοι
παραστρατιωτικοί στη Βοσνία. «Δεν κατάλαβες τίποτα», του είπε ο
Σερβοβόσνιος, καπνίζοντας κουβανέζικο πούρο και πίνοντας γαλλικό
κονιάκ. «Αυτό δεν είναι εθνοκάθαρση. Αντίθετα, είναι μια μοναδική
ευκαιρία που δίνεται στους Μουσουλμάνους να επιστρέψουν στον μοναδικό
τόπο όπου θα αισθάνονται πραγματικά οικεία, αφού εκεί θα ζουν μαζί με
Μουσουλμάνους, μακριά από τους Σέρβους».
Η μοίρα του είναι πλέον προδιαγεγραμμένη. Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς θα
«δικαστεί» στη Χάγη και θα καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη. Ποια ήταν
όμως η πορεία του ψυχίατρου που από ηγέτης του λαού του, κατέληξε στον
υπ' αριθμό ένα καταζητούμενο από το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή
Ένωση;
Ήταν ένας διανοούμενος και ποιητής στρατευμένος στα συμφέροντα των
συμπατριωτών του, όπως πίστευε ο ίδιος; Ή ήταν ένας ψυχοπαθής
δολοφόνος, τυφλωμένος από το εθνικιστικό του μίσος ενάντιων των
Μουσουλμάνων, όπως πιστεύουν όσοι τον κατηγορούν για μερικά από τα
χειρότερα εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί στην ήπειρό μας τις
τελευταίες δεκαετίες;
Ας δούμε σε μερικές γραμμές την πορεία της ζωής του Ράντοβαν
Κάρατζιτς. Έτσι κι αλλιώς, σε λίγες μέρες θα έχει φύγει από την
επικαιρότητα και σε λίγες εβδομάδες θα έχει ξεχαστεί. Στην πατρίδα του
όμως θα τον θυμούνται για πάντα. Φίλοι και εχθροί. Μα πάνω απ' όλους,
η ίδια η ιστορία. Και αυτή ίσως να είναι η μεγαλύτερη καταδίκη του...
Τα παιδικά χρόνια
Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς γεννιέται το 1945 στο Μαυροβούνιο από μια φτωχή
αγροτική οικογένεια. Από μικρός κουβαλάει μέσα του την ταραγμένη
ιστορία της περιοχής. Ο πατέρας του ήταν Τσέτνικ, Σέρβος δηλαδή
εθνικιστής αντάρτης, από αυτούς που αντιστάθηκαν στους Ναζί κατακτητές
αλλά και στους κομουνιστές του Τίτο. Με την ήττα των Τσέτνικ από τον
«στρατάρχη», ο πατέρας του μπαίνει στη φυλακή και ο νεαρός Ράντοβαν
ανατρέφεται από την μητέρα του, η οποία του μαθαίνει όλους τους μύθους
και θρύλους που για αιώνες συντήρησαν τον σέρβικο εθνικισμό και
στοίχειωσαν το μυαλό και την ψυχή του Κάρατζιτς για όλη του τη ζωή.
Τα πολιτικά «πιστεύω»
Το 1960 μετακομίζει στο Σαράγεβο, σπουδάζει ιατρική, ειδικεύεται στην
ψυχιατρική, ενώ παράλληλα αρχίζει να γράφει «μαύρα» ποιήματα,
εμπνευσμένα από τις ιστορίες με τις οποίες τον μεγάλωσε η μητέρα του.
Αρχικά είναι κεντρώος-φιλελεύθερος, στην πορεία όμως μετακινείται προς
τα δεξιά. Το 1990 ιδρύει το Σερβικό Δημοκρατικό Κόμμα, μέσα από το
οποίο εκπροσωπείται ο σκληροπυρηνικός εθνικισμός στη Βοσνία. Όταν τον
Απρίλιο του 1992 ο ηγέτης των Μουσουλμάνων, Αλία Ιζετμπέκοβιτς,
κηρύσσει την ανεξαρτησία της Βοσνίας, ο Κάρατζιτς οχυρώνεται στο Πάλε
και ανακοινώνει την ίδρυση της «Σερβικής Δημοκρατίας».
