(nil): Comte De Toulouse (comptedetoulouse(@)yahoo.gr)
Ημερομηνία: Παρ 23 Ιουλ 2004 - 09:27:03 EEST
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]
Σχόλια και ανέκδοτο παρακάτω.
(Γιατί η αναλογία ανεκδοτα / μηνυματα έχει χαλάσει εσχάτως !)
----- Original Message -----
From: "Μυρτώ" <myrtoiro(@)yahoo.gr>
> Καλησπέρα,
>
> Δεν κατάλαβα αγαπητέ Γιώργο, εσύ τώρα το παίζεις
> δικηγόρος του κόμη ή της λίστας? Τόσα κ τόσα μηνύματα
> που κανονικά είναι για τον παραλήπτη, αλλά παρ' όλα
> αυτά έρχονται στη λίστα, αυτά δηλαδή, δεν σε
> πειράξανε? Και εν πάση περιπτώση, η λίστα είναι για
> ανέκδοτα κ όχι για τις συνομιλίες του καθενός! Και
<!-- ΣΧΟΛΙΟ : Απ' ότι βλέπεις ΚΑΙ ΕΣΥ πέφτεις στην παγίδα και συνομιλείς...
Αλλωστε αν διαβάζεις όλα τα μηνύματα, θα είδες ότι πρό ημερών
υπερασπίστηκα και εγώ τον "ανεκδοτικό" χαρακτήρα της λίστας ! //-->
> ούτε είμαστε υποχρεωμένοι να βλέπουμε τα άσχετα του
> κόμη και του κάθε κόμη στη λίστα.
<!-- ΣΧΟΛΙΟ: Νομίζω οτι με κείμενα και διαλόγους σε τόνο πειρακτικό
ή σατυρικό γελάς περισσότερο από ότι με μερικά-μερικά ανέκδοτα.
Οσο για το "κάθε κόμη", παρακαλώ να το αναθεωρήσεις,
δεν νομίζω να χωράμε δύο ή περισσότεροι κόμητες στην λίστα,
είμαι ένας και μοναδικός !
Ενιγουεϊ, ευχαριστώ για την εκτίμηση στο πρόσωπό μου. //-->
============================================
Ανεκδοτο : (Κουραστική η ανάγνωση, αλλά καλό το τέλος ....)
Το δωμάτιο σκοτεινό... Οι σκιές τρεμοπαίζουν καθώς το λιγοστό φως που μπαίνει απο το παράθυρο
προσπαθεί να διαπεράσει τις κουρτίνες... Ο παππούς περιμένει καρτερικά το αναπόφευκτο...Δεν
φοβάται...Θα πάρει μαζί του τις καλύτερές του αναμνήσεις: το πρώτο του χαρτζιλίκι, το πρώτο του
φιλί, τους φίλους του, τη θύμηση της νέας γυναίκας του, τα δίδυμα... Και τη γεύση απο τα
κουλουράκια κανέλας. Ω, πόσο του άρεσαν τα κουλουράκια κανέλας. Τα λάτρευε. Ό,τι και αν του
στερούσαν απο τη ζωή, δεν θα άντεχε δίχως αυτά. Μέσα απο τις κακουχίες της μέχρι τώρα διαδρομής,
είχε φροντίσει πάντα να έχει διαθέσιμα κάποια απο αυτά. Τα τελευταία 8 χρόνια, όμως, με την
αρρώστια, ήταν δύσκολα. Και ο γιατρός του τα είχε απαγορέψει και αυτά...
Νιώθοντας την ώρα να πλησιάζει, τα βλέφαρά του να βαραίνουν και την ανάσα του να καθυστερεί,
πάνω που το φως στην άκρη του τούνελ έχει αρχίσει να διαφαίνεται, τα ρουθούνια του χαϊδέυει μια
μοναδική μυρωδιά. Αναμνήσεις απο λουλούδια και λειβάδια ξυπνούν στο μυαλό του, και η μυρωδιά απο
τα κουλουράκια κανέλας είναι πια ολοφάνερη. Ω, μα πως μπορεί! Πως γίνεται κάτι τέτοιο!
