(nil): Arashmidos (arashmidos(@)freemail.gr)
Ημερομηνία: Δευ 11 Απρ 2011 - 17:26:22 EEST

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

Ως γνωστόν η Ιταλία είναι η πατρίδα του παγωτού και το παγωτό σε αυτή τη
χώρα δεν αστειεύεται. Είναι έργο τέχνης. Όσοι γνωρίζουν από παγωτό δεν
καταδέχονται να φάνε συσκευασμένο παγωτό. Τρώνε μόνο παγωτό χειροποίητο το
επονομαζόμενο "gelato di artigianato". Φυσικά δε χρειάζεται να σας πω ότι κι
εγώ όταν ζούσα στην Ιταλία, δεν καταδεχόμουν να φάω συσκευασμένο παγωτό.
Πήγαινα μόνο στους μαστόρους του παγωτού. Εκεί γνώρισα τον Alfredo, έναν
τύπο συμπαθέστατο και υπερβολικά ευχάριστο και εύθυμο παρά τα 70 και βάλε
χρόνια του. Τον έβλεπα συχνά στα καλύτερα παγωτατζίδικα αλλά μέχρι εκείνη τη
μέρα δεν έτυχε να μιλήσουμε.
Ένα απόγευμα, πήγα σε ένα από αυτά, για την ακρίβεια στη "Gelateria La
Scimia" στην Piazza Carita' στη Νεάπολη (αν βρεθείτε ποτέ, μη ξεχάσετε να
την επισκεφτείτε) και φυσικά ήταν μέσα. Ο πωλητής με ήξερε φατσικά και μου
είπε "ciao Greco" (γεια σου Έλληνα).
"Έλληνας είσαι;" πετάχτηκε ο τύπος. "Ναι" του είπα. Και πιάσαμε τη συζήτηση.
Από τότε κάθε φορά που τον συναντούσα πιάναμε μεγάλες συζητήσεις και για την
τέχνη του παγωτού αλλά και γι'άλλα θέματα γενικού ενδιαφέροντος καθ'ό,τι ο
άνθρωπος ήταν πολύ καλλιεργημένος. Μια μέρα μου λέει "άκου να δεις την
Κυριακή θα έλθεις σπίτι μου να σου κάνω το τραπέζι. Θα μαγειρέψει η γυναίκα
μου της Παναγιάς τα μάτια και δεν θέλω ντροπές. Θα έλθεις. Φυσικά το
επιδόρπιο περιλαμβάνει και παγωτό που θα το φτιάξω εγώ με τα χεράκια μου,
συνταγή του παππού μου".

Να μη σας τα πολυλογώ το γεύμα ήταν υπέροχο και το παγωτό του Αλφρέντο ακόμη
πιο ωραίο.
Μετά το γεύμα ο Αλφρέντο με ξενάγησε στη βιβλιοθήκη του. Είχε μια τεράστια
βιβλιοθήκη με πλούσιο περιεχόμενο και ένα τεράστιο ράφι γεμάτο με βιβλία
αφιερωμένα στην τέχνη του παγωτού. Μετά μου έδειξε τα φωτογραφικά του
άλμπουμ πολλά από τα οποία είχε φτιάξει ο παππούς του ο οποίος του είχε
εμφυσήσει την αγάπη για το παγωτό. Μου έδειξε τον εαυτό του παιδάκι να τρώει
παγωτό δίπλα στους μεγαλύτερους παγωτατζήδες της εποχής. Δεν ξέρω γιατί αλλά
με εντυπωσίασε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, που έδειχνε τον Αλφρέντο και τον
μακαρίτη αδελφό του παιδάκια παιδάκια μαζί με τον παππού τους να τρώνε
παγωτό. Ο Αλφρέντο
είδε που την κοίταζα και μου είπε:
-Εδώ είναι το παγωτατζίδικο του Gigi, στη Γένοβα. Την ιστορία μπορεί να την
ξέρεις γιατί έχει κυκλοφορήσει σαν ανέκδοτο. Να φανταστείς πήγα κάποτε στην
Αμερική και
άκουσα να τη διηγούνται στο δρόμο. Έχει κάνει το γύρο του κόσμου. Δεν
ξέρεις πόσο συγκινήθηκα όταν την άκουσα!
