(nil): Arashmidos (arashmidos(@)freemail.gr)
Ημερομηνία: Κυρ 16 Οκτ 2011 - 22:34:31 EEST

• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]

Η συννεφούλα ήταν, είναι και θα είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια. ( Όταν
ζούσα στην ξενητειά είχα ονομάσει το στεροφωνικό μου «Διονύση» και τον
υπολογιστή μου «Συννεφούλα». Τα εκπληκτικά ανέκδοτα που θεωρούνται κλασσικά
σήμερα στο χώρο του διαδικτύου όπως «το μαύρο βελούδο», «η ιστορία των δύο
κινέζων», «ο μαύρος ιππότης» κλπ πρωτογράφτηκαν στη Συννεφούλα. Δυστυχώς η
Συννεφούλα μου δε ζει πια, ζει όμως στην καρδιά μου όπως επίσης είναι
ολοζώντανα όλα όσα δημιούργησα με αυτή-διπλωματική, ιστοσελίδα
http://users.forthnet.gr/ath/archimidis/index.html κλπ. ) Σήμερα Νίκο
ανέβηκες πολύ στην εκτίμησή μου. Η ανάλυση του τραγουδιού και με
προβλημάτισε, όπως στόχευες, αλλά και μ'έκανε να το αγαπήσω ακόμη πιο
πολύ...Εύγε

----- Original Message -----
From: "Nikos Tsekhs" <ntsekhs(@)gmail.com>
To: "JotD - Ελληνική Λίστα Ανεκδότων" <Jokes(@)CEID.UPatras.gr>
Sent: Sunday, October 16, 2011 12:20 PM
Subject: JotD... Άχ Συννεφούλα

> Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
> Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
>
> Είχα μια αγάπη, αχ καρδούλα μου,
> που 'μοιαζε συννεφάκι, συννεφούλα μου.
> Σαν συννεφάκι φεύγει ξαναγυρνάει
> μ' αγαπά τη μια την άλλη με ξεχνάει.
>
> Κι ένα βράδυ αχ καρδούλα μου
> διώχνω ξαφνικά τη συννεφούλα μου.
> Δεν αντέχω άλλο πια να με γελάει
> μ' αγαπάει τη μια την άλλη με ξεχνάει.
>
> Κι έρχεται ο Απρίλης αχ καρδούλα μου
> να κι ο Μάης συννεφούλα μου.
> Δίχως τραγούδι, δάκρυ και φιλί
> δεν είναι άνοιξη φέτος αυτή.
>
> Συννεφούλα, συννεφούλα να γυρίσεις σου ζητώ
> και τριγύρνα μ' όσους θέλεις κάθε βράδυ.
> Δεν αντέχω άλλο να 'μαι μοναχός
> μ' αγαπάς τη μια κι ας με ξεχνάς την άλλη.
>
>
>
> Ένα άρθρο που θα σας ανοίξει τα μάτια, και θα σας δείξει μέσα από
> κατανοητά παραδείγματα ποιο πραγματικά είναι το νόημα του γνωστού
> παιδικού τραγουδιού του Διονύση Σαββόπουλου.
>
> Ας το πάρουμε από την αρχή. Όλοι μας έχουμε μερικά τραγουδάκια που τα
> ακούγαμε στην βρεφική/παιδική ηλικία μας, τα οποία άλλοτε μας έχουν
> μείνει μέχρι τώρα και πάνω σε τάσεις παλιμπαιδισμού τα τραγουδάμε
> ακόμα, άλλοτε όποτε τα ακούμε θέλουμε να σκοτώσουμε την εκάστοτε
> συσκευή που το παίζει γιατί τό 'χουμε σιχαθεί πλέον, άλλοτε το ένα
> άλλοτε το άλλο. Γενικά το μόνο σίγουρο είναι πως δε θα βγουν ποτέ απ'
> το μυαλό μας, γιατί έτσι. Ένα από αυτά λοιπόν, είναι και η Συννεφούλα!
> Ναι, το γνωστό χαζοχαρούμενο τραγουδάκι το οποίο, κρατηθείτε τώρα,
> χρησιμοποιεί τις αθώες νότες που βγάζει το φλάουτο ως κάλυψη για τους
> πονεμένους και δακρύβρεχτους στίχους που έχει.
>
> Αυτό το αθώο παιδικό τραγουδάκι στην πραγματικότητα είναι μια έκρηξη
> σπαραγμού (και ενδομύχως θυμού) του Σαββόπουλου, την οποία όμως
> προσπαθεί να καλύψει μέσω του "τραλαλά και λολολό" που κάνουν τα
> παιδάκια στο άκουσμά του. ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΛΕΕΙ: "Σαν συννεφάκι φεύγει
> ξαναγυρνάει, μ' αγαπάει τη μια, την άλλη με ξεχνάει"! Ότι τι δηλαδή;
> Θα σας πω εγώ αυτή την ιστορία, που μου την είπε κάποτε μια θεια απ'
> τη Συρία. Είχε κάποια γκόμενα ο Νιόνιος, η οποία ήταν υποσκρόφια
> ΒΡΩΜΑ! Ναι, όπως τ' ακούσατε! Πήγαινε σπίτι της όποτε γούσταρε, έκανε
> ό,τι ήθελε χωρίς να δίνει την παραμικρή σημασία στο Νιόνιο και
> επομένως, σπάζοντας χωρίς κανένα δισταγμό με αυτό τον τρόπο την καρδιά
> του καημένου Νιόνιου. Όχι μόνο τον κορόιδευε ("σε μια φίλη θα πεταχτώ
> για λίγο") αλλά τη μία του τό 'παιζε και καλά ερωτευμένη ("τι ωραία
> που μυρίζεις σήμερα") και την άλλη τον κοιτούσε ψυχρά και του μιλούσε
> άσχημα.
>
> Τόσο πολύ τον είχε προβληματίσει και τον είχε πληγώσει αυτή η
> κατάσταση, που κάποιο βράδυ καίει 3 σκληρούς απ' τα νεύρα του και της
> λέει "φύγε από δω μωρή σκύλα!" β€» και τη διώχνει.
>
>
>
> Συνεχίζει, περιγράφοντας τις κρύες Απριλιάτικες και Μαγιάτικες νύχτες
> μοναξιάς που περνούσε, όπου το μόνο που είχε να κάνει είναι να βλέπει
> Big Brother και να κοιτάει το πουλί του στον καθρέφτη. Μέχρι που
> κάποια στιγμή καταλαβαίνει ότι δε μπορεί άλλο και τη ζητάει
> απεγνωσμένα πίσω. Σ' αυτούς τους στίχους, εκτός από το στοιχείο της
> μουνοδουλίας που διαφαίνεται αβίαστα στον χαρακτήρα του Νιόνιου,
> επαληθεύεται ο προηγούμενος χαρακτηρισμός μου για τη συγκεκριμένη
> κυρία, η οποία τελικώς είναι ΠΟΥΤΑΝΑ! Γιατί; Όχι μόνο πήγαινε σπίτι
> και έφευγε όταν ήθελε χωρίς να δίνει λογαριασμό, ξεχνώντας έτσι ότι
> είναι δεσμευμένη με ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ΜΕ ΤΣΙΓΚΕΛΩΤΟ ΜΟΥΣΤΑΚΙ, αλλά ένας
