(nil): Nikos Tsekhs (ntsekhs(@)gmail.com)
Ημερομηνία: Τετ 24 Δεκ 2008 - 13:20:25 EET

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

O ρόλος της αστυνομίας στην Ελλάδα είναι μια αμαρτωλή ιστορία. Πριν τη
μεταπολίτευση, ταυτίστηκε με το παρακράτος και τους τραμπουκισμούς, σε
μια εποχή που η έννοια «χωροφύλακας» ήταν συνώνυμη της εξουσίας με τη
μορφή της απόλυτης αυθαιρεσίας. Μετά την μεταπολίτευση πολλοί
περίμεναν πως το «Σώμα» θα άλλαζε προς το καλύτερο. Η επταετία του Κ.
Καραμανλή απέδειξε ότι κάτι τέτοιο δε συνέβη. Αποκορύφωμα οι ψυχρές
δολοφονίες της εργάτριας Ματίνας Κανελλοπούλου και του φοιτητή Ιάκωβου
Κουμή το Νοέμβρη του'80. Οι σοσιαλιστές της «αλλαγής» από τη μεριά
τους, το μόνο που άλλαξαν ήταν ότι έβαλαν και «ημετέρους» στο «σώμα».
Επί 35 χρόνια, όλες οι κυβερνήσεις «χαϊδεύουν» την αστυνομία,
προσφέροντας στα μέλη της ελεύθερο πεδίο για δράση. Αποτέλεσμα; Ένας
ατελείωτος κύκλος βίας με πολλά αθώα θύματα. Ο κατάλογος που ακολουθεί
είναι ενδεικτικός της αστυνομικής αυθαιρεσίας:

- 30/4/1976: Ο Σιδερής Ισιδωρόπουλος, 16 ετών, μαθητής και μέλος της
αριστερής οργάνωσης «Κ.Ο. Μαχητής», κόλλαγε αφίσες στην πλατεία Κοτζιά
για τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς, όταν κατέφθασαν τα αστυνομικά όργανα
για συλλήψεις. Στην προσπάθειά του να ξεφύγει, παρασύρθηκε από
διερχόμενο αυτοκίνητο στην Πειραιώς. Η κηδεία του μετατράπηκε σε
μαχητική διαδήλωση με κεντρικό σύνθημα «Κάτω η Νέα Τρομοκρατία».

- 25/5/1976: Ο τότε υπουργός Απασχόλησης της κυβέρνησης Καραμανλή,
Κωνσταντίνος Λάσκαρης, με τον περίφημο «αντισυνδικαλιστικό νόμο 330»
γίνεται το «κόκκινο πανί» για τους εργαζόμενους, οι οποίοι προχωρούν
σε κινητοποιήσεις. Στις 25 Μαΐου, κατά τη διάρκεια πανεργατικού
συλλαλητηρίου, οι συγκρούσεις πολλαπλασιάστηκαν. Μια «αύρα»
(θωρακισμένο αυτοκίνητο καταστολής διαδηλώσεων) της Αστυνομίας, ενώ
καταδίωκε διαδηλωτές, σκότωσε μια μικροπωλήτρια, την 67χρονη Αναστασία
Τσιβίκα.

- 11/7/1978: Ο Βασίλης Τσιρώνης, γιατρός, βρήκε τον θάνατο κατά τη
διάρκεια νυχτερινής εισβολής των νεοσύστατων τότε, Μονάδων Εθνικής
Ασφάλειας, στο σπίτι του. Ο Τσιρώνης είχε νωρίτερα κηρύξει το
διαμέρισμά του «ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος» και κάθε μέρα έβγαινε
στο μπαλκόνι του και με μεγάφωνα ή με έναν φορητό τηλεβόα διάβαζε στο
συγκεντρωμένο πλήθος τα «πολεμικά ανακοινωθέντα» του ενάντια στο
«κράτος των μαύρων» (εννοώντας των φασιστών). Ο Τσιρώνης έπεσε νεκρός
μέσα στο διαμέρισμά του, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.

- 28/10/1980: Ο Τάσος Μαγλαρίδης συμμετείχε σε συγκέντρωση
αντιστασιακών στη Θεσσαλονίκη, στις 28 Οκτωβρίου 1980. Όταν οι
διαδηλωτές επιχείρησαν να παρελάσουν στη Νεάπολη, δέχτηκαν επίθεση της
αστυνομίας. Ο 76χρονος, χτυπημένος άσχημα, μεταφέρθηκε στο ΑΧΕΠΑ για
να υποκύψει στα τραύματά του ένα μήνα μετά.

- 16/11/1980: Επτά χρόνια μετά τη μεγάλη εξέγερση, στις 16 Νοεμβρίου
του 1980 οι εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου
κορυφώθηκαν με την καθιερωμένη πορεία. Η κυβερνητική απαγόρευση για
πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία πυροδότησε τις αντιδράσεις
μεγάλης ομάδας διαδηλωτών, η οποία επιχείρησε να σπάσει τον κλοιό των
αστυνομικών που είχαν παραταχθεί στη Βασιλίσσης Σοφίας μπροστά στη
Βουλή. Άνδρες των ΜΑΤ συνέλαβαν την εργάτρια Ματίνα Κανελλοπούλου και
τη χτύπησαν αλύπητα με τα κλομπ τους μέχρι να πέσει νεκρή, ενώ με τον
ίδιο τρόπο συνέτριψαν το κρανίο του Κουμή, ο οποίος άφησε την
τελευταία του πνοή μια εβδομάδα αργότερα στο νοσοκομείο. Οι ένοχοι δε
βρέθηκαν ποτέ.