Θα'ταν γύρω στο 34, τότε που μεσουρανούσε ο Φασισμός. Ο παππούς μου διάβασε
στο Mattino (η εφημερίδα της Νεαπόλεως) ότι στη Γένοβα άνοιξε ένα
παγωτατζίδικο που διέθετε όλες, μα όλες τις γεύσεις παγωτών. Ο δημοσιογράφος
ισχυριζόταν πως δοκίμασε ο ίδιος και πως ό,τι ζήτησε του το παρείχαν, οι δε
γεύσεις ήταν, έγραφε, ασυναγώνιστες. Ο παππούς μου δεν το σκέφτηκε δυο
φορές. Άφησε
τον αδελφό του στο μαγαζί και έβγαλε εισιτήρια για τη Γένοβα. Η μάννα μου
δεν ήθελε να μας αφήσει αλλά την εποχή εκείνη δεν αποφάσιζαν οι γυναίκες.
Πολύ περισσότερο δεν τολμούσαν να φέρουν αντίρρηση στον πατέρα τους. Έτσι
πήραμε το τραίνο για τη Γένοβα. 800 χιλιόμετρα εκείνη την εποχή ήταν πάρα
πολλά. Ξεκινήσαμε στις 5 το πρωί και φτάσαμε μετά τα μεσάνυχτα. Ευτυχώς δε
δυσκολευτήκαμε να βρούμε ξενοδοχείο. Την άλλη μέρα πήγαμε στου Gigi.
Παππούς: Καλημέρα σας, διάβασα ότι διαθέτετε όλες τις γεύσεις παγωτών.
-Gigi: Μάλιστα κύριε. Υποθέτω ότι είσθε από τη Νάπολη. Έχετε το accento.
Παππούς: Καλά το καταλάβατε.
Gigi: Κι εγώ Νότιος είμαι αλλά είμαι από πολύ μικρός στη Γένοβα και δεν έχω
την προφορά. Ο πατέρας μου γεννήθηκε στο Sorrento.
Παππούς: Γείτονες είμαστε, εγώ γεννήθηκα στο Vico Equense.
Gigi: Αλήθεια! Χαίρομαι πάρα πολύ. Σε τι μπορώ να σας εξυπηρετήσω.
Παππούς: Δεν ξέρω αν είσθε σε θέση να φτιάξετε το παγωτό που θα ήθελα.
Gigi: Αποκλείεται να μη σας το φτιάξουμε! Εμείς φτιάχνουμε όλων των ειδών τα
παγωτά.
Παππούς: Δηλαδή μπορείτε να μου φτιάξετε ένα παγωτό με γεύση ομελέτας με
πατάτες;
Gigi: Φυσικά, Βέβαια είναι ένα παγωτό που δε μου έχουν ξαναζητήσει, αλλά δεν
είναι και αδύνατο να το φτιάξω. Θέλω μόνο λίγο χρόνο να μελετήσω τη
συνταγή, να προμηθευτώ όλα τα υλικά και να κάνω τις απαραίτητες δοκιμές.
Ξέρετε όσο
ακριβής και να είναι η συνταγή, πάντα πρέπει να κάνουμε κάποια πειράματα για
να πετύχουμε ακριβώς τη γεύση και να ικανοποιήσουμε απόλυτα τον πελάτη.
Γι'αυτό άλλωστε έχουμε φήμη σε όλη την Ιταλία αλλά και στο εξωτερικό. Αν
έλθετε σε κανένα δίωρο το
παγωτό θα το έχετε στο χέρι.
Τα παιδιά προτιμήσαμε λιγότερο σπάνιες γεύσεις και εξυπηρετηθήκαμε αμέσως.
Βέβαια ο παππούς θα μας έδινε να δοκιμάσουμε και από το δικό του. Πάντως και
τα πιο κλασσικά του παγωτά ήταν πραγματικά υπέροχα.