«Doctor Death»
Δίνει πλήρη κάλυψη - όχι μόνο ως πολιτικός αρχηγός, αλλά και ως
επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων - στον στρατηγό Μλάντιτς και στους
Σέρβους παραστρατιωτικούς για να εξαφανίσουν κάθε μουσουλμανική
αντίσταση, ξεκληρίζοντας ολόκληρες πόλεις και χωριά και σκορπώντας τον
τρόμο και τον θάνατο στις τάξεις των αμάχων. Είναι τότε που γίνεται
γνωστός με το παρατσούκλι «Doctor Death». Η Δύση βέβαια
διαπραγματεύεται μαζί του στη διάρκεια του πολέμου και πολλές φορές οι
Σάιρους Βανς και Ντέιβιντ Όουεν τον συναντούν για επίσημες συνομιλίες.
Ο τραγικός απολογισμός των 43 μηνών που θα διαρκέσουν οι εχθροπραξίες
ανέρχεται σε περίπου 200.000 νεκρούς και αναρίθμητες περιπτώσεις
βασανισμών, βιασμών και καταστροφών, με αποκορύφωμα τη σφαγή στην
Σρεμπρένιτσα.
Η σφαγή της Σρεμπρένιτσα
Στις 11 Ιουλίου 1995, οι δυνάμεις των Σερβοβόσνιων εθνικιστών, υπό τον
στρατηγό Ράτκο Μλάντιτς και εν πλήρη γνώση των Ράντοβαν Κάρατζιτς και
Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ολοκληρώνουν τη σφαγή 8.000 αμάχων μουσουλμάνων
όλων των ηλικιών και στη συνέχεια τους θάβουν σε ομαδικούς τάφους.
Έχει προηγηθεί πολιορκία τριών χρόνων από τις σερβικές δυνάμεις.
Στη διάρκεια της πολιορκίας, ο πληθυσμός της Σρεμπρένιτσα με τους
πρόσφυγες των γύρω περιοχών που είχαν καταφύγει στην πόλη, είχε φτάσει
τις 40.000. Δεν υπήρχε φαγητό, καθαρό νερό και ρεύμα, ούτε φυσικά
επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Χαρακτηριστική ήταν η φωτογραφία που
είχε κυκλοφορήσει τότε, με έναν γέρο να κάνει πετάλι σε ένα σταθερό
ποδήλατο, για να ηλεκτροδοτήσει ένα ραδιάκι και να ακούσει τα νέα. Οι
άμαχοι καλλιεργούσαν δρόμους, αυλές και μπαλκόνια για να μπορέσουν να
τραφούν.
Υπό την προστασία του ΟΗΕ...
Το μακελειό στην Σρεμπρένιτσα αποτελεί σύμβολο ντροπής, όχι μόνο για
το μέγεθος της θηριωδίας, αλλά και για το ότι συνέβη σε μία πόλη που
ήταν - υποτίθεται - υπό την απόλυτη προστασία των Ηνωμένων Εθνών, οι
δυνάμεις του οποίου είχαν αφοπλίσει τους κατοίκους της περιοχής με τη
δέσμευση ότι αναλαμβάνουν την προστασία τους, ανακηρύσσοντας παράλληλα
την πόλη «ασφαλή θύλακα» (!!!). Οι 100 Ολλανδοί κυανόκρανοι που
επόπτευαν την περιοχή αποδείχθηκαν τελείως ανεπαρκείς, ενώ η βοήθεια
που τους είχε υποσχεθεί ο ΟΗΕ έφτασε - είναι άραγε τυχαίο; - μετά το
τέλος της σφαγής. Έτσι οι δυνάμεις των Μλάντιτς, Κάρατζιτς και
Μιλόσεβιτς αφέθηκαν ανενόχλητες στην εφαρμογή του θεάρεστου,
«χριστιανικού», εθνοκαθαρτήριου έργου τους.