- 17/11/1985: Την Κυριακή 17 Νοεμβρίου 1985, ο 15χρονος μαθητής
Μιχάλης Καλτεζάς σκοτώθηκε από τον αστυνομικό Θανάση Μελίστα κατά τη
διάρκεια διαδηλώσεων για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Ο Μελίστας,
επίλεκτος σκοπευτής του «σώματος», πυροβόλησε το νεαρό στην οδό
Σολωμού στα Εξάρχεια, καθώς αυτός έτρεχε μαζί με άλλους διαδηλωτές για
να διαφύγουν. Προηγουμένως είχαν επιτεθεί σε κλούβα της αστυνομίας
σταθμευμένη στην οδό Στουρνάρη. Ο Μελίστας καταδικάστηκε πρωτόδικα σε
δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και σε δεύτερο βαθμό αθωώθηκε στις
25/1/1990 από το Εφετείο, καθώς του αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντικό το
ότι «τελούσε εν βρασμώ ψυχής». Η αθώωσή του προκάλεσε εκτεταμένα
επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας.

- 15/8/1985: Ο αστυνομικός Νίκος Σταθόπουλος πυροβόλησε μέσα από το
περιπολικό την Αμερικανίδα τουρίστρια Κάθριν Τζον Μπουλ, 22 ετών, μετά
την άρνησή της να γίνει έλεγχος στο αυτοκίνητό της.

- 9/2/1986: Ο 17χρονος Μανώλης Κανδανολέων, επιβάτης σε κλεμμένο
αυτοκίνητο, πυροβολήθηκε στο κεφάλι από τρεις αστυνομικούς. Τα ονόματα
των δραστών δεν έγιναν ποτέ γνωστά και δεν επακολούθησε δίκη.

- 3/9/1986: Ο Αγγελος Μαυροειδής, 60 ετών, εργάτης της ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ,
πραγματοποιούσε μαζί με 650 συναδέλφους του καθιστική διαμαρτυρία έξω
από το υπουργείο Βιομηχανίας, ύστερα από άρνηση της τότε υφυπουργού
Βάσως Παπανδρέου να τους δεχτεί για το θέμα της μη καταβολής
δεδουλευμένων τους. Αστυνομικοί τους απώθησαν βίαια, με αποτέλεσμα το
σοβαρό τραυματισμό του. Πέθανε από μετατραυματική επιπλοκή στο ΚΑΤ
λίγες μέρες αργότερα.

- 4/1/1987: Ο αστυνομικός της Ασφάλειας Παντελής Χατζής σκότωσε,
ύστερα από λογομαχία, τον 19χρονο Λουκά Γράψα.

- 14/6/1988: Ο αστυνομικός Θωμάς Μακρής δολοφονεί με το περίστροφό του
τον Νίκο Παπαγγελάκη μέσα σε ουζερί, ύστερα από μεταξύ τους
παρεξήγηση.

- 8/3/1990: Ο 37χρονος αστυφύλακας Γρηγόρης Σπυράκος πυροβολεί και
σκοτώνει στην Πρέβεζα το 15χρονο μαθητή Δημήτρη Κίκερη. Ο Κίκερης είχε
επιχειρήσει να διαρρήξει ένα «βίντεο κλαμπ», έγινε αντιληπτός και
ψάχνοντας για καταφύγιο, κατέφυγε στην τουαλέτα του καταστήματος. Εκεί
τον βρήκε ο αστυνομικός, ο οποίος δε δίστασε να πυροβολήσει,
τραυματίζοντάς τον θανάσιμα.

- 10/1/1991: «ΚΑΠΑ ΜΑΡΟΥΣΗ». Χαρακτηρίστηκε ως η μαζικότερη επίθεση
κατά πολιτών από τις δυνάμεις καταστολής. Την επαύριο της δολοφονίας
του καθηγητή Τεμπονέρα, μικροεπεισόδια στις παρυφές διαδήλωσης στην
Αθήνα κατέληξαν σε πολύωρες συγκρούσεις νέων με τα ΜΑΤ. Ένα από τα
εκατοντάδες δακρυγόνα που ρίχτηκαν κατά των διαδηλωτών προκάλεσε
πυρκαγιά στο βιβλιοχαρτοπωλείο Λίβα και στο κτίριο του «Κάπα Μαρούση».
Νεκροί από ασφυξία ανασύρθηκαν ο 32χρονος επιχειρηματίας Περικλής
Ρεπάκης, ο 57χρονος δικηγόρος Μανόλης Κοντόπουλος, ο 59χρονος
χρυσοχόος Ιωάννης Νεμετζίδης και ένα - αγνώστων στοιχείων - νεαρό
άτομο. Παρά την ύπαρξη πλήθους επώνυμων μαρτύρων για τα αίτια της
πυρκαγιάς, η υπηρεσιακή ΕΔΕ έκλεισε την υπόθεση κάνοντας λόγο για
«εμπρησμό του κτιρίου από αναρχικούς». Αργότερα, σύμφωνα με το
βούλευμα του συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών (3418/1997), η πυρκαγιά
χαρακτηρίστηκε βομβιστική ενέργεια και αποδόθηκε είτε σε ρίψη βόμβας
μολότοφ από τους αναρχικούς είτε σε ρίψη δακρυγόνων με ειδικά τουφέκια
από τους αστυνομικούς.