Να μη σου τα πολυλογώ μετά από δύο ώρες το παγωτό του παππού ήταν έτοιμο. Ο
παππούς το πήρε στα χέρια και το δοκίμασε.
Παππούς: είναι απίστευτο! έχει γεύση πραγματικής ομελέτας. Δεν έχω ξαναδεί
τέτοια
ακρίβεια στη γεύση. Όμως δε νοιώθω καθόλου τις πατάτες.
Gigi: Γλύψτε λίγο πιο κάτω κύριε.
Παππούς: εκπληκτικό. Πράγματι τώρα νοιώθω και τις πατάτες. Είναι εκπληκτικό,
δεν έχω ξαναφάει τέτοιο παγωτό. Συγχαρητήρια!
 Δοκίμασα κι εγώ από το παγωτό και όντως η γεύση του ήταν πραγματική γεύση
ομελέτας με πατάτες αλλά να
σου πω την αλήθεια δεν ενθουσιάστηκα. Το παγωτό είναι εκ φύσεως γλυκό, τι
νόημα έχει να τρως παγωτό με γεύση ομελέτας. Αλλά ο παππούς μου ήταν πολύ
ενθουσιασμένος.
Την άλλη μέρα ξαναπήγαμε. Εμείς ζητήσαμε φυσιολογικές γεύσεις αλλά ο παππούς
το βιολί του.
Παππούς: Εγώ θα ήθελα μια παράξενη γεύση.
Gigi: Καμία γεύση δεν είναι παράξενη για μας κύριε. Ό,τι και να ζητήσετε θα
το έχετε.
Παππούς: Θα ήθελα ένα παγωτό με γεύση μακαρόνια με κιμά.
Gigi: Δε μας το έχουν ξαναζητήσει αλλά φυσικά θα το φτιάξουμε.
Παππούς: Σε δυο ωρίτσες;
Gigi: να τις κάνουμε δυο-μιση μια και τα υλικά είναι περισσότερα.
Παππούς: Κανένα πρόβλημα. Πάμε μια βόλτα με τα παιδιά και θα ξανάρθουμε.
Μετά δυο ώρες:
Παππούς: εκπληκτικό! Η γεύση της σάλτσας είναι πραγματικά ακριβέστατη λες
και τρως πραγματικά σάλτσα κιμά και μάλιστα με εκλεκτά μυρωδικά. Και το
βασιλικό το νοιώθω και τον μαϊντανό (άσχετο, για όσους αγαπούν την εκλεκτή
μαγειρική στα μακαρόνια με κιμά πάει καλύτερα το σέλινο αλλά δεν μπορώ να
αλλάξω τη διήγηση του Αλφρέντο). Όμως δε νοιώθω καθόλου τα μακαρόνια. Μήπως
τα ξεχάσατε;
Gigi: Γλύψτε λίγο πιο κάτω κύριε.
Παππούς: Πο πο, δίκιο έχετε. Πραγματικά τέτοια ακρίβεια στη γεύση δεν την
περίμενα! Συγχαρητήρια.
Tην άλλη μέρα ξαναπήγαμε. Ήταν και η τελευταία γιατί την την επομένη, νωρίς
τα
χαράματα θα φεύγαμε.
Παππούς: Σήμερα θα σας ζητήσω ένα πολύ δύσκολο παγωτό.
Gigi: Δεν υπάρχουν δύσκολα παγωτά για μας.
Παππούς: Θέλω ένα παγωτό με γεύση γυναικείου αιδοίου.
(άσχετο μην πεταχτεί κανείς να πει ότι η λέξη γυναικείο είναι πλεονασμός
γιατί στα αρχαία ελληνικά αιδοία
ονομάζονται τόσο τα γεννητικά όργανα του άνδρα όσο και τις γυναίκας)
Gigi: είναι όντως δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Είναι δύσκολο γιατί δεν έχω
συνταγή και πρέπει να τη φτιάξω. Αύριο θα σας το έχω.
Παππούς: Δε γίνεται νωρίτερα. Αύριο τα χαράματα φεύγουμε.