Τα ρεμάλια της «Χρυσής Αυγής»
Στις σφαγές, όπως είναι γνωστό, πήραν μέρος και Έλληνες που ανήκαν
στην Ελληνική Φρουρά Εθελοντών και ήταν μέλη της «Χρυσής Αυγής», αλλά
και μισθοφόροι. Μάλιστα ο Ράτκο Μλάντιτς τους ζήτησε να υψώσουν την
ελληνική σημαία στην Σρεμπρένιτσα, ενώ ο ίδιος ο Κάρατζιτς τους
παρασημοφόρησε. Οι έλληνες εθελοντές στη Βοσνία έλεγαν ότι αγωνίζονταν
για ιερό σκοπό, υπερασπιζόμενοι τάχα μου την Ευρώπη και τον
Χριστιανισμό από τη λαίλαπα του Ισλαμισμού.
Η ευρύτερη ελληνική κοινωνία είχε «ταχθεί» στο πλευρό των αδερφών
Σέρβων περισσότερο από ιστορική δέσμευση, παρά για οποιοδήποτε άλλο
λόγο. Ο ενστικτώδης αντιαμερικανισμός του Έλληνα «δικαιολόγησε» τα
αδικαιολόγητα. Τα ελληνικά ΜΜΕ εκείνη την εποχή δεν έλεγαν κουβέντα
για τα «κατορθώματα» των Σέρβων εθνικιστών, ενώ αντίθετα προέβαλαν όσο
μπορούσαν τις ειδεχθείς πράξεις των αντιπάλων τους. Τότε μάλιστα είχε
επισκεφτεί επίσημα τη χώρα μας ο Κάρατζιτς ως τιμώμενο πρόσωπο, ενώ
διάφοροι επώνυμοι είχαν φωτογραφηθεί καμαρώνοντας δίπλα στον χασάπη
Μλάντιτς.
Wanted dead or alive
Μετά τη συμφωνία του Ντέιτον και την «ειρήνευση» το 1995, ο Κάρατζιτς
και ο Μλάντιτς - επικηρυγμένοι αμφότεροι από την «Διεθνή Κοινότητα» -
εξαφανίστηκαν. Μυστικοί πράκτορες των Αμερικάνων έψαχναν λυσσασμένα να
τους βρουν αλλά μάταια. Κυκλοφορούσαν φήμες ότι ο Κάρατζιτς κρύβεται
σε μοναστήρια του Αγίου Όρους, ότι έχει κάνει πλαστικές επεμβάσεις,
ότι κυκλοφορεί με ασθενοφόρα υποδυόμενος τον άρρωστο, ότι έχει ξυρίσει
το κεφάλι του και πολλά ακόμα σενάρια, ενώ το δικαστήριο της Χάγης
κατηγόρησε ευθέως τους διοικητές του ΝΑΤΟ, αλλά και τις πολιτικές
ηγεσίες των δυτικοευρωπαϊκών χωρών, ότι δεν «καίγονταν» να βρουν τον
Σερβοβόσνιο ηγέτη. Με την προχθεσινή του σύλληψη έκλεισε ο κύκλος της
13χρονης αναζήτησης και πλέον έχουν αρχίσει οι διαδικασίες για την
έκδοσή του στην Χάγη, όπου και θα δικαστεί για εγκλήματα πολέμου και
πρακτικές τρομοκρατίας και εθνοκάθαρσης.
Μονόφθαλμη δικαιοσύνη...;
Κανένας πόλεμος δεν είναι καθαρός και ο πόλεμος της Βοσνίας δεν
αποτελεί εξαίρεση. H σφαγή της Σρεμπρένιτσα ήταν ένας θρίαμβος του
κακού. Ο Κάρατζιτς προφανώς είναι «πειραγμένη» προσωπικότητα, το ίδιο
ήταν και ο μακαρίτης ο Μιλόσεβιτς και με περισσή σιγουριά και ο τρίτος
της παρέας, ο Μλάντιτς. Το ίδιο πειραγμένοι ήταν και οι
σκληροπυρηνικοί της απέναντι πλευράς. Ο φανατισμός σεργιάνισε ολόκληρη
τη Γιουγκοσλαβία και μετατράπηκε σε άγγελο θανάτου στο όνομα του
θρησκευτικού άλλοθι. Και οι μεν και οι δε έσφαξαν, βίασαν, βασάνισαν,
κατέστρεψαν, πλιατσικολόγησαν.