- 21/1/1991: Ο 25χρονος Τούρκος πρόσφυγας Σουλεϊμάν Ακιάρ
συλλαμβάνεται στην Αθήνα με την κατηγορία της διακίνησης ναρκωτικών.
Σακατεμένος από τα βασανιστήρια, μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ όπου ξεψύχησε
στις 29 Ιανουαρίου. Τον άγριο βασανισμό του θύματος από τους
αστυνομικούς της Δίωξης Ναρκωτικών επιβεβαίωσε ο ιατροδικαστής
Μπεναρδής, ωστόσο η μήνυση που έγινε μπήκε στο αρχείο.

- 16/5/1992: Ο αστυφύλακας Σεραφείμ Σταθογιάννης πυροβόλησε και
σκότωσε τον 41χρονο Νικόλαο Σιακαπέτη, ιδιοκτήτη μπαρ, ύστερα από
συμπλοκή.

- 13/4/1993: Στον Πόρο, ο αρχιφύλακας Ηλίας Σταματόπουλος τραυματίζει
βαριά τον 40χρονο σερβιτόρο Τάσο Σωτηράκη και πυροβολεί και σκοτώνει
τον 26χρονο Γιάννη Τζίτζη. Το Κακουργιοδικείο Πειραιά καταδίκασε
αργότερα σε ισόβια κάθειρξη και πρόσκαιρη κάθειρξη 17 χρόνων τον
δράστη. Σημειώνεται ότι ο Σταματόπουλος στο παρελθόν είχε παραπεμφθεί
στο πειθαρχικό συμβούλιο του Σώματος για άλλα παραπτώματα.

- 12/9/1993: Στη Βέροια, νεαρός Αλβανός, ο οποίος σύμφωνα με
καταγγελία προσπαθούσε να διαρρήξει δυο αυτοκίνητα, έπεσε νεκρός από
σφαίρα του ανθυπαστυνόμου Αντώνη Δελλά. Σύμφωνα με ανακοίνωση της
Αστυνομίας, ο Δελλάς πυροβόλησε ενώ βρισκόταν σε άμυνα.

- 10/1/1994: Ο 28χρονος μουσικός Θοδωρής Γιάκας, κάνοντας τη νυχτερινή
βόλτα του στην ερημιά του Μοσχάτου, βρίσκεται νεκρός από σφαίρες
αστυνομικών. Ο λόγος; Αρνήθηκε να δώσει τα στοιχεία του σε
αστυνομικούς και τράπηκε σε φυγή. Δέχτηκε πισώπλατα τέσσερις σφαίρες
από τον αρχιφύλακα Ευάγγελο Λαγογιάννη. Μετά το φονικό, το θύμα
παρουσιάστηκε ως επικίνδυνος δραπέτης ψυχιατρείου, ωστόσο ο Τύπος της
εποχής χαρακτήρισε το γεγονός «εν ψυχρώ δολοφονία».

- 20/2/1994: Στο χωριό Δαλαμανάρα Αργους, αστυνομικός πυροβόλησε και
σκότωσε Αλβανό λαθρομετανάστη στη διάρκεια συμπλοκής σε πορτοκαλεώνα.
Πλήρωμα περιπολικού ερευνούσε για λαθρομετανάστες στην περιοχή, όταν
είδε δύο από αυτούς να τρέχουν. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της
Αστυνομίας, ο ένας από τους Αλβανούς γύρισε πίσω, έβγαλε ένα μαχαίρι
και όρμησε πάνω τους. Ο αστυνομικός Αντώνης Μεζίνης τράβηξε το
υπηρεσιακό του πιστόλι και πυροβόλησε μία φορά στο κεφάλι τον Αλβανό,
που έπεσε νεκρός.

- 25/2/1995: Επεισόδιο με θύμα νεαρό Αλβανό συνέβη στην αγροτική
περιοχή Κρανιές της Φλώρινας. Ομάδα αστυνομικών του αποσπάσματος
Ψαράδων Φλώρινας είχε στήσει ενέδρα σε Αλβανούς λαθρομετανάστες. Κατά
τη διάρκεια του ελέγχου σε 18 λαθρομετανάστες, ο 18χρονος Άλμπερτ
Κούκα έβγαλε - σύμφωνα με ανακοίνωση της αστυνομίας - μαχαίρι. Τότε ο
Σωκράτης Παπαδόπουλος, μέλος του αποσπάσματος, προσπάθησε να τον
αφοπλίσει. Το περίστροφο του αστυνομικού, όπως αναφέρουν οι καταθέσεις
των συναδέλφων του, εκπυρσοκρότησε με αποτέλεσμα ο 18χρονος να
τραυματιστεί θανάσιμα στο πρόσωπο.

