(nil): wreix (gnbarba(@)otenet.gr)
Ημερομηνία: Σαβ 22 Μαρ 2003 - 00:02:24 EET
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]
«...Οταν κλαίνε οι νεκροί, είπε ο Κόρακας, αυτό σημαίνει πως βρίσκονται στο
δρόμο της θεραπείας. Λυπούμαι που θα διαφωνήσω με τον λαμπρό συνάδελφο και
φίλο, είπε η Κουκουβάγια. Μα εγώ
νομίζω πως όταν κλαίνε οι νεκροί, δεν έχουν διάθεση να πεθάνουν!»
(Κάρλο Κολόντι, «Πινόκιο» - κεφ. 16).
Καϊ η ταινία του Ρομπέρτο Μπενίνι, όπως και το αντίστοιχο καρτούν του
Ντίσνεϊ παλαιότερα, κράτησαν καλά κρυμμένη τη σκοτεινή ατμόσφαιρα που
κυριαρχεί στο πρωτότυπο κείμενο του Πινόκιο. Το διάσημο παραμύθι του Κάρλο
Κολόντι αντιμετώπισε πολλά εμπόδια και διώξεις εξαιτίας της.
Η ιστορία του Πινόκιο ξεκίνησε πριν από 122 χρόνια, όταν ο Κάρλο Κολόντι
(καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Κάρλο Λορεντζίνι) έστειλε μια περίληψη του
παραμυθιού στο περιοδικό “Giornale dei Bambini”, όπου και άρχισε όντως να
δημοσιεύεται. Η πρώτη εκδοχή ολοκληρώθηκε σε 15 κεφάλαια και είχε τραγικό
φινάλε: ο Πινόκιο απαγχονιζόταν από τους δυο ληστές και ο γερο-Τζεπέτο
πέθαινε αβοήθητος στη φυλακή! Η μεγάλη επιτυχία που γνώρισε το δημοσίευμα
έπεισε τον Κολόντι να προεκτείνει τη δράση, προσθέτοντας τρία επιπλέον
κεφάλαια. Το φινάλε, ωστόσο, παρέμενε εξίσου θλιβερό: τη φορά αυτή ο Πινόκιο
τηγανιζόταν σε καυτό λάδι!
Στην πραγματικότητα, ο Κολόντι ενδιαφερόταν ελάχιστα για το χάπι εντ και τα
ηθικά διδάγματα που συνοδεύουν τα παιδικά παραμυθία. Προτίμησε να αναφερθεί
σε θρύλους της Ιταλίας, ενώ δίνει ιδιαίτερο βάρος στο θάνατο και την
προδοσία (ο Τζεπέτο κλείνεται στη φυλακή υστέρα από καταγγελία του Πινόκιο).
Για κάποιους κριτικούς, μάλιστα, ακόμα και η περίφημη μύτη που μεγαλώνει
αποτελεί προοίμιο των φροϊδικών θεωριών που δημοσιοποιήθηκαν λίγα χρόνια
αργότερα! Οι αναγνώστες ξαφνιάστηκαν από αυτό το σκοτεινό αριστούργημα. Το
ίδιο και οι εκκλησιαστικοί κύκλοι, που ξεκίνησαν μια σταυροφορία ενάντια
στον Πινόκιο και το δημιουργό του. Έτσι ο Κολόντι υποχρεώθηκε να ανασκευάσει
πολλά σημεία της ιστορίας του, ενισχύοντας τον παιδαγωγικό χαρακτήρα του
παραμυθιού.
Παρ' όλα αυτά, πολλά «καταραμένα» στοιχεία της αφήγησης διασώθηκαν στην
τελική εκδοχή. Ο Πινόκιο προδίδει τον πατέρα του (για να το σκάσει με τους
φίλους του), σκοτώνει τον Γρύλο (για να πάψει να του λέει ενοχλητικές
αλήθειες), «φλερτάρει» συνεχώς με τον θάνατο. Ακόμα και η πρώτη συνάντηση
του με την καλή νεράιδα αποτελεί κατάδυση στο ζόφο:
«...Μια ωραία κοπέλα, με γαλάζια μαλλιά και άσπρο πρόσωπο σαν από κερί,
πλησίασε τον Πινόκιο. Είχε τα μάτια κλειστά, τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος
και χωρίς να κουνήσει τα χείλη του είπε με μια φωνή που έμοιαζε να έρχεται
από τον άλλο κόσμο: Σε αυτό το σπίτι δεν υπάρχει κανείς. Είναι όλοι νεκροί.
Άνοιξε μου τουλάχιστον εσύ, κλαψούρισε ο Πινόκιο. Είμαι κι εγώ νεκρή. Νεκρή;
Και τότε τι κάνεις στο παράθυρο; Περιμένω το φέρετρο που θα έλθει να με
πάρει...».
Το αρχικό κείμενο άλλαξε πολύ, προκειμένου να αποκτήσει ο Πινόκιο το
εισιτήριο στην επιτυχία. Όμως η βαθύτερη ουσία του μύθου παρέμεινε αλώβητη:
το αξίωμα της πραγματικότητας επιβάλλεται πάντα της αρχής της ευχαρίστησης –
για να θυμηθούμε τον (συνομήλικο) Φρόιντ! Ή, όπως το έθεσε ο ιταλός
φιλόσοφος Μπενεντέτο
Κρότσε:
«Το ξύλο από το οποίο σκαλίστηκε ο Πινόκιο είναι η ίδια η ανθρωπότητα».
wreix
-- Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει : Kάθε φορά που σε ρωτώ αν αγαπάς εμένα μου λες Kατερινάκι μου να κόψω τα ληγμένα. ________________________________________________________________________ Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων https://anekdota.duckdns.org ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___ ________________________________________________________________________
- Επόμενο μήνυμα: Έβελυν: "Επιδημία Φόβου"
- Προηγούμενο μήνυμα: Makis Skepastianos: "ΣΥΜΠΤΩΣΗ......"
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]