Όχι όμως για το περίφημο Μουσουλμανικό τόξο και την παρουσία του στη
Χριστιανική Ευρώπη. Αυτή ήταν μια βολική αφορμή - εξήγηση, τα αίτια
όμως βρίσκονταν αλλού και το ερώτημα είναι το εξής: Ποιοι ήταν αυτοί
που προκάλεσαν τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία; Ποιοι έβλεπαν τις
διαφορετικές φυλές να αλληλοσφάζονται μεταξύ τους και ονειρεύονταν
διασπάσεις και προτεκτοράτα; Ποιοι τα είχαν κάνει πλακάκια με τους
Ουτσεκάδες και τους Κοσοβάρους; Ποιοι εγκληματίες έσυραν άραγε τον
Μιλόσεβιτς στο «διεθνές» δικαστήριο και τον εκτέλεσαν εν ψυχρώ μέσα
στα κελιά της Χάγης; Ή μήπως αμφιβάλλει κανείς ότι ο Σλόμπονταν πήγε
σαν το σκυλί στ΄αμπέλι;
Αλλά, βλέπετε, ο κύριος Σολάνα έδωσε τις ευλογίες του - καταρχήν - και
την άφεσή του αμέσως μετά. Το ίδιο και οι ΗΠΑ, το ίδιο και η Ευρώπη.
Αυτοί είχαν καταφέρει τον στόχο τους: στράφηκαν ενάντια σε μια χώρα
του κινήματος των Αδεσμεύτων, την σαλαμοποίησαν και τώρα πλέον
εκμεταλλεύονται τα προτεκτοράτα που δημιούργησαν. Κλείνοντας πονηρά το
μάτι σε όποια πλευρά τους βολεύει, γιατί πολύ απλά η δικαιοσύνη τους
είναι μονόφθαλμη. Και γιατί ΝΑΤΟ και Αμερικάνοι ποτέ δεν λογοδοτούν σε
αυτήν...
Έπρεπε να είναι νεκρός...
Κάθε χρόνο τον Ιούλιο, χιλιάδες άνθρωποι συρρέουν στη Σρεμπρένιτσα για
να θυμηθούν τους νεκρούς της σφαγής του 1995. Ένας από αυτούς είναι ο
Μεβλούντιν Όριτς, ένας 38χρονος Βόσνιος μουσουλμάνος που θα έπρεπε,
όπως λέει, να είναι νεκρός. Ο Μεβλούντιν δεν ζει πια στη Σρεμπρένιτσα
αλλά επιστρέφει σε εκείνη τη μέρα του Ιουλίου, όταν πριν 13 χρόνια
χρειάστηκε να μείνει ακίνητος επί δέκα ώρες, παριστάνοντας τον νεκρό,
με το αίμα ενός συγγενή του να τον μουσκεύει, για να γλιτώσει από το
μένος των ανδρών του Μλάντιτς και του Κάρατζιτς. Τα θυμάται όλα. Τους
Ολλανδούς κυανόκρανους που δεν μπόρεσαν - ή δεν θέλησαν - να τον
προστατεύσουν, τη μυρωδιά του θανάτου, τον φόβο.
Στο κέντρο του Βελιγραδίου υπάρχει μια γιγαντοαφίσα που λέει: «Da
vidis, da znas, da pamtis», δηλαδή, δες, μάθε, θυμήσου. Γιατί πολύ
απλά, κανείς δεν έχει δικαίωμα να ξεχάσει. Οπωσδήποτε όχι, αν θέλει να
λέγεται πολιτισμένος.
Πηγές: Indymedia, Phantis, enet, balkan-info, ΤΑ ΝΕΑ, bulgarmak.
Θανάσης Κρεκούκιας
--
Η Έβελυν γράφει :
Ένα θεατρικό πρέπει να σε βάζει σε σκέψεις. Αν δω ένα έργο και το καταλάβω
με την πρώτη, τότε ξέρω ότι δεν μπορεί να είναι ιδιαίτερα καλό έργο.
T. S. Eliot
________________________________________________________________________
Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
https://anekdota.duckdns.org
________________________________________________________________________
- Επόμενο μήνυμα: George: "liapis, theos!"
- Προηγούμενο μήνυμα: Nikos Tsekhs: "Επτά απαγορευμέ νες διαφημίσεις"
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]