- 20/1/1996: Κατά τη διάρκεια επιχείρησης-«σκούπα» στη Σκάλα Ωρωπού, ο
αστυνόμος Διονύσης Καρακαϊδός σκοτώνει Αλβανό μετανάστη. Το όπλο του
αστυνομικού «εκπυρσοκροτεί» κατά τη διάρκεια της καταδίωξης του
υπόπτου.

- 6/4/1996: Ο 25χρονος Αποστόλης Κεραμιδάς δολοφονείται από
αστυνομικούς στη Νίκαια. Το θύμα, μαζί με τον συνομήλικο φίλο του,
Κώστα Κάλφα, το βράδυ της συμπλοκής ετοιμάζονταν να ληστέψουν μεγάλο
σουπερμάρκετ της Νίκαιας. Περιπολικό της Άμεσης Δράσης έσπευσε στην
περιοχή και καταδίωξε τους επίδοξους ληστές, με αποτέλεσμα τον θάνατο
του Αποστόλη Κεραμιδά.

- 5/6/1996: Ο 26χρονος αστυφύλακας Ηρακλής Νικολόπουλος δολοφόνησε τον
Γιώργο Φραγκογιάννη, 37 χρόνων, και τραυμάτισε τον Θεμιστοκλή
Καλαποθαράκο, 33 χρόνων, σε νυχτερινό κέντρο του Π. Φαλήρου. «Το 'χα
πάρει απόφαση εδώ και ένα χρόνο να τους πιστολίσω», είπε στους
συναδέλφους του όταν συνελήφθη. Τον Φεβρουάριο του 1996 ο Νικολόπουλος
είχε λάβει αναρρωτική άδεια αορίστου διαρκείας, επειδή παρουσίασε
«ψυχολογικά προβλήματα και συνεχόμενη συναισθηματική διαταραχή». Στις
αρχές Νοεμβρίου οδηγήθηκε στο δικαστήριο, όπου δήλωσε πως «είχε
αποστολή να καθαρίσει την κοινωνία». Η ομολογία του δεν έπεισε τους
δικαστές, που τον καταδίκασαν σε ισόβια.

- 14/6/1996: Για δύο... καρπούζια, ο 58χρονος αγροφύλακας Αθανάσιος
Μάτος δολοφόνησε τον 20χρονο Φαντίλ Ναμπούζι στο χωριό Αργυροπούλι της
Λάρισας, πυροβολώντας τον με 32άρι περίστροφο στο στήθος. Ο
αγροφύλακας μετέφερε τον νεαρό στο Κέντρο Υγείας Τυρνάβου, όπου
διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

- 22/11/1996: Σε «επιχείρηση» της Αστυνομίας έξω από τη Λιβαδειά για
τον εντοπισμό φυγόδικου, ο 32χρονος αστυφύλακας Δημήτρης Τρίμης
σκοτώνει με αυτόματο Μ5 τον 45χρονο Τσιγγάνο Τάσο Μουράτη, ο οποίος
βρισκόταν ακινητοποιημένος στο έδαφος, μπροστά στα μάτια ενός από τα
τρία παιδιά του. Ο Τρίμης, μολονότι του αποδόθηκε κατηγορία για
ανθρωποκτονία από πρόθεση, αφέθηκε ελεύθερος.

- 8/2/1997: Ο 19χρονος Αλβανός Εριόν έχασε τη ζωή του όταν
«εξοστρακίστηκε» η σφαίρα από το όπλο του αστυνομικού Μιλτιάδη
Ανδρεόπουλου. Ο θάνατος του νεαρού είχε ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών
και με ανακοινώσεις τους το ΚΚΕ και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ έκαναν λόγο για εν
ψυχρώ δολοφονία. «Ήταν ατύχημα...», θα ισχυριστεί απολογούμενος ο
αστυφύλακας. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, τη μέρα εκείνη ο
Ανδρεόπουλος μαζί με συναδέλφους του εντόπισαν «ύποπτο» αυτοκίνητο με
πέντε Αλβανούς λαθρομετανάστες. Ο οδηγός, αντί να σταματήσει στο σήμα
των αστυνομικών, κινήθηκε εναντίον τους. Ο Ανδρεόπουλος σημάδεψε τα
πίσω λάστιχα και πυροβόλησε, η σφαίρα εξοστρακίστηκε και βρήκε τον
άτυχο Αλβανό στο κεφάλι. Ο αστυνομικός κρίθηκε αθώος τον Δεκέμβριο του
ίδιου έτους από το μικτό ορκωτό δικαστήριο Κοζάνης.

- 25/5/1997: Ο 28χρονος Φίλιππος Παπαδόπουλος, πρώην υπαξιωματικός του
Πολεμικού Ναυτικού, «γαζώνεται» από τις σφαίρες των λιμενοφυλάκων που
τον καταδίωξαν γιατί πήρε για βόλτα (ή έκλεψε) από τη μαρίνα της Ζέας
τη θαλαμηγό «Ναυσικά» Κύπριου επιχειρηματία. Δύο από τις δεκάδες
σφαίρες των περιπολικών του Λιμενικού καρφώθηκαν στο στήθος του και
έπεσε νεκρός επάνω στα χειριστήρια του σκάφους.