Gigi: Με δυσκολεύεται. Τέλος πάντων ελάτε το βράδυ κατά τις 12. Θα είμαστε
κλειστά αλλά χτυπήστε τρεις φορές και θα σας ανοίξουμε.
Παππούς: Αχ όχι, αν είναι να σας βάλω σε μπελά δεν πειράζει θα πάρω κάτι πιο
απλό.
Gigi: Ούτε να το σκέφτεστε. Κάθε πρόκληση για μένα είναι πειρασμός. Εφ'όσον
μου το ζητήσατε εγώ θα κάτσω και θα το φτιάξω. Λοιπόν, τα μεσάνυχτα θα σας
περιμένω.
Τα μεσάνυχτα ήμασταν εκεί.
Ο παππούς πήρε το παγωτό και το δοκίμασε.
Παππούς: Μα αυτό δεν είναι το παγωτό που ζήτησα! Έχει γεύση σκατίλας!
Gigi: Ε, γλύψτε λίγο πιο κάτω κύριε.

Όπως μου είπε από την αρχή ο Αλφρέντο, η διήγησή του είχε προ πολλού
κυκλοφορήσει σαν ανέκδοτο. Εγώ μέχρι τότε δεν το είχα ξανακούσει. Όμως όταν
πρωτογράφτηκα στη λίστα δεν άργησα να το δω σε κάποια παραλλαγή. Δεν
μπορείτε να φανταστείτε πόσο συγκινήθηκα. Ήταν η πιο απτή απόδειξη ότι τα
περισσότερα ανέκδοτα έχουν βγει μέσα από τη ζωή. Έτοιμος ήμουν να επέμβω και
να βροντοφωνάξω ότι το ανέκδοτο ήταν αληθινή ιστορία αλλά φοβήθηκα μήπως δε
με πιστέψετε και με πάρετε στην κοροϊδία. Άλλωστε ο Αλφρέντο θα μπορούσε
να
λέει και ψέματα. Ένας που έχει ασχοληθεί τόσο πολύ με το παγωτό δε θα
μπορούσε να μην το έχει ακούσει, έτσι δεν είναι; Άλλωστε οι Ναπολιτάνοι
είναι μεγάλοι
παραμυθάδες, όμως γνωρίζοντάς τους από κοντά έμαθα να ξεχωρίζω ποιος λέει
αλήθεια και ποιος ψέματα για να εντυπωσιάσει. Και επειδή σε αυτό το θέμα το
ένστικτό μου ποτέ δε με γέλασε, είμαι σίγουρος ότι ο Αλφρέντο δεν έλεγε
ψέματα.
Γι'αυτό, όταν τύχει να ακούσω κάποιον να διηγείται αυτό το ανέκδοτο πρώτα
τον αφήνω να το διηγηθεί και μετά του λέω, εμφανώς συγκινημένος "η ιστορία
σου είναι αληθινή και είχα την τύχει να γνωρίσω τον εγγονό του πρωταγωνιστή
που ήταν παρόν". Οι περισσότεροι δε με πιστεύουν αλλά δε με νοιάζει...

Πάντως εκ των υστέρων έμαθα ότι η Gelateria του Gigi, υπήρξε πραγματικά
μέχρι το 1972, χρονιά που ο μεγάλος παγωτατζής άφησε την επίγεια ζωή. Τα
παιδιά του, δυο αγόρια, είναι μετανάστες στις ΗΠΑ, ο ένας καθηγητής
πανεπιστημίου και ο άλλος γνωστός σχεδιαστής μόδας το όνομα του οποίου δεν
έχω την εξουσιοδότηση να γνωστοποιήσω.

--
Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr)  γράφει :
Θελοντας να βρισει καποιον δημοσιογραφο, λεει: -Ειστε αναιδης και πραος
Αντζελα Δημητριου
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
             https://anekdota.duckdns.org
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: Arashmidos: "η εξυπηρέτηση του πελάτου"
• Προηγούμενο μήνυμα: Arashmidos: "πεινασμενοι"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]