> Freddie ξέρει με πόσους πηδιότανε στις ουκ ολίγες εξόδους της. ("Και
> τριγύρνα μ' όσους θέλεις κάθε βράδυ").
>
> Και το τραγούδι κλείνει με μια έκκληση για επιστροφή, μια υποταγή στο
> εφηβαίο, ένας εκ της ρινικής κοιλότητας διασυρμός του καημένου (τον
> έσερνε από τη μύτη κανονικά δηλαδή), μια ανυπέρβλητη τάση για χαλκά,
> αδυναμία να σταθεί μόνος του στη ζωή, καθώς και αδυναμία να βρει άλλη
> γκόμενα που μας οδηγεί στο αξιολύπητο συμπέρασμα ότι εμείς οι
> καλλιτέχνες άπαξ και δεθούμε με κάποια, θα της συγχωρήσουμε τα πάντα
> ("και πηδήξου μ' όσους θέλεις κάθε βράδυ") και στο τέλος θα κλαίμε
> γονατιστοί παρακαλώντας για συγχώρεση -ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΔΗΛΑΔΗ-
> και επιστροφή του εφηβαίου.
>
> Μήπως όμως και ο Νιόνιος δεν είναι τόσο αθώος; Μήπως κάτι της έκανε
> και αυτή έφευγε κάθε βράδυ και τον άφηνε μόνο του με το φλάουτό του;
> Μήπως δε την ικανοποιούσε σεξουαλικά; Μήπως είχε κι αυτός κάνα τσούρμο
> γκόμενες που δεν αναφέρει εσκεμμένα στο παιδικό τούτο άσμα; Μήπως της
> είχε κάνει τη ζωή ποδήλατο και θέλησε η γυναίκα να ξεσκάσει; Μήπως δεν
> είναι αυτή πουτάνα, αλλά ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΤΗΝΟΣ ΚΑΙ ΜΙΣΟ ΠΟΥ ΤΗΝ
> ΞΥΛΟΚΟΠΑΕΙ ΑΛΥΠΗΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΖΗΤΑΕΙ ΣΥΓΝΩΜΗ; Μήπως ήταν αυτός
> διχασμένη προσωπικότητα;! Δεν ξέρουμε. Παίζει κι αυτό.
>
> Τέλος, θα ήθελα αφού συγχαρώ για το επιτυχέστατο μουσικό καμουφλάζ της
> ιστορίας του τον κο. Σαββόπουλο, να τον κατηγορήσω, ναι να τον
> κατηγορήσω που προσπαθεί απ' το 1966 κιόλας, όπου τα πράγματα
> (υποθέτω) ήταν πιο σφιχτά, να μυήσει παιδάκια σε τόσο μικρή ηλικία στα
> δεινά του έρωτα, της σχέσης, του γάμου (ή αρραβώνα), της δέσμευσης και
> γενικά αυτά τα ξενέρωτα. Πάλι όμως υπάρχουν απορίες: μήπως ήθελε να
> τους δείξει από μικρά τι θα τους συμβεί στο μέλλον ώστε να τα
> προφυλάξει; Πάλι δεν ξέρουμε. Θα μείνει μυστήριο, που μετά από χρόνια
> θα διαλευκάνει η Αγγελική. Αγγελική, πιστεύουμε σε σένα. Αν
> προβληματιστήκατε μπορώ να πω ότι πέτυχα τον σκοπό μου, και ελπίζω από
> 'δω και πέρα να είστε πιο αυστηροί με τις μουσικές επιλογές σας.
> Ειδικά για όσους έχουν παιδιά και δε θέλουν να τους βγουν παραδόπιστα
> καθάρματα, να μείνουν ΜΑΚΡΙΑ απ' τις δήθεν αθώες μελωδίες του Νιόνιου
> και του κάθε Νιόνιου. Τέλος στο φλάουτο, από δω και πέρα death metal
> απ' την κούνια. Τουλάχιστον, δε καταλαβαίνουμε τι λένε.
>
> http://www.ftou.gr/articles/show.asp?category=tsekourata&id=226
>
>
>
> --
>
> Η Έβελυν γράφει :
>
> 3:o[ Ζωάκι
>
>
> ________________________________________________________________________
>
> Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
> https://anekdota.duckdns.org
> ________________________________________________________________________
>
>

--
Η Έβελυν γράφει :
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ: Έχεις δύο αγελάδες. Η κυβέρνηση τις παίρνει και τις δύο
και σε καλεί στο στράτευμα.
		Αγελάδες και πολιτεύματα (και άλλα)
________________________________________________________________________
          Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων
                   https://anekdota.duckdns.org
________________________________________________________________________

• Επόμενο μήνυμα: Γίωργος Νυστάζος: "Ο καρχαρίας..."
• Προηγούμενο μήνυμα: Fanourgakis Manolis: "Προβοκάτσια [Ήταν: Angry Greeks vs Angry Birds]"
• Σαν απάντηση στο: Nikos Tsekhs: "Άχ Συννεφούλα"
• Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
• Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]