- 3/8/1997: Ο 26χρονος Ηλίας Μέξης δολοφονείται από τον ανθυπαστυνόμο
Δημήτρη Τσαγκράκο, γιατί οδηγούσε ανάποδα σε μονόδρομο στη Νίκαια. Το
φόνο του, ο αστυνομικός τον «πλήρωσε» με φυλακή 4,5 χρόνων.

- 2/4/1998: Νεκρός από σφαίρες αστυνομικού, κατά τη διάρκεια
συμπλοκής, βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη ο 29χρονος Τσιγγάνος Αγγελος
Τζελάλ. Όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Γιαννιτσών διαπιστώθηκε ο
θάνατός του. Για διαφαινόμενη συγκάλυψη φόνου και βιαιοπραγιών κατά
Τσιγγάνων από αστυνομικούς έκαναν λόγο το Ελληνικό Παρατηρητήριο των
Συμφωνιών του Ελσίνκι και η Ελληνική Ομάδα για τα Δικαιώματα των
Μειονοτήτων. Το όνομα του δράστη αστυνομικού δε δόθηκε ποτέ στη
δημοσιότητα.

- 23/10/1998: Ο 17χρονος Σέρβος μαθητής Μάρκο Μπουλάτοβιτς
πυροβολείται στην καρδιά από τον αστυνόμο Κυριάκο Βαντούλη γιατί
θεωρήθηκε «ύποπτος για κλοπή». «Ανθρωποκτονία εκ προθέσεως», είπε η
εισαγγελέας για το φονικό. Η δεδηλωμένη θέση της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ.
στη Θεσσαλονίκη ήταν ότι «επρόκειτο για ατύχημα». Ο Σέρβος πρόξενος
συμφώνησε εν τέλει με αυτή την εκδοχή. Ο Μπουλάτοβιτς είχε υποδειχθεί
ως ύποπτος κλοπής από μια ηλικιωμένη γυναίκα, της οποίας το πορτοφόλι
είχαν αρπάξει νωρίτερα άγνωστοι. Η Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης
έδωσε στη δημοσιότητα δήλωση στην οποία υποστήριζε ότι ο Μάρκο
Μπουλάτοβιτς και οι συμμαθητές του είχαν «ασκήσει πίεση» στον
αστυνομικό, με αποτέλεσμα να εκπυρσοκροτήσει τυχαία το πιστόλι του. Το
θύμα βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη σε εκδρομή με το σχολείο του. Ήταν
άοπλος και, όπως διαπιστώθηκε στη συνέχεια, δεν είχε διαπράξει την
κλοπή.

- 15/2/2000: Στη Λούτσα ο υπαστυνόμος Θοδωρής Χαλουλάκος πυροβολεί
αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν τέσσερις νέοι, επειδή όπως είπε «τους
θεώρησε ύποπτους για διακίνηση ναρκωτικών». Η σφαίρα καρφώθηκε στη
σπονδυλική στήλη του 18χρονου μαθητή Σωτήρη Κατσιώτη και τον άφησε
παράλυτο.

- 25/3/2000: Στην Άνω Πόλη Θεσσαλονίκης ο 18χρονος ομογενής από την
πρώην ΕΣΣΔ, Νικόλαος Λεωνίδης, πέφτει νεκρός από τα πυρά του
αστυνομικού Γιώργου Ατματζίδη, γιατί δεν σταμάτησε σε σήμα για έλεγχο.

- 24/10/2001: Ο αστυνομικός Γιώργος Τυλιανάκης δολοφονεί στο Ζεφύρι
τον 21χρονο τσιγγάνο Μαρίνο Χριστόπουλο. Ο νεαρός δεν πειθάρχησε σε
σήμα ανδρών της Άμεσης Δράσης να σταματήσει το αυτοκίνητό του για
έλεγχο. «Αντιδρώντας ενστικτωδώς, ο αστυφύλακας πυροβόλησε μία φορά με
το υπηρεσιακό του όπλο με αποτέλεσμα να τραυματίσει θανάσιμα τον
οδηγό», σύμφωνα με την ανακοίνωση της Αστυνομίας. Η σφαίρα κατέληξε
στην πίσω πλευρά του κεφαλιού του άτυχου νεαρού.

- 26/11/2001: Στην πλατεία Αμερικής ο αστυφύλακας Γιάννης Ριζόπουλος
πυροβολεί στο κεφάλι τον 20χρονο Αλβανό Σεντγκάκ Σελνίκου μέσα σε
καφετέρια, όταν απείλησε με μαχαίρι τον ίδιο και άλλους τέσσερις
συναδέλφους του που είχαν ήδη προτεταμένα τα όπλα τους.

- 9/12/2003: Νεκρός από σφαίρες ειδικών φρουρών πέφτει στο Ηράκλειο ο
22χρονος Ηρακλής Μαραγκάκης. Οι δύο ειδικοί φρουροί και ο επικεφαλής
αρχιφύλακας που μετείχαν στο μπλόκο έξω από το χωριό Γωνιές,
ομολόγησαν ότι πυροβόλησαν και οι τρεις εναντίον του αγροτικού
αυτοκινήτου, επειδή ο οδηγός δεν σταμάτησε στο σήμα που του έκαναν.