Με πολύ προσπάθεια καταφέρνει να τραβήξει τα σκεπάσματα και να κατεβάσει το ένα του πόδι στο
πάτωμα. Αρχίζει αργά, αργά, καρτερικά να στρέφει το σώμα του και τελικά πέφτει στο έδαφος. Με
πόνο αρχίζει να μπουσουλά, να σέρνεται προς την πόρτα. Φτάνοντας εκεί, πιέζει τον εαυτό του να
αντισταθεί στην αδυναμία και τραβάει με όση δύναμη μπορεί το χέρι της σκάλας. Βήμα - βήμα,
σκαλί - σκαλί, κατεβαίνει προς την κουζίνα του σπιτιού του. Η μυρωδιά γίνεται ολοένα και
εντονότερη! Ω, μα πως! Πως είναι δυνατόν! Μήπως τον γελάνε οι αισθήσεις του; Μήπως έχει πεθάνει
και βρίσκεται στον παράδεισο; Ή μήπως, η υπέροχη γυναίκα του, αυτή που τόσο αγαπά, του ετοίμασε
όντως μια δόση κουλουράκια κανέλας σαν το ύστατο χαίρε πριν φύγει απο το μάταιο τούτο κόσμο;
Μετά απο αρκετή ώρα έχει καταφέρει να φτάσει στην πόρτα της κουζίνας. Επάνω στο τραπέζι
βρίσκεται μια λαμαρίνα με φρεσκοψηνένα κουλουράκια κανέλας. Δάκρυα αναβλύζουν στα μάτια του, το
στομάχι του δένεται κόμπος και λυγμοί αρχίζουν να ταρακουνούν το κουρασμένο του κουφάρι.
Χρησιμοποιόντας το τελευταίο του απόθεμα ζωής, πέφτει προς τα κουλουράκια σε στάση προσευχής.
Σηκώνει με εμφανή ταλαιπωρία το χέρι του προς το ταψί, ενώ τα νιώθει ήδη να λυώνουν στο στόμα
του... Πρέπει να τα γευτεί... Έστω μια δαγκωνιά... Το χέρι του πλησιάζει, αγγίζει την άκρη του
ταψιού, φτάνει σε ένα κουλουράκι... Το δάχτυλό του χαϊδεύει την πορώδη επιφάνεια του κουλουριού
όταν η σπάτουλα του κοπανά το χέρι.
"Αστα κάτω βρε αθεόφοβε, είναι για την κηδεία"
-- Η Έβελυν (Jokes-Robot(@)ceid.upatras.gr) γράφει : Πρώτος νόμος του Kinkler: Η υπευθυνότητα πάντα υπερβαίνει την εξουσία. Δεύτερος νόμος του Kinkler: Όλα τα εύκολα προβλήματα έχουν ήδη λυθεί. ________________________________________________________________________ Joke of the Day ... Ελληνική Λίστα Ανεκδότων https://anekdota.duckdns.org ___ Η JotD βγαίνει σε Ελληνικά και Greeklish ___ ________________________________________________________________________
- Επόμενο μήνυμα: Tasos: "Apisteuto"
- Προηγούμενο μήνυμα: Arashmidos: "Re: Ρε¨Re: Για να είστε ακαταμάχητοι στον έρωτα..."
- Σαν απάντηση στο: Μυρτώ: "Re: Re: Επετειολόγιον 21 Ιουλίου"
- Επόμενο στο thread: Dimitris667: "Re: Re: From Myrto with love"
- Απάντηση: Dimitris667: "Re: Re: From Myrto with love"
- Μηνύματα ταξινομημένα ανά: [ ημερομηνία ] [ thread ] [ θέμα ] [ συγγραφέα ] [ Επισυναπτόμενο ]
- Mail ενέργειες: [ Απάντησε σε αυτό το μήνυμα ] [ Στείλε ενα καινούριο μήνυμα ]