- 21/12/2004: Σε βασανιστήρια (ξεγύμνωμα, φάλαγγα, εικονικές
εκτελέσεις, απειλές με όπλα και άγριο ξύλο) υπέβαλε τουλάχιστον 40
Αφγανούς μετανάστες ομάδα αστυνομικών και ειδικών φρουρών του
Αστυνομικού Τμήματος του Αγίου Παντελεήμονα.

- 17/11/2006: Ο Κύπριος φοιτητής Αυγουστίνος Δημητρίου ξυλοκοπείται
ανηλεώς από 8 αστυνομικούς με πολιτικά. Η αστυνομία αναφέρει ότι
«έπεσε και χτύπησε σε ζαρντινιέρα». Τηλεοπτικές και ερασιτεχνικές
κάμερες έχουν καταγράψει όλο το περιστατικό. Η ετυμηγορία του
Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης - όπου δικάστηκαν οι αστυνομικοί -
ανακοινώθηκε πριν λίγες μέρες και περιορίστηκε σε εξαγοράσιμες ποινές
και ποινές με αναστολή. Ο εισαγγελέας της έδρας δέχτηκε ότι οι
τέσσερις από τους οκτώ κατηγορούμενους αστυνομικούς χτύπησαν τον
Αυγουστίνο, οι τρεις παρείχαν ψυχική συνδρομή και ότι ο αστυνομικός
διευθυντής προσπάθησε να τους σταματήσει. Πρότεινε την ενοχή των επτά
για τα αδικήματα της «επικίνδυνης σωματικής βλάβης» και της «απλής
συνεργίας» στην παραπάνω πράξη, καθώς επίσης και την απαλλαγή του τέως
διευθυντή της Κρατικής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης.

- 5/5/2007: 19χρονος φοιτητής κατηγορείται για επεισόδια στο
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο με βασική επιβαρυντική ένδειξη τα... πράσινα
παπούτσια που φορούσε, ομοιόχρωμα με εκείνα του δράστη ενός εμπρησμού
αυτοκινήτου. Σύμφωνα με το ένταλμα προσωρινής κράτησης (γιατί ο νεαρός
οδηγήθηκε στις φυλακές ανηλίκων Αυλώνα), τα ξημερώματα του Σαββάτου 5
Μαΐου «κρατώντας καδρόνι έσπασε το πίσω παρμπρίζ αυτοκινήτου
Μερσεντές» και στη συνέχεια «έριξε βόμβα μολότοφ μέσα στο όχημα, με
αποτέλεσμα να αναφλεγεί και να καταστραφεί ολοσχερώς». Ο ίδιος και οι
συμφοιτητές του υποστήριξαν ότι ήταν σε πάρτι της Πολυτεχνικής Σχολής
την ώρα των επεισοδίων, γεγονός που αποδείχτηκε στη συνέχεια.

- 8/11/2007: Νεκρός από σφαίρες συνοριοφύλακα πέφτει ο Αλβανός
μετανάστης Ίλμι Λατές, πατέρας 5 παιδιών, σε αγροτική περιοχή κοντά
στο χωριό Λεβαία Αμυνταίου Φλώρινας. Ο αστυνομικός προφυλακίζεται και
μετά από 2 μήνες αποφυλακίζεται με την πρώτη αίτηση αποφυλάκισης.

- 6/12/2008: Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, 15 ετών, πέφτει νεκρός στα
Εξάρχεια από σφαίρα του αστυνομικού Επαμεινώνδα Κορκονέα μπροστά στα
μάτια των συνομήλικων φίλων του. Ο θάνατός του υπήρξε η αφορμή για μια
σειρά πρωτοφανών πολλαπλών εκδηλώσεων διαμαρτυρίας εναντίον της
αστυνομικής βίας σε πόλεις όλης της χώρας, αλλά και στο εξωτερικό.

Η διαδήλωση στους δρόμους είναι από τη φύση της μια μορφή αμφισβήτησης
της εκάστοτε εξουσίας, επαναστατική πράξη κατά του κατεστημένου,
πρόκληση για τις αρχές και απειλή για ανατροπή. Αυτές τις μέρες οι
δρόμοι της Αθήνας - αλλά και άλλων πόλεων της Ελλάδας - έχουν γεμίσει
διαμαρτυρία, εξέγερση και οργή απέναντι στην ψυχρή δολοφονία του
μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Επαμεινώνδα Κορκονέα.
Από το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου, όταν και συνέβη το φονικό στα
Εξάρχεια, οι διαδηλώσεις, οι ταραχές και τα επεισόδια δεν έχουν
σταματήσει στιγμή. Πολλές χιλιάδες ανθρώπων κατέβηκαν στο κέντρο
θέλοντας να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στις πρακτικές της
εξουσίας, όχι μόνο σε ότι αφορά τη - δήθεν - καταστολή, αλλά και σε
ένα σωρό άλλα πράγματα που χρόνια τώρα νιώθουν να πνίγουν τη ζωή τους,
το παρόν και το μέλλον τους.

Η σφαίρα που σώριασε νεκρό τον 15χρονο, ξύπνησε καλά κρυμμένα
αντανακλαστικά μιας βουβής - τις περισσότερες φορές - πλειοψηφίας που
δεν αντέχει άλλο την εκμετάλλευση, την κοροϊδία, τα σκάνδαλα, τις
προκλήσεις, τις αντεργατικές συμφωνίες των αφεντικών, τον
(νεο)πλουτισμό των δήθεν εργατοπατέρων, την αβάσταχτη ακρίβεια, την
παντελή έλλειψη υποδομών για τον πολίτη στην υγεία και την ασφάλεια,
τα μεσαιωνικά μηνιάτικα των 600 ευρώ, την υποβάθμιση της παιδείας και
τη μεταμόρφωσή της σε μαγαζί γωνία για τα φροντιστήρια, την πολιτική
ανυπαρξία των «φωστήρων» που κυβερνούν με βάση τα γκάλοπ και την τσέπη
τους, την απόλυτη παρακμή εν τέλει, στην οποία βρίσκεται η Ελληνική
κοινωνία.

Ο Κορκονέας απειλήθηκε, λέει, από τη ρίψη ενός πλαστικού μπουκαλιού με
νερό, το οποίο εκσφενδόνισαν πάνω στο όχημά του καμιά τριανταριά
«αναρχικοί». Το τμήμα της Καλλιδρομίου τον διέταξε να απεμπλακεί και
να αποχωρήσει, αλλά η ιστορία δεν θα μπορούσε να γραφτεί τόσο απλά. Ο
τίμιος οικογενειάρχης - όπως μας τον περιέγραψε ο δικηγόρος του Αλέξης
Κούγιας - ήθελε τσαμπουκά. Ήθελε εκδίκηση. Ήθελε να τρομοκρατήσει τα
«τσογλάνια» που δε θαμπώθηκαν από τη στολή του και δε μάσησαν
βλέποντας το κουμπούρι του. Γύρισε λοιπόν και έγραψε τη δική του
ιστορία. Όχι πάνω στον τοίχο - όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, οι όμοιοί του
και ο Κούγιας - αλλά πάνω στο δρόμο. Με αίμα. Εκεί που έπεσε νεκρός ο
μαθητής, έχοντας ικανοποιήσει τις ορέξεις του αστυνομικού για «σωστό»
ξεκαθάρισμα.

H δολοφονία του Αλέξη λειτούργησε σαν καταλύτης για τις κοινωνικές
ταραχές του τελευταίου δεκαημέρου, τις βίαιες συγκρούσεις και
οδομαχίες με τις δυνάμεις καταστολής των ΜΑΤ και τους φυσικούς τους
συμμάχους, τους Χρυσαυγίτες. Όλα αυτά που συνέβησαν στους δρόμους των
περισσότερων μεγάλων ελληνικών πόλεων, δεν είχαν για αιτία το φονικό
του 15χρονου. Ο Αλέξης ήταν μόνο η αφορμή. Ένα νέο παιδί με δίψα για
ζωή, με ανησυχίες και προβληματισμούς, με αγνά ιδανικά για μια
κοινωνία χωρίς τα τραγικά αδιέξοδα της σημερινής. Ένας αθώος σε τελική
ανάλυση. Η συνειδητοποίηση των συμμαθητών του πως η απειλή κρέμεται
πάνω από τα κεφάλια τους αδιακρίτως και άνευ λόγου, έβγαλε όλους
αυτούς τους πιτσιρικάδες στο δρόμο.

Η βαθύτερη αιτία των βίαιων συγκρούσεων είναι οι οξυμένες ταξικές
αντιθέσεις της σημερινής ελληνικής κοινωνίας, η οικονομική κρίση, η
βία της εξουσίας, το αύριο που διαφαίνεται ακόμα πιο μαύρο. Η άνεργη
και προλεταριοποιημένη νεολαία ζώντας σε δύσκολες συνθήκες, χωρίς
προοπτική και μέλλον, σπρώχνεται στην απόγνωση και απελπισία και στο
δικαιολογημένο ξέσπασμα της 6ης Δεκέμβρη. Αυτοί οι αγανακτισμένοι νέοι
άνθρωποι δεν ήταν βέβαια αναρχικοί όπως θέλουν να μας πείσουν
διάφοροι, λες και μπορούν ή είναι σε θέση οι αναρχικοί να
δημιουργήσουν τέτοιες ταραχές όποτε τους κάνει κέφι. Και όλοι όσοι
κατέβηκαν μαζί τους στους δρόμους για να φωνάξουν και να σταθούν δίπλα
τους αλληλέγγυοι, εκπροσωπούν πολλά διαφορετικά - υγιή - κύτταρα της
κοινωνίας μας.

Η αστυνομία στην Ελλάδα έχει χάσει - αν υποθέσουμε ότι την είχε ποτέ -
την ουσία της αποστολής της. Ο Κ. Μητσοτάκης, το 1990, είχε πει το
ανεύθυνο όσο και επικίνδυνο «εσείς είστε το κράτος», απευθυνόμενος σε
αστυνομικούς. Και βέβαια, ηχούν ακόμα στα αυτιά μας οι πρόσφατες
δηλώσεις του υπουργού Βύρωνα Πολύδωρα περί «πραιτόρων». Οι πολιτικοί
προστάτες της αστικής δημοκρατίας - τόσο η Ν.Δ. όσο και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. -
πάντοτε φρόντιζαν να δώσουν το φιλικό χτύπημα στην πλάτη ενός σώματος,
το οποίο στη συνείδηση του απλού κόσμου είναι πλέον συνώνυμο της βίας,
της αναλγησίας και της απόλυτης αυθαιρεσίας.

Η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου δεν ήταν τυχαία. Ήρθε να
προστεθεί στη δολοφονία του Κουμή και της Κανελοπούλου το Noέμβρη του
'80 στην επέτειο του Πολυτεχνείου, στις δεκάδες πυροβολισμούς των
αστυνομικών ενάντια σε εποχούμενους σε μηχανάκια και αυτοκίνητα, στον
τραυματισμό με σφαίρες τριών νέων το Μάη του '83 σε συναυλία ροκ, στο
σακάτεμα μετά από σοβαρό τραυματισμό με σφαίρα στο στομάχι 16χρονου
συνεπιβάτη μοτοποδηλάτου στη Βουλιαγμένης, αφού ο οδηγός έκανε το
έγκλημα να μην σταματήσει. Στον τραυματισμό στο πόδι μετά από
καταιγισμό σφαιρών 14χρονου στη Βούλα που είχε κάνει το έγκλημα να
δραπετεύσει από Αναμορφωτήριο. Στον τραυματισμό με σφαίρα που πέρασε
ένα πόντο κάτω απ' την καρδιά άλλου εγκληματία 17χρονου που είχε
«χτυπήσει» φαρμακείο.

Στις στυγνές δολοφονίες του «κλεφτρονιού» Σινιόρα και της Αγγλίδας
τουρίστριας σε έλεγχο ταυτοτήτων στη Γλυφάδα. Στη δολοφονία του
Καλτεζά. Στους κουμπουροτσαμπουκάδες απέναντι σε ομογενείς,
μετανάστες, τσιγγάνους, Σέρβους, Αλβανούς, Αφγανούς, Ιρακινούς,
Κύπριους και ότι άλλο βάλει ο νους σας. Ο κατάλογος είναι μακρύς και
αν κάτι τον χαρακτηρίζει, αυτό είναι η ατιμωρησία των ενόχων, κάτι που
οδηγεί πάντα σε ακόμα μεγαλύτερη αποθράσυνση. Σύμφωνα με επίσημα
στοιχεία, την τελευταία μόνο πενταετία, 99 αστυνομικοί βρέθηκαν
μπλεγμένοι σε επιθέσεις εναντίον πολιτών που σαν αποτέλεσμα είχαν το
θάνατο 12 και τον τραυματισμό πολλών περισσότερων. Από αυτούς τους 99,
μόνο ένας αποτάχθηκε από το Σώμα, ενώ δεν καταδικάστηκε κανείς τους.

Τα παιδιά που συνεχίζουν να κατεβαίνουν στους δρόμους, υπερασπίζονται
το δίκιο τους. Αυτό το κατάλαβε καλά η ελληνική κοινωνία τις
τελευταίες μέρες. Οι έφηβοι, λέει, είναι ο καθρέφτης μας. Άραγε πόσο
ισχύει κάτι τέτοιο στη δική μας περίπτωση; Πόσοι άραγε από τους
«μεγάλους» του σήμερα, αν κοιταχτούμε στον καθρέφτη μας, θα
αντικρίσουμε τα πρόσωπα των πιτσιρικάδων; Δυστυχώς για μας, ελάχιστοι.
Η οργή αλλά και η γλύκα που κρύβουν μέσα στην ψυχή και στο μυαλό τους,
ευτυχώς δεν έχουν σχέση με τις σημερινές γενιές των βολεμένων. Η οργή
τους όμως έβγαλε χιλιάδες «μεγάλους» στους δρόμους και αυτό ήταν το
μεγαλύτερο κέρδος για τη νέα γενιά. Παρέσυρε μαζί της σε μια ζωντανή
διαμαρτυρία όλες τις ηλικίες, ανοίγοντας τους «ασκούς του Αιόλου» που
με τόση φροντίδα κρατούσαν κλειστούς τα κέντρα της εξουσίας. Όσο για
τη γλύκα τους, όσοι είδατε την καθιστική διαμαρτυρία στο Σύνταγμα και
τα ακούσατε να τραγουδούν το «Imagine» του Τζον Λένον, σίγουρα τη
νιώσατε...

Καταγράφει ο Θανάσης Κρεκούκιας
Πηγές: athens.intymedia.org, εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», «Ε» Ιστορικά,
εφημερίδα «Τα Νέα», «75 χρόνια, η ιστορία στην πρώτη σελίδα», αρχείο
εφημερίδας «Εξόρμηση», «Larousse, le siecle rebelle».

--
Η Έβελυν γράφει :
Η ζωή είναι ωραία αλλά τα έχει με άλλον...
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: ΤΖΙΝΙΣ: "ΜΗΠΩΣ ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ;;;."
• Προηγούμενο μήνυμα: Χρονοντούλαπο: "Επετειολόγιον 24 Δεκεμβρίου"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]